Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 15 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 lipca 2025 r. (wpływ 28 lipca 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej zajmuje się Pan również tworzeniem kontentu na social mediach (...). W związku z czym buduje Pan swoją markę osobistą/reklamową pod kątem przyszłych współprac z klientami. Do generowania filmów, zdjęć czy postów na tych portalach musi Pan się odpowiednio prezentować i pokazywać różne aspekty związane z tematami jakie to Pan pokazuje na tworzonych materiałach.

Chciałby Pan się dowiedzieć czy może zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z zakupem ubrań, które to będzie Pan wykorzystywał przy tworzeniu filmów, wizyt u fryzjera/barbera, które poprawią Pana wizerunek w social mediach oraz pokażą, że osoby pracujące w branży, którą Pan pokazuje również mogą dbać o siebie, wizyt w restauracjach w których to będzie Pan promował zdrowy tryb życia dla osób czynnych zawodowo.

W ramach swojej działalności gospodarczej ma Pan podany numer PKD: 73.11.Z Działalność agencji reklamowych, który to ma być Pana głównym źródłem dochodu w najbliższej przyszłości. Pana konto na (...) to: (...).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Aktualnie uzyskuje Pan przychody głównie z tytułu konsultacji i analiz dokumentacji technicznej.

Dochody z działalności opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Aktualnie nie uzyskuje Pan przychodów z social mediów - prowadzi Pan działania budujące zasięgi i wizerunek.

Prowadzi Pan konta w mediach społecznościowych (...), w których tworzy treści związane z Pana pracą zawodową (inżynier budownictwa, kierownik budowy) oraz podróżami. Materiały te mają na celu budowanie Pana marki osobistej i zainteresowanie firm, które byłyby zainteresowane współpracą reklamową. Chce Pan w przyszłości monetyzować te działania poprzez współpracę z markami i reklamowanie ich produktów.

Będzie Pan publikować treści związane z Pana pracą na budowie, technologiami budowlanymi, życiem inżyniera, a także relacjami z podróży po Europie i zwiedzania ciekawych miejsc.

Treści będą dostępne publicznie i bezpłatnie dla użytkowników. Dochód planuje Pan uzyskiwać z płatnych współprac z firmami.

Wizyty w restauracjach będą prezentowane jako element promowania zdrowego i świadomego stylu życia, co może być inspiracją dla Pana grupy odbiorców - osób aktywnych zawodowo, w tym z branży budowlanej.

Do kosztów działalności gospodarczej chciałby Pan zaliczyć ubrania codzienne - casualowe, robocze i stylizacje wykorzystywane do tworzenia treści - m.in. odzież outdoorowa, techniczna, stylizacje na nagrania z budowy i podróży.

Odzież nie będzie oznakowana logotypem.

Niektóre elementy ubioru mogą być używane również prywatnie.

Planuje Pan prowadzić uproszczoną ewidencję ubrań w formie tabeli z opisem zakupu, przeznaczenia i numerem faktury/rachunku, co pozwoli oddzielić je od ubrań prywatnych.

Wydatki, które zamierza Pan ponosić na zakup ubrań, wizyt u fryzjera, barbera są niezbędne do prowadzenia działalności medialno-promocyjnej, ponieważ prezentuję się osobiście na materiałach wideo i zdjęciach, a odpowiedni wygląd ma wpływ na wiarygodność i atrakcyjność treści.

Wydatki będą dokumentowane fakturami i paragonami, a ich cel i sposób wykorzystania będą udokumentowane materiałami opublikowanymi w social mediach.

Zamierza Pan uzyskiwać przychody z prowadzenia agencji reklamowej od momentu pozyskania pierwszych klientów - prowadzi Pan już działania promocyjne.

Przedmiotem działalności agencji reklamowej będzie tworzenie treści reklamowych i promocyjnych dla marek w mediach społecznościowych, głównie w formie wideo, postów i relacji.

Każdy wydatek będzie powiązany z konkretną działalnością reklamową lub produkcją treści - przykładowo odzież - do nagrań na budowie i podróżniczych vlogów, fryzjer - odpowiedni wygląd na nagraniach, restauracje - prezentacja zdrowego stylu życia w treściach.

Planuje Pan prowadzić działalność w podobny sposób jak znani influencerzy i osoby medialne, którzy reklamują produkty niekoniecznie związane bezpośrednio z ich zawodem - kluczowe jest budowanie zaangażowanej społeczności i wiarygodnego wizerunku.

Pytanie

Czy może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone w związku z prowadzeniem działalności w social mediach, takie jak: zakup odzieży, wizyty u fryzjera, zakup kosmetyków, posiłki w restauracjach oraz inne wydatki mające na celu budowanie Pana wizerunku i promocję, jeżeli ich celem jest rozwój Pana działalności gospodarczej i pozyskiwanie płatnych współprac reklamowych z firmami promującymi swoje produkty za pośrednictwem influenserów?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, wydatki ponoszone na potrzeby tworzenia treści w social mediach - takie jak odzież wykorzystywana na nagraniach, fryzjer, kosmetyki, wizyty w restauracjach - mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zabezpieczenia źródła przychodu lub zachowania jego źródła, o ile nie zostały wyłączone w art. 23.

W przypadku Pana, zamieszczanie wizerunku i budowanie rozpoznawalności marki osobistej w mediach społecznościowych ma na celu pozyskanie płatnych współprac reklamowych. Takie działania są standardową praktyką w branży influencer marketingu. Wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz przyszłym przychodem i są odpowiednio dokumentowane.

