Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 19 września 2025 r. (wpływ 19 września 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan (…) (dalej jako „Wnioskodawca”, „Podatnik”) od września 2025 roku podejmie się zatrudnienia w amerykańskim oddziale spółki (…) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych na podstawie amerykańskiej umowy o pracę. W związku z koniecznością wykonywania pracy na terytorium kraju swojego pracodawcy i znaczną odległość pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Wnioskodawca wyjedzie z Polski i przeniesie się w ramach związku z pełnionymi obowiązkami służbowymi do Stanów Zjednoczonych. Umowa ze spółką (…) została zawarta na okres od 2 września 2025 roku do 1 października 2027 roku.

Podatnik nie planuje wracać na stałe do Polski przynajmniej do czasu zakończenia swojej umowy o pracę i ponadto nie wyklucza, że obecna umowa o pracę zostanie przedłużona na następne lata, co wydłuży okres jego zamieszkania w Stanach Zjednoczonych – w przypadku takiej propozycji ze strony amerykańskiego pracodawcy, Podatnik zamierza przyjąć ofertę przedłużenia pracy w Stanach Zjednoczonych.

Najbliższa rodzina Wnioskodawcy (małżonka wraz z dwójką dzieci), przeniesie się z nim do Stanów Zjednoczonych w tym samym czasie. Dzieci wnioskodawcy nadal będą podlegać polskiej edukacji na zasadzie tzw. szkoły w chmurze (czyli nauka zdalna). Żona wraz z dziećmi przez większość czasu będą przebywać z Wnioskodawcą w Stanach Zjednoczonych, a sporadyczna obecność rodziny w Polsce może być spowodowana niezbędnymi wizytami w Polsce w sprawie edukacji obojga dzieci bądź ważniejszymi świętami.

Wnioskodawca razem z rodziną, planuje mieszkać w wynajmowanym długoterminowo domu w Stanach Zjednoczonych, Podatnik nie wyklucza również zakupu domu w USA w dalszym terminie. Wnioskodawca w Polsce nadal będzie posiadał dom, w którym zamieszkiwać będą rodzice małżonki – dom w przyszłości może zostać sprzedany po unormowaniu się pobytu Wnioskodawcy w Stanach Zjednoczonych.

Jeśli chodzi o sytuację majątkową i ekonomiczną Wnioskodawcy, to wynagrodzenie, jakie będzie osiągać z pracy w Stanach Zjednoczonych na rzecz tamtejszej spółki, stanowić będzie przeważającą część jego rocznych dochodów. Dodatkowo, Wnioskodawca jest w posiadaniu akcji amerykańskich spółek. W Polsce Wnioskodawca posiada tylko wspomniany wyżej dom, który zamierza sprzedać, jeżeli jego pobyt w Stanach Zjednoczonych wraz z rodziną się unormuje. Wnioskodawca oraz małżonka Wnioskodawcy nie planują osiągać dochodów na terytorium Polski po swoim wyjeździe. Na podstawie amerykańskiej umowy o pracę Wnioskodawca będzie pełnić ważną rolę menadżerską w amerykańskiej spółce. Zakres jego obowiązków wymagać będzie obecności na terytorium Stanów Zjednoczonych oraz podejmowania tam decyzji istotnych dla funkcjonowania lokalnej spółki. W związku z tym, że Wnioskodawca rozpocznie pracę we wrześniu, w 2025 roku będzie przebywał na terenie Stanów Zjednoczonych mniej niż 183 dni. Natomiast w roku 2026 i następnych latach jego pobyt w Stanach Zjednoczonych wyniesie więcej niż 183 dni w skali roku, tak długo jak Wnioskodawca będzie pozostawał zatrudniony na podstawie amerykańskiej umowy o pracę z firmą (…). Wnioskodawca w Polsce zamierza przebywać jedynie incydentalnie w ramach ważniejszych świąt (np. Boże Narodzenie).

Zgodnie z informacją uzyskaną przez Wnioskodawcę od doradców ze Stanów Zjednoczonych zostanie on uznany za rezydenta podatkowego w Stanach Zjednoczonych zarówno na podstawie lokalnych przepisów podatkowych, jak i na podstawie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania od momentu przyjazdu i podjęcia pracy w Stanach Zjednoczonych, czego potwierdzeniem będzie mógł być certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez władze podatkowe w Stanach Zjednoczonych.

Pytanie

Czy w podanym stanie faktycznym Podatnik będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od momentu wyjazdu do Stanów Zjednoczonych wraz z rodziną, czyli od września 2025 roku oraz w kolejnych latach pobytu w Stanach Zjednoczonych?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu wyjazdu do Stanów Zjednoczonych wraz z rodziną, czyli od września 2025 roku oraz w kolejnych latach pobytu w Stanach Zjednoczonych powinien on podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o PDOF osoba, która ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski (tzw. rezydenci podatkowi), podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy o PDOF za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów życiowych lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust 2a Ustawy o PDOF osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, zgodnie z art. 4a Ustawy o PDOF przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Miejsce zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Innymi słowy, miejsca zamieszkania decyduje o tym, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podatnicy posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Tym samym, w Polsce podlegają oni opodatkowaniu od dochodów osiągniętych zarówno na terytorium Polski jak i zagranicą. W sytuacji, w której podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, w Polsce ma on jedynie ograniczony obowiązek podatkowy, czyli w Polsce płaci on podatek jedynie od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.

Ustawa o PDOF w art. 3 ust. 1a określa dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Przy czym, należy zwrócić uwagę, że przesłanki te rozdzielone są spójnikiem „lub”, co oznacza, że aby podatnik został uznany za posiadającego miejsce zamieszkania na terytorium Polski wystarczy, aby spełnił jedną z tych przesłanek, a w konsekwencji podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” zawarta w artykule 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczy miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach Polski i Stanów Zjednoczonych, które we własnym ustawodawstwie określają podstawę do uznania podatnika za posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Zgodnie z ustawą o PDOF, pierwszym warunkiem pozwalającym na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP jaki przepisy wskazują jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Należy podkreślić, że warunek ten został skonstruowany w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego warunku posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć bardzo szeroko wszelkie powiązania rodzinne (bliższa i dalsza rodzina), aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z drugiej strony, przez „centrum interesów gospodarczych” należy rozumieć miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Zgodnie zaś z drugim warunkiem, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terenie Polski uważa się również osobę, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W myśl art. 3 ust. 1a Ustawy o PDOF powyższy warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów podatkowych w Polsce, niezależną od posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że samo uznanie podatnika za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy o PDOF nie determinuje, że podatnik ten posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Jak Wnioskodawca wskazał wyżej, zgodnie z art 4a Ustawy o PDOF art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b Ustawy o PDOF stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Tym samym, oznacza to, że ocena czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana z uwzględnieniem postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca będzie mieszkał wraz z najbliższą rodziną i pracować na terenie Stanów Zjednoczonych, w związku z tym, oceniając, czy powinien mieć on w Polsce ograniczony czy też nieograniczony obowiązek podatkowy, należy wziąć pod uwagę przepisy Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Stanami Zjednoczonymi.

Na podstawie art. 4 ust. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym Państwie.

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 2 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a) będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,

c) jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

W ocenie Wnioskodawcy, w celu dokonania prawidłowej analizy wyżej wskazanego przepisu, należy sięgnąć do komentarza do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Zgodnie z punktami 12-14 Komentarza Modelowej Konwencji OECD do artykułu 4 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy stosowaniu konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, iż miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe; ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, a oznacza to, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych powodów może mieć krótkotrwały charakter (wycieczka, podróż służbowa, podróż w celach oświatowych, w celu odbycia kursu szkoleniowego itd.).

