Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - 0113-KDWPT.4011.75.2025.2.ASZ

Shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 8 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDWPT.4011.75.2025.2.ASZ

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2025 r wpłynął Pana wniosek z 20 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 8 lipca 2025 r.– w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 6 października 2006 r. podejmował Pan zatrudnienie w Niemczech. W tym czasie zamieszkiwał Pan w Niemczech, każdorazowo w wynajmowanych mieszkaniach, które nie stanowiły tzw. hoteli robotniczych. Od czasu wyjazdu Pana centrum życiowym były Niemcy. Posiadał Pan, jednak adres zameldowania zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. Do Polski wracał Pan okresowo, w celu odwiedzenia rodziny. Każdorazowo zatrudniony był Pan przez pracodawcę niemieckiego, zaś wszelkie należności podatkowe odprowadzane były do niemieckiego Urzędu Skarbowego. Nie dokonywał Pan rozliczeń w polskim Urzędzie Skarbowym. W trakcie kariery zawodowej, kilkukrotnie zmieniał Pan miejsce pracy i pracodawcę, jednak od  31 sierpnia 2012 r. do 28 lutego 2025 r. podejmował Pan stale zatrudnienie w jednym miejscu pracy, gdzie uznawany był za pracownika niemieckiego.

W 2014 r. zawarł Pan związek małżeński, zaś Pana żona zamieszkiwała na stałe w Polsce, gdzie podejmowała zatrudnienie. Przez cały dotychczasowy czas trwania małżeństwa nie rozliczał się Pan wspólnie z żoną. W 2016 r. urodził się Panu syn, a w 2019 r. córka. Dzieci wraz z żoną zamieszkiwały w Polsce, Pan zaś wynajmowałem mieszkanie w Niemczech, gdzie był zameldowany, a rodzina okresowo Pana odwiedzała. W okresach wolnych od pracy naprzemiennie żona z dziećmi przyjeżdżała do Pana lub Pan wracał do Polski, gdzie również posiadał Pan zameldowanie.

W czasie zatrudnienia i zamieszkiwania w Niemczech, pobierał Pan wszelkie świadczenia należne obywatelom Niemiec, takie jak świadczenie chorobowe, korzystał Pan wyłącznie z niemieckiej służby zdrowia, pobierał świadczenie rodzinne oraz pozostałe świadczenia należne na dzieci obowiązujące w landzie X gdzie Pan zamieszkiwał. W Niemczech także posiadał Pan pojazd, zarejestrowany na niemiecki adres zameldowania, z którego korzystał.

Z 1 marca 2025 r. powrócił Pan na stałe do Polski i podjął w Polsce zatrudnienie. Z tą również datą zakończył Pan wszelkie sprawy łączące Pana z Państwem niemieckim, to jest wymeldował się Pan wskazując w dokumencie wymeldowania, że wyjeżdża za granicę (do Polski), zrezygnował Pan z pracy, zrezygnował ze świadczeń socjalnych, itp.

Od 1 marca 2025 r. podjął Pan zatrudnienie w Polsce i zamieszkał na stałe z rodziną w Polsce. Ponadto posiada Pan również obywatelstwo niemieckie, którym legitymował się podczas zamieszkiwania i podejmowania pracy w Niemczech, stąd był Pan traktowany jako obywatel Niemiec i korzystał z wszelkich uprawnień z tego wynikających.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Pismem z 1 lipca 2025 r. udzielił Pan odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:

a)Od którego roku chce Pan skorzystać z ulgi na powrót?

Odpowiedź: Do Polski wrócił Pan z końcem lutego 2025 r., a od marca 2025 r. podjął Pan w Polsce zatrudnienie, zatem zgodnie z brzemieniem zasad dot. tzw. ulgi na powrót z ulgi chce Pan skorzystać począwszy od 2025 r., tj. od marca 2025 r. kiedy to podjął Pan w Polsce zatrudnienie. Jak wynika z przepisów ulga przysługuje przez kolejne cztery następujące po sobie lata, zatem w Pana przypadku są to lata 2025 - 2029.

b)Czy posiada Pan certyfikat rezydencji lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2022-2024 oraz w 2025 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski (np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy lub inne – prosimy wyjaśnić jakie)?

Odpowiedź: Tak, posiada Pan dokumenty świadczące o Pana ścisłym powiązaniu z Niemcami, tj. zaświadczenie ostatniego pracodawcy, dotyczące okresu zatrudnienia, świadczące o tym, że pracował Pan przez ostatnich blisko 13 lat w Niemczech u jednego pracodawcy, którego kopię przesłał Pan w załączeniu, potwierdzenie wymeldowania z miasta X, świadczące o tym, że zamieszkiwał Pan na stałe w Niemczech i wrócił do Polski z końcem lutego 2025 r., którego kopię przesłał Pan w załączeniu oraz roczne paski wynagrodzeń za lata 2022, 2024 i 2025, świadczące o tym, że w Niemczech otrzymywał Pan wynagrodzenie i tam również odprowadzał podatek, jak i inne konieczne składki, które również przesłał Pan w załączeniu. W tym miejscu wskazuje Pan, że z uwagi na przeprowadzkę i konieczność przeniesienia wszelkich dokumentów do Polski, nie jest Pan w stanie znaleźć rocznego pasku wynagrodzenia za rok 2023, jednak z potwierdzenia zatrudnienia wynika, że w 2023 r. również pracował Pan na stałe za granicą i pobierał tam uposażenie.

c)Czy w którymkolwiek roku podatkowym: 2024, 2023 lub 2022 przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni? Jeśli tak, prosimy podać w którym konkretnie roku?

Odpowiedź: W latach podatkowych 2022, 2023 i 2024 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni.

d)W którym kraju (krajach) – w latach 2022-2024 oraz w okresie od początku roku 2025 do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) – miał Pan stałe miejsce zamieszkania?

Odpowiedź: W latach 2022, 2023, 2024 i do dnia 28.02.2025 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech. Jak wskazywał Pan w treści wniosku, w Niemczech Pan pracował, wynajmował mieszkanie, miał zarejestrowany motor i korzystał ze świadczeń niemieckiej służby zdrowia, jak również w Niemczech odprowadzał Pan podatki i wszelkie niezbędne składki. Ponadto, pobierał Pan w Niemczech również świadczenia należne na dzieci, a także w latach wcześniejszych korzystał z urlopu rodzicielskiego, itp.

e)W którym z krajów – w latach 2022-2024 oraz w okresie od początku roku 2025 do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) – w Polsce czy w Niemczech miał Pan ściślejsze powiązania osobiste (w szczególności rodzina, żona, dzieci i czy dzieci pozostawały na Pana utrzymaniu, znajomi)?

Odpowiedź: W latach 2022, 2023, 2024 i do 28 lutego 2025 r. Pana żona i dzieci, byli zameldowani w Polsce, jednak z racji wykonywanego przez żonę zawodu, z uwagi na pandemię koronawirusa, a nadto z racji faktu, że dzieci nie były objęte obowiązkiem szkolnym, przebywali w zależności od obowiązków żony zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W związku z tym trudno uznać, z którym krajem był Pan ściślej związany pod względem powiązań osobistych. W czasie bowiem kiedy żona i dzieci przebywali w Polsce, był Pan w części związany z Polską, bowiem co pewien czas ich Pan odwiedzał. W okresie z kolei, kiedy byli w Niemczech, był Pan w całości związany z Niemcami i nie miał Pan powodu przyjeżdżać do Polski. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że w Niemczech, w bliskiej odległości od Pana miejsca zamieszkania w Niemczech, zamieszkiwały Pana dwie siostry wraz z rodzinami, z którymi jest Pan silnie związany. Również wszyscy Pana znajomi zamieszkują na stałe w Niemczech, w okolicy miasta Y i tak również spędzał Pan czas wolny, realizował hobby, spędzał wakacje, itp. W dalszym ciągu, odnosząc się treści zapytania, wskazuje Pan, że w latach 2022, 2023, 2024 i do 28 lutego 2025 r. opiekę nad Pana dziećmi pochodzącymi z małżeństwa, wykonywała Pana żona, która ponadto przez wszystkie wyżej wskazane lata w całości ponosiła koszt utrzymania dzieci i domu w Polsce. Pana żona odbywała z dziećmi konieczne wizyty lekarskie, terapie, kupowała dla nich ubrania, obuwie, leki, itp., czego koszt w pełni ponosiła. Owe obowiązki w ogóle Pana nie obciążały, a środki, które zarabiał Pan przekazywał na swoje utrzymanie w Niemczech, zakup motoru, czy oszczędności. Wbrew treści przepisów polskiego Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, w Pana związku obowiązywał taki podział ról rodzicielskich.

f)W którym z krajów – w latach 2022-2024 oraz w okresie od początku roku 2025 do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) – w Polsce czy w Niemczech miał Pan ściślejsze powiązania gospodarcze (źródła dochodów, posiadane nieruchomości, inwestycje, oszczędności, kredyty, konta bankowe, ubezpieczenia na życie lub majątkowe, ruchomości, inne umowy o świadczenie dla Pana usług (np. telefonia komórkowa, internet), itp.)?

