Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 3 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 8 lipca 2025 r. (wpływ 10 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wraz z małżonkiem A.A. dnia 17 września 2019 r. nabyła Pani w ramach ustawowej wspólności majątkowej za kwotę 430 000,00 zł prawo użytkowania wieczystego gruntu nieruchomości położonej w miejscowości (…), przy ul. (…), wraz z budynkiem mieszkalnym stanowiącym odrębne od gruntu prawo własności, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…). Nieruchomość gruntowa obejmowała działki nr 1, 2, 3 i 4 o łącznej powierzchni 0,0334 ha. Budynek znajdujący się na nieruchomości gruntowej był budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowie szeregowej, murowanym, podpiwniczonym, dwukondygnacyjnym z użytkowym poddaszem, pod dachem dwuspadowym krytym blachą, z garażem w bryle budynku w kondygnacji parterowej i posiadał łączną powierzchnię użytkową 195 m².

Zgodnie z wypisem z kartoteki budynków według stanu na dzień 10 września 2018 r. budynek stanowił budynek mieszkalny, jednorodzinny, o dwóch kondygnacjach nadziemnych i jednej podziemnej, murowany, którego budowę zakończono w 1996 r. Od 2 stycznia 2017 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą pod firmą B., NIP: (…). Przeważającą działalnością gospodarczą B. jest transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z). Wśród wykonywanej działalności gospodarczej mieści się także m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

Wskazana na wstępie nieruchomość od momentu nabycia jej przez Panią i Pani męża nie była zamieszkiwana, a wykorzystywana przez Panią w prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą B. (...). Z dniem 30 września 2019 r. została ujęta w księgach rachunkowych ww. firmy w ewidencji środków trwałych i nie podlegała amortyzacji. Dla celów podatkowych, nieruchomość została ujęta z dniem 17 września 2019 r. w ewidencji gruntów i budynków gminy (…) jako "grunty pozostałe" oraz "budynek mieszkalny zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej". Takie też przeznaczenie nieruchomości wynika z decyzji Prezydenta Miasta (…) z dnia 3 stycznia 2025 r. w sprawie wymiaru od podatku nieruchomości za rok 2025.

W dniu 15 marca 2019 r. Prezydent Miasta (…) wydał zaświadczenie w trybie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności gruntów dotyczące przedmiotowej nieruchomości. Na jego podstawie Pani oraz Pani mąż staliście się właścicielami nieruchomości położonej w miejscowości (…), przy ul. (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), przy czym nieruchomość stanowi wspólność ustawową małżeńską Pani i Pani męża.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nieruchomość pozostaje w majątku wspólnym Pani i Pani małżonka. W dniu 16 sierpnia 2022 r., nieruchomość została przekwalifikowana w księgach rachunkowych B. do inwestycji i ujęta w księgach rachunkowych według wartości z operatu szacunkowego, tj. 756 800 zł. W 2023 r. poniesiono nakłady na ulepszenie nieruchomości, w kwocie 19 203,25 złotych celem wymiany zabudowy meblowej . Zgodnie z zasadami rachunkowości, nieruchomość inwestycyjna poddawana była corocznej aktualności wyceny poprzez sporządzanie operatów szacunkowych. Zgodnie z ostatnim operatem szacunkowym, z dnia 20 grudnia 2024 r. wartość nieruchomości określono na kwotę 990.300,00 zł.

Obecnie przedmiotowa nieruchomość jest wynajmowana dwóm najemcom z przeznaczeniem prowadzenia działalności gospodarczej. Jednym z najemców jest spółka X Sp. z o.o. (KRS: (…)), dla której nieruchomość stanowi siedzibę rejestrową spółki. Natomiast drugim najemcą jest C.C. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (…) (NIP: (…)). Obecnie zamierza Pani wraz z mężem zbyć przedmiotową nieruchomość na rzecz jednego z dotychczasowych najemców – spółki X. Sp. z o.o.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Wskazała Pani, że z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nieruchomość nabyła Pani od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Nieruchomość wskazana we wniosku w całym okresie posiadania nie była wykorzystywana przez Panią wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Jako osoba prowadząca działalność gospodarczą pod firmą B. jest Pani czynnym podatnikiem tego podatku.

Budynek mieszkalny jest położony na działce o nr 4.

W ostatnich dwóch latach przed planowaną sprzedażą nie ponosiła Pani wydatków na ulepszenie budynku mieszkalnego stanowiących co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Działki, które nie są zabudowane budynkiem mieszkalnym nie są objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego.

Pytania

1.Czy sprzedaż nieruchomości będzie stanowić dla Pani przychód z działalności gospodarczej, czy też stanowić będzie przychód prywatny?

2.Czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3.Czy w przypadku, gdy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to przysługuje Pani prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 i Nr 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

Przychód ze sprzedaży nieruchomości będzie stanowić Pani przychód prywatny.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1994 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych — wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Z kolei zgodnie z powołanym ust. 2c do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Powyższe oznacza, że w przypadku zbycia nieruchomości mieszkalnej (i gruntu związanego z tym budynkiem), która była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie powstaje przychód z działalności. Skoro przedmiotem odpłatnego zbycia jest udział w prawie własności nieruchomości mieszkalnej wykorzystywanej w działalności gospodarczej, to przychód z tego tytułu należy proporcjonalnie zakwalifikować u każdego ze współwłaścicieli do źródła, jakim jest prywatna sprzedaż nieruchomości, tj. zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT.

