Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lipca 2025 roku o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.A ul. (...) NIP: (...)

2.Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B.B ul. (...) NIP: (...)

Opis stanu faktycznego

Spółka cywilna, w której Wnioskodawcy — B.B oraz A.A — są wspólnikami, do dnia 31 grudnia 2024 r. była spółką trzyosobową. Trzecim wspólnikiem była Pani C.C.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług (...), w szczególności (...). Wspólnicy rozliczają się z dochodów osiąganych w ramach spółki cywilnej na zasadach podatku liniowego. Spółka cywilna prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów.

W dniu 30 września 2024 r. C.C złożyła pisemne wypowiedzenie umowy spółki cywilnej. Wypowiedzenie to stało się skuteczne z dniem 31 grudnia 2024 r. (wówczas upłynął okres wypowiedzenia).

Od dnia 1 stycznia 2025 r. spółka cywilna kontynuuje działalność w dotychczasowym zakresie, w składzie dwóch wspólników: B.B oraz A.A.

W związku z wystąpieniem C.C ze spółki cywilnej, B.B oraz A.A podpisali aneks do umowy spółki cywilnej, w którym dokonano zmiany (aktualizacji) składu osobowego. Zaktualizowane dane spółki cywilnej zostały zgłoszone i ujawnione we właściwych rejestrach.

Od dnia 30 września 2024 r. wnioskodawcy prowadzili negocjacje dotyczące sposobu rozliczenia udziału C.C w związku z jej wystąpieniem ze spółki. W celu określenia wartości udziału przypadającego C.C, zlecono wykonanie wyceny majątku spółki biegłemu rewidentowi. Wyceny dokonano według stanu na dzień 30 września 2024 r. (jeszcze w okresie wypowiedzenia), przy zastosowaniu metody skorygowanych aktywów netto.

Strony uzgodniły, że podstawą rozliczenia będzie wartość majątku spółki na dzień 31 grudnia 2024 r., zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

Porozumienie stanowiące podstawę rozliczenia podpisano ostatecznie w dniu 1 kwietnia 2025 r.

W jego treści strony dokonały korekty danych z opinii biegłego, aktualizując je do stanu na dzień 31 grudnia 2024 r. (co znalazło wyraźne odzwierciedlenie w treści porozumienia). Na tej podstawie ustalono kwotę należną C.C z tytułu jej udziału w majątku spółki.

Poza kwotą należną z tytułu udziału w majątku spółki, strony porozumiały się co do wypłaty dodatkowego świadczenia na rzecz C.C. Ustalono, że niezależnie od ww. kwoty spłaty udziału, C.C otrzymała także tytułem rozliczenia 1/3 wartości świadczenia wypłaconego spółce przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) z tytułu tzw. nadwykonań zrealizowanych w IV kwartale 2024 r. (w okresie wypowiedzenia udziału). Nadwykonania te były realizowane w okresie, w którym C.C była jeszcze wspólnikiem spółki, jednak ich fakturowanie i zapłata za ich realizację — zgodnie ze specyfiką rozliczeń z NFZ — nastąpiła dopiero w kolejnym kwartale, tj. już po dniu wystąpienia wspólnika ze spółki (w pierwszym kwartale 2025 r.). Zawsze istnieje ryzyko zakwestionowania przez NFZ zasadności zapłaty za nadwykonania — na dzień wystąpienia C.C ze spółki (31 grudnia 2024 r.) wypłaty z tytułu nadwykonań za IV kwartał 2024 roku było zdarzeniem prawdopodobnym, ale nie pewnym.

Strony uwzględniły powyższą kwotę (udział w finansowaniu nadwykonań przez NFZ) w treści porozumienia, pomimo braku obowiązku wynikającego z przepisów Kodeksu cywilnego, kierując się potrzebą kompleksowego rozliczenia stosunku spółki cywilnej i uniknięcia długotrwałych konfliktów. Rozliczenie dotyczące nadwykonań zostało ujęte w odrębnej jednostce redakcyjnej podpisanego porozumienia.

