Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 17 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 20 lipca 2025 r. (wpływ 20 lipca 2025 r.) oraz z 21 lipca 2025 r. (wpływ 21 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Niniejszy wniosek dotyczy jednego, całościowego modelu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży detalicznej towarów nabywanych za pośrednictwem (…) platformy internetowej (…), z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży klientom indywidualnym na terytorium Polski.
Model ten przewiduje etapową realizację działalności: – początkowo w ramach działalności nierejestrowanej (NDG), – następnie w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (JDG), – z uwzględnieniem dwóch możliwych wariantów w zakresie podatku VAT: jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ustawy o VAT).
Planuje Pani rozpocząć sprzedaż towarów zamawianych z (…) za pośrednictwem platformy sprzedażowej (…), do dalszej legalnej odsprzedaży początkowo w ramach działalności nierejestrowanej, docelowo w ramach JDG.
Zakupy towarów będą realizowane wyłącznie na platformie (…), która — zgodnie z regulaminem — dokonuje odprawy celnej w imieniu kupującego oraz pobierając należny VAT już na etapie zakupu.
Zatem, produkty będę nabywać za pośrednictwem (…) platformy (…). Wartość pojedynczego zamówienia nie przekracza (…).
Platforma nie wystawia typowej faktury. W zakładce „Faktury do zamówienia” znajduje się jedynie dokument określony jako „Paragon”, który zawiera m.in.: dane sprzedawcy: „(…)”, numer zamówienia, datę, łączną kwotę zamówienia wraz z informacją o zawartym podatku VAT: „Obejmuje podatek VAT w wysokości...”, adres dostawy oraz metodę płatności. Dokument ten jest dostępny do pobrania i wydruku.
Dodatkowo, każde zamówienie potwierdzone jest wiadomością e-mail oraz wysyłane jest bankowe potwierdzenia przelewów wykonanych w dniu złożenia zamówienia – zgodnie z kwotą wskazaną na dokumencie sprzedaży.
W paczce nie znajdują się żadne dodatkowe dokumenty handlowe — przesyłki opatrzone są jedynie etykietą adresową generowaną w Polsce.
Reasumując, zakupy towarów odbywają się na platformie (…) – wartość każdej przesyłki nie przekracza (…). W ramach transakcji otrzymywane będą:
−dokument sprzedaży określony jako „Paragon” (zawierający dane sprzedawcy, numer zamówienia, datę, wartość brutto i VAT, adres dostawy, metodę płatności),
−potwierdzenia płatności (przelewy bankowe),
−wiadomości e-mail potwierdzające złożenie zamówienia.
W przesyłkach nie znajdują się żadne dokumenty handlowe. Towary dostarczane są fizycznie do Pani miejsca zamieszkania w Polsce (punktu odbioru) i przeznaczone na potrzeby dalszej odsprzedaży w ramach planowanego modelu działalności.
W ramach planowanej jednoosobowej działalności gospodarczej zamierza Pani wybrać formę opodatkowania na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów jako podstawową ewidencję księgową.
Opis wniosku wynika z jego uzupełnienia.
Pytanie
Czy w przedstawionych okolicznościach wydatki poniesione na zakup towarów z przeznaczeniem na dalszą sprzedaż mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), mimo braku dokumentacji celnej — zarówno w ramach NDG, jak i JDG, oraz niezależnie od statusu VAT – gdy podatnik: – nie posiada prawa do odliczenia podatku VAT, jak i wtedy, gdy – posiada to prawo i odliczenia VAT od zakupu w deklaracji VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie – wydatki poniesione na zakup towarów przeznaczonych do dalszej sprzedaży są gospodarczo uzasadnione, racjonalne oraz pozostają w bezpośrednim związku z planowaną działalnością gospodarczą. Nabycie towaru jest podstawowym i koniecznym warunkiem realizacji modelu sprzedaży detalicznej, który nie może funkcjonować bez uprzedniego zaopatrzenia. Zatem między poniesionym wydatkiem a przyszłym przychodem istnieje oczywisty związek przyczynowo- skutkowy, który wypełnia kryterium celowości w rozumieniu przepisów podatkowych.
Poniesione nakłady finansowe spełniają tym samym przesłanki kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.). Dokumentacja transakcji — obejmująca paragon wygenerowany przez platformę (…), bankowe potwierdzenia dokonanych płatności oraz korespondencję e-mailową związaną z zamówieniami — stanowi spójny, rzetelny i wystarczający materiał dowodowy, który potwierdza faktyczne poniesienie wydatku oraz jego związek z uzyskaniem przychodu.
W świetle powyższego, brak dokumentów celnych — w sytuacji, gdy podatnik nie występuje jako importer, a odprawa celna realizowana jest przez operatora platformy handlowej w ramach procedury uproszczonej — nie pozbawia podatnika prawa do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów. Zasada ta ma zastosowanie zarówno w przypadku podatnika zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT, który dokonuje odliczenia podatku zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jak i w przypadku podatnika korzystającego ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 tej ustawy. W obu sytuacjach podstawą uznania wydatku jako kosztu pozostaje faktyczne jego poniesienie oraz jego gospodarcze przeznaczenie — niezależnie od dostępności dokumentów celnych czy statusu VAT.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 października 2024 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.594.2024.2.MM), w której wskazano, że wydatki poniesione na zakup towarów z państw trzecich mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów — nawet w przypadku braku faktury VAT i dokumentów odprawy celnej — o ile podatnik dysponuje innymi wiarygodnymi dowodami zakupu oraz wykazuje bezpośredni związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z uwagi na analogiczny charakter stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku, uzasadnione jest przyjęcie takiego samego podejścia w ocenie podatkowej Pani sytuacji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:
·pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
·pkt 9 – inne źródła.
Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
W myśl art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Jak wynika z tego przepisu, przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, są kwalifikowane do przychodów z innych źródeł.
Zgodnie z art. 20 ust. 1bb o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W razie przekroczenia limitu przychodu należnego określonego w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców uznaje się, że podatnik, poczynając od dnia złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a jeżeli wniosek nie został złożony w terminie określonym w art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – poczynając od dnia następującego po dniu, w którym nastąpił bezskuteczny upływ tego terminu, uzyskuje przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.):
Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207 oraz z 2023 r. poz. 1667), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.
W myśl art. 5 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców:
Osoba wykonująca działalność, o której mowa w ust. 1, może złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.
Działalność określona w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców stanowi tzw. działalność nierejestrową.
Podkreślam, że przepis art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła wprost do zapisu art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców. Z kolei art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców wymienia warunki uznania działalności za działalność nierejestrową, nie wskazując innych ograniczeń, czy wyłączeń. Tak więc w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców działalność będzie uznana za działalność nierejestrową, jeśli będzie wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy osoba fizyczna wykonuje w ramach działalności nierejestrowej różne czynności, do ustalenia, czy przychód należny nie przekroczył w poszczególnych miesiącach 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, należy wziąć pod uwagę łączne przychody należne uzyskane z tej działalności w danym miesiącu.
Z informacji przestawionych we wniosku wynika, że planuje Pani rozpocząć sprzedaż towarów zamawianych z (…) za pośrednictwem platformy sprzedażowej (…) (żadne z zakupionych zamówień nie będzie przekraczać (…)) do dalszej legalnej odsprzedaży. Na początku nastąpi to w ramach działalności nierejestrowanej, docelowo w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. W ramach transakcji otrzymywane będą: dokument sprzedaży określony jako „Paragon” (zawierający dane sprzedawcy, numer zamówienia, datę, wartość brutto i VAT, adres dostawy, metodę płatności), potwierdzenia płatności (przelewy bankowe), wiadomości e-mail potwierdzające złożenie zamówienia. W przesyłkach nie znajdują się żadne dokumenty handlowe. Towary dostarczane są fizycznie do Pani miejsca zamieszkania w Polsce (punktu odbioru) i przeznaczone na potrzeby dalszej odsprzedaży w ramach planowanego modelu działalności. W ramach planowanej jednoosobowej działalności gospodarczej zamierza Pani wybrać formę opodatkowania na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Dlatego też kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podkreślam również, że o tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności nierejestrowej, jak i w ramach działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.
Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodów z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodów z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.
Co wymaga podkreślenia w kontekście Pani sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego właściwe udokumentowanie.
Wydatki związane z zakupem towarów na platformie internetowej, które następnie Pani sprzeda, są bezsprzecznie związane z uzyskiwaniem przez Panią przychodów najpierw z działalności nierejestrowej, a następnie z jednoosobowej działalności gospodarczej i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych. O ile zatem ich zakup jest prawidłowo udokumentowany, będą stanowić (co do zasady) koszty uzyskania przychodów najpierw prowadzonej działalności nierejestrowej, a następnie pozarolniczej działalności gospodarczej.
Powołany wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.
Zauważam, że dowód księgowy jest dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie danej operacji gospodarczej. Podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów, odnosi ewidentną korzyść podatkową, ponieważ ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów. Ma on obowiązek nie tylko udokumentować, że wydatek został poniesiony (prawidłowo zarachowany), ale wykazać także, że poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów.
Stosownie do art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Zgodnie z art. 181 Ordynacji podatkowej:
Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.
Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.
Zatem, ustalając dochód z działalności nierejestrowej, może Pani pomniejszyć przychód o koszty uzyskania przychodów, o których mowa we wniosku. Może Pani wydatki te udokumentować wszelkimi dowodami, o których mowa w art. 181 Ordynacji podatkowej.
W odniesieniu natomiast do planowanej przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej wskazuję, że w myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ,,księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2544).
W myśl § 23 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 11-15.
Stosownie do § 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1) faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
2) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
a) datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
b) wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów,
c) wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
d) podpis osoby sporządzającej dokument, lub
3) inne dowody, wymienione w § 12 i § 13, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
– oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Zgodnie z § 11 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Dowód księgowy jest sporządzany w języku polskim. Treść dowodu jest pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie jest podane wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.
Na podstawie do § 12 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Za dowody księgowe uważa się również:
1)dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2)noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3)dowody przesunięć;
4)dowody opłat pocztowych i bankowych;
5)inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3.
W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).
Zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:
Dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:
1)zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2)zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3)wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4)zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5)kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6)zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7)wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8)opłat sądowych i notarialnych;
9)wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
Zatem podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien dokonywać księgowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi w powołanym rozporządzeniu na podstawie dowodów księgowych przewidzianych tym rozporządzeniem.
Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodów, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, podatnik powinien więc na podstawie racjonalnych i obiektywnych przesłanek uzasadnić związek kosztów z przychodami. To na podatniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanymi przychodami. Dopiero na podstawie dokumentów ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
Zwracam przy tym uwagę na istotę dowodów nabycia towarów lub usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.
Na podstawie powołanych przepisów stwierdzam, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być – co do zasady – faktura bądź rachunek, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Podstawą zapisów w księdze mogą być również inne dowody księgowe, jednak pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów zawartych w § 12 i § 13 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W przypadku wypełnienia warunków zawartych w tych regulacjach, dowód księgowy stanowi podstawę do zaksięgowania zakupu towarów handlowych. Jeżeli osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą dokonuje zakupów na potrzeby działalności gospodarczej, to dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów mogą być dokumenty, o których mowa w § 12, zawierające dane wymienione w § 11 ust. 3 pkt 3 tego rozporządzenia.
Wskazała Pani, że w ramach planowanej jednoosobowej działalności gospodarczej zamierza Pani prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach opisanych we wniosku transakcji otrzyma Pani: dokument sprzedaży określony jako „Paragon” (zawierający dane sprzedawcy, numer zamówienia, datę, wartość brutto i VAT, adres dostawy, metodę płatności), potwierdzenia płatności (przelewy bankowe), wiadomości e-mail potwierdzające złożenie zamówienia.
W odniesieniu do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup przez Panią towarów na platformie internetowej w ramach działalności gospodarczej wskazuję, że w zamkniętym katalogu wydatków, których udokumentowanie może nastąpić na podstawie dowodu wewnętrznego, o którym mowa w § 13 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, nie ujęto zakupu wskazanych we wniosku nabywanych przez Panią towarów, które następnie Pani sprzeda. Oznacza to, że zakup przez Panią towarów dokonany na platformie internetowej nie może zostać udokumentowany na podstawie dowodu wewnętrznego, do którego odnosi się § 13 tego rozporządzenia.
Jak już wyżej wskazałem, przesłanką konieczną do zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku przyczynowego między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Każdorazowa ocena wydatków poniesionych przez podatnika wymaga zatem dokonania indywidualnej analizy. Dla celów dowodowych powinny one być udokumentowane. Podkreślam, że czym innym jest sposób ewidencjonowania danych kosztów podatkowych. Jeżeli nawet dany dokument nie stanowi dowodu księgowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, nie oznacza to, że nie może on dokumentować poniesienia kosztu podatkowego. O tym, co stanowi koszt w rozumieniu przepisów podatkowych, nie decydują regulacje zawarte w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Stwierdzam, że dokumenty, które Pani opisała, które miałyby dokumentować transakcje nabycia przez Panią towarów, spełniają warunki określone w § 12 pkt 5 w związku z § 11 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Podsumowanie: wydatki poniesione na zakup towarów z przeznaczeniem na dalszą sprzedaż może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo braku dokumentacji celnej — zarówno w ramach działalność nierejestrowej, jak i jednoosobowej działalności gospodarczej, oraz niezależnie od Pani statusu VAT – gdy nie posiada Pani prawa do odliczenia podatku VAT, jak i wtedy, gdy – posiada Pani prawo odliczenia VAT od zakupu w deklaracji VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.