Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 15 czerwca 2025 r. oraz z 25 czerwca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zwraca się Pan z wnioskiem o możliwość odliczenia od podatku za 2024 r. oraz 2025 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, kosztów związanych z adaptacją oraz dostosowaniem tarasu będącego częścią mieszkania, do potrzeb osoby niepełnosprawnej poruszającej się na wózku inwalidzkim. Jako współwłaściciel (współwłasność małżeńska) mieszkania mieszczącego się na II piętrze, nie posiadał Pan w ogóle lub w bardzo ograniczonym zakresie, możliwości korzystania z tarasu o powierzchnia około 50 m². Ze względu na silne nasłonecznienie w okresie od wiosny do jesieni, dość mocne wiatry, czy opady deszczu nie miał Pan możliwości wyjazdu na taras, choć często była to dla Pana jedyna alternatywa „wyjścia z domu". Pana codzienna egzystencja jest uzależniona od pomocy drugiej osoby, a także osób trzecich, od możliwości pokonania barier technicznych oraz architektonicznych w miejscu zamieszkania. Na taras kilkukrotnie kupował Pan i wymieniał stojące parasole, żagle czy inne ochronne namioty. Wszystkie udogodnienia wymagały pomocy osób trzecich w rozkładaniu i składaniu, oraz okazywały się bardzo nietrwałe. Każdego roku zmuszony był Pan wynajmować osoby do rozłożenia konstrukcji zadaszenia czy parasola oraz ich złożenia na okres zimowy.

Zakupiona przez Pana pergola została wyposażona w elektrycznie zamykany i otwierany za pomocą pilota dach lamelowy. Dwie ściany boczne posiadają elektrycznie sterowane przysłony od słońca i wiatru. Prosta, elektrycznie sterowana konstrukcja ułatwiła Pana codzienne życie jako osoby niepełnosprawnej, może Pan sam wykonywać tą czynność. Pergola chroni od wiatru, słońca i deszczu pozwalając spędzać czas na tarasie, co w Pana przypadku ograniczonego poruszania się jest niezmiernie istotne.

Nie jest Pan w stanie samodzielnie opuszczać swojego mieszkania bez pomocy opiekuna, zaś taras był i jest dla Pana alternatywą „wyjścia na zewnątrz”, samodzielnie bez względu na asystę innej osoby. Jedyne, co ograniczało Pana do tej pory i stanowiło przeszkodę to właśnie brak zadaszenia sterowanego elektrycznie. Takie rozwiązanie obsługi zadaszenia tarasu sterowanego pilotem, ułatwia Panu codzienną egzystencję, może Pan sam decydować kiedy „wyjechać na zewnątrz mieszkania" bez względu na warunki atmosferyczne, pomoc osoby asystującej oraz bez względu na występujące problemy z pracą windy w Pana bloku (mieszka Pan na drugim piętrze). Proste rozwiązanie technologiczne zastosowane na tarasie z uwagi na Pana inwalidztwo, (...) polepszyło Pana funkcjonowanie.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Przedmiotowe wydatki poniósł Pan w 2024 r. Posiada Pan imienną fakturę potwierdzającą poniesione wydatki, znajdują się na niej dane Pana - jako kupującego, dane sprzedającego, przedmiot oraz kwota zapłaty. Faktura została dołączona do wniosku. Wydatki dotyczą tylko zakupu i montażu -pergoli na tarasie. Taras przynależy do mieszkania, w którym Pan mieszka i również znajduje się na drugim piętrze tego budynku. W roku, w którym - poniósł Pan ww. wydatki uzyskał Pan dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, pozwalające skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej za 2024 r.

W zeznaniu podatkowym za 2024 r. nie dokonał Pan odliczenia wydatków poniesionych na adaptację i dostosowanie tarasu.

Posiada Pan orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A z dnia 12 listopada 2014 r. Zostało ono wydane bezterminowo. W orzeczeniu tym wskazano, że Pana niepełnosprawność/stopień niepełnosprawności datuje się 25 marca 2014 r.

Ww. wydatki nie zostały/nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego Funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych/zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia/zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani nie zostały/zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej i ww. wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ani nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Pytanie

Czy poniesione wydatki może Pan doliczyć do ulgi rehabilitacyjnej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o PIT można odliczyć wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkania oraz domów stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Taras jest częścią mieszkania, z którego Pan korzysta, a dzięki pergoli z elektrycznie sterowanym mechanizmem może Pan samodzielnie otwierać i zamykać dach pergoli w zależności od pogody, co umożliwia Panu przebywanie na tarasie w celu odpoczynku każdego dnia, a niekiedy jako zamiennik na codzienny spacer. Co za tym idzie może Pan samodzielnie wyjeżdżać na zewnątrz bez asysty osoby opiekuna.

Skoro w ustawie nie ma konkretnie stworzonego katalogu wydatków na te cele ani wypisanych konkretnych pomieszczeń, to należy wskazać w Pana przypadku, że dostosowanie tarasu tj. montaż elektrycznie sterowanej pergoli ułatwia Panu wyjazd na zewnątrz, Pana niepełnosprawność ruchowa potrzebuje asysty w momencie wyjazdu poza mieszkanie. Taras wyposażony w pergolę nie tylko usamodzielnia Pana poprzez brak konieczności korzystania z asysty, ale także daje Panu możliwość wyjazdu podczas opadów deszczu i śniegu. Na ulicy potrzebowałby Pan parasola oraz asysty osoby drugiej, która trzymałaby parasol nad Panem. Poza tym w razie awarii windy, jest Pan skazany na pozostanie w mieszkaniu, więc zostaje tylko taras. Nie zejdzie Pan po schodach.

