Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Oprócz obywatelstwa polskiego posiada Pan także obywatelstwo Stanów Zjednoczonych. Nie jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Przebywał Pan poza granicami Polski w okresach od 6 lutego do 30 czerwca 2017 roku oraz od 3 lipca do 30 sierpnia 2017 roku. W tym czasie uczestniczył Pan w wymianie studenckiej oraz odbywał zagraniczny staż w Danii w ramach programu (…)

Kolejno, rozpoczął Pan studia w Szwajcarii w 2019 roku, zaś pracę dyplomową obronił Pan w czerwcu 2021 r. Po ukończeniu studiów wyprowadził się Pan ze Szwajcarii i następnie powrócił do Polski.

W okresie od 3 stycznia 2022 r. do 22 marca 2025 r. przebywał Pan w Szwajcarii, gdzie posiadał Pan status rezydenta podatkowego, potwierdzony wydanym przez szwajcarskie organy podatkowe certyfikatem rezydencji, obejmującym wskazany wyżej okres. W tym czasie miał Pan również stałe miejsce zamieszkania tylko i wyłącznie w Szwajcarii.

Od momentu wyjazdu z Polski w 2022 r. Pana centrum interesów życiowych znajdowało się w Szwajcarii, tam też koncentrowała się Pana aktywność zawodowa i osobista. We wskazanym okresie był Pan zatrudniony na rzecz szwajcarskiego podmiotu. We wskazanych latach nie uzyskiwał Pan dochodów z innych tytułów - zatrudnienie na terytorium Szwajcarii było Pana jedynym źródłem utrzymania. Ponadto, był Pan również objęty obowiązkowym systemem szwajcarskich ubezpieczeń społecznych.

W czasie pobytu w Szwajcarii prowadził Pan samodzielne gospodarstwo domowe - wynajmował Pan mieszkanie, w którym był zameldowany, posiadał indywidualny rachunek bankowy w szwajcarskim banku, na który co miesiąc wpływało wynagrodzenie i z którego dokonywał Pan płatności związanych z codziennymi wydatkami. W okresie zamieszkania w Szwajcarii przebywał Pan w Polsce wyłącznie okazjonalnie - głównie z okazji świąt lub urlopu - nie przekraczając przy tym 183 dni pobytu w żadnym z lat objętych wskazanym okresem. Nie miał Pan w Polsce miejsca zamieszkania ani centrum życiowych interesów.

W marcu 2025 r. powrócił Pan na stałe do Polski, gdzie od 3 kwietnia br. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Od momentu powrotu przebywa Pan w kraju nieprzerwanie i planuje Pan kontynuować tutaj działalność zawodową. Pozarolnicza działalność gospodarcza jest obecnie Pana jedynym źródłem przychodów. Przychody z tej działalności rozlicza na zasadach ogólnych. Ponadto, aktywnie Pan uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym w Polsce. Nie wyklucza Pan, że w przyszłości podejmie się zatrudnienia w ramach stosunku pracy na Politechnice jako wykładowca akademicki.

Nie korzystał Pan wcześniej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT - ani w części, ani w całości.

Pytania

1)Czy jest Pan uprawniony do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodów osiągniętych przez Pana w myśl art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, z tak zwanej ulgi na powrót?

2)Jeśli odpowiedź będzie twierdząca, czy będzie Pan uprawniony do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT na etapie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, pobieranych i obliczanych zarówno przez Pana, jak i płatników?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Pana zdaniem, będzie Pan uprawniony do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodów osiągniętych przez Pana w myśl art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Ad. 2

Pana zdaniem, będzie Pan uprawniony do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT na etapie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, pobieranych i obliczanych zarówno przez Pana, jak i płatników.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Stosownie do art. 21 ust. 39 ustawy o PIT, przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

i.nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

ii.na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ostatecznie na podstawie art. 21 ust. 44 ustawy o PIT, suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł.

