Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 29 sierpnia 2025 r. (wpływ 29 sierpnia 2025 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

X

2.Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Y.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy X i Y są małżeństwem i zawarli dnia (…) października 2005 roku umowę kredytu budowlano-hipotecznego nr (…) (dalej: Umowa). Jako kwotę kredytu w umowie wpisano (…) CHF. Zawarta umowa była umową kredytu denominowanego. Tytułem kredytu wypłacono (…) PLN. Wnioskodawcy przeznaczyli kwotę uzyskanego kredytu na budowę systemem gospodarczym domu wolnostojącego rodzinnego położonego w D.

Kredyt był spłacany zgodnie z umową w walucie polskiej po uprzednim przeliczeniu wysokości rat wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej Banku. Na zabezpieczenie spłaty kredytu na nieruchomości kredytowanej została ustanowiona na rzecz Banku (…) hipoteka kaucyjna w kwocie (…) CHF i hipoteka zwykła w kwocie (…) CHF.

Wnioskodawcy wnieśli pozwem (…) czerwca 2024 roku powództwo o ustalenie, że między powodami X i Y a pozwanym Bankiem nie istnieje stosunek prawny wynikający z Umowy kredytu budowlano-hipotecznego nr (…) z dnia (…) października 2005 roku oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów kwoty (…) zł złotych polskich wraz z odsetkami ustawowymi od dnia (…) maja 2024 roku do dnia zapłaty.

Wnioskodawcy uważają zawartą umowę za nieważną m.in. na podstawie następujących podstawach prawnych art. 69 Prawa bankowego, art. 353(1) i art. 58 § 1 k.c., art. 385 § 2 k.c., 3851 k.c., 3581 k.c.) W czerwcu 2025 roku pozwany Bank zaproponował Wnioskodawcom zakończenie sporu sądowego poprzez zawarcie ugody sądowej.

Na moment złożenia propozycji Wnioskodawcy zapłacili na rzecz Banku kwotę (…) PLN (tzn. o (…) PLN więcej, aniżeli bank wypłacił kapitału), a wszystkie odsetki ustawowe za opóźnienie na ich rzecz wynosiły na tamten moment (…) PLN (odsetki te należne są na podstawie art. 481 w zw. art 455 kc i liczone są od dnia wymagalności roszczenia Wnioskodawców).

Łącznie w przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia sądowego Wnioskodawcy otrzymaliby ponad (…) PLN (już po rozliczeniu (…) PLN na rzecz banku tytułem zwrotu kapitału kredytu). Bank w propozycji ugody proponuje zapłatę kwoty (…) PLN.

Wnioskodawcy są zainteresowani zawarciem ugody i cofnięciem powództwa. Konstrukcja ugody zakłada przyjęcie ważności umowy kredytowej, która ulega jednak przeliczeniu w oparciu o parametry finansowe przyjęte w ugodzie.

Na podstawie § 1 ust. 5 zaproponowanej ugody "Bank zwalnia Kredytobiorcę z długu (umarza zadłużenie Kredytobiorcy) w zakresie kwoty (…) PLN obejmującej:

1)kapitał (…) PLN,

2)odsetki od należności regularnych (…) PLN,

3)odsetki od zadłużenia przeterminowanego (…) PLN,”

Na podstawie tego samego zapisu „Ponadto Bank zobowiązuje się do zwrotu kwoty wynikającej z rozliczenia kredytu w wysokości (…) PLN, która została pomniejszona o (…) w walucie PLN przelewem na rachunek o numerze: (…) w terminie 14 dni od dnia zawarcia Ugody”.

Podsumowanie:

1. Kwota wypłaconego kredytu: (…) PLN

2. Kwota spłacona przez Wnioskodawców: (…) PLN

3. Różnica pomiędzy kwotą wypłaconą a spłaconą: (…) PLN

4. Odsetki ustawowe za opóźnienie: (…) PLN

5. Kwota zaproponowana w ugodzie: (…) PLN

Ponadto Wnioskodawcy wskazali, że bank wypłaci Wnioskodawcom kwotę (…) zł, która to kwota stanowi zwrot nienależnego świadczenia. Kwota ta jest różnicą pomiędzy kwotą spłaconą przez Wnioskodawców a kwotą wypłaconą przez bank powiększoną o oprocentowanie wynoszące 1 % w skali roku.

