Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Shutterstock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pan … (dalej również: Podatnik lub Wnioskodawca) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2025 r. poz. 163 ze zm., dalej: „Ustawa o PIT”).

Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od … 2008 r. do … 2025 r. (dalej: JDG). W 2025 r. JDG była opodatkowana na zasadach określonych zgodnie z art. 30c ustawy o PIT (podatek liniowy).

Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej poprzez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 Ustawy o PIT oraz nie posiadał za granicą żadnej stałej placówki, ani wyznaczonej osoby działającej za granicą w imieniu Podatnika i na Jego rzecz. Wnioskodawca w trakcie prowadzenia JDG był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) na podstawie przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”).

W ramach prowadzonej JDG, Wnioskodawca prowadził … świadczący profesjonalne, kompleksowe usługi związane z …, na które składały się m.in.: usługi …, …, …, …, …, …, …, …, a także … oraz … .

Wnioskodawca posiadał następujące środki trwałe wykorzystywane w swojej działalności gospodarczej:

a)Lokal niemieszkalny (dalej: zwany „Lokal A”),

b)Samochód Ciężarowy …,

c)Przyczepa ciężarowa …,

d)Mercedes … .

Aktywa te będą dalej zwane łącznie: „Środkami trwałymi”.

Wnioskodawca posiada także lokal niemieszkalny (zwany dalej: „Lokalem”), który nie stanowił środka trwałego w prowadzonej JDG, niemniej był wykorzystywany również do jej prowadzenia.

Powyższe Środki trwałe oraz Lokal wykorzystywane były w działalności gospodarczej Wnioskodawcy do świadczenia usług związanych z organizacją … opisanych powyżej oraz nie były dotychczas wynajmowane na rzecz podmiotów trzecich, z wyjątkiem Lokalu A.

Lokal A został nabyty … 2014 r. w celu prowadzenia w nim podstawowej działalności Wnioskodawcy, tj. kompleksowych usług związanych z organizacją … . W związku ze zmianą okoliczności biznesowych (wykorzystaniem innych lokali do działalności Wnioskodawcy, co skutkowało brakiem potrzeby wykorzystania omawianego Lokalu A do działalności …) w … 2015 r.

Wnioskodawca wynajął w ramach działalności gospodarczej przedmiotowy Lokal A na rzecz innego podmiotu gospodarczego. Od … 2015 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku Lokal A wynajmowany jest wyłącznie na rzecz jednego podmiotu.

Wnioskodawca nie prowadził aktywnych poszukiwań nowych najemców. Działania Wnioskodawcy związane z Lokalem A ograniczają się do wydania lokalu oraz okresowego sprawdzania jego stanu.

Wnioskodawca … 2025 r. zamknął JDG. Skutkiem zamknięcia JDG było przeniesienie Środków trwałych do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

W związku z tym, że posiadane aktywa są dostosowane do prowadzenia działalności gospodarczej z profilem …, po zamknięciu JDG, Wnioskodawca wynajął wycofane Środki trwałe oraz Lokal innemu podmiotowi gospodarczemu. Podmiotem tym jest polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi działalność zbliżoną do przedmiotu działalności JDG Wnioskodawcy. Z tego też powodu Wnioskodawca pozostał czynnym podatnikiem VAT-u i opodatkowuje wynajem prywatny aktywów podatkiem VAT. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wynajem Środków trwałych oraz Lokalu rozpoczął się od … 2025 r.

Wnioskodawca nie zatrudnia żadnych pracowników i nie współpracuje z podmiotami mającymi za zadanie poszukiwanie klientów na najem aktywów czy obsługę i zarządzanie wynajmem. Wszelkie czynności związane z wynajmem aktywów, Wnioskodawca dokonuje we własnym zakresie, nie korzystając w związku z tym, z pomocy osób trzecich, w tym podmiotów prowadzących działalność zarobkową właśnie w obsłudze najmu.

Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje szerokich i ciągłych działań marketingowych związanych z poszukiwaniem najemców. Wnioskodawca ograniczył i ogranicza swoje działania w tym zakresie do działań koniecznych w zakresie pozyskania najemców. Wnioskodawca nie budował i nie buduje struktury organizacyjnej w celu rozwinięcia działalności polegającej na wynajmie lub zarządzania najmem. Wnioskodawca nie świadczył i nie świadczy żadnych dodatkowych usług związanych z wynajmem aktywów.

Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje innych czynności poza wynajmem wymienionych wyżej aktywów (Środków Trwałych oraz Lokalu). Jedyną aktywnością związaną z posiadanymi aktywami, które Wnioskodawca posiada w majątku prywatnym w związku z ich przeniesieniem z JDG, ma być ich odpłatny wynajem prywatny.

Ponadto, Wnioskodawca zawarł z najemcą umowę, w której to najemca jest odpowiedzialny za ponoszenie bieżących kosztów eksploatacji aktywów, a także utrzymania ich w odpowiednim stanie. Zatem koszty podstawowych napraw, remontów, przystosowania, serwisu i innych wydatków związanymi z korzystaniem i utrzymywaniem aktywów (Środków Trwałych oraz Lokalu) obciążają najemcę. Zatem działania po stronie Wnioskodawcy były i są zatem bardzo ograniczone i podejmowane w ramach rozporządzania prywatnym majątkiem.

Uzupełnienie wniosku

Umowa najmu środków trwałych oraz Lokalu została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą – osobą prywatną – a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca nie złożył oświadczenia o wyborze opodatkowania najmu w formie ryczałtu ewidencjonowanego do urzędu skarbowego.

Stosownie bowiem do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843) osoby fizyczne uzyskujące przychody wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), podlegają z mocy prawa opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Do przychodów wymienionych w powyższym przepisie zalicza się także najem prywatny.

W konsekwencji, wobec obligatoryjnego charakteru ryczałtu ewidencjonowanego dla przychodów z najmu prywatnego, Wnioskodawca nie miał obowiązku składania oświadczenia o wyborze formy opodatkowania do urzędu skarbowego i zasadnie takiego oświadczenia nie złożył.

Wysokość czynszu z tytułu najmu środków trwałych oraz Lokalu została określona z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 11c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) oraz art. 23o ustawy o PIT, będącym odpowiednikiem wskazanego przepisu ustawy o CIT. Tym samym, wysokość czynszu została określona na poziomie odpowiadającym wartości rynkowej, zgodnie z zasadą ceny rynkowej, a więc w oparciu o warunki, jakie ustaliłyby pomiędzy sobą podmioty niezależne w porównywalnych okolicznościach. Ponadto, ustalona stawka czynszu ma charakter stały, co oznacza iż w każdym miesiącu obowiązuje jednakowa niezmienna kwota należna z tytułu najmu, niezależnie od innych okoliczności czy czynników zewnętrznych.

Wnioskodawca pozostaje w powiązaniu ze wskazaną Spółką w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, za podmioty powiązane uznaje się m.in. podmioty, pomiędzy którymi występują powiązania o charakterze rodzinnym.

W myśl ustawowej definicji, poprzez powiązania rodzinne należy rozumieć relacje wynikające z małżeństwa, pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia. W niniejszej sprawie kryterium to zostaje spełnione, gdyż członkiem zarządu ww. Spółki jest … Wnioskodawcy – osoba blisko spokrewniona, pozostająca wobec Niego w stosunku pokrewieństwa w linii prostej, w pierwszym stopniu.

 W konsekwencji, w świetle art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, Wnioskodawca i Spółka spełniają przesłanki uznania ich za podmioty powiązane.

Pytania

1.Czy czynność przeniesienia Środków trwałych z JDG do majątku prywatnego w związku z jej likwidacją jest opodatkowania podatkiem VAT, jeżeli Środki trwałe te będą dalej wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT?

2.Czy uzyskane przychody z opisanego w zdarzeniu przyszłym wynajmu Środków trwałych oraz Lokalu powinny być klasyfikowane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na Pana pytanie nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, uzyskane przychody z opisanego wynajmu Środków trwałych oraz Lokalu powinny być klasyfikowane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przychodem z działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Natomiast jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest m.in.: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Najem na kanwie ustawy o PIT może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Co do zasady najem składnika majątku stanowi przychód z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Jeśli przedmiotem najmu są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Co istotne, przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, chyba że stanowią składnik majątkowy związany z wykonywaniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, zasadą jest kwalifikowanie przychodów z najmu do źródła – najem prywatny, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, kwalifikuje składniki majątku jako majątek trwały w swojej działalności gospodarczej, co przekłada się na opodatkowanie przychodów z najmu wg źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT.

Powyższe oznacza zatem, że to od podatnika zależy czy osiągane przychody z najmu będą tzw. najmem prywatnym, czy przychodami z pozarolniczej działalności.

Jak zostało wskazane w uchwale 7 sędziów NSA z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21: „Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z wynajmu Środków Trwałych oraz Lokalu po zamknięciu działalności gospodarczej został zaklasyfikowany do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Środki Trwałe oraz Lokal w związku z likwidacją działalności gospodarczej zostały przeniesione do majątku prywatnego Wnioskodawcy, nie stanowią zatem składników ujętych w działalności gospodarczej.

Czynności wynajmu ograniczają się do zwykłego zarządu majątkiem, gdyż Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników oraz nie współpracuje z podmiotami mającymi za zadanie poszukiwanie klientów czy też obsługę umów najmu. Wnioskodawca nie podejmuje także działań marketingowych związanych z aktywnym poszukiwaniem najemców. Wnioskodawca nie buduje struktury organizacyjnej w celu rozwinięcia działalności polegającej na wynajmie lub zarządzania najmem. Wnioskodawca nie świadczy żadnych dodatkowych usług związanych z najmem. Wynajem ma charakter długoterminowy i obsługa samego wynajmu będzie ograniczona. Wnioskodawca ogranicza swoją aktywność w tym zakresie do koniecznego minimum, jednak bez korzystania z profesjonalnych pośredników czy zarządców wynajmem. Celem Wnioskodawcy jest uzyskiwanie stałego źródła dochodu z wynajmu Środków Trwałych oraz Lokalu. Zdaniem Wnioskodawcy, wynajem nie posiada charakteru profesjonalnego, gdyż nie odbiega od zwykłego wykonywania prawa własności.

W związku z powyższym, uzyskane przychody z opisanego wynajmu Środków Trwałych oraz Lokalu po formalnym zamknięciu jednoosobowej działalności gospodarczej powinny być klasyfikowane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają wydawane interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in.:

·Interpretacja indywidualna DKIS z 6 listopada 2024 r. nr 0112-KDIL2-MW, w której wskazano, że: „Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem działalności jest prowadzenie działalności rachunkowo-księgowej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wydzierżawia Pani na podstawie umowy dzierżawy na czas nieokreślony Lokal składający się z 3 apartamentów. Umowa dzierżawy uprawnia Dzierżawcę do używania oraz pobierania pożytków, w szczególności przez oddanie lokali w krótkotrwały najem w celach turystycznych. Wprowadziła Pani nieruchomość do majątku działalności gospodarczej jako środek trwały. Od listopada 2023 r. w ramach umowy dzierżawy udostępniła Pani dzierżawcy Lokal w celu pobierania pożytków na czas nieokreślony. Planuje Pani w przyszłości wycofać Lokal z wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej i przychody z tytułu czynszów dzierżawy Lokalu planuje Pani opodatkować jako najem prywatny. Planuje Pani również zawrzeć aneks do umowy dzierżawy, zgodnie z którym jako wydzierżawiający wskazana zostanie Pani jako osoba prywatna, a nie jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy przychody uzyskiwane przez Panią z dzierżawy Lokalu, po wycofaniu go z majątku działalności gospodarczej, będą zaliczane do źródła przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także czy podlegają one opodatkowaniu na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Pani przychody z dzierżawy Lokalu, w związku z wycofaniem go z działalności gospodarczej, uzyskiwane będą przez Panią w ramach tzw. najmu prywatnego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