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Zwolnienie to obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. i mają zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT jest określane jako „ulga na powrót”. Jest to zwolnienie podmiotowo - przedmiotowe, co oznacza, że dotyczy ono konkretnych kategorii podatników spełniających określone przepisami podatkowymi cechy, a także ma zastosowanie do określonych przez ustawodawcę źródeł przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, aby móc skorzystać z ulgi na powrót, musi być spełnionych łącznie sześć warunków:

1)przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium RP i podleganie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,

2)brak posiadania przez podatnika miejsca zamieszkania na terytorium RP we wskazanym przez ustawodawcę okresie,

3)posiadanie przez podatnika obywatelstwa polskiego lub miejsca zamieszkania na terytorium RP nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat lub miejsca zamieszkania na terytorium innych państw wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. b tiret 1 ustawy o PIT przez okres tam wskazany,

4)posiadanie przez podatnika certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych,

5)brak korzystania uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia,

6)uzyskiwanie przychodów z określonego źródła.

[Miejsce zamieszkania]

W celu oceny, czy podatnik jest podmiotem uprawnionym do skorzystania z ulgi na powrót, zasadna staje się dekonstrukcja pojęcia miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem jest to kluczowa przesłanka determinująca możliwość zwolnienia z opodatkowania niektórych przychodów podatnika.

Kwestie związane z miejscem zamieszkania rozstrzyga art. 3 ustawy o PIT. Zgodnie z ustępem pierwszym powołanego artykułu, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie choć jednej przesłanki pozwala na uznanie danego podatnika za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Innymi słowy, definicja miejsca zamieszkania obejmuje dwa kryteria: pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych rozumianego jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy o PIT nie jest tożsame z miejscem zameldowania.

Na pojęcie ośrodka interesów życiowych składają się powiązania osobiste lub gospodarcze. Poprzez powiązania osobiste rozumie się występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej czy politycznej. Przy analizie powiązań osobistych uwzględnia się także, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe.

Natomiast powiązania gospodarcze oznaczają istnienie powiązań ekonomicznych, takich jak: prowadzenie działalności zarobkowej w danym państwie, główne źródła dochodów, majątek ruchomy i nieruchomy, konta bankowe, czy też miejsce uzyskiwania świadczeń publicznych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium RP. Po wyjeździe ze Szwajcarii, posiada Pan w Polsce ośrodek interesów życiowych - rozpoczął Pan wykonywać działalność gospodarczą, która stała się Pana źródłem przychodów oraz z tytułu której podlega Pan polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych, a także planuje Pan kontynuować swoją pracę zawodową na terytorium RP. Prowadzi Pan na terytorium RP gospodarstwo domowe, mieszka wraz z oraz posiada ruchomości. Ponadto, aktywnie uczestniczy Pan w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym w Polsce.

Jednocześnie należy zauważyć, że w związku z zamiarem kontynuowania pracy zarobkowej na terenie Polski, także będzie Pan przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Tym samym należy uznać, że spełnił Pan warunek przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium RP.

[Brak miejsca zamieszkania na terytorium RP w określonym czasie]

Drugim warunkiem umożliwiającym skorzystanie z ulgi na powrót jest brak posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania

b)na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

c)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przebywał Pan na terenie Szwajcarii od stycznia 2022 r. do marca 2025 r. W tym czasie sporadycznie Pan wracał do Polski, na czas świąt czy urlopu. Posiadał Pan tam ośrodek interesów życiowych - wynajmował mieszkanie, zatrudnienie na terytorium Szwajcarii było Pana jedynym źródłem przychodów, podlegał szwajcarskim ubezpieczeniom społecznym czy też posiadał indywidualny rachunek bankowy w szwajcarskim banku.

Tym samym należy uznać, że nie posiadał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające 2025 rok, a także w okresie od początku 2025 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Oznacza to, że drugi warunek został spełniony.

[Posiadanie obywatelstwa]

Trzecim warunkiem jest posiadanie przez podatnika obywatelstwa polskiego, Karty Polaka lub obywatelstwa innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej.

Względnie, jeśli podatnik nie jest obywatelem żadnego z wymienionych państw, należy zbadać, czy podatnik posiadał miejsce zamieszkania na terytorium RP nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, w którym podatnik nie posiadał miejsca zamieszkania w Polsce lub czy miał miejsce zamieszkania nieprzerwanie przez okres, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 2 ustawy o PIT, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Posiada Pan obywatelstwo polskie i tym samym spełnia Pan trzeci warunek.

