Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

26 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lipca 2025 r. (data wpływu 22 lipca 2025 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania: A

2.Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: B

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 19 stycznia 1996 r. Wnioskodawca (Zainteresowany będący stroną postępowania) wraz z małżonką (Zainteresowaną niebędąca stroną postępowania) nabyli prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, położonego w (…) (księga wieczysta nr (…), działka nr (…)), wraz z prawem własności budynków i budowli znajdujących się na tej nieruchomości. Nabycie było związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, ale od zakupu nie został odliczony podatek VAT, ponieważ Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie zakładu usługowego, opodatkowaną w formie karty podatkowej od 10 czerwca 1986 r. do 10 marca 2015 r. Dopiero od dnia 1 sierpnia 2000 r. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 25 listopada 1998 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo własności do gruntu, który wcześniej objęty był użytkowaniem wieczystym. W 1999 r. na powyższej działce rozpoczęto budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. W latach 1996-1997 część starych zabudowań na działce została rozebrana, jednak pozostał budynek warsztatowy wraz z budynkiem gospodarczym.

Faktyczne wykorzystywanie budynku warsztatowego do działalności gospodarczej rozpoczęto w 1998 r. Budynek warsztatowy był wykorzystywany w działalności gospodarczej do czasu zakończenia działalności w 2015 r. W tym też roku przekazano nieruchomość do użytku prywatnego.

Po likwidacji działalności gospodarczej, od 2015 r. do stycznia 2017 r. dwa pomieszczenia w budynku były odpłatnie wynajmowane w ramach najmu prywatnego. Następnie od 2017 r. do stycznia 2025 r. budynek był nadal wynajmowany odpłatnie, również w ramach najmu prywatnego. W okresie tym Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT.

Budynek warsztatowy nie był w międzyczasie ulepszany w stopniu przekraczającym 30% jego wartości początkowej.

Obecnie planowany jest geodezyjny podział działki nr (…) na dwie części:

-     część zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym - pozostanie w majątku prywatnym Wnioskodawców,

-     część zabudowaną budynkiem warsztatowym i gospodarczym - przeznaczona do sprzedaży.

Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadził zakład usługowy w formie indywidualnej działalności gospodarczej. Firma zajmowała się (…). Wnioskodawca nie prowadził działalności w formie spółki.

Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność ta prowadzona była w formie indywidualnej działalności gospodarczej. Była to działalność polegająca na świadczeniu usług (…). Działalność nie obejmowała swoim zakresem obrotu nieruchomościami. Działalność ta prowadzona była od 26 marca 1996 r. do 31 sierpnia 2000 r. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowane były na zasadach ogólnych, a rodzaj dokumentacji podatkowej prowadzonej przez Wnioskodawczynię dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych to księga przychodów i rozchodów.

Część nieruchomości o powierzchni ok. 60 m² (tj. jedno pomieszczenie budynku warsztatowego) było wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w okresie od 26 marca 1996 r. do 31 sierpnia 2000 r. w Jej działalności gospodarczej. Ww. część nieruchomości była wykorzystywana w działalności gospodarczej na zasadzie umowy użyczenia i nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie była również amortyzowana, nie stanowiła składnika majątkowego ani nie stanowiła towaru handlowego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni od zakończenia działalności w dniu 31 sierpnia 2000 r. do chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej.

Sprzedaż części działki zabudowanej budynkiem warsztatowym i gospodarczym, powstałej po podziale działki nr (…) jeszcze nie nastąpiła. Planowana jest sprzedaż po uzyskaniu indywidualnej interpretacji podatkowej.

Nabycie w 1996 r. prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, położonego w (…) (działka nr (…)), wraz z prawem własności budynków i budowli znajdujących się na tej nieruchomości, a następnie w 1998 r. prawa własności do gruntu, który wcześniej objęty był użytkowaniem wieczystym, nastąpiło do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską.

Wnioskodawcy nie dokonywali sprzedaży innych nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawcy nie posiadają innych nieruchomości, które zamierzają sprzedać.

Budynek warsztatowy i budynek gospodarczy są trwale związane z gruntem.

Pytania

1.Czy planowana sprzedaż po podziale działki zabudowanej budynkiem warsztatowym i gospodarczym będzie korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy o VAT?

2.Czy planowana sprzedaż skutkować będzie powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 2 – Opodatkowanie sprzedaży podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT)

W ocenie Wnioskodawców, planowana sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynął już wymagany przepisami termin 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”).

Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W przedmiotowej sprawie:

-grunt został wykupiony na własność 25 listopada 1998 r.,

-budynek warsztatowy istniał na gruncie już wcześniej (i nie został istotnie ulepszony).

Od końca 1998 r. upłynęło zatem ponad 5 lat. Co więcej, nieruchomość nie będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej w chwili sprzedaży (ani nie była użytkowana w działalności gospodarczej w ciągu ostatnich 6 lat), co również wyklucza opodatkowanie sprzedaży w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 (przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej), nie zalicza się: przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

a)pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,

b)otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną, wystąpieniem wspólnika z takiej spółki lub zmniejszeniem udziału kapitałowego w takiej spółce, z wyjątkiem składników majątku stanowiących udziały (akcje), papiery wartościowe, tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych, pochodne instrumenty finansowe oraz składników majątku, w wyniku otrzymania których Rzeczpospolita Polska traci prawo do opodatkowania dochodów z ich odpłatnego zbycia,

-jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki albo zmniejszenie udziału kapitałowego w takiej spółce, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawcy sprzedają nieruchomość z majątku prywatnego w ramach dysponowania własnym mieniem. Wnioskodawca nie prowadzi działalności deweloperskiej, ani obrotu nieruchomościami. Tym samym, sprzedaż nie będzie stanowić przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy (odpłatne zbycie nieruchomości) ponieważ upłynął wymagany okres 5-letni.