Strony oświadczyły, że zawarte porozumienie wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia wynikające ze stosunku spółki cywilnej. Uwzględnienie nadwykonań jako składnika rozliczenia było elementem szerszego kompromisu — C.C wyraziła bowiem zgodę na kontynuację działalności przez pozostałych wspólników z wykorzystaniem dotychczasowej nazwy handlowej, identyfikacji wizualnej oraz innych oznaczeń marketingowych (z wyłączeniem prawa do wykorzystania wizerunku C.C).

Ponadto, w ramach porozumienia C.C przeniosła na spółkę prawa autorskie do utworów wykorzystywanych w działalności gospodarczej, co miało na celu wyeliminowanie potencjalnych sporów dotyczących korzystania z oznaczenia handlowego.

Obie kwoty — tj. kwota spłaty udziału w majątku spółki ustalona na dzień 31 grudnia 2024 r. (Kwota Spłaty) oraz dodatkowe świadczenie odpowiadające 1/3 wartości nadwykonań na rzecz NFZ z IV kwartału 2024 r. (dalej: Dodatkowa Kwota Spłaty) — zostały C.C terminowo wypłacone w kwietniu 2024 roku. [powinno być 2025 roku – dopisek organu]

Na moment sporządzania niniejszego wniosku spółka cywilna prowadzona przez Wnioskodawców jest w trakcie przekształcenia w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie określonym w Kodeksie Spółek Handlowych. Zakończenie procedury przekształcenia planowane jest na dzień 1 sierpnia 2025 r.

Pytanie

Czy wypłacona przez Wnioskodawców Dodatkowa Kwota Spłaty na rzecz wspólnika spółki cywilnej, który wypowiedział umowę spółki cywilnej, stanowi koszt uzyskania przychodu dla wspólników kontynuujących prowadzenie działalności gospodarczej w ramach tej spółki cywilnej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 871 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego wspólnikowi występującemu ze spółki cywilnej przysługuje zwrot wartości wniesionego wkładu (jeśli nie miał charakteru usługowego) oraz odpowiednia część majątku wspólnego, według jego wartości na dzień wystąpienia. Świadczenie to ma charakter kapitałowy i jako takie — zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą oraz interpretacyjną — nie stanowi kosztu uzyskania przychodów dla pozostałych wspólników.

Odmienny charakter ma jednak świadczenie wypłacone przez Wnioskodawców byłej wspólniczce ponad wartość przysługującą jej z tytułu rozliczenia udziału w majątku spółki (tzw. Dodatkowa Kwota Spłaty). Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wypłata tej kwoty miała na celu kompleksowe rozliczenie stosunku spółki oraz zabezpieczenie możliwości kontynuowania działalności gospodarczej w dotychczasowej formule — obejmującej m.in. korzystanie z utrwalonej na rynku nazwy handlowej, identyfikacji wizualnej oraz innych oznaczeń marketingowych, a także uniknięcie sporu co do podziału przychodów z tzw. nadwykonań NFZ dotyczących okresu przed wystąpieniem wspólnika, lecz płatnych po tej dacie.

W tym kontekście wypłata Dodatkowej Kwoty Spłaty pozostaje w bezpośrednim i funkcjonalnym związku z przychodem Wnioskodawców po wystąpieniu wspólniczki oraz z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła tych przychodów — tj. z kontynuowaniem działalności gospodarczej w dotychczasowej formie. Spełniony jest zatem materialny warunek uznania tego wydatku za koszt podatkowy, tj. celowość i racjonalność jego poniesienia. Koszt ten jest również faktycznie poniesiony i udokumentowany, a jego związek z osiąganymi przychodami ma charakter realny i bezpośredni.

Jak wskazuje się w orzecznictwie i piśmiennictwie, dla zakwalifikowania danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu istotne jest nie tylko jego faktyczne poniesienie, lecz także to, czy racjonalnie rzecz biorąc może on przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu. Koszt nie musi być niezbędny w sensie obiektywnym, ale musi być uzasadniony ekonomicznie i mieć związek z prowadzoną działalnością. Dodatkowa Kwota Spłaty mieści się w tych granicach: nie została wypłacona w związku z obowiązkiem ustawowym (jak Kwota Spłaty), lecz jako element kompromisu służącego uniknięciu potencjalnego sporu i umożliwieniu dalszego korzystania z kluczowych dla działalności spółki cywilnej elementów niematerialnych (identyfikacja wizualna, nazwa handlowa).

Wnioskodawcy podkreślają przy tym, że przychody osiągane z tytułu nadwykonań NFZ za IV kwartał 2024 r. stanowią w całości przychód podatkowy pozostałych wspólników, tj. Wnioskodawców (już po wystąpieniu wspólniczki). Wypłata Dodatkowej Kwoty Spłaty stanowi zatem redystrybucję przychodu opodatkowanego po stronie Wnioskodawców — w celu wyeliminowania roszczeń osoby trzeciej. Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, wypłata Dodatkowej Kwoty Spłaty:

1)nie znajduje się w katalogu wyłączeń z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

2)jest faktycznie poniesiona,

3)ma racjonalny, funkcjonalny i gospodarczo uzasadniony związek z osiąganym przychodem oraz zachowaniem źródła przychodów,

- co spełnia warunki z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

W konsekwencji — całość wypłaconej Dodatkowej Kwoty Spłaty stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawców, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach spółki cywilnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

W myśl art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

§ 2. Domniemywa się, że wkłady wspólników mają jednakową wartość.

Zgodnie z art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego:

Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku.

Stosownie do art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.

Zgodnie z art. 867 § 2 Kodeksu cywilnego:

Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach.

Z przepisów tych wynika, że spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.

Stosownie do art. 869 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Jeżeli spółka została zawarta na czas nieoznaczony, każdy wspólnik może z niej wystąpić wypowiadając swój udział na trzy miesiące naprzód na koniec roku obrachunkowego.

§ 2. Z ważnych powodów wspólnik może wypowiedzieć swój udział bez zachowania terminów wypowiedzenia, chociażby spółka była zawarta na czas oznaczony. Zastrzeżenie przeciwne jest nieważne.

Na podstawie art. 871 § 1 Kodeksu cywilnego:

W przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki zwraca mu się w naturze rzeczy, które wniósł do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia - wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika.

Stosownie do art. 871 § 2 Kodeksu cywilnego:

Występującemu wspólnikowi wypłaca się ponadto w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

W przypadku wystąpienia ze spółki cywilnej wspólnikowi przysługuje zatem prawo do zwrotu wartości wkładu oraz wartości majątku wypracowanego przez tą spółkę w części przypadającej na tego wspólnika.

Postanowienia art. 871 Kodeksu cywilnego mają charakter względnie obowiązujący, co oznacza, że wspólnicy, w umowie spółki cywilnej lub uchwale wspólników, mogą odmiennie ustalić zasady rozliczeń z występującym wspólnikiem.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Stosownie do art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie mowa jest o spółce, oznacza to:

a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b)spółkę kapitałową w organizacji,

c)spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e)spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem spółka cywilna jest spółką niebędącą osobą prawną. Dlatego w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka, tylko poszczególni wspólnicy. To na nich, a nie na spółce cywilnej ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że kwestia rozliczeń finansowych z występującym ze spółki cywilnej wspólnikiem została wprost uregulowana w Kodeksie cywilnym. Wszelkiego rodzaju rozliczenia dokonywane między wspólnikiem występującym ze spółki a pozostałymi w spółce wspólnikami, stanowią rozliczenia pomiędzy współwłaścicielami określonych składników majątku. Zaspokojenie roszczeń współwłaścicieli nie ma zatem na celu uzyskania przychodu, czy też zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionych we wniosku opisu sprawy wynika, że:

·Spółka cywilna, w której Zainteresowani są wspólnikami, do dnia 31 grudnia 2024 r. była spółką trzyosobową.

·Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług (...), w szczególności (...).

·Wspólnicy rozliczają się z dochodów osiąganych w ramach spółki cywilnej na zasadach podatku liniowego. Spółka cywilna prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów.

