Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca, (...) spółka akcyjna, z siedzibą w (…) KRS: (…), NIP: (…), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa kolejowego i inżynieryjnego (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”). W ramach swojej struktury organizacyjnej Spółka zamierza udzielać pracownikom nieoprocentowanych pożyczek. Spółka w przeszłości i na dzień składania niniejszego wniosku nie udzielała pracownikom nieoprocentowanych pożyczek i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek. Motywacją do wprowadzenia programu takiego wsparcia pracowniczego jest umocnienie pozycji Spółki na rynku pracodawców, wzmocnienie motywacji obecnych pracowników do kontynuowania współpracy ze Spółką, pozyskanie nowych pracowników w trudnych dla rynku pracy czasach, jak również zapewnienie wsparcia osobom potrzebującym w związku z postępującym wzrostem inflacji.
Spółka na dzień wprowadzenia programu nieoprocentowanych pożyczek dla swoich pracowników w ramach swojej struktury wewnętrznej i dokumentacji wewnętrznej określi zasady dotyczące przyznawania pożyczek (maksymalna kwota, maksymalny czas spłaty, mechanizmy zabezpieczające Spółkę jako pożyczkodawcę przed ewentualnym brakiem spłaty pożyczki). Spłata pożyczki zasadniczo będzie odbywać się poprzez potrącenie raty w ustalonej wysokości z wynagrodzeniem pracownika należnym mu za dany miesiąc, aż do pełnej spłaty - z poszanowaniem reguł narzuconych przez Kodeks Pracy.
Z wnioskiem o udzielenie takiej pożyczki będzie mógł zwrócić się do Spółki każdy pracownik zatrudniony w ramach umowy o pracę na czas nieokreślony. Treść umowy, którą Spółka będzie zawierać z danym pracownikiem precyzyjnie określi zasady spłaty pożyczki, w sytuacjach, gdy Spółka nie będzie zobligowana do wypłaty wynagrodzenia pracownikowi (np. urlop bezpłatny), a także w sytuacji gdy stosunek pracy ulegnie rozwiązaniu. Spółka nie przewiduje jakiejkolwiek sytuacji, w której pożyczka miałaby zostać umorzona danemu pożyczkobiorcy - pracownikowi i pożyczki te, mają być zawsze zwrotne. Pożyczki będą finansowane ze środków obrotowych Spółki.
Pytanie
Czy udzielanie pracownikom nieoprocentowanych pożyczek ze środków obrotowych Spółki będzie wiązało się z powstaniem po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy Spółka w związku z tym będzie pełnić rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Spółki udzielanie pracownikom nieoprocentowanych nie spowoduje powstania po ich stronie przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w efekcie - Spółka nie będzie zobowiązana do poboru podatku dochodowego jako płatnik tego podatku.
Uzasadnienie
Artykuł 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) wskazuje, że "za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika jak równie wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych".
Zgodnie z treścią przepisów ustawy o PIT, pod pojęciem pracownika należy rozumieć osobę, która pozostaje w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Kluczowe dla niniejszej sprawy jest brzmienie art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, który mówi, że "przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości". Wynika z tego, że umowa pożyczki, co do zasady, jest umową nieodpłatną.
W związku z tym strony umowy pożyczki mogą zastrzec w takiej umowie brak odpłatności w postaci odsetek i tak też nastąpi w przypadkach opisywanych przez Spółkę.
Dodatkowo, w ocenie Spółki, pożyczki udzielane w przyszłości przez Spółkę nie spełnią zatem powyższych kryteriów przychodów ze stosunku pracy, gdyż ich otrzymanie nie będzie uwarunkowane stosunkiem pracy a odrębną umową oraz będą mieć one charakter zwrotny. Wobec tego, w ocenie Spółki, z tytułu pożyczki pracownik nie uzyska w praktyce żadnego przysporzenia.
O ewentualnym przysporzeniu można mówić jedynie w przypadku, gdyby taka pożyczka została umorzona danemu pracownikowi - wówczas, na skutek zwolnienia z długu osiągnąłby on przychód podatkowy.
W ocenie Spółki także na gruncie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, udzielenie pracownikowi nieodpłatnej pożyczki będzie zdarzeniem niepowodującym powstania przychodu w wysokości hipotetycznych odsetek.
W myśl ustawy o PIT, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w art. 11 ust. 2 lub 2a ustawy o PIT a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Wobec niezdefiniowania w ustawie o PIT pojęcia "nieodpłatne świadczenie", konieczne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, co do zasady jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).
W materii podatku dochodowego od osób fizycznych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia należy więc rozumieć również korzyści wynikające z nieodpłatnego korzystania z cudzych rzeczy, także pieniędzy. Tym samym jako nieodpłatne świadczenie mogłyby zostać uznane hipotetyczne odsetki, które w opisywanej sytuacji nie będą płacone przez pracownika.
Zgodnie jednak ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2020 r., (znak: 0113-KDWPT.4011.161.2020.1.JR):
„ (...) jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek (a taka sytuacja ma miejsce w omawianym przypadku), to na gruncie ustawy o PIT - otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest neutralne podatkowo. Skoro zakład pracy nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej i zasady udzielania pożyczek są jednakowe dla wszystkich pracowników, nie powstaje przychód ze stosunku pracy u pracowników w wysokości niezapłaconych odsetek.”
W zakresie przedmiotowego wniosku można mówić o istnieniu utrwalonej praktyki interpretacyjnej, gdyż Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej jednolicie potwierdza stanowisko prezentowane przez Spółkę w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji.
Dowodzą tego następujące rozstrzygnięcia:
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 czerwca 2019 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.256.2019.1.MS,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 grudnia 2022 r., nr 0115-KDIT2.4011.687.2022.1.MD,
- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 grudnia 2023 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.939.2023.1.PT.
Powyższe tezy potwierdzają także inne interpretacje indywidualne, wydawane przed rokiem 2019 r., jednak celem Wnioskodawcy było wskazanie aktualności prezentowanej linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Powyższe dowodzi, że skoro udzielanie pracownikom nieoprocentowanych pożyczek nie spowoduje powstania po stronie tych pracowników przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru podatku od tego rodzaju przychodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
W myśl art. 11 ust. 1 przytoczonej ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 12 ust. 1 komentowanej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot: „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Według art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku, gdy podstawą świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.
Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.
Art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
W myśl art. 11 ust. 2 omawianej ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1.jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2.jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3.jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4.w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Na mocy art. 11 ust. 2b wskazanej ustawy:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Wobec niezdefiniowania w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „nieodpłatne świadczenie”, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia należy więc rozumieć również korzyści wynikające z nieodpłatnego korzystania z cudzych rzeczy, także pieniędzy.
W świetle art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Treść powyższego przepisu zobowiązuje płatnika do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od osób, które uzyskują od płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń.
Podkreślenia wymaga, że samo udzielenie pożyczki przez zakład pracy nie stanowi przychodu dla pracownika. Ze swej istoty umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Na gruncie bowiem art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):
Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Zatem, z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych kwota pożyczki jest świadczeniem zwrotnym, jak wynika z powyższej definicji powinna zostać zwrócona przez pożyczkobiorcę. Konsekwentnie sama pożyczka, jako taka, nie stanowi dochodu podatkowego dla pożyczkobiorcy, ponieważ w wyniku jej udzielenia nie następuje stałe przysporzenie majątkowe dla pracownika. Umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy.
W związku z tym, jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo. Skoro Spółka w przeszłości i na dzień składania niniejszego wniosku nie udzielała pracownikom nieoprocentowanych pożyczek i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, nie powstaje przychód ze stosunku pracy u pracowników w wysokości niezapłaconych odsetek.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że udzielenie przez Państwa nieoprocentowanych pożyczek pracownikom (nie prowadzą Państwo działalności mającej na celu udzielanie tego rodzaju pożyczek, nie będą Państwo osiągać zysków z tego tytułu), przy zachowaniu jednakowych zasad i warunków udzielania tych pożyczek, określonych w regulaminie, nie spowoduje u pracownika powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji na Państwu nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.
Dodatkowe informacje
Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.