Nie każdy potrzebuje zadaszonego tarasu, z którego korzysta tylko latem, Pan przebywa tam przez cały rok, a zadaszenie daje Panu większe możliwości w tym zakresie. Co bardzo istotne elektrycznie sterowany mechanizm otwierania i zamykania umożliwia Panu to z uwagi na (...).

Reasumując, wydatki poniesione na adaptację i przystosowanie tarasu związane z zakupem i montażem elektrycznie sterowanej pergoli powinny zostać zaliczone do katalogu wydatków związanych z odliczeniami od podatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej z uwagi na Pana niepełnosprawność ruchową i powyżej przytoczone argumenty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g i 13a tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Wedle art. 26 ust. 7b tejże ustawy:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów je ustanawiających należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, prawo do korzystania z przedmiotowej ulgi przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Z opisu zdarzenia wynika, że posiada Pan orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A z dnia 12 listopada 2014 r. Zostało ono wydane bezterminowo. W orzeczeniu tym wskazano, że Pana niepełnosprawność/stopień niepełnosprawności datuje się 25 marca 2014 r.

Wobec powyższego przysługuje Panu prawo dokonywania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej w związku z ponoszonymi wydatkami na cele rehabilitacyjne, które wymienione zostały w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać zatem należy na art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który daje możliwość odliczania od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatek związany z adaptacją oraz dostosowaniem tarasu będącego częścią mieszkania, do potrzeb osoby niepełnosprawnej poruszającej się na wózku inwalidzkim można zakwalifikować do tej kategorii wydatków koniecznym jest wyjaśnienie znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku) biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie „adaptacja” rozumieć należy więc jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Jednocześnie podkreślić należy, że art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy nie określa szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu ani też nie zawiera żadnego wyłączenia konkretnego rodzaju wydatków. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia jest to, by adaptacja (wyposażenie) mieszkania/budynku mieszkalnego odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Dlatego też istotne są okoliczności danej sprawy, tzn. czy konkretne elementy adaptacji czy wyposażenia mieszkania spełniają dla osoby niepełnosprawnej tę funkcję.

Z opisu zdarzenia wynika, że w 2024 r. poniósł Pan koszty związane z adaptacją oraz dostosowaniem tarasu będącego częścią mieszkania, do potrzeb osoby niepełnosprawnej poruszającej się na wózku inwalidzkim. Jako współwłaściciel (współwłasność małżeńska) mieszkania mieszczącego się na II piętrze, nie posiadał Pan w ogóle lub w bardzo ograniczonym zakresie, możliwości korzystania z tarasu o powierzchnia około 50 m². Ze względu na silne nasłonecznienie w okresie od wiosny do jesieni, dość mocne wiatry, czy opady deszczu nie miał Pan możliwości wyjazdu na taras, choć często była to dla Pana jedyna alternatywa „wyjścia z domu". Pana codzienna egzystencja jest uzależniona od pomocy drugiej osoby, a także osób trzecich, od możliwości pokonania barier technicznych oraz architektonicznych w miejscu zamieszkania.

Na taras kilkukrotnie kupował Pan i wymieniał stojące parasole, żagle czy inne ochronne namioty. Wszystkie udogodnienia wymagały pomocy osób trzecich w rozkładaniu i składaniu, oraz okazywały się bardzo nietrwałe. Każdego roku zmuszony był Pan wynajmować osoby do rozłożenia konstrukcji zadaszenia czy parasola oraz ich złożenia na okres zimowy.

Zakupiona przez Pana pergola została wyposażona w elektrycznie zamykany i otwierany za pomocą pilota dach lamelowy. Dwie ściany boczne posiadają elektrycznie sterowane przysłony od słońca i wiatru. Prosta, elektrycznie sterowana konstrukcja ułatwiła Pana codzienne życie jako osoby niepełnosprawnej, może Pan sam wykonywać tą czynność. Pergola chroni od wiatru, słońca i deszczu pozwalając spędzać czas na tarasie, co w Pana przypadku ograniczonego poruszania się jest niezmiernie istotne.

Nie jest Pan w stanie samodzielnie opuszczać swojego mieszkania bez pomocy opiekuna, zaś taras był i jest dla Pana alternatywą „wyjścia na zewnątrz”, samodzielnie bez względu na asystę innej osoby. Jedyne, co ograniczało Pana do tej pory i stanowiło przeszkodę to właśnie brak zadaszenia sterowanego elektrycznie. Takie rozwiązanie obsługi zadaszenia tarasu sterowanego pilotem ułatwia Panu codzienną egzystencję, może Pan sam decydować kiedy „wyjechać na zewnątrz mieszkania" bez względu na warunki atmosferyczne, pomoc osoby asystującej oraz bez względu na występujące problemy z pracą windy w Pana bloku (mieszka Pan na drugim piętrze). Proste rozwiązanie technologiczne zastosowane na tarasie z uwagi na Pana inwalidztwo, (...) polepszyło Pana funkcjonowanie.

Wobec powyższego ww. wydatek został poniesiony na Pana cele rehabilitacyjne wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wydatki związane z adaptacją oraz dostosowaniem tarasu będącego częścią mieszkania, do potrzeb osoby niepełnosprawnej poruszającej się na wózku inwalidzkim, które poniósł Pan w 2024 r. może Pan odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym składanym za 2024 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia wymaga również, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej