Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem o którym mowa w art. 30f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 16 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia ich źródeł (nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o PIT.

Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów w spółce kapitałowej prawa holenderskiego typu B.V. (besloten vennootschap - odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), działającej pod nazwą (X) podlega opodatkowaniu na terytorium Holandii od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym Holandii). Rokiem bilansowym i podatkowym (X) jest rok kalendarzowy.

(X) nie prowadzi i nie prowadziła na terytorium Polski działalności gospodarczej przez położony w Polsce zakład w rozumieniu art. 5 Konwencji podpisanej w Warszawie 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „UPO”).

Począwszy od roku podatkowego 2021,(X) - w ocenie Wnioskodawcy - stanowi zagraniczną jednostkę kontrolowaną Wnioskodawcy w rozumieniu art. 30f ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o PIT podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 30f ust. 1, ponieważ w latach podatkowych 2021, 2022, 2023 i 2024 (X) spełniła przesłanki wymienione w art. 30f ust. 3 pkt 3 Ustawy o PIT, jednocześnie nie spełniając przesłanki wskazanej w art. 30f ust. 18 Ustawy o PIT. Wnioskodawca zakłada, że w kolejnych latach podatkowych (X) nadal będzie stanowiła zagraniczną jednostkę kontrolowaną Wnioskodawcy w rozumieniu art. 30f ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o PIT podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 30f ust. 1 w zw. z art. 30f ust. 3 pkt 3 Ustawy o PIT.

(X) jest akcjonariuszem spółki działającej pod nazwą (Y) (dalej jako: Y). (Y) jest zarejestrowany jako luksemburska spółka inwestycyjna o zmiennym kapitale (SICAV - societe d’investissement a capital variable) i funkcjonuje w formie prawnej luksemburskiej spółki komandytowo-akcyjnej (SCA - societe en commandite par actions).

Forma SICAV oznacza, że (Y)jest spółką inwestycyjną o zmiennym kapitale zakładowym. Forma prawna spółki SCA oznacza z kolei, że (Y) posiada osobowość prawną oraz jest rezydentem podatkowymi Luksemburga. Luksemburska forma prawna SCA jest odpowiednikiem polskiej spółki komandytowo-akcyjnej. (Y) jako fundusz luksemburski funkcjonuje w oparciu o luksemburskie regulacje prawne, tj. ustawę z 10 sierpnia 1915 r. o spółkach handlowych jako spółka komandytowo-akcyjna (SCA), a także jako spółka inwestycyjna o kapitale zmiennym typu SICAV.

(Y) działa w reżimie FIAR/RAIF (Reserved Alternative lnvestment Fund), regulowanym przepisami luksemburskimi. FIAR/RAIF to forma inwestowania zbiorowego wprowadzona do prawa luksemburskiego w ramach ustawy z dnia 23 lipca 2016 r. o zastrzeżonych funduszach inwestycyjnych (dalej: „Luksemburska ustawa o funduszach”). FIAR/RAIF jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu dyrektywy 2011/61/UE w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (OJ L 174, 1.7.2011, p. 1-73). Fundusze działające w tym reżimie mogą inwestować w różne klasy aktywów. Fundusze działające w formie FIAR/RAIF nie podlegają bezpośredniemu nadzorowi Commission de Surveillance du Secteur Financier - luksemburskiego odpowiednika Komisji Nadzoru Finansowego, jednakże działają w oparciu o ww. przepisy prawne.

Zgodnie z artykułem 1(1) Luksemburskiej ustawy o funduszach, FIAR/RAIF to wszelkie przedsięwzięcia zbiorowego inwestowania zlokalizowane w Luksemburgu:

a)które kwalifikują się jako alternatywne fundusze inwestycyjne zgodnie ze zmienioną ustawą z 12 lipca 2013 o menadżerach alternatywnych funduszy inwestycyjnych oraz

b)których głównym celem jest zbiorcze inwestowanie swoich środków w aktywa w celu rozłożenia ryzyka inwestycyjnego i zapewnienia inwestorom korzyści z wyników zarządzania ich aktywami, oraz

c)których papiery wartościowe lub udziały w spółkach są zastrzeżone dla jednego lub kilku dobrze poinformowanych inwestorów, oraz

d)których statuty, regulaminy zarządzania lub umowa spółki stanowią, że podlegają one przepisom tej ustawy.