Nie korzysta Pan z tych wydatków prywatnie w sposób przeważający, a ich ponoszenie ma charakter zawodowy i służy zwiększeniu atrakcyjności Pana działalności w sieci.

W związku z powyższym uważa Pan, że spełnia przesłanki do zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r., poz. 163 ze zm.)

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów nie tyle co z działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem przy wykładni powyższych pojęć, należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania, których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie - z punktu widzenia podatnika - posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy - po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji - uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Jak wskazano w wyroku NSA z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz wyroku NSA z 17 stycznia 2017 r. sygn. akt II FSK 3813/14, wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Natomiast w wyroku WSA we Wrocławiu z 17 października 2013 r., sygn. I SA/Wr 1291/13 wyjaśniono, że: Nie jest (…) wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Kryterium celowości nie wyznacza w sposobu ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy (patrz wyrok NSA z 8 sierpnia 2017 r. sygn. II FSK 1859/15)

Zauważyć należy również, że aby wydatki mogły stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, muszą być poniesione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Oznacza to, że wydatki nie mogą mieć charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wydatek musi być poniesiony w taki sposób, aby można było oceniając go obiektywnie, założyć z dużym prawdopodobieństwem, iż przyniesie on przychód. Oznacza to, że przy okazji prowadzenia działalności gospodarczej podatnik nie może kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów tej działalności również innych wydatków, które nie są nakierowane na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu z działalności gospodarczej, a przy okazji służą do realizacji innych celów, np. osobistych podatnika.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki związane z prowadzeniem kont w social mediach mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy są one potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością.

Z opisu stanu sprawy wynika, że w ramach działalności gospodarczej uzyskuje Pan przychody głównie z tytułu konsultacji i analiz dokumentacji technicznej. Dochody z działalności opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej zajmuje się Pan również tworzeniem kontentu na social mediach (...). Prowadzi Pan konta w mediach społecznościowych, w których tworzy treści związane z Pana pracą zawodową (inżynier budownictwa, kierownik budowy) oraz podróżami. Materiały te mają na celu budowanie Pana marki osobistej i zainteresowanie firm, które byłyby zainteresowane współpracą reklamową. W przyszłości zamierza Pan monetyzować te działania poprzez współpracę z markami i reklamowanie ich produktów. W social mediach będzie Pan publikować treści związane z Pana pracą na budowie, technologiami budowlanymi, życiem inżyniera, a także relacjami z podróży po Europie i zwiedzania ciekawych miejsc. Treści zamieszczane w social mediach będą dostępne publicznie i bezpłatnie dla użytkowników. Aktualnie nie uzyskuje Pan przychodów z prowadzenia kont na social mediach. Dochód planuje Pan uzyskiwać z płatnych współprac z firmami.

Wątpliwości Pana budzi kwestia dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów związanych z prowadzeniem działalności w social mediach, wydatków poniesionych na:

• zakup odzieży,
• wizyty u fryzjera,
• wizyty u barbera,
• zakup kosmetyków,
• posiłki w restauracjach.

Wydatki związane z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i tworzeniem atrakcyjnych materiałów do publikacji nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest Pana pozarolnicza działalność gospodarcza.

Konta (...), które Pan prowadzi są związane z Pana pracą zawodową oraz podróżami. Publikowane materiały - jak sam Pan wskazał - mają na celu budowanie Pana marki osobistej oraz zainteresowanie firm, które byłyby zainteresowane współpracą reklamową i reklamowaniem ich produktów. Z przedstawionych informacji nie wynika, że prowadzona działalność w social mediach przynosi Panu jakiekolwiek korzyści. Ponoszone przez Pana wydatki dotyczące de facto prowadzonej aktywności medialno-promocyjnej w social mediach, a nie prowadzonej działalności gospodarczej. Nie przedstawił Pan żadnych informacji, z których wynikałoby, że przedmiotowe wydatki opisane we wniosku, przyniosą Panu realne i wymierne korzyści.

Stwierdzam w oparciu o przedstawione we wniosku i jego uzupełnieniu informacje, że źródłem Pana przychodów nie jest tak naprawdę działalność związana z zamieszczaniem tworzonych treści w social mediach, bowiem przychody będą generowane (w nieoznaczonej przyszłości) ze świadczenia odpłatnych usług reklamowych i promocyjnych z przyszłymi zleceniodawcami.

Zatem wydatki na zakup odzieży, wizyt u fryzjera, wizyt u barbera, zakupu kosmetyków i posiłków w restauracjach pozostają w nieokreślonej zależności z Pana przychodami osiąganymi z działalności gospodarczej w zakresie konsultacji i analiz dokumentacji technicznej. Wydatków na odzież, fryzjera, barbera, kosmetyki, oraz posiłki w restauracjach - nie można zostać uznane za wydatki niezbędne i poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Stanowią one co do zasady wydatki związane z faktem funkcjonowania osoby w życiu społecznym. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba może nabywać dostosowane do własnych wymagań usługi np. fryzjera, barbera itp. Z tej też przyczyny zakup tych usług stanowi co do zasady spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej.

Wobec powyższego stwierdzam, że wydatki opisane we wniosku, związane z prowadzeniem kont w social mediach, nie spełniają przesłanek przyczynowo - skutkowych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego rodzaju wydatki nie pozostają w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów z aktualnie prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.