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu umawiających się państwach, to postanowienia ustępu 2 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych. W przypadkach, gdy miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie powyższej normy, postanowienia ustępu 2 dostarczają dodatkowych kryteriów - jest to przede wszystkim zwykłe miejsce przebywania, a następnie obywatelstwo danej osoby. Jeżeli osoba jest obywatelem obu państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to sprawa może być rozstrzygnięta w drodze postępowania polubownego.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu umawiających się państwach, to należy zbadać fakty w celu upewnienia się, z którym z dwu państw jej osobiste i ekonomiczne powiązania są ściślejsze. Należy więc wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie okoliczności należy rozważyć w całości, lecz niewątpliwie należy zwrócić szczególną uwagę na indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli na podstawie tej analizy nie można ustalić w którym z dwóch krajów znajduje się ośrodek powiązań osobistych Wnioskodawcy, jego miejsce zamieszkania ustala się w kraju, w którym zazwyczaj on przebywa.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy mając na uwadze stan faktyczny będący przedmiotem niniejszej wniosku należy uznać że Wnioskodawca na bazie lokalnych przepisów Polski i Stanów Zjednoczonych będzie miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w roku 2025 zarówno w Polsce – przez cały rok podatkowy 2025 z uwagi na przekroczenie 183 dni pobytu na terytorium Polski, jak i w Stanach Zjednoczonych od momentu wyjazdu z Polski we wrześniu do końca grudnia tego roku, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca od września 2025 będzie przebywać wraz z rodziną i pracować na terenie Stanów Zjednoczonych (potwierdzeniu czego będzie mógł służyć certyfikat rezydencji podatkowej uzyskany w Stanach Zjednoczonych). W następnych latach, jednak Wnioskodawca nie powinien spełniać przesłanek dot. polskiej rezydencji podatkowej.

Oznacza to, że miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami zawartymi w art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres. W ocenie Wnioskodawcy posiadać on będzie stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jaki i Stanach Zjednoczonych od momentu przeprowadzki do Stanów Zjednoczonych razem z rodziną ze względu na posiadany w Polsce dostępne miejsce do pobytu dom. Jednak w okresie wrzesień-grudzień 2025 tym stałym miejscem zamieszkania będzie już dom w Stanach Zjednoczonych.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, zdaniem Wnioskodawcy, rozstrzygający będzie ośrodek interesów życiowych, czyli stopień powiązań osobistych i gospodarczych z Polską i Stanami Zjednoczonymi w okresie wrzesień-grudzień 2025 r. Zdaniem Wnioskodawcy zarówno jego ośrodek interesów osobistych – od przeniesienia do Stanów Zjednoczonych – będzie w Stanach Zjednoczonych (miejsce przebywania najbliższej rodziny) jak i ośrodek interesów ekonomicznych – od momentu podjęcia zatrudnienia w Stanach Zjednoczonych – będzie w Stanach Zjednoczonych (główne źródło dochodów).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy za rok od przyjazdu i rozpoczęcia pracy na terenie Stanów Zjednoczonych w 2025 roku i w latach kolejnych (aż do momentu wyjazdu ze Stanów Zjednoczonych), jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdować się będzie w Stanach Zjednoczonych.

Mając zatem na uwadze powyższe, od września 2025 roku oraz w latach kolejnych Wnioskodawca może zostać uznany za rezydenta podatkowego w Stanach Zjednoczonych i w związku z tym jako polskiego nierezydenta podatkowego (posiadającego ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce). Potwierdzeniem takiego rozstrzygnięcia jest również możliwość wydania przez organy podatkowe Stanów Zjednoczonych certyfikatu rezydencji podatkowej dla Wnioskodawcy na podstawie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, wnosi Pan o potwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym w od września 2025 roku od wyjazdu do Stanów Zjednoczonych wraz z rodziną oraz w kolejnych latach pobytu w Stanach Zjednoczonych powinien podlegać on ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.