Nie będzie też stanowić przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (działalność gospodarcza), ponieważ upłynął wymagany okres 6-letni od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej.

Wniosek końcowy

Zarówno w zakresie podatku VAT, jak i PIT, planowana sprzedaż działki zabudowanej budynkiem warsztatowym i budynkiem gospodarczym nie powinna podlegać opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawców, nie powstaje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym (ani z tytułu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, ani z tytułu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), stanowi, że:

Przepis art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, stanowi, że:

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że:

W myśl art. 235 § 1 ww. ustawy:

Stosownie, natomiast do art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego:

Nieistotny dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest sam fakt podziału nieruchomości, jeżeli przez podział nieruchomości rozumie się proces mający na celu np. zyskanie korzystniejszej konfiguracji poszczególnych nieruchomości (działek). Jeżeli zatem właściciel (współwłaściciel) dokonuje podziału nieruchomości, nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba jest już właścicielem (współwłaścicielem). Sam podział nieruchomości (działek) nie stanowi przy tym daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału właściciel (współwłaściciel) nie nabędzie żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego jest już właścicielem. W wyniku samego podziału działek nie zmieni się struktura własności każdej z mniejszych działek wydzielonych w drodze podziału. Właściciel nadal będzie posiadał takiej samej wielkości nieruchomości jak przed podziałem, tyle że w mniejszych działkach. Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, spełnione muszą zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

-nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

-nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przytoczonym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Jak wynika z uzasadnienia do projektu wprowadzającego ww. uregulowanie, zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy:

Z kolei art. 24 ust. 3b ww. ustawy stanowi, że:

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które pozostały po likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja tej działalności do dnia ich odpłatnego zbycia nie upłynęło sześć lat.

W świetle wskazanych przepisów zauważyć również należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c wyżej wskazanej ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej. O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22c ww. ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też od dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej) - znaczenie ma sam fakt wykorzystywania tego składnika w działalności gospodarczej.

W świetle tych ustaleń stwierdzić należy, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia – stanowią przychód z tej działalności.

Zatem przy ustaleniu źródła przychodów ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej istotny jest okres, jaki upłynął między datą likwidacji tej działalności a datą ich sprzedaży. Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast gdy okres ten przekracza sześcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie powołanych przepisów, w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawców nastąpi odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej Wnioskodawców, tj. jednego pomieszczenia w budynku warsztatowym wraz z przynależną mu częścią gruntu wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaś budynku warsztatowego wraz z przynależną mu częścią gruntu wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony w treści wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawców części działki zabudowanej budynkiem warsztatowym i gospodarczym, powstałej po podziale działki nr (…), w części wykorzystywanej przez Wnioskodawczynię w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jednego pomieszczenia w budynku warsztatowym wraz z przynależną mu częścią gruntu oraz w części wykorzystywanej przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą budynku warsztatowego wraz z przynależną mu częścią gruntu, nie powstanie po stronie Wnioskodawców przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpi po upływie 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu likwidacji działalności gospodarczych Wnioskodawców. Sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawców przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe tej czynności należy więc ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w 1996 r. nabyli Państwo prawo użytkowania wieczystego gruntu (działka nr (...)) wraz z prawem własności budynków i budowli znajdujących się na tej nieruchomości. W 1998 r. nabyli Państwo prawo własności do gruntu, który wcześniej objęty był użytkowaniem wieczystym. W 1999 r. na działce rozpoczęto budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Nabycie w 1996 r. prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, położonego w (…) (działka nr (…)), wraz z prawem własności budynków i budowli znajdujących się na tej nieruchomości, a następnie w 1998 r. prawa własności do gruntu, który wcześniej objęty był użytkowaniem wieczystym, nastąpiło do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską.

W latach 1996–1997 część starych zabudowań na działce została rozebrana, jednak pozostał budynek warsztatowy wraz z budynkiem gospodarczym.

Planują Państwo dokonać podziału działki nr (…) na dwie części:

‒część zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, która pozostanie w Państwa majątku prywatnym,

‒część zabudowaną budynkiem warsztatowym i gospodarczym, która zostanie przeznaczona do sprzedaży.

Moment przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności stanowi tylko zmianę formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Podsumowując, planowana sprzedaż przez Wnioskodawców działki zabudowanej budynkiem warsztatowym i gospodarczym, powstałej po podziale działki nr (…), nie będzie również stanowić dla Wnioskodawców źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nabyli działkę nr (…) (prawo użytkowania wieczystego gruntu) oraz prawo własności budynku warsztatowego i gospodarczego, tj. od końca 1996 r. Oznacza to, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Państwa w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że na powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu wystąpienie (lub niewystąpienie) obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. Kwestie związane z tym podatkiem są regulowane poprzez odrębne przepisy zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.). Oznacza to, że rozstrzygnięcia spraw w zakresie regulowanym ustawą o podatku od towarów i usług zasadniczo nie mają wpływu na rozstrzygnięcia w zakresie regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.