Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
·prawidłowe w zakresie pytania Nr 1,
·nieprawidłowe w zakresie pytania Nr 2.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z leasingiem operacyjnym samochodu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 lipca 2025 r. (wpływ 8 lipca 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą ….. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej 25 lutego 2025 r. Wnioskodawczyni zawarła z …Sp. z o.o. umowę leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 23a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach zawartej umowy leasingu, leasingodawca zobowiązał się do kupienia wybranego przez Wnioskodawczynię samochodu od wskazanego sprzedawcy. Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania przedmiotu umowy leasingu (samochodu) stanowią przychód finansującego. Samochód spełnia definicję samochodu osobowego, o której mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy o PIT”).
Umowa leasingu jest zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodu. Suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej samochodu. Samochód wykorzystywany jest w całości do celów działalności gospodarczej.
Wynagrodzenie leasingodawcy stanowią:
·opłata wstępna;
·raty miesięczne;
·wartość końcowa.
Cena samochodu: 204 414,63 zł netto, opłata wstępna: 81 765,85 zł netto, rata miesięczna 4 065,95 zł netto. Okres leasingu umówiono na 24 miesiące. Opłata wstępna nie jest rozłożona, ani bezpośrednio przypisana do poszczególnych rat leasingowych, posiada charakter samoistny i stanowi warunek konieczny do realizacji zawartej umowy leasingu. Opłata wstępna w wysokości 105 572 zł brutto została opłacona w całości 11 kwietnia 2025 r. Okres leasingu rozpoczyna się z dniem ustalonym jako dzień wydania samochodu i kończy się z upływem okresu leasingu. Warunkiem odebrania samochodu jest uiszczenie opłaty wstępnej i ubezpieczenie pojazdu. Wydanie samochodu potwierdzane jest protokołem. Samochód został wydany w maju 2025 r.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.
Przesłankami pozwalającymi uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu są m.in.: poniesienie wydatku w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, należyte udokumentowanie wydatku oraz rzeczywisty charakter wydatku (nie został on zwrócony podatnikowi w jakikolwiek sposób). W konsekwencji, kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.
W ocenie Wnioskodawczyni, opłata wstępna stanowi koszt jednorazowy potrącalny w dacie poniesienia, na zasadach określonych w art. 22 ust. 5c ustawy o PIT.
Z kolei, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
W przedstawionym stanie faktycznym, opłata wstępna stanowi odrębne świadczenie na rzecz finansującego, warunkujące wydanie samochodu i możliwość rozpoczęcia korzystania z przedmiotu leasingu i dotyczy wyłącznie umowy leasingu, a nie przedmiotu świadczenia leasingodawcy.
Opłata wstępna to opłata dotycząca samej umowy leasingu i nie jest to opłata dotycząca samochodu osobowego, w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT.
Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawczyni, opłata wstępna z tytułu zawartej umowy leasingu, poniesiona przez Nią 1w kwietniu 2024 r. w wysokości 105 572 zł brutto, to jest na ponad 1 miesiąc przed terminem wydania samochodu, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, bez ograniczenia wynikającego z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT.
Opłata wstępna ma charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, której poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłatę tę wnosi bowiem leasingobiorca zanim jeszcze leasing zostanie uruchomiony. Opłata wstępna nie jest związana z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu, ponieważ o używaniu samochodu można mówić dopiero po jego wydaniu, a warunkiem wydania samochodu leasingobiorcy jest uiszczenie opłaty wstępnej, bez której uiszczenia umowa leasingu może zostać rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym.
