Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 16 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 18 lipca 2025 r. (data wpływu 23 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A oraz B byli małżeństwem od ponad 50 lat. W małżeństwie obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie byli wspólnie właścicielami nieruchomości zabudowanej domem rodzinnym. Dom ten został nabyty przez A oraz B z początkiem lat 70-tych.

19 lipca 2020 r. zmarła A i majątek po zmarłej podlegał dziedziczeniu pomiędzy trójkę dzieci oraz B, jako męża zmarłej, w częściach równych. W skład majątku wchodził udział w nieruchomości zabudowanej domem rodzinnym. Zmarłej przysługiwało 50 %, wobec czego na każdego ze spadkobierców przypadało w tym układzie po 12,50 %. Tym samym, B posiadał 62,50 % udziału w nieruchomości, zaś każde z dzieci po 12,50 %. Dziedziczenie po A zostało przeprowadzone 23 września 2024 r.

10 listopada 2024 r. zmarł B i spadkobiercami była trójka jego dzieci. Udział zmarłego w nieruchomości zabudowanej domem rodzinnym (62,5%) uległ podziałowi w częściach równych pomiędzy każde z dzieci. Tym samym, na dzień przeprowadzenia dziedziczenia po B, tj. 15 listopada 2024 r., każde z dzieci (w tym Pan) posiadało łącznie 33,33 % udziału w nieruchomości. Część majątku przypadająca na każde z dzieci obejmuje więc dziedziczony udział po matce, jak i po ojcu. Spadkobiercy: Pan, C oraz D (rodzeństwo). Następnie 18 grudnia 2024 r. spadkobiercy dokonali sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że opisana we wniosku nieruchomość położona jest w miejscowości X, (…), woj. (…). A i B zawarli związek małżeński 31 sierpnia 1968 r. Pana rodzice zakupili nieruchomość 16 lutego 1974 r. Wskazana we wniosku nieruchomość została nabyta przez rodziców po ślubie. W małżeństwie rodziców, od dnia ślubu przez cały czas obowiązywał ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Rodzice nigdy nie zawierali umów zmieniających stosunek majątkowy pomiędzy małżonkami do wskazanej we wniosku nieruchomości.

Na pytanie Organu o treści: „czy został dokonany dział spadku po zmarłych A oraz B?

Jeśli miał miejsce dział spadku, to należy dla tego działu (działów) wskazać:

·pomiędzy jakimi spadkobiercami czynność została dokonana, jakie składniki majątkowe były przedmiotem działu spadku, jakie udziały przysługiwały poszczególnym spadkobiercom i czy ich udziały uległy zmianie wskutek dokonania działu spadku; należy również wskazać, które osoby zostały zobowiązane do dokonania spłaty lub do otrzymania spłaty oraz jakich składników majątkowych dotyczyły spłaty i dopłaty?

·czy wartość rynkowa nabytych przez Pana składników majątkowych w wyniku działu spadku przekraczała wartość rynkową posiadanych przez Pana składników majątkowych przed działem spadku (tj. wartość rynkową przysługującego Panu udziału w majątku spadkowym); czy wskutek działu spadku uzyskał Pan przysporzenie majątkowe ponad wartość rynkową udziału nabytego przez Pana w majątku spadkowym?”

wskazał Pan, że po śmierci rodziców został dokonany dział spadku na troje dzieci: Pana, C, D. W skład podziału wchodziła nieruchomość składająca się z domu i budynku gospodarczego położonego w X, (…). Poszczególni spadkobiercy otrzymali równo po 1/3 udziału w spadku. Nie wystąpiły obciążające spłaty z tytułu zobowiązań rodziców. Wartość rynkowa przed sprzedażą i po sprzedaży była taka sama, nie wystąpiło przysporzenie majątkowe ponad wartość rynkową.