·W dniu 30 września 2024 r. trzeci wspólnik złożył pisemne wypowiedzenie umowy spółki cywilnej. Wypowiedzenie to stało się skuteczne z dniem 31 grudnia 2024 r. (wówczas upłynął okres wypowiedzenia).

·Od dnia 1 stycznia 2025 r. spółka cywilna kontynuuje działalność w dotychczasowym zakresie, w składzie dwóch wspólników: Zainteresowanych.

·Od dnia 30 września 2024 r. Zainteresowani prowadzili negocjacje dotyczące sposobu rozliczenia udziału występującego wspólnika. W celu określenia wartości udziału przypadającego występującemu wspólnikowi, zlecono wykonanie wyceny majątku spółki biegłemu rewidentowi. Wyceny dokonano według stanu na dzień 30 września 2024 r. (jeszcze w okresie wypowiedzenia), przy zastosowaniu metody skorygowanych aktywów netto.

·Strony uzgodniły, że podstawą rozliczenia będzie wartość majątku spółki na dzień 31 grudnia 2024 r., zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

·Porozumienie stanowiące podstawę rozliczenia podpisano ostatecznie w dniu 1 kwietnia 2025 r.

·W jego treści strony dokonały korekty danych z opinii biegłego, aktualizując je do stanu na dzień 31 grudnia 2024 r. (co znalazło wyraźne odzwierciedlenie w treści porozumienia). Na tej podstawie ustalono kwotę należną występującemu wspólnikowi z tytułu jego udziału w majątku spółki.

·Poza kwotą należną z tytułu udziału w majątku spółki, strony porozumiały się co do wypłaty dodatkowego świadczenia na rzecz występującego wspólnika. Ustalono, że niezależnie od ww. kwoty spłaty udziału, występujący wspólnik otrzymała także tytułem rozliczenia 1/3 wartości świadczenia wypłaconego spółce przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) z tytułu tzw. nadwykonań zrealizowanych w IV kwartale 2024 r. (w okresie wypowiedzenia udziału). Nadwykonania te były realizowane w okresie, w którym występujący wspólnik był jeszcze wspólnikiem spółki, jednak ich fakturowanie i zapłata za ich realizację — zgodnie ze specyfiką rozliczeń z NFZ — nastąpiła dopiero w kolejnym kwartale, tj. już po dniu wystąpienia wspólnika ze spółki (w pierwszym kwartale 2025 r.).

·Strony uwzględniły powyższą kwotę (udział w finansowaniu nadwykonań przez NFZ) w treści porozumienia, pomimo braku obowiązku wynikającego z przepisów Kodeksu cywilnego, kierując się potrzebą kompleksowego rozliczenia stosunku spółki cywilnej i uniknięcie długotrwałych konfliktów. Rozliczenie dotyczące nadwykonań zostało ujęte w odrębnej jednostce redakcyjnej podpisanego porozumienia.

Kwestią do rozstrzygnięcia jest możliwość zaliczenia kwoty ww. dodatkowego świadczenia do kosztów uzyskania przychodów pozostających w spółce wspólników.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·musi być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz treść złożonego wniosku stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Zainteresowanych z tytułu wypłaty dodatkowego świadczenia na rzecz wspólnika występującego ze spółki cywilnej, o której mowa we wniosku nie stanowią kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Obowiązek wypłacenia występującemu wspólnikowi stosownej kwoty wystąpi bowiem na skutek konieczności rozliczenia pomiędzy wspólnikami spółki cywilnej. Wydatki te poniesione zostały w celu uregulowania sytuacji prawnej spółki cywilnej, a związane były z przebudową struktury osobowej spółki i stanowią realizację zobowiązania wobec wspólnika występującego ze spółki. Tego typu rozliczenie jest obojętne podatkowo w zakresie dotyczącym kosztów uzyskania przychodów dla wspólników spółki cywilnej, bowiem nie będzie wpływać w żaden sposób na uzyskanie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź na zabezpieczenie, czy też na zachowanie tego źródła przychodu. Ww. wydatek nie został poniesiony zatem w celu uprawniającym w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania za koszt uzyskania przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A.A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.