Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest bankiem spółdzielczym (dalej: „Bank”), który działa w oparciu o przepisy:

–ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających,

–ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe oraz

–ustawy z dnia 16 września 1982r. Prawo spółdzielcze.

Zgodnie z przepisami powyższych ustaw oraz statutem Banku jednym z organów Banku jest Rada Nadzorcza. Zgodnie z art. 22aa ust. 1 ustawy Prawo bankowe członkowie Rady Nadzorczej Banku powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków, a na Banku ciąży obowiązek zapewnienia środków niezbędnych do przygotowania członków Rady Nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środków niezbędnych do ich szkolenia (art. 22aa ust. 8 ustawy Prawo bankowe).

Pokrywanie tych kosztów przez Bank oraz obowiązkowy udział w szkoleniach przez członków Rady Nadzorczej Banku stanowi realizację obowiązków wynikających z przepisów prawa omówionych szczegółowo w uzasadnieniu wniosku. Zobowiązanie do kształcenia członków Rady Nadzorczej wynika także z Wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i Europejskiego Urzędu Giełd i Papierów Wartościowych, jak również z Rekomendacji Z Komisji Nadzoru Finansowego oraz Wytycznych EBA/GL/2021/06.

Szkolenia finansowane przez Bank odbywają się w formach:

1)Szkolenia wewnętrznego w siedzibie Banku z poczęstunkiem (np. lunch). Bank pokrywa koszty szkolenia i poczęstunku;

2)Szkolenia wyjazdowego poza siedzibą Banku (szkolenia krajowego lub zagranicznego), z zapewnieniem uczestnikom szkolenia noclegu i wyżywienia (np. śniadanie, obiadokolacja). Bank pokrywa dla uczestników szkolenia także koszt dojazdu, noclegów i wyżywienia;

3)Szkolenia wyjazdowego poza siedzibą Banku (szkolenia krajowego lub zagranicznego) z zapewnieniem uczestnikom szkolenia noclegu i wyżywienia (np. śniadanie, obiadokolacji) dodatkowymi elementami integracyjnymi (np. teatr). Bank pokrywa dla uczestników szkolenia także koszt dojazdu, noclegów i wyżywienia;

4)Szkolenia indywidualnego dla członka Rady Nadzorczej Banku organizowanego przez podmiot zewnętrzny, stacjonarnie lub online. Bank pokrywa koszt szkolenia.

Bank jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych dotychczas rozpoznawał przychód u członków Rady Nadzorczej z tytułu finansowania ww. szkoleń i pobierał oraz odprowadzał z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Obowiązek posiadania przez członków RN Banku odpowiedniej wiedzy, niezbędnej do sprawowania funkcji członka RN Banku wynika wprost z przepisów ustawy Prawo bankowe (art. 22aa ust. 1; art. 22aa ust. 8; art. 22ca; art. 22d ust. 1), Wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i Europejskiego Urzędu Giełd i Papierów Wartościowych w sprawie oceny odpowiedniości członków organu zarządzającego i osób pełniących najważniejsze funkcje (EBA/GL/2021/06 z dnia 02 lipca 2021 r.), a także postanowień Rekomendacji Z wydanej przez Komisję Nadzoru Finansowego dotyczącej zasad ładu wewnętrznego w bankach.

Wniosek dotyczy szkoleń opisanych w punktach 1-4 powyżej, których tematyka jest związana przedmiotowo z obowiązkami realizowanymi w ramach sprawowanej funkcji członka Rady Nadzorczej Banku.

Pytanie

Czy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że pokrycie przez Bank na rzecz członków Rady Nadzorczej Banku kosztów szkoleń (wymienionych w pkt 1-4 opisu stanu faktycznego), związanych z pełnieniem przez nich funkcji członka Rady Nadzorczej Banku, nie będzie stanowić dla członków Rady Nadzorczej Banku przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym z tytułu ww. świadczeń nie będą ciążyły na Banku obowiązki obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy wynikające z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Banku, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że członkowie Rady Nadzorczej Banku w związku ze sfinansowaniem przez Bank ich udziału w szkoleniach szczegółowo wymienionych w punktach 1-4 opisu stanu faktycznego nie będą uzyskiwać z tego tytułu przychodu podatkowego, w związku z czym na Banku nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ww. ustawy, tj. obliczenie, pobranie i odprowadzenie zaliczek.

Pokrywanie kosztów tych szkoleń przez Bank oraz udział członków Rady Nadzorczej Banku w tych szkoleniach stanowi dla Banku i członków Rady Nadzorczej Banku realizację obowiązków wynikających z przepisów prawa. Zgodnie z art. 22aa ust. 1 oraz 8 ustawy Prawo bankowe:

1. Członkowie zarządu i rady nadzorczej banku, finansowej spółki holdingowej i finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków, oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków. Rękojmia, o której mowa w zdaniu pierwszym, odnosi się w szczególności do reputacji, uczciwości i rzetelności danej osoby oraz zdolności do prowadzenia spraw banku, finansowej spółki holdingowej i finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w sposób ostrożny i stabilny.

8. Bank, finansowa spółka holdingowa i finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej zapewniają środki niezbędne do przygotowania członków zarządu i rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środki niezbędne do ich szkolenia.

Z kolei art. 22ca ustawy Prawo bankowe stanowi, że: Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje oceny, czy członkowie [...] rady nadzorczej spełniają wymogi określone w art. 22aa.

Uzupełniająco, zgodnie z art. 22d ustawy Prawo bankowe ust. 1:W przypadku, gdy członek rady nadzorczej banku nie spełnia wymogów określonych w art. 22aa, Komisja Nadzoru Finansowego może wystąpić do właściwego organu banku z wnioskiem o jego odwołanie albo w drodze decyzji odwołać członka rady nadzorczej.

Ponadto Rekomendacja Z wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego oraz Wytyczne EBA/GL/2021/06 także jednoznacznie wskazują, że Bank powinien umożliwiać Członkom Rady Nadzorczej zdobywanie i pogłębianie wiedzy w ramach szkoleń, a obowiązek ten obejmuje również ponoszenie kosztów związanych ze szkoleniami. Obowiązek aktualizowania wiedzy nakładają na członków Rady Nadzorczej także bankowe regulacje wewnętrzne, tj. Regulamin działania Rady Nadzorczej Banku.

Udział członków Rady Nadzorczej Banku w szkoleniach jest niezbędny do realizacji obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów prawa. Zdobywana podczas tych szkoleń wiedza, ze względu na specyfikę sektora bankowego oraz częste zmiany regulacyjne, ma kluczowe znaczenie. W obliczu dynamicznie ewoluującego otoczenia prawnego regularne doskonalenie kompetencji stanowi jedyny skuteczny sposób na utrzymanie wymaganej wiedzy, której brak uniemożliwiłby właściwe sprawowanie funkcji nadzorczych.

Zgodnie zaś art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec powyższego do przychodów zalicza się m.in. przychody z otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie „nieodpłatnych świadczeń" – w aspekcie świadczeń pracowniczych – było przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym podkreślono, że nie każde świadczenie otrzymane przez podatnika stanowi opodatkowany przychód. Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenie staje się przychodem tylko, gdy spełnia łącznie trzy warunki:

1)dobrowolność – podatnik skorzystał z niego za swoją zgodą;

2)interes prywatny podatnika – świadczenie zostało spełnione w interesie podatnika i przyniosło mu realną korzyść (np. zaoszczędzenie wydatku);

3)indywidualny, wymierny charakter – świadczenie jest przypisane konkretnemu podatnikowi, a nie ogólnie dostępne.

W analizowanym przypadku, w ocenie Banku udział w szkoleniach Członków Rady Nadzorczej Banku:

1)nie jest dobrowolny – jest obowiązkowy przepisami prawa oraz regulacjami wewnętrznymi Banku, a także jest on niezbędny do pełnienia tej funkcji;

2)leży w interesie Banku, a nie prywatnym interesie Członka Rady Nadzorczej,

3)nie daje korzyści majątkowej – ma charakter służbowy, a nie konsumpcyjny.

Wobec powyższego w ocenie Banku koszty ww. szkoleń Członków Rady Nadzorczej Banku nie stanowią „nieodpłatnych świadczeń” w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Członkowie Rady Nadzorczej Banku są objęci cykliczną oceną odpowiedniości, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej, zgodnie z obowiązującymi procedurami.

W przypadku uzyskania oceny negatywnej konieczne jest wdrożenie środków zaradczych, takich jak skierowanie członków Rady Nadzorczej na stosowne szkolenia. Organizowanie szkoleń leży niewątpliwie w interesie samego Banku – brak takiego wsparcia ze strony Banku skutkowałby niespełnianiem przez członków Rady Nadzorczej wymogów dotyczących wiedzy i kompetencji, co w konsekwencji mogłoby skutkować ich niezdolnością do dalszego pełnienia funkcji. Taka sytuacja mogłaby prowadzić nawet do interwencji ze strony Komisji Nadzoru Finansowego, łącznie z możliwością odwołania danego członka Rady Nadzorczej Banku.

Stanowisko Banku znajduje odzwierciedlenie w stanowisku Dyrektora KIS wyrażonym w:

1)indywidualnej interpretacji z 25 maja 2022 r. nr 0115-KDIT2.4011.76.2022.1.KC,

2)indywidualnej interpretacji z 30 kwietnia 2024 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.254.2024.1.MKA,

3)indywidulanej interpretacji z 4 października 2024 r. 0112-KDIL2-1.4011.640.2024.3.KF,

4)indywidualnej interpretacji z 14 lutego 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.918.2024.TR.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że w przypadku wybranych szkoleń, których koszty są w całości finansowane przez Bank, członkowie Rady Nadzorczej Banku mają zapewnione nie tylko zajęcia merytoryczne, lecz także noclegi, wyżywienie oraz dodatkowe elementy o charakterze integracyjnym, takie jak spotkania towarzyskie, wydarzenia kulturalne (np. spektakle teatralne, seanse filmowe, koncerty) czy wspólne zwiedzanie.

Zdaniem Banku, udział członków Rady Nadzorczej Banku w tego rodzaju aktywnościach nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu w rozumieniu przepisów prawa podatkowego – w szczególności w świetle wskazanego wcześniej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego – a co za tym idzie, nie powoduje obowiązku stosowania art. 41 ust. 1 ani art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w:

1)indywidualnej interpretacji z 13 czerwca 2023 r. nr 0115-KDIT3.4011.324.2023.2.JS,

2)indywidulanej interpretacji z 4 października 2024 r. 0112-KDIL2 1.4011.640.2024.3.KF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na mocy art. 11 ust. 2b ww. ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych – była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

·po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

·po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

·po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec tego przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, powinno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami rady nadzorczej, o których mowa w analizowanym wniosku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych znajduje się w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 – w myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uważa się:

przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na mocy art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z art. 22aa ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.):

Członkowie zarządu i rady nadzorczej banku, finansowej spółki holdingowej i finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków, oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków. Rękojmia, o której mowa w zdaniu pierwszym, odnosi się w szczególności do reputacji, uczciwości i rzetelności danej osoby oraz zdolności do prowadzenia spraw banku, finansowej spółki holdingowej i finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w sposób ostrożny i stabilny.

W myśl art. 22aa ust. 8 tej ustawy:

Bank, finansowa spółka holdingowa i finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej zapewniają środki niezbędne do przygotowania członków zarządu i rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środki niezbędne do ich szkolenia.

Powyższe przepisy wskazują, że członkowie rady nadzorczej banku powinni posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków. Natomiast bank jest zobowiązany do zapewnienia środków niezbędnych do przygotowania członków rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środków niezbędnych do ich szkolenia.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że pokrywają Państwo koszty szkoleń wewnętrznych, szkoleń wyjazdowych (krajowych i zagranicznych) z zapewnieniem dojazdu, noclegu, wyżywienia i elementów integracji oraz szkoleń indywidualnych stacjonarnych lub online członków Państwa Rady Nadzorczej. Udział w szkoleniach jest obowiązkowy.

Uwzględniając powyższe, sfinansowanie przez Państwa na rzecz członków Rady Nadzorczej kosztów ich udziału w szkoleniach opisanych we wniosku związanych z pełnieniem funkcji członka Rady Nadzorczej nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – z tytułu ww. świadczeń – nie będzie ciążył na Państwu obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwo interpretacji indywidualnych informuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.