Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 11 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 4 lipca 2025 r. (data wpływu 10 lipca 2025 r.) oraz pismem  z 26 sierpnia 2025 r. (data wpływu 28 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W 2002 r. wraz z byłą żoną zawarł Pan umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty CHF, na podstawie którego udzielono kredytu w wysokości 120 000 zł. Kredyt został przeznaczony na zakup i dokończenie domu położonego w (…) przy ul. (…), co stanowi jedną inwestycję mieszkaniową.

Spłatę kredytu określono do dnia (…) 2027 r. Zabezpieczenie kredytu stanowiła ustanowiona na ww. nieruchomości hipoteka.

W 2012 r. rozwiódł się Pan ze współkredytobiorczynią. Od tego czasu samodzielnie spłaca Pan kredyt.

W 2018 r. zawarł Pan ponowny związek małżeński.

17 lutego 2020 r. przystąpił Pan do długu wynikającego z umowy kredytu denominowanego do waluty CHF.

W 2023 r. z uwagi na zawarty w umowie niedozwolony charakter postanowień umowy – klauzule abuzywne, złożony został pozew o unieważnienie umowy kredytowej. Sprawa toczy się przed Sądem (…) w (…).

W 2024 r. wytoczył Pan wraz z obecną żoną postępowanie sądowe w zakresie umowy kredytu, gdzie przystąpił Pan do długu.

(…) maja 2025 r. zawarł Pan wraz z obecną żoną ugodę z (…). Kredyt był przeznaczony na jedną inwestycję mieszkaniową. Bank umorzył pozostałe zadłużenie oraz zwrócił kwotę dodatkową w wysokości 29 000 zł, stanowiącą różnicę między spłatami dokonanymi przez małżonkę a kapitałem udostępnionym przez Bank w walucie PLN.

Otrzymał Pan propozycję ugody co do kredytu z 2002 r. Bank zaproponował rozliczenie na  podstawie nominalnych kwot świadczeń. Przyjął, że kwota kapitału wynosi 120 000 zł, zaś suma świadczeń tytułem rat kapitałowo-odsetkowych oraz kosztów okołokredytowych wynosi  189 959,16 zł.

W treści ugody nie ma informacji o umorzeniu salda w CHF. Bank wskazuje, że dochodzi do rozliczenia na podstawie wyżej wskazanych świadczeń i zwraca kwotę 69 696,16 zł.

Byłaby to jedyna ugoda podpisana przez współkredytobiorczynię, zaś druga podpisana przez Kredytobiorcę.

W uzupełnieniu wniosku z 4 lipca 2025 r. wskazał Pan, że nie korzystał Pan wcześniej z zaniechania poboru podatku w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „W związku z planowaną ugodą z bankiem w odniesieniu do kredytu zaciągniętego w 2002 r., proszę wskazać:

• czy kredyt został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów?”, wskazał Pan, że tak, kredyt został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów;
• „kiedy dojdzie do zawarcia ugody z bankiem i kto będzie stroną zawartego porozumienia?”, wskazał Pan, że w październiku 2025 r., Stroną będzie Pan, Pana była żona oraz bank;
• „czy w ramach ugody z bankiem nastąpi „przewalutowanie” zaciągniętego kredytu?”, wskazał Pan, że w ramach ugody nie nastąpi „przewalutowanie” zaciągniętego kredytu.

W odniesieniu do kwoty 69 696,16 zł:

• nie będzie stanowić nadwyżki powstałej w wyniku zmiany waluty kredytu;
• będzie stanowić zwrot na rzecz Kredytobiorców wynikający z przekazanych wcześniej na rzecz banku rat kapitałowo-odsetkowych i będzie mieściła się w kwocie wpłaconej przez Kredytobiorców do banku tytułem spłaty zadłużenia;
• nie będzie stanowiła kwoty dodatkowej;
• nie będzie świadczeniem związanym z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

W związku z zawarciem (…) maja 2025 r. ugody z Bankiem, w odniesieniu do kredytu do którego przystąpił Pan z obecną żoną, wskazał Pan:

• umowa o kredyt została zawarta (…) 2007 r. na okres 360 miesięcy;
• kredyt został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów;
• umowa została zawarta przez A i B.C.;
• wszyscy kredytobiorcy odpowiadali za spłatę kredytu solidarnie;
• celem kredytu była rozbudowa, nadbudowa oraz zmiana konstrukcji dachu budynku mieszkalnego jednorodzinnego położonego w (…) przy ul. (…) wraz ze zmianą sposobu użytkowania poddasza na cele mieszkaniowe;
• nieruchomość położona jest w Polsce i zabudowana budynkiem mieszkalnym;
• kredyt był kredytem hipotecznym zaciągniętym na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• przystąpił Pan do długu wynikającego z ww. umowy kredytu w formie aneksu do umowy kredytu;
• kredyt był zabezpieczony hipotecznie;
• na kwotę umorzenia składały się: kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu)  – 51 582,19 CHF, odsetki zapadłe niespłacone – 1 604,23 CHF, odsetki zawieszone  – 30,60 CHF oraz odsetki bieżące – 33,83 CHF;
• umorzenie dotyczyło wszystkich Kredytobiorców;
• w ramach ugody nastąpiło „przewalutowanie” zaciągniętego kredytu.

