Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2025 r wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 7 sierpnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł tych przychodów.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, tj. pozarolniczą działalność gospodarczą. Przedmiotem Pana działalności jest transport drogowy. Wykonuje Pan tę działalność pod numerem identyfikacji podatkowej (NIP): .... Działalność ta nie jest powiązana z obrotem nieruchomościami, działalnością deweloperską, ani handlem gruntami. Nie zajmuje się Pan zawodowo sprzedażą nieruchomości, ani nie wykonuje tego typu czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W czerwcu 2007 r. nabył Pan wspólnie z małżonką do majątku wspólnego, zabudowaną nieruchomość rolną położoną we wsi … (dalej: „Nieruchomość”), na podstawie aktu notarialnego – umowy sprzedaży – sporządzonego pod Repertorium A nr ….

W listopadzie 2007 r. małżonkowie zawarli umowę ustanawiającą rozdzielność majątkową, w formie aktu notarialnego Repertorium A nr …. W rezultacie dokonano podziału współwłasności Nieruchomości – każda ze stron małżeństwa stała się właścicielem ½ udziału w prawie własności Nieruchomości.

W listopadzie 2021 r. … dokonała darowizny swojego ½ udziału w Nieruchomości na rzecz syna, … (Pana syna), na podstawie aktu notarialnego – umowy darowizny – Repertorium A nr …. W wyniku tej czynności Pan oraz Pana syn stali się współwłaścicielami Nieruchomości w równych częściach – po ½ udziału.

Po dokonaniu tej darowizny Pan i syn – kierując się przede wszystkim względami osobistymi, rodzinnymi oraz potrzebą zabezpieczenia Panów przyszłych warunków mieszkaniowych – podjęli Panowie wspólną decyzję o budowie domu jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej („bliźniaka”) na przedmiotowej Nieruchomości. Zgodnie z ustaleniami, część budynku miała być przeznaczona dla Pana syna, natomiast inna dla Pana.

Taki podział wynikał z faktycznego zamiaru wspólnego zamieszkania przez Panów na jednej nieruchomości, przy jednoczesnym zapewnieniu każdej ze stron niezależnej przestrzeni mieszkalnej. Taki układ stanowił rozwiązanie zgodne z Panów potrzebami życiowymi i rodzinnymi. W celu realizacji tej inwestycji Pan i syn dołożyli wszelkich możliwych starań organizacyjnych i formalnych. Pozyskali Panowie niezbędną dokumentację projektową, uzyskali decyzję o pozwoleniu na budowę oraz przeprowadzili postępowania administracyjne wymagane przepisami prawa budowlanego i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Całość inwestycji została w pełni zgodna z przepisami prawa, a jej realizacja nie miała charakteru komercyjnego, lecz wyłącznie osobisty, rodzinny i mieszkaniowy.

Budowa Nieruchomości rozpoczęła się w 2021 r., jednakże jej przebieg był rozłożony w czasie z uwagi na konieczność systematycznego gromadzenia środków finansowych przez Pana i syna. Inwestorzy nie korzystali z zewnętrznego finansowania ani wsparcia inwestycyjnego – wszystkie prace były realizowane na Panów koszt, w ramach prywatnych środków oraz osobistego zaangażowania.

Realizacja inwestycji wiązała się z dużym nakładem pracy, czasu oraz wysiłku po stronie Pana i syna. Sam proces budowlany był znacząco utrudniony z uwagi na rosnące ceny materiałów budowlanych, usług oraz zmiany sytuacji gospodarczej w Polsce, w tym wysoki poziom inflacji, jaki występował w latach 2021–2024. Wzrost kosztów budowy oraz przewidywane bardzo wysokie koszty wykończenia budynku doprowadziły do znacznego przekroczenia pierwotnie planowanego budżetu inwestycji.

W efekcie powyższych trudności finansowych, Pan i syn – mimo że zamierzeniem pierwotnym było wspólne zamieszkanie w wybudowanym budynku – byli zmuszeni zrewidować swoje plany. Ostatecznie podjęli Panowie decyzję o sprzedaży części Nieruchomości, tj. tej, która pierwotnie miała służyć jako miejsce zamieszkania dla Pana.

Warto przy tym podkreślić, że część Nieruchomości, w której zamieszkać ma Pana syn, nie była i nie jest przeznaczona do sprzedaży – Pana syn zamierza w niej faktycznie zamieszkiwać.

W związku z podjętą decyzją, pod koniec 2024 r. Pan i syn (współwłaściciele po ½ sprzedawanej części Nieruchomości) zawarli umowę przedwstępną sprzedaży części Nieruchomości, w formie aktu notarialnego Repertorium A nr …, z osobą trzecią zainteresowaną nabyciem tej części. Umowa przyrzeczona została zawarta w maju 2025 r., również w formie aktu notarialnego – Repertorium A nr ….