(X), jako akcjonariusz, otrzymuje od (Y) środki (dystrybucje) z tytułu zwrotu wniesionego kapitału (ang. return of capital) i niemające charakteru dywidendy likwidacyjnej wypłaty zysków (ang. realized gain) (dalej łącznie jako: „Dystrybucje”).

Zgodnie z Memorandum dotyczącym oferty niepublicznej (ang. Private Placement Memorandum) (Y), Dystrybucje do akcjonariuszy (Y) są - co do zasady - realizowane w drodze umorzenia określonej części akcji akcjonariuszy w zamian za wynagrodzenie umorzeniowe. W ściśle określonych przypadkach komplementariusz (Y) może zaś podjąć decyzję, że Dystrybucja zostanie zrealizowana poprzez wypłatę dywidendy na rzecz akcjonariuszy (Y).

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez (Y) do Wnioskodawcy, jak dotąd wszystkie Dystrybucje z (Y) do (X) (jako akcjonariusza (Y)) były realizowane w drodze umorzenia określonej części akcji (X) w (Y) (a nie poprzez wypłatę dywidendy na rzecz (X)).

Co więcej, zgodnie z informacjami przekazanymi przez (Y) do Wnioskodawcy, przyszłe Dystrybucje z (Y) do (X) (jako akcjonariusza (Y) również będą realizowane w drodze umarzania określonej części akcji (X) w (Y) (a nie poprzez wypłatę dywidendy na rzecz (X)).

Na przestrzeni lat podatkowych 2021-2024 (Y) dokonał kilku Dystrybucji do (X). Wnioskodawca zakłada, że (Y) będzie dokonywał kolejnych Dystrybucji na rzecz (X) w przyszłości.

Wszystkie akcje (Y) zostały objęte przez (X) w zamian za wkłady pieniężne.

Pytania

1.Czy ustalając za lata podatkowe 2021-2023 podstawę opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca miał prawo zaliczyć do niej tylko tą część Dystrybucji, która stanowiła nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia)?

2.Czy ustalając w roku podatkowym 2024 i w latach kolejnych podstawę opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do niej tylko tą część Dystrybucji, która będzie stanowiła nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia)?

Pana stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając za lata podatkowe 2021-2023 podstawę opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca miał prawo zaliczyć do niej tylko tą część Dystrybucji, która stanowiła nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia).

2.Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając w roku podatkowym 2024 i w latach kolejnych podstawę opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do niej tylko tą część Dystrybucji, która będzie stanowiła nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia).

Uzasadnienie własnego stanowiska wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Zgodnie z art. 30f ust. 5 Ustawy o PIT (zarówno w brzmieniu obecnym, jak i w brzmieniu obowiązującym w latach podatkowych 2021-2024), podstawę opodatkowania CFC stanowi kwota odpowiadająca dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej proporcjonalnie do okresu, w którym jednostka zagraniczna była kontrolowana przez podatnika w jej roku podatkowym, w takiej części, jaka odpowiada posiadanym prawom do uczestnictwa w zysku tej jednostki, po odliczeniu kwot:

1)uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej jednostki kontrolowanej;

2)dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania.

Jak stanowi zaś art. 30f ust. 7 Ustawy o PIT, dochodem, o którym mowa w ust. 5 (z zastrzeżeniami nie mającymi znaczenia w przedmiotowej sprawie), jest uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich.

Zgodnie ze stanowiskiem sądów administracyjnych wyrażonym m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 marca 2021 r., sygn. II FSK 2958/18, jednym z głównych założeń towarzyszących wprowadzeniu do polskiego porządku prawnego podatku od dochodów zagranicznych jednostek kontrolowanych było, aby dochody takich jednostek, ich podstawa opodatkowania i ewentualny podatek były ustalone według zasad obowiązujących w Polsce. W konsekwencji, wszystkie zdarzenia gospodarcze występujące w zagranicznej jednostce kontrolowanej należy przenieść na grunt polskich przepisów podatkowych i ocenić skutki podatkowe tych zdarzeń tak, jakby zagraniczna jednostka była polskim podatnikiem.

Wykładnia językowa art. 30f ust. 7 Ustawy o PIT nie prowadzi do jednoznacznej odpowiedzi, o jakiej „ustawie” mowa w tym przepisie. Nie użyto w nim bowiem ani nazwy konkretnego aktu prawnego, ani nie skorzystano z żadnego ze stosowanych w technice prawodawczej dookreśleń w postaci zwrotów "tej" ustawy czy "niniejszej ustawy". W każdej zaś sytuacji, gdy nasuwa się podejrzenie, że wynik wykładni językowej może się okazać nieadekwatny, należy go skonfrontować z wykładnią systemową i celowościową. Zgodnie więc z podstawowymi zasadami wykładni prawa, w przypadku niejednoznaczności wyniku wykładni językowej, należy przejść do wykładni celowościowo-funkcjonalnej. Skoro zaś opodatkowanie podatkiem od zagranicznych jednostek kontrolowanych ma na celu objęcie dochodów zagranicznych jednostek podatkiem ustalonym według zasad obowiązujących w Polsce, a polskie prawo podatkowe uzależnia opodatkowanie na zasadach PIT lub CIT od formy prawnej danego podatnika, to dokonując wyboru ustawy - według której ustalony zostanie dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej - pominięcie formy prawnej tej jednostki byłoby pozbawione jakichkolwiek podstaw.

Jak argumentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 lutego 2024 r., sygn. III SA/Wa 2573/23, zapadłym w sprawie Wnioskodawcy: „(...) mając na uwadze formę prawną X będącą holenderskim odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ustalając wysokość dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby rozliczenia PIT-CFC, Skarżący powinien obliczyć wysokość nadwyżki sumy przychodów (osiągniętych przez X) nad kosztami ich uzyskania (poniesionymi przez X), ustalając ją zgodnie z u.p.d.o.p. Zatem zasadność uwzględnienia polskiej dywidendy w podstawie opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za dany rok podatkowy powinna zostać oceniona w oparciu o przepisy u.p.d.o.p.”

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, skutki podatkowe Dystrybucji z (Y) do (X) - na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT - należy oceniać z perspektywy Ustawy o CIT.

Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak stanowi z kolei art. 12 ust. 4 pkt 3 Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów (akcji) w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz takiej spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) – w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia.

Podstawową regulacją dotyczącą ustalenia kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie udziałów lub akcji, poza art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, jest art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, wydatki na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) stanowią koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji). Innymi słowy, podatnik uprawniony jest do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia lub objęcia udziałów lub akcji dopiero w momencie ich zbycia, kiedy rozpoznawany jest przychód z tego tytułu. Przepis ten ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie do wszystkich udziałów lub akcji niezależnie od sposobu ich nabycia - sposób ich nabycia wpływa jedynie na określenie, w jaki sposób i w jakiej wysokości ustalić należy wydatki związane z objęciem lub nabyciem danego udziału (szczegółowe zasady w tym zakresie obowiązują w odniesieniu do udziałów lub akcji objętych w zamian za aport).

Odstąpienie od powyższej ogólnej zasady nastąpić może wyłącznie na podstawie szczegółowej regulacji. Taką regulacją jest art. 12 ust. 4 pkt 3 Ustawy o CIT dotyczący m.in. opodatkowania umorzenia udziałów lub akcji - zgodnie z tym przepisem przychód z tytułu umorzenia akcji obniża się o wydatki poniesione na ich nabycie lub objęcie (bez możliwości rozliczenia straty podatkowej na takiej transakcji).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca powinien zaliczać do niej tylko tą część Dystrybucji, która stanowi nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia).

Gdyby nawet zaś - wbrew powyższej argumentacji Wnioskodawcy opartej na orzecznictwie sądów administracyjnych - tut. Organ uznał, że do ustalania podstawy opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca powinien obliczać nadwyżkę sumy przychodów (X) nad kosztami ich uzyskania na bazie Ustawy o PIT (a nie Ustawy o CIT), to i tak Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do zaliczania do podstawy opodatkowania tylko tej części Dystrybucji, która stanowi nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia).

Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 5 pkt 1 Ustawy o PIT, dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także przychody z umorzenia udziałów (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości.

Jak stanowi zaś z art. 24 ust. 5d Ustawy o PIT, dochodem, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f, 1g, 1ga, 1gb, 1gc, 1ł albo 1t, albo art. 23 ust. 1 pkt 38 albo 38c.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, z wykupu przez emitenta obligacji, a także z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e, w części niezaliczonej w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy Ustawy o PIT są więc zbieżne z przepisami Ustawy o CIT w zakresie ustalania podstawy opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia akcji. Co za tym idzie, niezależnie od aktu prawnego, w myśl którego Wnioskodawca powinien ustalać podstawę opodatkowania podatkiem, o którym mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca powinien zaliczać do tej podstawy opodatkowania wyłącznie tą część Dystrybucji otrzymywanych przez (X) z (Y), która stanowi nadwyżkę przychodu z umorzenia akcji (Y) nad kosztami ich nabycia (objęcia).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę zasługuje na uznanie za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy art. 30f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) regulują kwestię podatku od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej.

Zgodnie z art. 30f ust. 1 ustawy:

W myśl natomiast art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30f ust. 7 cyt. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Natomiast zgodnie z art. 30f ust. 7 cyt. ustawy (w brzmieniu od 1 stycznia 2022 r.):

Z treści art. 30f ust. 7 wynika wprost, że ustalając dochód jednostki uwzględnia się jej przychody – „bez względu na rodzaj źródeł przychodów”. Tym samym uwzględnia się także przychody, które – gdyby były przychodami polskiego rezydenta podatkowego – podlegałyby regulacji art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie z dniem 1 stycznia 2023 r., na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 października 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 180), dodano ust. 7c do art. 30f ustawy w brzmieniu:

W uzasadnieniu do tej ustawy (druk sejmowy 2544) wskazano, że:

Z powyższych przepisów wynika, że zarówno przychody zagranicznej jednostki kontrolowanej, jak i koszty ich uzyskania przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną należy ustalać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, przepis ten odwołuje się do „dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej”, ale wskazuje zasadę jego ustalania – nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, oraz wskazuje przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie których przychody te i koszty powinny być ustalane. Użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „zgodnie z przepisami ustawy” wskazuje, że odwołuje się on do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, gdyby ustawodawca chciał odesłać do przepisów innego aktu normatywnego, to zgodnie z zasadami techniki prawodawczej przy takim odesłaniu przytoczyłby w całości aktualny tytuł tego aktu. Odesłanie stosowania przepisów zawartych w art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do innego aktu normatywnego – ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, znajdują się w ust. 2 pkt 1 lit. d i pkt 3, ust. 3 pkt 3 lit. c, pkt 4 lit. b, pkt 5 lit. d, ust. 9 i ust. 12 pkt 2 ww. artykułu.

W konsekwencji obliczając w oparciu o art. 30f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę odpowiadającą dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej za lata 2021 - 2024 r. oraz lata kolejne, bez względu na źródło uzyskiwanych przez zagraniczną spółkę kontrolowaną przychodów dochodem zagranicznej spółki kontrolowanej jest osiągnięta przez taką spółkę w jej roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad sumą kosztów ich uzyskania. Wysokość uzyskanych przez zagraniczną spółkę kontrolowaną przychodów oraz poniesionych kosztów Powinien Pan ustalić zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.