·Interpretacja indywidualna DKIS z 9 maja 2025 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.235.2025.2.HJ, w której organ wskazał, że: „Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że osiąga Pan przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz tytułu najmu prywatnego. Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Kupił Pan 4 lokale usługowe, które wprowadził do ewidencji środków trwałych i wynajmuje w ramach działalności gospodarczej. Kupił Pan też lokal mieszkalny, który wprowadził do ewidencji środków trwałych, w którym nocował Pan z pracownikami. Lokal ten obecnie również wynajmuje Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z kolei w ramach najmu prywatnego wynajmuje Pan 2 mieszkania. Obecnie, z uwagi na zaawansowany stan choroby nie jest Pan w stanie prowadzić działalności gospodarczej i jest Pan zmuszony przejść na rentę chorobową. Planuje Pan również zawiesić lub zlikwidować działalność gospodarczą, a posiadane mieszkanie i lokale użytkowe wyprowadzić z ewidencji środków trwałych i wynajmować dalej ale w ramach najmu prywatnego. Jest Pan jedynym właścicielem nieruchomości (mieszkania i lokali usługowych). Stanowią one Pana majątek odrębny. Umowa najmu mieszkania i lokali usługowych, po ich wycofaniu z działalności gospodarczej i ewidencji środków trwałych, będzie zawarta z Panem jako osobą fizyczną.

Skoro zamierza Pan wycofać mieszkanie i lokale usługowe z działalności do majątku prywatnego, to wówczas przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Zatem najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

·Interpretacja indywidualna DKIS z 13 lipca 2022 r. nr 0115-KDIT3.4011.502.2022.1.AD, w której wskazano, że: „Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

W tym miejscu wskazać należy też na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano: To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis sprawy oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro przeniesie Pan (wycofa) nieruchomości do majątku prywatnego to wówczas przedmiotem najmu nie będzie składnik majątku związany z działalnością gospodarczą. Zatem najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 1 pkt 6 przywołanej ustawy:

Źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak stanowi art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 przywoływanej ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W uchwale NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21 stwierdzono, że:

To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem (...).

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od … 2008 r. do … 2025 r. (dalej: JDG). Wnioskodawca posiadał środki trwałe wykorzystywane w swojej działalności gospodarczej: lokal niemieszkalny (dalej zwany: Lokal A), samochód ciężarowy, przyczepa ciężarowa, Mercedes. Aktywa te będą dalej zwane łącznie: „Środkami trwałymi”. Wnioskodawca posiada także lokal niemieszkalny (zwany dalej: „Lokalem”), który nie stanowił środka trwałego w prowadzonej JDG, niemniej był wykorzystywany również do jej prowadzenia. Wnioskodawca wynajął w ramach działalności gospodarczej przedmiotowy Lokal A na rzecz innego podmiotu gospodarczego. Od … 2015 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku Lokal A wynajmowany jest wyłącznie na rzecz jednego podmiotu. Wnioskodawca … 2025 r. zamknął JDG. Skutkiem zamknięcia JDG było przeniesienie Środków trwałych do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Skoro – jak Pan wskazał w opisie sprawy – zamknął Pan JDG i przeniósł Środki trwałe do majątku prywatnego, a umowa najmu Środków trwałych i Lokalu została zawarta pomiędzy Spółką, a Panem jako osobą fizyczną, to wówczas przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Zatem najem opisanych Środków trwałych i Lokalu stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionych pytań, zatem nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie były przedmiotem zadanych pytań.

Odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, zauważam, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.