Dodatkowo w związku z planowaną sprzedażą części Nieruchomości, Pan wraz z synem dokonali wyodrębnienia działki przeznaczonej do zbycia, wraz z przynależnym do niej budynkiem (Nieruchomość). Działanie to miało na celu zachowanie wymaganych formalności prawnych i umożliwienie przeprowadzenia transakcji w zgodzie z obowiązującymi przepisami.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Właścicielami wyodrębnionej działki przeznaczonej do zbycia, wraz z przynależnym do niej budynkiem byli w częściach ułamkowych (po ½) Pan i Pana syn.

Do przeniesienia prawa własności udziału ½ w nieruchomości należącej do Pana, na nabywcę doszło wraz z podpisaniem aktu notarialnego 20 maja 2025 r.

W umowie sporządzonej w formie aktu notarialnego, jako sprzedający wskazani zostali Pan i Pana syn, którzy to obaj zbyli po ½ udziału w nieruchomości (łącznie całość).

Pana Zdaniem, zbycie udziału  w nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, stanowiło jedynie zwykłe rozporządzenie Pana majątkiem prywatnym oraz nie spełnia przesłanek wskazanych w ww. przepisie, tj. w szczególności wykonywania czynności w sposób zorganizowany i ciągły, bowiem transakcja ta miała charakter jednorazowy jak wskazano w uzasadnieniu wniosku. Dodatkowo, wszelkie koszty związane z nieruchomością ponosił osobiście Pan i Pana syn, jako osoby nieprowadzące działalności gospodarczej w tym zakresie. Ponadto faktury dotyczące wszelkich kosztów były imienne, bez numerów NIP i miały na celu jedynie stwierdzenie poniesienia wydatku, a co najważniejsze nie były rozliczane w Pana kosztach uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności.

Pytanie (ostatecznie zadane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, w związku ze sprzedażą wyodrębnionej części Nieruchomości wraz z przynależną do niej częścią budynku, po Pana stronie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, sprzedaż wyodrębnionej części Nieruchomości wraz z częścią budynku mieszkalnego, która do niej przynależy nie będzie skutkować powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ od nabycia Nieruchomości (2007) minęło ponad 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a także zbycie tej części nie było, nie jest i nie będzie czynnością wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT Ilekroć w ustawie jest mowa o: działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z treścią wyżej wskazanego przepisu działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa prowadzona we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły. Aby więc uznać daną czynność za działalność gospodarczą, musi ona mieć charakter powtarzalny, zaplanowany i prowadzony w sposób profesjonalny – nie wystarczy sam fakt uzyskania dochodu.

W analizowanej sprawie dokonał Pan jednorazowej sprzedaży części nieruchomości w celu pokrycia nieprzewidzianych wydatków związanych z budową domu.

Sprzedaż miała charakter incydentalny, nie stanowiła zorganizowanej aktywności zarobkowej i nie miała cech ciągłości. Nie prowadzi Pan działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a cała inwestycja miała charakter prywatny i osobisty – w związku z tym w Pana ocenie sprzedaż nie spełnia ustawowych kryteriów działalności gospodarczej.

Natomiast, jak wskazuje art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, źródłami przychodów są: odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis ten zawiera zatem dwie podstawowe przesłanki wyłączające opodatkowanie z tytułu sprzedaży nieruchomości, które muszą zostać spełnione łącznie: po pierwsze, zbycie nie może być dokonane w ramach działalności gospodarczej, a po drugie – musi nastąpić w okresie krótszym niż pięć lat od nabycia lub wybudowania nieruchomości.

W analizowanej sprawie pierwsza z przesłanek – brak związku sprzedaży z działalnością gospodarczą – została spełniona, ponieważ sprzedaż miała charakter jednorazowy, incydentalny i odbyła się, bez zamiaru zarobkowego czy handlowego. Druga przesłanka również została spełniona, ponieważ zbywana część działki (Nieruchomości) została nabyta w 2007 r., a więc po upływie pięciu lat od końca roku nabycia. W związku z tym, zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, oraz zgodnie z powyższą analizą nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży części Nieruchomości.

Dodatkowo na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego, w szczególności art. 46 § 1 i art. 48, budynki trwale związane z gruntem nie stanowią odrębnego przedmiotu własności – są one częścią składową nieruchomości gruntowej. Zasada ta wynika z rzymskiej reguły superficies  solo cedit, zgodnie z którą to, co znajduje się na powierzchni, przynależy do gruntu. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości obejmującej grunt i wybudowany na nim budynek, za datę nabycia całej nieruchomości należy uznać datę nabycia gruntu – niezależnie od tego, kiedy wzniesiono budynek. Budynek, jako część składowa gruntu, nie może bowiem funkcjonować w obrocie prawnym niezależnie od tego gruntu.

W związku z powyższym, w analizowanym przypadku decydujące znaczenie ma data nabycia gruntu, która miała miejsce w 2007 r. To ta data, a nie późniejsza data wybudowania budynku, wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT. Skoro zatem sprzedaż nastąpiła po upływie tego okresu, przychód z tytułu tej transakcji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Takie stanowisko powszechne jest w doktrynie przykładowo R. Kowalski [w:] PIT. Komentarz do wybranych przepisów, LEX/el. 2020, art. 10. Pomimo że prawodawca wskazuje na 5-letni okres od końca roku nabycia lub wybudowania, nie może to przesłonić faktu, iż w przypadku zbycia nieruchomości składającej się z gruntu i naniesień (budynków, budowli) nadrzędne znaczenie ma grunt. Tym samym jeżeli np. transakcja ma miejsce po upływie 5 lat od końca roku nabycia gruntu, ale przed upływem 5 lat od końca roku wybudowania budynku, decyduje data nabycia gruntu i przychód nie wystąpi.

Dodatkowo również takie stanowisko potwierdzał wielokrotnie organ podatkowy przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2020 r. sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.728.2019.4.AKU. W konsekwencji, w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Podsumowując, w Pana ocenie nie jest Pan zobowiązany do opłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży części Nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości (lub praw określonych w ww. lit. a-c ww.) w myśl tego przepisu nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości lub tych praw nie nastąpi w wykonaniu działalności  gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym   nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w czerwcu 2007 r. nabył Pan wspólnie z małżonką, do majątku wspólnego, zabudowaną nieruchomość rolną położoną na podstawie aktu notarialnego – umowy sprzedaży. W listopadzie 2007 r. małżonkowie zawarli umowę ustanawiającą rozdzielność majątkową. W rezultacie dokonano podziału współwłasności Nieruchomości – każda ze stron małżeństwa stała się właścicielem ½ udziału w prawie własności Nieruchomości. W listopadzie 2021 r. Pana małżonka dokonała darowizny swojego ½ udziału w Nieruchomości na rzecz syna. W wyniku tej czynności Pan oraz Pana syn stali się współwłaścicielami Nieruchomości w równych częściach – po ½ udziału. Po dokonaniu tej darowizny Pan i syn podjęli wspólną decyzję o budowie domu jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej („bliźniaka”) na przedmiotowej Nieruchomości. Zgodnie z ustaleniami, część budynku miała być przeznaczona dla Pana syna, natomiast inna dla Pana. Budowa Nieruchomości rozpoczęła się w 2021 r., jednakże jej przebieg był rozłożony w czasie z uwagi na konieczność systematycznego gromadzenia środków finansowych przez Pana i syna.  Realizacja inwestycji wiązała się z dużym nakładem pracy, czasu oraz wysiłku po stronie Pana i syna. Sam proces budowlany był znacząco utrudniony z uwagi na rosnące ceny materiałów budowlanych, usług oraz zmiany sytuacji gospodarczej w Polsce, w tym wysoki poziom inflacji, jaki występował w latach 2021–2024. Wzrost kosztów budowy oraz przewidywane bardzo wysokie koszty wykończenia budynku doprowadziły do znacznego przekroczenia pierwotnie planowanego budżetu inwestycji. W efekcie powyższych trudności finansowych ostatecznie podjęli Panowie decyzję o sprzedaży części Nieruchomości, tj. tej, która pierwotnie miała służyć jako miejsce zamieszkania dla Pana. Właścicielami wyodrębnionej działki przeznaczonej do zbycia, wraz z przynależnym do niej budynkiem byli w częściach ułamkowych (po ½) Pan i Pana syn.  Do przeniesienia prawa własności udziału ½ w nieruchomości należącej do Pana, na nabywcę doszło wraz z podpisaniem aktu notarialnego 20 maja 2025 r. W umowie sporządzonej w formie aktu notarialnego, jako sprzedający wskazani zostali Pan i Pana syn, którzy to obaj zbyli po ½ udziału w nieruchomości (łącznie całość).

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego, może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. W tym zakresie należy odwołać się do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że:

W przedmiotowej sprawie konieczne jest także powołanie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), normujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z kolei art. 35 ww. Kodeksu stanowi, że:

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Stosownie do art. 47 § 1 ww. Kodeksu:

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie nieruchomości do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Zatem, data zniesienia wspólności majątkowej nie jest datą „nowego” nabycia nieruchomości, ale datą przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych.

Rozpatrując moment nabycia należy odnieść się do przepisów ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1-3 oraz art. 48 powołanej ustawy:

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że nabycie przez Pana przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 2007 r., tj. w chwili kiedy wspólnie z małżonką dokonał Pan zakupu tej nieruchomości. Umowa ustanawiająca rozdzielność majątkową przekształciła jedynie współwłasność łączną we współwłasność w częściach ułamkowych, w wyniku której udział jaki przypadł Panu w przedmiotowej nieruchomości wyniósł ½.

Wobec tego pięcioletni okres, od którego upływu uzależniony jest obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku, w którym nabył Pan nieruchomość, o której mowa we wniosku, do majątku wspólnego małżeńskiego, tj. 2007 r.

W konsekwencji, dokonane przez Pana w 2025 r. odpłatne zbycie ½ udziału ww. nieruchomości, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie skutkować powstaniem źródła przychodów. Tym samym nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Wobec powyższego, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pana syna).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.