Opłata wstępna nie jest opłatą dotyczącą samochodu osobowego w ramach umowy leasingu, lecz stanowi niezależne, odrębne świadczenie na rzecz finansującego, które warunkuje skuteczność umowy leasingu i dotyczy samej umowy. Okres leasingu, zgodnie z umową, rozpoczyna się najwcześniej w dniu ustalonym jako dzień wydania samochodu. Dopiero po wydaniu samochodu można mówić o wynikającej z umowy leasingu opłacie dotyczącej samochodu, w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT. Do czasu wydania samochodu opłaty wynikające z umowy leasingu dotyczą jedynie umowy leasingu i warunkują wydanie auta, co z kolei rozpoczyna okres używania przedmiotu świadczenia przez korzystającego. Jedynie opłata dotycząca samochodu osobowego może podlegać limitowaniu, stąd wynika, że limitowaniu nie podlega opłata dotycząca samej umowy leasingu. Uznanie, że przepisy art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT, mają zastosowanie również do opłaty innej niż dotycząca samochodu, stanowiłoby niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą ww. przepisu i byłoby zarazem niezgodne z zasadą rozstrzygania ewentualnych wątpliwości na korzyść podatnika. W tym przypadku już samo brzmienie przepisu potwierdza, że limit z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT odnosi się wyłącznie do opłat dotyczących samochodu będącego przedmiotem świadczenia leasingodawcy, a nie wszelkich opłat wynikających z umowy leasingu w ogólności. Potwierdza to zarazem wykładnia językowa przepisu, która nakazuje rozumieć słowa, tak jak są zapisane, zgodnie z paradygmatem racjonalnego ustawodawcy, który chcąc odróżnić różne pojęcia - nadaje im różne nazwy, jak ma to miejsce w tym przypadku.
Opłata wstępna jest wynikającym z umowy leasingu zobowiązaniem (kosztem, świadczeniem leasingobiorcy), dotyczącym samej umowy leasingu i stanowi warunek wydania auta do używania oraz warunek dalszego trwania umowy leasingu.
Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym do opłaty wstępnej nie ma zastosowania limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT, ponieważ nie jest dotyczącą samochodu osobowego opłatą wynikającą z umowy leasingu, a opłatą dotyczącą samej umowy leasingu, poniesioną przed wydaniem pojazdu i warunkującą umowę leasingu.
Zdaniem Wnioskodawczyni, opłata wstępna, mająca charakter samoistny, bezzwrotny i jako nieprzypisana do poszczególnych rat leasingowych wpłacanych w trakcie trwania umowy leasingu, stanowi koszt jednorazowy, podlegający zaliczeniu do tzw. kosztów pośrednich, które są potrącalne w dacie poniesienia, na zasadach określonych w art. 22 ust. 5c ustawy o PIT.
W konsekwencji Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć jednorazowo w momencie ich powstania 100% kosztów związanych z opłatą wstępną wynikającą z zawartej umowy leasingu, a limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT, nie ma w tym przypadku zastosowania.
W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała, że prowadzi działalność gospodarczą od marca 1998 r. Forma opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej to podatek liniowy, a dokumentacja podatkowa to księga przychodów i rozchodów. Koszty uzyskania przychodów rozliczane są metodą uproszczoną (tj. w dacie poniesienia kosztu).
Przedmiotem zawartej umowy leasingu operacyjnego jest samochód marki X, 2025 r., 142 kW. Nie jest to samochód będący pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych, ani osobowy będący pojazdem napędzanym wodorem.
Wartość samochodu z umowy leasingu odzwierciedla jego wartość rynkową na dzień zawarcia tej umowy. Samochód nie będzie stanowił w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT - jest to pojazd leasingowany.
Samochód, będący przedmiotem leasingu, Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej działalności do dojazdu do wszystkich miejsc pracy oraz instytucji związanych z prowadzoną działalnością lekarską. Umowa leasingu spełnia wszystkie warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o PIT. Opłata wstępna była warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu.
Wnioskodawczyni nie zaliczyła dotychczas opłaty wstępnej do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia. Zaliczenie to, uzależnia Ona od uzyskanej interpretacji podatkowej (data faktury opłaty wstępnej będącej podmiotem wniosku to 14 kwietnia 2025 r.)