[Certyfikat rezydencji]

Podatnik, w celu skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, jest zobowiązany do posiadania certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Posiada Pan certyfikat rezydencji wydany przez szwajcarskie organy podatkowe, potwierdzający status rezydenta podatkowego w okresie od 3 stycznia 2022 roku do 22 marca 2025 roku.

Spełnił Pan czwarty warunek umożliwiający skorzystanie z ulgi.

[Brak korzystania uprzednio z ulgi]

Z ulgi na powrót podatnik nie może korzystać uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku, gdy ponownie przeniesie miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie korzystał Pan wcześniej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT - ani w części, ani w całości. Oznacza to, że spełnia Pan niniejszy warunek.

[Zastosowanie zwolnienia do określonych źródeł przychodów]

Ostatecznie, zwolnienie może być zastosowanie wobec wymienionych w ustawie o PIT źródeł przychodów.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych określonych w art. 27 ustawy o PIT. Ponadto w przyszłości nie wyklucza Pan, że będzie osiągał przychody z tytułu stosunku pracy.

Tym samym, została spełniona ostatnia przesłanka uprawniająca do skorzystania z ulgi.

Biorąc powyższe pod uwagę, będzie Pan uprawniony do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodów osiągniętych przez Pana w myśl art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, może być uwzględniane w trakcie roku przy obliczaniu zaliczek, ale jej ostatecznego rozliczenia dokonuje się w zeznaniu rocznym. W przypadku samodzielnego obliczania zaliczki lub podatku w związku z osiąganiem przychodów z działalności gospodarczej ulgę stosuje się samodzielnie, wyłączając przychody nią objęte z przychodów podlegających opodatkowaniu.

Z braku odmiennych, wyraźnie wyłączających możliwość skorzystania z ulgi na powrót w trakcie roku podatkowego przy obliczaniu zaliczek, będzie Pan uprawniony do uwzględnienia ulgi na powrót na etapie obliczania zaliczek z tytułu uzyskanych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast w odniesieniu do zaliczek pobieranych przez płatników, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o PIT, podatnik składa płatnikowi na piśmie albo w inny sposób przyjęty u danego płatnika oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki.

Stosownie do art. 31a ust. 5 ustawy o PIT, jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie lub wniosek mające wpływ na obliczanie zaliczki, płatnik uwzględnia to oświadczenie lub ten wniosek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał, a w przypadku płatnika, o którym mowa w art. 34 - najpóźniej od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał.

Zgodnie z art. 31a ust. 8 ustawy o PIT, jeżeli podatnik złoży płatnikowi, o którym mowa w art. 32, art. 34 lub art. 41 ust. 1, oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152-154, płatnik oblicza zaliczkę z uwzględnieniem tych zwolnień, przy czym w oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, podatnik wskazuje również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia przez płatnika.

Powyżej wskazane przepisy nakładają na płatnika obowiązek uwzględniania i stosowania podczas obliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oświadczeń i wniosków złożonych przez podatnika. Płatnik oblicza więc zaliczkę z uwzględnieniem wskazanej ulgi, jeżeli podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie, że spełnia warunki do jej stosowania.

Powyższe oznacza, że płatnik powinien ustalać zaliczki zgodnie z przyjętym od podatnika oświadczeniem składanym pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

W konsekwencji w sytuacji, w której złoży Pan swojemu przyszłemu pracodawcy oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, pracodawca jako płatnik będzie zobowiązany do przyjęcia takiego oświadczenia i zastosowania ww. zwolnienia przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym płatnik je otrzymał.