W zakresie kwoty 29 000 zł:

• kwota została wypłacona w czerwcu 2025 r.;
• kwota nie stanowiła nadwyżki (nadpłaty) powstałej w wyniku zmiany waluty z franka szwajcarskiego na polski złoty (przewalutowania);
• kwota stanowiła zwrot na rzecz Kredytobiorców wynikający z przekazanych wcześniej na rzecz banku rat kapitałowo-odsetkowych i mieści się w kwocie wpłaconej przez Kredytobiorców do banku tytułem spłaty zadłużenia. Została określona jako kwota dodatkowa.

W uzupełnieniu wniosku z 26 sierpnia 2025 r. wskazał Pan, że w związku umową kredytu z 2002 r. złożył Pan w 2023 r. z uwagi na zawarty w umowie niedozwolony charakter postanowień umowy  – klauzule abuzywne, pozew o unieważnienie umowy kredytowej przed Sądem (…) w (…).

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy w ugodzie z bankiem dotyczącej umowy kredytu z 2002 r.:

• zostanie potwierdzone, że umowa kredytowa jest ważna, lecz Strony zmieniają jej treść poprzez ponowne przeliczenie należności kredytowych (w ugodzie Kredytobiorcy i bank ustalą zasady przeliczenia wzajemnych świadczeń inne niż wynikały z pierwotnej treści umowy o kredyt)? bądź
• dojdzie do rozliczenia wzajemnych roszczeń, tj. Kredytobiorcy oddadzą bankowi całą kwotę kredytu, jaką bank dał Kredytobiorcom do dyspozycji zgodnie z umową kredytową, a bank odda Kredytobiorcom wszystkie środki wpłacone przez Kredytobiorców w trakcie trwania umowy kredytowej?”

wskazał Pan, że dojdzie do rozliczenia wzajemnych roszczeń, tj. Kredytobiorcy oddadzą bankowi całą kwotę kredytu jaką bank dał Kredytobiorcom do dyspozycji zgodnie z umową kredytową, a bank odda Kredytobiorcom wszystkie środki wpłacone przez Kredytobiorców w trakcie trwania umowy kredytowej.

Kwota 69 696,16 zł zostanie wypłacona po połowie na D (Pana) i E.F.

Nie jest Pan właścicielem ani współwłaścicielem nieruchomości położonej w (…).

Celem, na który zaciągnięto (…) 2007 r. kredyt, jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego.

Kredyt zaciągnięty (…) 2007 r. został zabezpieczony hipoteką na gruntach rolnych zabudowanych przy ul. (…) w (…).

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy od umorzonej kwoty wierzytelności w ugodzie z (…) maja 2025 r., jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?

2.Czy od kwoty wypłaconej Panu przez bank wynoszącej 29 000 zł, jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?

3.Czy w związku z brakiem informacji w ugodzie dotyczącej umowy kredytu z 2002 r. o umorzeniu kwoty wierzytelności a jedynie o wypłacie świadczenia, jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, mimo zawarcia ugody z innym bankiem?

4.Czy od wypłaconej kwoty 69 696,16 zł, jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?

5.Czy w przypadku zwrócenia kwoty 69 696,16 zł na drugiego kredytobiorcę, który dotychczas nie zawierał żadnej ugody, a z którym nie pozostaje w związku małżeńskim, po Pana stronie powstaje przychód?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 1, nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego od kwoty umorzonej wierzytelności przy ugodzie z (…) maja 2025 r.

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 2, nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego od otrzymanej kwoty 29 000 zł.

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 3, nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego od kwoty umorzonej wierzytelności przy ugodzie kredytu z 2002 r. wobec braku informacji o umorzeniu wierzytelności w treści ugody.

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 4, nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego od otrzymanej kwoty 69 696,16 zł.

W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 5, nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego od otrzymanej kwoty 69 696,16 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika  – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są „inne źródła”.

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zwrot przez bank środków pieniężnych

Ugoda – jako jeden z typów umów – regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Instytucja kredytu została natomiast uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Z kolei, zasady i skutki dokonywania kompensaty (potrącenia) reguluje przepis art. 498 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym:

Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, mimo że dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Instytucja potrącenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania. W momencie potrącenia następuje faktyczne spełnienie świadczenia. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego,  w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty.

Wprawdzie przez potrącenie strony nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny spełnieniu świadczenia (zapłacie).

W sytuacji, gdy dojdzie do umorzenia należności poprzez potrącenie wierzytelności, u stron nie wystąpi przychód podatkowy. Przychód podatkowy wystąpiłby wówczas, gdy doszłoby do częściowej kompensaty wierzytelności, a wierzyciel zwolniłby dłużnika z pozostałej części długu.

Pana skutki podatkowe z tytułu wypłaty przez bank określonej kwoty w związku z ugodą zawartą w maju 2025 r. i dotyczącą kredytu zaciągniętego w 2007 r.