Dokonana przez spadkobierców sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czynność polegająca na sprzedaży przez Pana nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia po rodzicach (czyli A oraz B), podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, co do udziału dziedziczonego przez spadkobierców po zmarłym B, którą to część udziału B odziedziczył po zmarłej A?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej skutków podatkowych dla Pana odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, natomiast w części dotyczącej skutków dla pozostałych spadkobierców zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czynność polegająca na sprzedaży przez Pana, C oraz D nieruchomości, nabytej w drodze dziedziczenia po rodzicach (czyli A oraz B), nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, co do udziału dziedziczonego przez spadkobierców po zmarłym B, którą to część udziału B odziedziczył z kolei po zmarłej A.

Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu, jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. Skoro datą nabycia do majątku wspólnego małżonków był początek lat 70 – tych, to 5 letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, zostanie zachowany.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Natomiast jak stanowi art. 925 ww. Kodeksu:

Na mocy art. 926 § 1 ww. Kodeksu:

Stosownie do art. 1025 § 1 ww. Kodeksu:

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że A oraz B zawarli związek małżeński 31 sierpnia 1968 r. W ich małżeństwie obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie byli wspólnie właścicielami nieruchomości zabudowanej domem, która została zakupiona przez A oraz B 16 lutego 1974 r.

W 19 lipca 2020 r. zmarła A i majątek po zmarłej podlegał dziedziczeniu pomiędzy trójkę dzieci oraz B, jako męża zmarłej, w częściach równych. W skład majątku wchodził udział w nieruchomości zabudowanej domem. Zmarłej przysługiwało 50 %, wobec czego na każdego ze spadkobierców przypadało po 12,50 %. Tym samym, B posiadał 62,50 % udziału w nieruchomości, zaś każde z dzieci po 12,50 %. Dziedziczenie po A zostało przeprowadzone 23 września 2024 r.

10 listopada 2024 r. zmarł B i spadkobiercami była trójka jego dzieci. Udział zmarłego w nieruchomości zabudowanej domem (62,5%) uległ podziałowi w częściach równych pomiędzy każde z dzieci. Tym samym, na dzień przeprowadzenia dziedziczenia po B, tj. 15 listopada 2024 r., każde z dzieci (w tym Pan) posiadało łącznie 33,33 % udziału w nieruchomości. Część majątku przypadająca na każde z dzieci obejmuje więc dziedziczony udział po matce jak i po ojcu. Spadkobiercy tj. Pan, C oraz D (rodzeństwo). Następnie 18 grudnia 2024 r. spadkobiercy dokonali sprzedaży nieruchomości.

Należy podkreślić, że użyty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej, czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Biorąc pod uwagę fakt, że nieruchomość będąca przedmiotem spadku stanowiła składnik majątku wspólnego małżonków, tj. Pana rodziców, zasadnym jest odniesienie się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Przepis art. 31 § 1 tej ustawy stanowi, że:

Z kolei z art. 35 ww. Kodeksu wynika:

W świetle natomiast art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. W konsekwencji, małżonek w momencie śmierci drugiego z nich nie może ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Zatem, nabycie zabudowanej nieruchomości do majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową, oznacza nabycie przez każdego z małżonków tych praw w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Wskutek tego, małżonek w momencie śmierci drugiego z nich, nie mógł ponownie nabyć udziału w tych prawach.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku, gdy przedmiotowa nieruchomość należała do majątku wspólnego Pana rodziców, to w momencie śmierci Pana matki nie nastąpiło nabycie ww. nieruchomości przez Pana ojca. W przypadku spadkobrania nie dochodzi bowiem do nabycia udziału w nieruchomości przez małżonka, jeżeli nieruchomość należała do ich majątku wspólnego.

W konsekwencji, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 ww. ustawy, należy w niniejszej sprawie liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości przez spadkodawców (Pana ojca i matkę), tj. 1974 r.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że sprzedaż przez Pana w 2024 r. udziału w zabudowanej nieruchomości, który nabył Pan – jak wynika z opisu – w drodze spadku po rodzicach, nie stanowi dla Pana źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tego udziału nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości przez spadkodawców, tj. Pana rodziców (1974 r.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu stanu faktycznego, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (pozostałych spadkobierców).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.