Zgodnie z powyższym, małżonkowie – poprzez zawarcie stosownej umowy – mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższych przepisów są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisów wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna.

Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków w drodze umowy darowizny czy w drodze umowy rozszerzającej wspólność małżeńską majątkową nie stanowi nabycia tego prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, również w odniesieniu do małżonka, który nabył prawo własności nieruchomości poprzez umowę darowizny czy umowę rozszerzającą wspólność małżeńską majątkową.

Tym samym rozszerzenie wspólności majątkowej o udział w nieruchomości wchodzący uprzednio w skład majątku osobistego jednego małżonka (tj. dokonanie zmiany rodzaju współwłasności) nie stanowi nabycia tego udziału w nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia tego udziału w nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia udziału przez tego małżonka, który ten udział w nieruchomości włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji, to ta data wyznacza bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano powyżej, definitywne nabycie nieruchomości w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. W konsekwencji, małżonek w momencie śmierci drugiego z nich nie może ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i polskim rezydentem podatkowym. Pozostaje w związku małżeńskim z X. Rodzice Pani męża na mocy aktu własności ziemi, wydanego przez (…), (…) października 1973 r. stali się – na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej – właścicielami nieruchomości położonej (…), oznaczonych numerami geodezyjnymi A i B. C, matka Pani męża, zmarła (…) marca 1990 r. (…), a spadek po niej w oparciu o prawomocne postanowienie Sądu (…) z dnia (…) października 2014 r. ((…)) nabyli na podstawie ustawy: mąż C, D oraz jej synowie E i X (Pani mąż) – w udziałach po 1/3 części. D, ojciec Pani męża, zmarł (…) listopada 2004 r. (…), a spadek po nim w oparciu o prawomocne postanowienie Sądu (…) z dnia (…) października 2014 r. ((…)) na podstawie testamentu własnoręcznego sporządzonego (…) lutego 2000 r., nabył w całości jego syn X (Pani mąż). W związku z powyższym współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości zostali X – w udziale 5/6 oraz E – w udziale 1/6. (…) lipca 2021 r. w Kancelarii Notarialnej został sporządzony akt notarialny nr (…), na mocy którego E i X dokonali podziału majątku wspólnego C i D oraz działu spadku po C i nieodpłatnego zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości w ten sposób, że działkę o numerze geodezyjnym B nabył na wyłączną własność X, natomiast działkę A nabył E w udziale wynoszącym 5/14 części, zaś X – w udziale wynoszącym 9/14 części. W (…) ww. aktu notarialnego zawarto informację, zgodnie z którą E i X dokonują działu spadku i zniesienia współwłasności bez jakichkolwiek spłat i dopłat. Pierwotnie w masie spadkowej po C Pani mężowi przysługiwało 5/6 masy spadkowej. Jak wskazano w paragrafie czwartym aktu notarialnego, łączna wartość masy spadkowej wyniosła (…), z czego wartość działki nr B – (…), a wartość działki A – (…). Pani mąż nabył całą działkę B oraz 9/14 działki A o wartości (…), co daje łącznie kwotę (…). Jest to zatem więcej niż 5/6 udziału spadkowego, które wynosi (…), o (…). Zatem wartość spadku nabytego w drodze działu spadku przekroczyła udział otrzymany w wyniki spadku o ok. 5,92%. (…) września 2024 r. w Kancelarii Notarialnej został sporządzony akt notarialny nr (…), na mocy którego Pani oraz Pani mąż X zawarli umowę majątkową małżeńską. Zgodnie z tą umową oświadczyli Państwo, że rozszerzają wspólność ustawową na wszelkie rzeczy i prawa majątkowe, w tym roszczenia i środki pieniężne, nabyte przez każdego z nich z jakiegokolwiek tytułu przed zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej – z wyłączeniem przedmiotów, na które zgodnie z prawem nie można rozszerzyć wspólności, określonych w art. 49 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Tym samym od momentu zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej nieruchomości w postaci działek o numerze geodezyjnym B – w całości oraz A – w udziale wynoszącym 9/14 (dalej „Działki”), są własnością Państwa jako małżonków we współwłasności łącznej. Działka B jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i wykorzystywana do celów osobistych (mieszkalnych), z kolei działka A jest niezabudowana i niewykorzystywana w żaden sposób. Działka nie była, nie jest i nie będzie przedmiotem żadnej z wymienionych umów, ma być wyłącznie przedmiotem sprzedaży. Działki B nie zamierza Pani w najbliższej przyszłości sprzedawać. Planuje Pani wraz z mężem zbycie udziału w działce A w 2026 r. (sprzedaż nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniach opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że za datę nabycia przez Panią udziału w działce A, która została włączona do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność małżeńską, a której udziały należały wcześniej do majątku odrębnego Pani męża, należy przyjąć datę ich nabycia przez Pani męża.

Natomiast Pani mąż udział w działce A otrzymał w drodze spadku po rodzicach oraz w drodze działu spadku po matce.