Nieruchomość ta była nabyta do majątku prywatnego. Zatem Pani, jako współwłaściciel nieruchomości rozlicza podatek od połowy przychodu ze zbycia w zeznaniu PIT-39 składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Przy czym wskazać należy, że skoro upłynęło 5 lat licząc od końca roku, w którym nieruchomość nabyto, to przychodu podatkowego na gruncie PIT nie ma.

Potwierdzenie powyższego stanowiska wynika z prezentowanych w interpretacjach podatkowych:

• z dnia 16 maja 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDlP3-2.4011.245.2024.2.MG,
• z dnia 26 października 2023 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDlL2-2.4011.619.2023.4. AG,

wydanych w podobnych stanach faktycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz.163 ze zm.). Zgodnie z jego treścią:

Treść przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w ww. ustawie albo od których zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Jak już wcześniej wskazano, klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle cytowanych powyżej przepisów należy zauważyć, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość została wycofana z działalności.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Podkreślić też należy, że wskazany wyżej przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Ze złożonego przez Panią wniosku wynika, że wraz z małżonkiem 17 września 2019 r. nabyła Pani w ramach ustawowej wspólności majątkowej prawo użytkowania wieczystego gruntu nieruchomości, wraz z budynkiem mieszkalnym stanowiącym odrębne od gruntu prawo własności. Nieruchomość gruntowa obejmowała działki nr 1, 2, 3, 4. Budynek mieszkalny jest położony na działce o nr 4. Od 2 stycznia 2017 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą. Wskazana nieruchomość od momentu nabycia jej przez Panią i Pani męża nie była zamieszkiwana, a wykorzystywana przez Panią w prowadzonej działalności gospodarczej. Z dniem 30 września 2019 r. została ujęta w księgach rachunkowych Pani firmy w ewidencji środków trwałych i nie podlegała amortyzacji. Dla celów podatkowych, nieruchomość została ujęta z dniem 17 września 2019 r. w ewidencji gruntów i budynków gminy (…)jako "grunty pozostałe" oraz "budynek mieszkalny zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej". Takie też przeznaczenie nieruchomości wynika z decyzji Prezydenta Miasta (…) z dnia 3 stycznia 2025 r. w sprawie wymiaru od podatku nieruchomości za rok 2025. W dniu 15 marca 2019 r. Prezydent Miasta (…) wydał zaświadczenie w trybie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności gruntów dotyczące przedmiotowej nieruchomości. Na jego podstawie Pani oraz Pani mąż staliście się właścicielami  ww. nieruchomości. Zamierza Pani wraz z mężem zbyć przedmiotową nieruchomość.

Powzięła Pani wątpliwość, czy sprzedaż nieruchomości będzie stanowić dla Pani przychód z działalności gospodarczej.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy:

W myśl art. 34¹ tej ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 36 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, nabywając wspólnie z mężem ww. nieruchomość stała się Pani jej współwłaścicielem. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.

Określenie daty nabycia nieruchomości

Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) stanowi, że:

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że:

Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z  powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 Kodeksu cywilnego wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a  także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do  wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

W myśl art. 235 § 1 ww. ustawy:

Stosownie, natomiast do art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego:

Z treści tych przepisów wynika, że użytkowanie wieczyste dotyczy gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego, oddanych w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym lub prawnym, oraz że odrębną własność stanowią budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gminy przez wieczystego użytkownika.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności.

Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 900).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością. Nabycie prawa do  nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że przekształcenie prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo własności nieruchomości nie stanowi nowego nabycia nieruchomości.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że datą nabycia przez Panią i Pani męża nieruchomości, którą planuje Pani sprzedać, jest 17 września 2019 r.

Skutki podatkowe planowanej sprzedaży nieruchomości

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pani sprzedaż nieruchomości składającej się z działek Nr 1, 2, 3, 4. Działka 4 jest zabudowana budynkiem mieszkalnym.

Zatem w analizowanej sprawie zbycie przez Panią działki Nr 4 wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym – z uwagi na treść art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie skutkowało powstaniem po Pani stronie przychodu z działalności gospodarczej z uwagi na mieszkalny charakter nieruchomości.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z wniosku wynika, że działkę Nr 4 nabyła Pani 17 września 2019 r.

Zatem planowane odpłatne zbycie przez tej części nieruchomości, wykorzystywanej przez Panią w działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło dla Pani przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków (tj. od końca 2019 r.). W konsekwencji, nie będzie ciążył na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Natomiast przychód ze sprzedaży pozostałej części nieruchomości wykorzystywanej przez Panią w działalności gospodarczej, tj. działek Nr 1, 2, 3, stanowić będzie przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.  ustalony dochód podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym w odniesieniu do należącej do majątku wspólnego tej części nieruchomości, która była i jest do chwili obecnej wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią (ww. nieruchomość nie była/nie jest wykorzystywana przez Pani męża działalności gospodarczej) planowane odpłatne zbycie stanowić będzie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający w całości opodatkowaniu przez Panią zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tego źródła.

Zatem Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w podatku dochodowym od osób fizycznych względem Pani, a nie wywiera skutku prawnego dla Pani męża jako współwłaściciela nieruchomości.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.