Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lipca  2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni, jest obywatelką Republiki Białoruś i w latach 2022-2025 była uznawana za rezydenta podatkowego Białorusi, ponieważ przebywała na jej terytorium ponad 183 dni w każdym z wymienionych lat. Jednocześnie w latach 2022-2025 była także uznawana za rezydenta podatkowego w Polsce, z uwagi na posiadanie centrum interesów życiowych i  gospodarczych w Polsce. Od maja 2022 roku jest współwłaścicielem spółki  z o.o. z siedzibą na terytorium Polski, w której posiada 30% udziałów i pełni funkcję członka zarządu. Z tytułu funkcji zarządczej otrzymuje wynagrodzenie, od którego odprowadzany jest podatek dochodowy PIT (12%) oraz składki zdrowotne (9%). W latach 2023 i 2024 spółka wypłaciła Wnioskodawczyni dywidendy, od których jako płatnik pobrała podatek u źródła (WHT) według stawki 19%. W 2025 roku, po przedstawieniu certyfikatu rezydencji podatkowej Białorusi, spółka pobrała podatek WHT według stawki 15%. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski ani w żadnym innym państwie, w rozumieniu art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Białorusią, nie wykonuje wolnego zawodu ani innej działalności niezależnej, w rozumieniu art. 14 tej umowy, nie posiada zakładu (w rozumieniu art. 5 umowy) w Polsce, a dywidendy nie są związane z działalnością zakładu, jest rzeczywistym odbiorcą (beneficial owner) wypłacanych dywidend. Dochody z dywidend nie podlegają w całości ani w części przeniesieniu na inny podmiot oraz nie działa jako pośrednik czy powiernik, działa we własnym imieniu i na własny rachunek, a wypłaty nie mają związku z konstrukcją mającą na celu obejście prawa podatkowego. Dochody z dywidend podlegają opodatkowaniu w kraju rezydencji (Białoruś). Łączna roczna kwota wypłaconych dywidend nie przekracza 2 000 000 zł. Wnioskodawczyni dołącza do wniosku kopie certyfikatów rezydencji podatkowej Białorusi za lata 2023, 2024 i 2025.

Pytania

1.Czy na podstawie art. 10 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Białorusią, w przypadku przedstawienia ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zastosowania obniżonej stawki 15% podatku u źródła (WHT) od dywidend wypłacanych przez spółkę z o.o.?

2.Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do wystąpienia o zwrot nadpłaconego podatku u źródła (WHT) w części przekraczającej 15%, pobranego przez spółkę w latach 2023 i 2024?

3.Czy w kolejnych latach (od 2026 roku) Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać z preferencyjnej stawki WHT 15% od dywidend, w przypadku przedstawienia ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej Białorusi?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni – obywatelka Republiki Białorusi – w latach 2022–2025 spełniała kryteria rezydencji podatkowej zarówno w Polsce, jak i na Białorusi.

Na podstawie art. 4 ust. 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 18 listopada 1992 r. (Dz.U. 1993 nr 118 poz. 523, dalej: „Umowa”), jej miejscem zamieszkania dla celów podatkowych należy uznać Białoruś, ponieważ tam przebywała ponad 183 dni rocznie i posiada ważne certyfikaty rezydencji podatkowej.

Wnioskodawczyni posiada 30% udziałów w spółce z o.o. z  siedzibą w Polsce, pełni funkcję członka zarządu i otrzymuje wynagrodzenie opodatkowane w  Polsce zgodnie z przepisami ustawy o PIT (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350, dalej: „ustawa o PIT”), w  tym:

• art. 27 ust. 1 – opodatkowanie według skali podatkowej,
• art. 13 pkt 7 – opodatkowanie przychodów członka zarządu z tytułu pełnienia funkcji w zarządzie spółki z o.o.,

oraz podlega składce zdrowotnej zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Jednakże dochód z dywidend wypłacanych przez spółkę powinien być oceniany odrębnie, z uwzględnieniem przepisów art. 10 Umowy, który stanowi: Art. 10 ust. 2 Umowy: “Jednakże takie dywidendy mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w  którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli odbiorca dywidend jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek ten nie może przekroczyć 15 procent kwoty dywidendy brutto.” W 2023 i 2024 roku, z uwagi na brak przedłożenia certyfikatu rezydencji podatkowej, spółka jako płatnik pobrała podatek u źródła od dywidend zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, według stawki 19%. Jednakże Wnioskodawczyni, spełniając warunki określone w Umowie oraz po przedłożeniu certyfikatu, ma prawo ubiegać się o zwrot nadpłaty podatku, wynikającej z różnicy pomiędzy stawką ustawową (19%) a stawką umowną (15%).

Zgodnie z art. 72 §1 pkt 1 Ordynacji podatkowej (Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926), nadpłata powstaje m.in. gdy podatek został pobrany nienależnie lub w wysokości wyższej niż należna. Zatem, pobrana w  2023 i 2024 roku nadwyżka w podatku (4%) stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi po złożeniu stosownego wniosku oraz certyfikatu rezydencji za te lata. Ponadto, Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie działa przez zagraniczny zakład w Polsce w rozumieniu art. 7 Umowy, a także nie wykonuje działalności niezależnej (wolny zawód) w rozumieniu art. 14 Umowy. Tym samym brak jest podstaw do wyłączenia preferencyjnego opodatkowania. Dodatkowo:

• Wnioskodawczyni jest rzeczywistym właścicielem (beneficial owner) wypłacanych dywidend,
• Dywidendy nie są przekazywane innemu podmiotowi,
• Wypłata nie jest elementem struktury mającej na celu obejście prawa podatkowego (zgodnie z zasadą Principal Purpose Test, jeżeli byłaby stosowana).

Podsumowując:

1. Wnioskodawczyni ma prawo do zastosowania stawki 15% na podstawie art. 10 ust. 2 Umowy.

2. Wnioskodawczyni ma prawo do ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku (4%) pobranego ponad limit traktatowy.

3. W przyszłości, po przedłożeniu aktualnego certyfikatu rezydencji (za 2026 i kolejne lata), Spółka będzie mogła stosować preferencyjną stawkę od razu, bez obowiązku poboru podatku według stawki ustawowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Na podstawie art. 4a ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jako pierwszy warunek przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na wskazane we wniosku powiązania osobiste (rodzina) oraz powiązania gospodarcze (pełni Pani funkcje zarządcze w spółce polskiej i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie od którego płaci podatek oraz składki zdrowotne)  może być Pani uznana, na gruncie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Jednocześnie wskazuje Pani , że na terytorium Białorusi przebywa ponad 183 dni w każdym z wymienionych lat oraz  ma Pani miejsce zamieszkania (adres) w Białorusi.

W związku z powyższym, spełnia Pani warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalający uznać, że od 2022 r., posiada Pani w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów osobistych oraz gospodarczych w tym kraju, a zatem podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z wcześniej powołanego art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy, stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem w przedmiotowej sprawie, zastosowanie mają przepisy Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Mińsku 18 listopada 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. nr 120 poz. 534).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Umowy:

W myśl art. 4 ust. 2 Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu sprawy wynika, że posiada Pani od 2022 do chwili obecnej w Polsce centrum interesów życiowych i  gospodarczych. Od maja 2022 roku jest Pani współwłaścicielem spółki Sp. z o.o., z siedzibą na terytorium Polski, w której posiada 30% udziałów i pełni funkcję członka zarządu. Z tytułu funkcji zarządczej otrzymuje wynagrodzenie, od którego odprowadzany jest podatek dochodowy oraz składki zdrowotne i była i  jest Pani uznawana za rezydenta  podatkowego w Polsce. Jednocześnie ze względu na fakt, iż w Białorusi we wskazanych latach przebywała Pani ponad 183 w każdym roku – uznawana była Pani również za rezydenta Białorusi ze względu na pobyt w tym kraju przekraczający 183 dni w roku kalendarzowym.    

Zważywszy na okoliczność, że w Polsce posiada Pani centrum interesów życiowych i gospodarczych tj. z Polską łączą Panią ścisłe powiązania zarówno osobiste jak i gospodarcze, to zastosowanie w  sprawie  znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b) Umowy, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa. Zgodnie z tym przepisem za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce , uważa się osobę która ma ściślejsze powiązania osobiste i  gospodarcze (ośrodek interesów życiowych) z danym krajem.  Zatem ustalenie rezydencji podatkowej w Pani sprawie następuje w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzam, że Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Umowy polsko – białoruskiej za lata 2022 do chwili obecnej jest Polska. Tym samym w Polsce podlegała/podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W roku 2026 i kolejnych, jeżeli nie zmieni się Pani sytuacja osobista i gospodarcza oraz przepisy prawa, wówczas również będzie podlegała Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Powyższe oznacza, że nie przysługuje Pani prawo do zastosowania obniżonej stawki 15% podatku u  źródła (WHT) od dywidend wypłacanych przez polską spółkę Sp. z o.o. oraz nie przysługuje Pani również prawo do wystąpienia o zwrot podatku u źródła (WHT) w części przekraczającej 15%, pobranego przez spółkę w latach 2023 i 2024, bez względu na fakt posiadania certyfikatu rezydencji Białorusi.

Pani stanowisko jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), nie przeprowadzam postępowania dowodowego, w związku z czym nie jestem obowiązany, ani uprawniony do oceny dołączonych dokumentów; jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana i Pana stanowiskiem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.