Pytania
1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zaistniałym stanie faktycznym, opłata wstępna, ma charakter samoistny, bezzwrotny i jako nieprzypisana do poszczególnych rat leasingowych wpłacanych w trakcie trwania umowy leasingu, stanowi koszt jednorazowy, podlegający zaliczeniu do tzw. kosztów pośrednich, które są potrącalne w dacie poniesienia, w sposób określony określonych w art. 22 ust. 5c ustawy o PIT?
2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zaistniałym stanie faktycznym, do opłaty wstępnej nie ma zastosowania limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT, ponieważ nie jest dotyczącą samochodu osobowego opłatą wynikającą z umowy leasingu, a opłatą dotyczącą samej umowy leasingu, poniesioną przed wydaniem pojazdu i warunkującą umowę leasingu, dlatego opłata wstępna mająca charakter samoistny, bezzwrotny i nieprzypisany do poszczególnych rat leasingowych, wpłacanych w trakcie trwania umowy leasingu, stanowi koszt jednorazowy, podlegający zaliczeniu do tzw. kosztów pośrednich, które są potrącalne w dacie poniesienia, wobec czego Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć jednorazowo w momencie ich powstania 100% kosztów związanych z opłatą wstępną wynikającą z zawartej umowy leasingu, bez stosowania limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym, opłata wstępna ma charakter samoistny, bezzwrotny i jako nieprzypisana do poszczególnych rat leasingowych wpłacanych w trakcie trwania umowy leasingu, stanowi koszt jednorazowy, podlegający zaliczeniu do tzw. kosztów pośrednich, które są potrącalne w dacie poniesienia, w sposób określony w art. 22 ust. 5c ustawy o PIT.
W ocenie Wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym do opłaty wstępnej nie ma zastosowania limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT, ponieważ nie jest dotyczącą samochodu osobowego opłatą wynikającą z umowy leasingu, a opłatą dotyczącą samej umowy leasingu, poniesioną przed wydaniem pojazdu i warunkującą umowę leasingu, dlatego opłata wstępna mająca charakter samoistny, bezzwrotny i nieprzypisany do poszczególnych rat leasingowych, wpłacanych w trakcie trwania umowy leasingu, stanowi koszt jednorazowy, podlegający zaliczeniu do tzw. kosztów pośrednich, które są potrącalne w dacie poniesienia.
Wobec czego, Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć jednorazowo w momencie ich powstania 100% kosztów związanych z opłatą wstępną, wynikającą z zawartej umowy leasingu, bez stosowania limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:
·prawidłowe w zakresie pytania Nr 1,
·nieprawidłowe w zakresie pytania Nr 2.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym powyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie stwierdzić, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychodów).
Dlatego kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodów z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z tego źródła.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
·został właściwie udokumentowany;
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.
Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.
Jak stanowi art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1.umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2.umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3.suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art.19 stosuje się odpowiednio.
Przepis art. 23b ust. 2 wskazanej ustawy określa, że:
Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:
1) art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)
– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f˗23h.
Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:
·przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów;
·jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków, za co druga ze stron jest zobowiązana zapłacić.
Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.
Pani wątpliwości w rozpatrywanej sprawie dotyczą ustalenia, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną jednorazowo w dacie jej poniesienia.
Opłaty wstępne, co do zasady, mają charakter opłat samoistnych, bezzwrotnych, nieprzypisanych do poszczególnych rat leasingowych, natomiast ich poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłaty takie wnosi leasingobiorca zanim leasing zostanie uruchomiony i to właśnie od ich wniesienia zależy, czy do leasingu w ogóle dojdzie. W przypadku, gdy w umowie leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym opłaty te są opłatami na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to należy je uznać za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia.
W celu prawidłowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotem leasingu, oprócz spełnienia warunków umowy, należy mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w przywołanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Z kolei, dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ważne jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztów z przychodami.
W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
·bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód);
·inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym.
Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie, bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.
Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 22 ust. 4 oraz art. 22 ust. 5 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 4a-5, 6 i 10.
Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.
W myśl art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Przy czym, w myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W świetle powyższego, skoro, jak wynika z opisu sprawy, wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych i stanowi warunek konieczny do zawarcia umowy leasingu, to podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów leasingobiorcy na zasadach przewidzianych dla tzw. kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia. Wobec powyższego, opłata wstępna, powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia.
Zatem, Pani stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do możliwości odliczenia pełnej kwoty opłaty wstępnej wynikającej z zawartej umowy leasingu jednorazowo w momencie ich powstania wskazuję, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a˗22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:
a)225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. 2023 r. poz. 875, 1394, 1506 i 168) oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,
b)150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
Przepis ten rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.
Z przepisu tego wynika zatem, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
W myśl art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
Zatem powyższy limit 150 000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego - części kapitałowej raty leasingowej. Natomiast część odsetkowa raty nie jest limitowana. Innymi słowy, wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limit 150 000 zł dotyczy opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego.
Kosztem uzyskania przychodu nie są opłaty wynikające z umowy leasingu samochodu w wysokości przekraczającej proporcję w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu. Oznacza to, że w przypadku pojazdów osobowych w leasingu operacyjnym, których wartość przekracza 150 000 zł, przedsiębiorca ma możliwość ujęcia w kosztach podatkowych wyłącznie wartości umowy do wysokości 150 000 zł.
Zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że leasingobiorca do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako wartość netto wynikającą z umowy powiększoną o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.
Opłaty wynikające z umowy leasingu operacyjnego związane z używaniem samochodu osobowego, objęte są limitem wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opłata wstępna (czynsz inicjalny lub wkład własny) to jeden ze składników leasingu operacyjnego. Wstępna opłata leasingowa warunkuje zawarcie umowy, czyli należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego. Obowiązek jej wniesienia ma leasingobiorca jeszcze przed uruchomieniem leasingu, co oznacza, że jednym z warunków otrzymania finansowania w formie leasingu operacyjnego jest wpłata wkładu własnego. Wstępna opłata leasingowa ma charakter bezzwrotny, co oznacza, że w przypadku zerwania umowy nie jest możliwe jej odzyskanie. Jest pierwszym wydatkiem, jaki ponosi leasingobiorca w związku z zawartą umową. Im wyższa kwota opłaty wstępnej, tym niższa wysokość raty leasingowej oraz wartość późniejszego wykupu. Opłata wstępna niewątpliwie jest związana z umową leasingu operacyjnego. Tym samym, nie mogę się z Panią zgodzić, że opłata wstępna nie jest opłatą dotyczącą samochodu osobowego w ramach umowy leasingu i stanowi niezależne, odrębne świadczenie na rzecz finansującego, które warunkuje skuteczność umowy leasingu.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że zawarcie umowy leasingu operacyjnego skutkuje tym, że do kosztów uzyskania przychodów może Pani zaliczyć tę część opłat leasingowych, która proporcjonalnie do ceny samochodu nie przekracza 150 000 zł, zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec tego, skoro wartość Pani samochodu będącego przedmiotem leasingu przekracza 150 000 zł (we wniosku wskazała Pani, że wartość samochodu wynosi 204 414,63 zł netto), to wydatek w postaci opłaty wstępnej nie będzie kosztem uzyskania przychodu w wysokości przekraczającej jego część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego, będącego przedmiotem umowy leasingu.
Reasumując, do kosztów uzyskania przychodów może Pani zaliczyć opłatę wstępną związaną z leasingiem operacyjnym samochodu z zastosowaniem ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, Pani stanowisko w zakresie pytania Nr 2 jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanych pytań, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej, które nie były przedmiotem zapytania.
Wskazanie przez Panią w opisie sprawy: „Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawczyni, opłata wstępna z tytułu zawartej umowy leasingu, poniesiona przez Nią kwietnia 2024 r.”, uznałem za oczywista omyłkę pisarską niemająca wpływu na rozstrzygnięcie, ponieważ z okoliczności przestawionych we wniosku wynika, że opłata wstępna została opłacona w całości w kwietniu 2025 r.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.