Jak wskazano powyżej, rodzice Pani męża na mocy aktu własności ziemi, wydanego przez (…), (…) października 1973 r. stali się – na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej – właścicielami nieruchomości położonej (…), oznaczonych numerami geodezyjnymi A i B. C, matka Pani męża, zmarła (…) 1990 r. Spadek po matce Pani męża w oparciu o prawomocne postanowienie Sądu z dnia (…) października 2014 r. nabyli na podstawie ustawy: jej mąż D oraz jej synowie E i X (Pani mąż) – w udziałach po 1/3 części. D, ojciec Pani męża, zmarł (…) 2004 r., a spadek po nim w oparciu o prawomocne postanowienie Sądu z dnia (…) października 2014 r. na podstawie testamentu własnoręcznego sporządzonego (…) lutego 2000 r., nabył w całości jego syn X (Pani mąż). W związku z powyższym współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości zostali X – w udziale 5/6 oraz E – w udziale 1/6. (…) lipca 2021 r. w Kancelarii Notarialnej został sporządzony akt notarialny, na mocy którego E i X dokonali podziału majątku wspólnego C i D oraz działu spadku po C i nieodpłatnego zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości w ten sposób, że działkę o numerze geodezyjnym B nabył na wyłączną własność X, natomiast działkę A nabył E w udziale wynoszącym 5/14 części, zaś X – w udziale wynoszącym 9/14 części. W (…) ww. aktu notarialnego zawarto informację, zgodnie z którą E i X dokonują działu spadku i zniesienia współwłasności bez jakichkolwiek spłat i dopłat.

Przystępując do oceny skutków podatkowych planowanej w 2026 r. sprzedaży przez Panią udziału w działce A, w części którą Pani mąż nabył w drodze spadku po zmarłych rodzicach w pierwszej kolejności zauważyć należy, że uprzednio uprawnionymi do tej nieruchomości, na zasadzie wspólności ustawowej byli zmarli rodzice Pani męża. Z uwagi na panujący w małżeństwie rodziców Pani męża ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej nie można wyodrębnić udziałów, które matka oraz ojciec Pani męża posiadali w chwili nabycia przedmiotowej nieruchomości. Z tego względu, w związku ze śmiercią matki Pani męża, ojciec Pani męża nie mógł ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości w drodze dziedziczenia. Stąd, nabycie przez ojca Pani męża prawa własności przedmiotowej nieruchomości nastąpiło (…) października 1973 r. r., tj. do majątku wspólnego małżonków.

Zatem, datą nabycia przez Pani męża udziału w działce A w części nabytej w spadku po zmarłych rodzicach, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest data (…) października 1973 r., tj. dzień nabycia tej nieruchomości do majątku wspólnego małżeńskiego rodziców Pani męża. Tym samym, w odniesieniu do udziału w działce A, w części którą nabył Pani mąż w drodze spadku po rodzicach, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ww. ustawy, liczony jest od końca 1973 r. Oznacza to, że sprzedaż w 2026 r. udziału w działce A w części nabytej w spadku, nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie będzie stanowiła dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w związku z tą sprzedażą.

Jak wskazała Pani również we wniosku, wartość spadku nabytego przez Pani męża w drodze działu spadku przekroczyła udział otrzymany w wyniki spadku o ok. 5,92%.

Za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza dotychczasowy udział w spadku, jak wskazano powyżej, należy przyjąć datę dokonania działu spadku, tj. dzień zawarcia umowy bądź uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli dział spadku dokonany był na drodze postępowania sądowego. W odniesieniu do udziału w działce A w części przypadającej na udział, który nabył Pani mąż w drodze działu spadku po zmarłej matce – ponad udział otrzymany w drodze spadku, w momencie sprzedaży (tj. w 2026 r.), pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił dział spadku (2021 r.) nie upłynie.

Zatem planowane odpłatne zbycie w 2026 r. udziału w działce A w części nabytej przez Pani męża (…) lipca 2021 r. w drodze działu spadku po zmarłej matce – ponad udział udział otrzymany w wyniku spadku, będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, dochód uzyskany z tego źródła podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z postanowieniami art. 30e i następnych ww. ustawy:

Na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Według art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 22 ust. 6e powołanej ustawy:

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Określony w przywołanym wyżej art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych katalog wydatków, które w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nabytych w drodze spadku lub nieodpłatnego działu spadku czy zniesienia współwłasności (bez spłat i dopłat), mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu ma charakter katalogu zamkniętego, w związku z czym tylko wydatki wyraźnie w nim wskazane mogą pomniejszyć uzyskany przychód.

Przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do kosztów nabycia lub wytworzenia poniesionych przez spadkodawcę, po którym spadkobierca odziedziczył sprzedawany majątek. Koszty te są uwzględniane przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Z art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Jednocześnie dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, sprzedaż w 2026 r. przez Panią udziału w działce A, w części którą Pani mąż nabył w drodze spadku po zmarłych rodzicach nie będzie stanowić dla Pani źródła przychodu skutkującego koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie działki przez spadkodawców (rodziców Pani męża do ich majątku wspólnego), tj. od 1973 r. niewątpliwie upłynie.

W tej części należało ocenić Pani stanowisko jako prawidłowe.

Natomiast sprzedaż w 2026 r. przez Panią udziału w działce A, w części którą Pani mąż nabył (…) lipca 2021 r. w drodze działu spadku po zmarłej matce – ponad udział otrzymany w drodze spadku – będzie stanowiła dla Pani źródło przychodu, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ pięcioletni termin, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawy należy w tym przypadku liczyć od końca 2021 r. Zatem pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla ww. udziału w działce upłynie w 2027 r. W konsekwencji dojdzie u Pani do powstania zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zbycia w 2026 r. udziału w działce A.

Zatem w tej części należało ocenić Pani stanowisko jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będą różniły się od występujących w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Dodatkowo wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pani, to ta interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla Pani męża.

W odniesieniu do powołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego należy zauważyć, że zapadły one w indywidualnych sprawach określonych podmiotów i nie ma mocy wiążącej w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku.

W odniesieniu do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.