Kredytobiorcy wpłacili na rzecz banku łącznie (…) PLN. Bank wypłacił (…) PLN. Raty odsetkowe obliczone jako 1 % oprocentowania w skali roku wynoszą (…) PLN. W wyniku nowego przeliczenia kredytu, strony przyjmują, że Wnioskodawcy spłacili o (…) zł za dużo i kwota ta ma im być na mocy ugody zwrócona.

Dodatkowo bank wypłaci kwotę (…) zł, która stanowi jednokrotną, minimalną stawkę kosztów zastępstwa procesowego ustaloną na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz kwotę (…) zł tytułem zwrotu połowy opłaty od pozwu.

Bank stoi na stanowisku, że w wyniku zawarcia ugody po stronie kredytobiorców nie powstaje przychód podatkowy i bank nie przewiduje sporządzenia PIT 11.

Pytanie

Czy w przypadku zawarcia ugody w zaproponowanym przez bank kształcie (projekt ugody stanowi załącznik do niniejszego wniosku) mającej na celu zakończenie sporu na tle umowy kredytowej, otrzymana przez Wnioskodawców kwota (…) PLN będzie dla Wnioskodawców stanowić przychód i czy w związku z tym po stronie Wnioskodawców powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawców, w zaistniałym stanie faktycznym kwota (…) zł nie będzie stanowiła ich przychodu. Na mocy ugody saldo zadłużenia zostanie umorzone, a Bank dokona zwrotu kwoty wynikającej z rozliczenia kredytu/pożyczki. Otrzymanie kwoty (…) zł nie stanowi dla Wnioskodawców faktycznie żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem.

Wnioskodawcy uważają, że zwrot przez Bank środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy kredytu mieszkaniowego przekazali na rzecz Banku w ramach spłaty rat udzielonego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił dla nich przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawcy uważają, że nie będą mieli obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od zwróconej przez Bank kwoty, będącej przedmiotem zapytania.

Wnioskodawcy w pełni popierają uzasadnienie prawne wskazane w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej wydanej w sprawie 0112-KDIL2-1.401.514.2024.2.DJ: Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 z późn. zm.): Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm., dalej: „u.p.d.o.f.”): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nienależne świadczenie (art. 410 w zw. z art. 405 k.c.), nie zostało wymienione jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 u.p.d.o.f.

Z uwagi na to, że nie ma możliwości przyporządkowania danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do „innych źródeł przychodu”, o których mowa w art. 20 u.p.d.o.f.), to nie można go uznać za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadał ogólnej definicji przychodu zawartego w przepisach art. 11 u.p.d.o.f. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 164/15).

Ponadto, u.p.d.o.f. określa dochód jako nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f.). Przychód podatkowy warunkuje możliwość powstania dochodu podatkowego w tym znaczeniu, że dopóki nie mamy do czynienia z przychodem w sensie podatkowym, dopóty nie może powstać dochód podatkowy.

Otrzymanego zwrotu nie można traktować w kategorii przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 u.p.d.o.f., ponieważ w tej sytuacji nie następuje po stronie Kredytobiorców żadne przysporzenie majątkowe.

Na takim stanowisku stoi również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W interpretacjach podatkowych wskazuje, że przy nienależnie pobranych świadczeniach, po stronie kredytobiorców nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego z tytułu otrzymanego zwrotu (interpretacje indywidualne: z 28 kwietnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN ze wskazanymi tam interpretacjami indywidualnymi oraz z 28 sierpnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.607.2023.2.MN).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy:

Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytu są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, skoro kwota którą Państwo otrzymają od banku w wyniku zawartej ugody, stanowi zwrot nienależnego świadczenia i w wyniku nowego przeliczenia kredytu, strony przyjmują, że spłacili Państwo o (…) zł za dużo i kwota ta ma być na mocy ugody zwrócona to jej otrzymanie nie spowoduje po Państwa stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie będą Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało po Państwa stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan X (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.