Wobec powyższego, skoro jak wskazał Pan we wniosku i jego uzupełnieniu – kwota pieniężna wypłacona Panu przez bank w czerwcu 2025 r. stanowiła zwrot na rzecz Kredytobiorców wynikający z przekazanych wcześniej na rzecz Banku rat kapitałowo-odsetkowych i mieści się w kwocie wpłaconej przez Kredytobiorców do banku tytułem spłaty zadłużenia, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Pana przychodu.

Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Pana przysporzenia majątkowego, wzrostu Pana majątku.

Pieniądze te nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i ich uzyskanie nie skutkuje po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconej przez bank kwoty.

Pana skutki podatkowe z tytułu ugody, którą zawrze Pan w październiku 2025 r. i która będzie dotyczyła kredytu zaciągniętego w 2002 r.

Jak wynika z opisu sprawy, w związku z ugodą, którą zawrze Pan z bankiem w październiku 2025 r. i która będzie dotyczyła kredytu zaciągniętego w 2002 r., dojdzie do rozliczenia wzajemnych roszczeń, tj. Kredytobiorcy oddadzą bankowi całą kwotę kredytu, jaką bank dał Kredytobiorcom do dyspozycji zgodnie z umową kredytową, a bank odda Kredytobiorcom wszystkie środki wpłacone przez Kredytobiorców w trakcie trwania umowy kredytowej. W treści ugody nie ma informacji o umorzeniu salda w CHF. Bank wskazuje, że dochodzi do rozliczenia na podstawie wyżej wskazanych świadczeń i zwraca kwotę 69 696,16 zł. Kwota ta będzie stanowić zwrot na rzecz Kredytobiorców wynikający z przekazanych wcześniej na rzecz banku rat kapitałowo-odsetkowych i będzie mieściła się w kwocie wpłaconej przez Kredytobiorców do banku tytułem spłaty zadłużenia.

Wobec powyższego, skoro w wyniku potrącenia wzajemnych roszczeń Kredytobiorcy (Pan i Pana była żona) oddadzą bankowi całą kwotę kredytu, jaką bank dał Kredytobiorcom do dyspozycji zgodnie z umową kredytową, a bank odda Kredytobiorcom wszystkie środki wpłacone przez Kredytobiorców w trakcie trwania umowy kredytowej – to stwierdzam, że taki zwrot nie będzie spełniał celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika ani poprzez zwiększenie aktywów, ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po stronie kredytobiorcy nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem otrzymuje on z powrotem zwrot swoich własnych środków, które wcześniej wpłacił tytułem spłaty zaciągniętego kredytu.

Zatem, kwota zwrotu, którą bank Panu wypłaci nie będzie Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i jej uzyskanie nie będzie skutkowało po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconej przez bank kwoty.

Również w przypadku zwrócenia przez bank kwoty na drugiego kredytobiorcę w związku z potrąceniem wzajemnych roszczeń między Stronami, po Pana stronie nie powstanie przychód podatkowy. W takim przypadku nie uzyska Pan faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pana majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do Pana wątpliwości, czy w związku z brakiem informacji w ugodzie dotyczącej umowy kredytu z 2002 r. o umorzeniu kwoty wierzytelności, a jedynie o wypłacie świadczenia jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, mimo zawarcia ugody z innym bankiem wyjaśniam, że w Pana sytuacji, w związku z planowanym zawarciem w październiku 2025 r. ugody z bankiem dojdzie do umorzenia należności poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności z tytułu kredytu między Stronami, tj. między Panem i Pana byłą żoną a bankiem.

W takiej sytuacji nie wystąpi u Pana przychód podatkowy i nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Przychód podatkowy wystąpiłby w sytuacji, gdyby w wyniku zawarcia ugody doszłoby do umorzenia Panu przez bank części wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego poprzez zwolnienie Pana z pozostałej do spłaty części długu, co jednak – jak wynika z opisu sprawy – w przypadku zawarcia ugody w październiku 2025 r. nie będzie miało miejsca.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia będzie miała kwestia zawarcia przez Pana ugody z innym bankiem.

Umorzenie wierzytelności w związku z zawartą w maju 2025 r. ugodą z bankiem

Jak wskazano wyżej, otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Tym samym, wartość umorzonych Panu kwot wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego (kwoty kapitału i odsetek), na podstawie zawartej w maju 2025 r. ugody z bankiem, stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9  w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zaniechanie poboru podatku

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.):

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, ww. zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności w związku z zawartą w maju 2025 r. ugodą z bankiem

W konsekwencji, stwierdzam, że kwota wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2007 r., która została Panu umorzona przez bank w maju 2025 r. (kwota kapitału i odsetek), stanowi dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa  w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W stosunku do tego przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2007 r. na rozbudowę, nadbudowę oraz zmianę konstrukcji dachu budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz ze zmianą sposobu użytkowania poddasza na cele mieszkaniowe, który uzyskał Pan w maju 2025 r. (kwoty kapitału i odsetek), zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Zatem, nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu umorzenia w maju 2025 r. przez bank, kwoty wierzytelności z tytułu ww. kredytu hipotecznego (kwoty kapitału i odsetek).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. współkredytobiorców).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.