Biorąc powyższe pod uwagę, będzie Pan uprawniony do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT na etapie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, pobieranych i obliczanych zarówno przez Pana, jak i płatników.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

b)miał miejsce zamieszkania:

nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W związku z tym, że w trakcie roku podatkowego, tj. w marcu 2025 r. powrócił Pan do Polski ze Szwajcarii zastosowanie w sprawie znajdą zapisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. nr 22 poz. 92) zmienionej Obwieszczeniem Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 2 lutego 2021 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. z 2021 r. poz. 262).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W świetle natomiast art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się więc bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. W przypadku, zaś jeżeli osoba jest obywatelem obydwu państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych państw, właściwe organy tych państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Ze stanu faktycznego wynika, że w okresach od 6 lutego do 30 czerwca 2017 roku oraz od 3 lipca do 30 sierpnia 2017 przebywał Pan poza granicami Polski. W tym czasie uczestniczył Pan w wymianie studenckiej oraz odbywał zagraniczny staż w Danii w ramach programu (…). W latach 2019-2021 odbył Pan studia w Szwajcarii. Po tym okresie wyprowadził się Pan ze Szwajcarii i powrócił do Polski.

W okresie od 3 stycznia 2022 r. do 22 marca 2025 r. przebywał Pan w Szwajcarii, gdzie posiadał Pan status rezydenta podatkowego oraz stałe miejsce zamieszkania. Od momentu wyjazdu z Polski w 2022 r. Pana centrum interesów życiowych znajdowało się w Szwajcarii, tam też koncentrowała się Pana aktywność zawodowa i osobista. We wskazanym okresie był Pan zatrudniony na rzecz szwajcarskiego podmiotu. We wskazanych latach nie uzyskiwał Pan dochodów z innych tytułów - zatrudnienie na terytorium Szwajcarii było Pana jedynym źródłem utrzymania. Ponadto, był Pan również objęty obowiązkowym systemem szwajcarskich ubezpieczeń społecznych.

W marcu 2025 r. powrócił Pan na stałe do Polski, gdzie od 3 kwietnia br. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Od momentu powrotu przebywa Pan w kraju nieprzerwanie i planuje Pan kontynuować tutaj działalność zawodową. Pozarolnicza działalność gospodarcza jest obecnie Pana jedynym źródłem przychodów. Przychody z tej działalności rozlicza na zasadach ogólnych. Jest Pan polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Ponadto, aktywnie Pan uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym w Polsce. Nie wyklucza Pan, że w przyszłości podejmie się zatrudnienia w ramach stosunku pracy na (…) jako (…).

Wobec powyższego od 3 stycznia 2022 r. do 22 marca 2025 r. Pana miejscem zamieszkania była Szwajcaria. Tym samym, w tym okresie posiadał Pan w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w związku z Pana powrotem do Polski od marca 2025 r. Pana miejscem zamieszkania jest Polska. Od momentu przyjazdu, posiada Pan miejsce zamieszkania w Polsce i podlega Pan w Polsce opodatkowaniu na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od wszystkich osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Wskazał Pan, że w okresie od 3 stycznia 2022 r. do 22 marca 2025 r. przebywał Pan w Szwajcarii, gdzie posiadał Pan status rezydenta podatkowego, potwierdzony wydanym przez szwajcarskie organy podatkowe certyfikatem rezydencji, obejmującym wskazany wyżej okres.

Spełnia Pan więc warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, nie korzystał Pan wcześniej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ani w części, ani w całości.

Jednakże nie spełnił Pan przesłanek wynikających z art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy, zgodnie z którymi przedmiotowe zwolnienie przysługuje pod warunkiem, że podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

Jeśli więc podatnik powróci do Polski w marcu 2025 r., istotne jest aby nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok powrotu, tj. w pełnych latach kalendarzowych 2022, 2023, 2024.

Z analizy przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika, że Pana powrót do Polski nastąpił w marcu 2025 r. po uprzednim zamieszkiwaniu w Szwajcarii w okresie od 3 stycznia 2022 r. do 22 marca 2025 r.

Zatem, od powrotu Pana do Polski nie minęły trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok 2025.

Tym samym nie został spełniony warunek braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres obejmujący trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok 2025, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym to warunku traktuje art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, pomimo spełnienia pozostałych warunków, nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy tym wskazuję, że nie odniosłem się do Pana pytania numer 2, bowiem jest ono uzależnione od odpowiedzi na pytanie numer 1.

Skoro nie przysługuje Panu prawo do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy to nie przysługuje Panu takie prawo również na etapie zaliczek na podatek dochodowy pobieranych i obliczanych zarówno przez Pana jak i innych płatników.

Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie