Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwo stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1, 2 i 3 jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – na wezwanie organu – pismem z 20 sierpnia 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w uzupełnieniu)

Pytanie dotyczy pracowników kończących zatrudnienie w związku z przejściem na emeryturę po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety i 65. roku życia w przypadku mężczyzny. Pracownik otrzyma przychody po ustaniu zatrudnienia (w związku z terminem wypłaty) z tytułu: wynagrodzenia, ekwiwalentu za urlop, nagrody jubileuszowej, odprawy emerytalnej itd.

Pracownik złożył Pracodawcy oświadczenie do stosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety i 65. roku życia w przypadku mężczyzny przed ustaniem zatrudnienia.

Pracownicy po osiągnięciu 60 (kobiety) bądź 65 (mężczyźni) roku życia, z tytułu uzyskania przychodów ze stosunku pracy, będą podlegali ubezpieczeniom społecznym w rozumieniu ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Po ustaniu stosunku pracy pracownicy złożą Państwu nowe oświadczenie o stosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym po ustaniu stosunku pracy.

Pytania oznaczone we wniosku numerami 1, 2 i 3:

1)CzyPracodawca może oprzeć się na oświadczeniu do stosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złożonym przez uprawnionego podatnika po ustaniu jego zatrudnienia?

2)Czy oświadczenie do stosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złożone po ustaniu zatrudnienia należy stosować do wypłat od dnia złożenia oświadczenia, ale nie później niż od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Płatnik je otrzymał, do odwołania?

3)Czy oświadczenie do stosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złożone po ustaniu zatrudnienia należy stosować do wypłat od dnia złożenia oświadczenia, ale nie później niż od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Płatnik je otrzymał, do końca roku podatkowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem – w zakresie pytania 1 – Pracodawca może oprzeć się na nowym oświadczeniu. Państwa zdaniem, jeśli oświadczenie było prawdziwe, to niezależnie od chwili jego złożenia, przed czy po ustaniu stosunku pracy, o ile podatek naliczono i pobrano oraz odprowadzono, nawet jeśli nienależnie, w sensie, że ulga przysługiwała i była możliwa do zastosowania a nie została, to odpowiedzialność płatnika jest wykluczona. Innymi słowy oparcie się zgodnie z art. 31a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na oświadczeniu uprawnionego podatnika, w sytuacji braku błędu zastosowania ulgi, niezależnie od chwili złożenia tego oświadczenia przez uprawnionego podatnika (czy w trakcie zatrudnienia czy po ustaniu zatrudnienia) nie prowadzi do odpowiedzialności karno-skarbowej czy podatkowej płatnika.

Państwa zdaniem – w zakresie pytania 2 i 3 – oświadczenie do stosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złożone po ustaniu zatrudnienia należy stosować do wypłat od dnia złożenia oświadczenia, ale nie później niż od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Płatnik je otrzymał, do odwołania (zgodnie z art. 31a pkt 3-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie pytań nr 1, 2 i 3 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1.Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

4.Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Wskazana regulacja – art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wymienia jedynie przykładowe przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę słowa „w szczególności”, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Zatem, przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym, w tym np. wynagrodzenie, nagroda jubileuszowa czy odprawa emerytalna.

Na podmiocie zaś dokonującym wypłaty świadczeń z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 ww. ustawy ciążą obowiązki płatnika, wynikające z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

W myśl art. 38 ust. 1 komentowanej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Przy czym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca sformułował katalog zwolnień podatkowych. W katalogu tym, w art. 21 ust. 1 pkt 154 ww. ustawy, przewidziano zwolnienie zgodnie z którym:

Wolne od podatku dochodowego są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, otrzymane przez podatnika po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety i 65. roku życia w przypadku mężczyzny, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł pod warunkiem, że podatnik podlega z tytułu uzyskania tych przychodów ubezpieczeniom społecznym w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz podatnik, mimo nabycia uprawnienia, nie otrzymuje:

a)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników,

b)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2024 r. poz. 242 i 1243),

c)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2024 r. poz. 1121, 1243, 1562 i 1871),

d)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1631 i 1674),

e)świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4a,

f)uposażenia przysługującego w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego, o których mowa w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2024 r. poz. 334 i 1907),

g)świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

W ramach „Polskiego Ładu” wprowadzono przepisy dla osób, które pomimo osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego nadal pozostają aktywne zawodowo i nie pobierają świadczeń emerytalno-rentowych, zwane potocznie „ulgą dla pracujących seniorów”. Ulga ta zapisana została w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uprawnionymi do korzystania z tego przywileju podatkowego są kobiety po ukończeniu 60. roku życia i mężczyźni po ukończeniu 65. roku życia pod warunkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu uzyskania objętych zwolnieniem przychodów.

Analizowany przepis przewiduje zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów osiągniętych przez te osoby ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27 (opodatkowanie według skali podatkowej), art. 30c (tzw. podatek liniowy, w wysokości 19%) albo art. 30ca (opodatkowanie stawką 5%, ulga IP Box) albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Prawo do omawianego zwolnienia będzie zatem przysługiwało podatnikowi, który w ramach wymienionych wyżej rodzajów aktywności zawodowej (uzyskiwanych źródeł przychodów) jest objęty tytułem ubezpieczeń społecznych. Przy czym omawiany przepis nie różnicuje tego tytułu, co oznacza, że podatnik, któremu w ramach pracy na etacie wypłacono przychód składający się w części np. z odprawy emerytalnej, od której nie są pobierane składki na ubezpieczenia społeczne, będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia dla pracujących seniorów w odniesieniu do całości przychodu uzyskiwanego w ramach stosunku pracy.

Aby korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik nie może również otrzymywać, mimo nabycia uprawnienia, świadczeń wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, zwolnienie to jest limitowane – dotyczy bowiem przychodów w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Z art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika także, że zwolnione z podatku są przychody otrzymane przez podatnika, który mimo nabycia uprawnienia (prawa) do emerytury, tej emerytury nie otrzymuje. Tym samym, warunek „nieotrzymywania emerytury” jako warunek do zastosowania ww. zwolnienia podatkowego powinien być spełniony na moment otrzymania przychodu.

Z treści Państwa wniosku wynika, że powzięli Państwo wątpliwość, czy po ustaniu zatrudnienia pracownika, który ukończył odpowiednio 60 lat (kobieta) lub 65 lat (mężczyzna) i złożył Państwu – już po ustaniu zatrudnienia – nowe oświadczenie o stosowaniu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwe jest zastosowanie takiego oświadczenia. Ponadto pytają Państwo czy oświadczenie to należy stosować do wypłat od dnia jego złożenia – nie później jednak niż od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Płatnik je otrzymał – do momentu jego odwołania, czy też jedynie do końca roku podatkowego.

Zauważam, że zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnik składa płatnikowi na piśmie albo w inny sposób przyjęty u danego płatnika oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki.

W myśl art. 31a ust. 3 i 4 ww. ustawy:

3.Podatnik jest obowiązany wycofać lub zmienić złożone uprzednio oświadczenie lub wniosek, jeżeli uległy zmianie okoliczności mające wpływ na obliczenie zaliczki.

4.Wycofanie i zmiana złożonego uprzednio oświadczenia lub wniosku następuje w drodze nowego oświadczenia lub wniosku, o którym mowa w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 31a ust. 5 komentowanej ustawy:

Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie lub wniosek mające wpływ na obliczanie zaliczki, płatnik uwzględnia to oświadczenie lub ten wniosek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał, a w przypadku płatnika, o którym mowa w art. 34 - najpóźniej od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał.

Zgodnie z art. 31a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Oświadczenie i wniosek mające wpływ na obliczenie zaliczki dotyczą również kolejnych lat podatkowych, chyba że odrębny przepis stanowi inaczej.

Na mocy art. 31a ust. 7 ww. ustawy:

Po ustaniu stosunku prawnego stanowiącego podstawę dokonywania przez płatnika świadczeń podatnikowi, płatnik przy obliczaniu zaliczki pomija oświadczenia i wnioski złożone uprzednio przez podatnika, z wyjątkiem wniosków, o których mowa w art. 32 ust. 6 i 8 oraz art. 41 ust. 11.

Przy czym w myśl art. 31a ust. 8 cytowanej ustawy:

Jeżeli podatnik złoży płatnikowi, o którym mowa w art. 32, art. 34 lub art. 41 ust. 1, oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152-154, płatnik oblicza zaliczkę z uwzględnieniem tych zwolnień, przy czym w oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, podatnik wskazuje również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia przez płatnika.

W świetle natomiast art. 31a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 8, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia i zawiera klauzulę o następującej treści: ,,Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

Z powyższych regulacji wynika, że płatnik przy poborze zaliczki na podatek uwzględnia zwolnienie w ramach tzw. ulgi dla pracujących seniorów, jeżeli podatnik złoży mu oświadczenie sporządzone na piśmie, w którym potwierdzi spełnianie warunków do stosowania tego zwolnienia. Płatnik stosuje ulgę najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie. Oświadczenie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Jeżeli podatnik powiadomi płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia, płatnik nie uwzględnia zwolnienia najpóźniej od kolejnego miesiąca, w którym otrzymał powiadomienie.

Jednocześnie podkreślam, że oświadczenie złożone w trakcie zatrudnienia traci ważność z chwilą rozwiązania stosunku pracy. Oznacza to, że z chwilą ustania umowy o pracę, tj. gdy pracownik rozwiązał umowę o pracę w związku z przejściem na emeryturę, złożone przez niego oświadczenie automatycznie traci ważność bez względu na to, czy wycofał on to oświadczenie.

Jednak literalne brzmienie art. 31a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również żaden inny przepis ww. ustawy nie wyklucza możliwości składania przez podatnika nowych wniosków i oświadczeń po ustaniu stosunku prawnego (np. wygaśnięciu umowy zlecenia, rozwiązaniu umowy o pracę). Brak możliwości składania wniosków i oświadczeń po ustaniu stosunku prawnego nie został również wskazany w treści Objaśnień podatkowych z 30 grudnia 2022 r. dotyczących oświadczeń i wniosków mających wpływ na wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych obliczanych przez płatników tego podatku.

W konsekwencji należy przyjąć, że po rozwiązaniu umowy o pracę podatnik nie traci uprawnienia do złożenia płatnikowi oświadczenia o stosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnik ma obowiązek przyjąć takie oświadczenie i uwzględnić je przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń wypłacanych po ustaniu stosunku pracy – najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym oświadczenie zostało złożone. W zależności od okoliczności oraz możliwości technicznych płatnika, oświadczenie może być zastosowane również do wypłat dokonanych niezwłocznie po jego otrzymaniu.

Ocena skutków podatkowych Państwa sytuacji

Odpowiadając zatem wprost na zadane przez Państwa pytania oznaczone we wniosku numerami 1,2 i 3 wyjaśniam, nie ma przeszkód, aby po ustaniu stosunku prawnego, tj. zatrudnienia, podatnik złożył płatnikowi nowe oświadczenie, o tym, że spełnienia on warunki do ulgi dla seniora, które będzie mogło mieć wpływ na obliczanie zaliczki na podatek od świadczeń dokonywanych po ustaniu ww. stosunku. Mogą Państwo zatem przyjąć nowe oświadczenie po ustaniu zatrudnienia i uwzględnić je przy wypłatach świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, dokonywanych po tej dacie. Złożone przez podatnika po ustaniu stosunku pracy nowe oświadczenie o spełnieniu warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniają Państwo najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania oświadczenia, aż do jego odwołania. Mogą Państwo także uwzględnić je niezwłocznie po jego otrzymaniu. Oświadczenie nie traci mocy z końcem roku podatkowego. Zachowuje ono ważność aż do jego odwołania przez podatnika lub – w przypadku, gdy płatnik zna stan faktyczny i prawny podatnika – wystąpienia przesłanek wyłączających zwolnienie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Oceniając Państwa stanowisko, nie odnosiłem się do kwestii odpowiedzialności karnej skarbowej ani odpowiedzialności podatkowej płatnika, ponieważ jako przepisy mające podlegać wykładni wskazali Państwo art. 21 ust. 1 pkt 154 oraz art. 31a ust. 1–10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do wykładni ww. wskazanych przepisów.

W części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku numerami 4, 5, 6 i 7 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.