Odpowiedź: W latach 2022, 2023, 2024 i do 28 lutego 2025 r. w kwestiach gospodarczych był Pan ściśle związany z Niemcami. W Niemczech Pan pracował, otrzymywał wynagrodzenie, regulował należności publicznoprawne, ponadto w Niemczech wynajmował Pan mieszkanie, miał telefon komórkowy, Internet, opłacał Pan TV, miał zarejestrowany motor, opłacał miejsce parkingowe, itd. W okresie wyżej wskazanym nie miał Pan takowych powiązań z Polską.

g)W którym z krajów – w latach 2022-2024 oraz w okresie od początku roku 2025 do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) – w Polsce czy w Niemczech prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji/klubów, itp.?

Odpowiedź:  W latach 2022, 2023, 2024 i do 28 lutego 2025 r. w żadnym kraju nie przynależał Pan do jakiejkolwiek organizacji czy klubu. Ponadto, nie jest Pan osobą, która udziela się społecznie, kulturalnie, politycznie czy obywatelsko. Jedynie może Pan wskazać, że we wskazanym okresie miał Pan prawo głosowania w wyborach w Niemczech, uiszczał Pan tzw. podatek kościelny - Kirchensteuer, a także otrzymywał informacje z niemieckiego organu rentowego informujące o wysokości zgromadzonych przez Pana środków i prognozowanej wysokości emerytury.

h)W którym z krajów – w latach 2022-2024 oraz w okresie od początku roku 2025 do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (powrócił Pan do Polski) – zazwyczaj Pan przebywał?

Odpowiedź: W latach 2022, 2023, 2024 i do 28 lutego 2025 r. zazwyczaj przebywał Pan w Niemczech, gdzie podejmował Pan stałą pracę i gdzie znajdowało się Pana centrum życiowe. Ponadto wskazuje Pan, że sytuacja taka istniała od ukończenia przez Pana 19 roku życia, bowiem wówczas wyjechał Pan do Niemiec, gdzie podejmował stałe zatrudnienie i przebywał.

i)Czy miał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu zagranicą?

Odpowiedź: W Polsce posiadał Pan miejsce zamieszkania od dnia urodzenia, tj. 24 listopada 1987 r. do około września 2006 r., to jest przez blisko 19 lat. Po ukończeniu bowiem szkoły zawodowej wyjechał Pan do Niemiec, gdzie pracował i mieszkał, do dnia 28 lutego 2025 r.

j)Czy posiada Pan polskie obywatelstwo?

Odpowiedź: Z uwagi na fakt, że urodził się Pan w Polsce, z rodziców Polaków, posiada Pan obywatelstwo polskie.

k)Czy od momentu przyjazdu do Polski Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce?

Odpowiedź: Od momentu powrotu do Polski w dniu 28 lutego 2025 r. Pana ośrodek interesów życiowych znajduje się w Polsce. Od 1 marca 2025 r. podjął Pan w Polsce pracę, którą wykonuje do nadal i w tym czasie nie podejmował Pan zatrudnienia w Niemczech i nie jest Pan od 1 marca 2025 r. związany z Niemcami.

l)Czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegał Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?

Odpowiedź: Od dnia podjęcia pracy w Polsce, to jest 1 marca 2025 r. podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

m)Czy w latach, w których chce Pan skorzystać z ulgi uzyskał Pan/będzie Pan uzyskiwał dochody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, lub z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Odpowiedź: W latach, w których zamierza Pan skorzystać z ulgi zamierza Pan uzyskiwać dochód ze stosunku pracy.

n)Czy korzystał Pan wcześniej w całości lub w części z ulgi na powrót?

Odpowiedź: Nigdy wcześniej nie korzystał Pan z tzw. ulgi na powrót.

Pytanie

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym może Pan skorzystać z tzw. ulgi podatkowej na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, wobec przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, uzupełnionego pismem z 1 lipca 2025 r., powinna Panu przysługiwać, a co więcej należna jest Panu ulga podatkowa o jakiej mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest tzw. ulga na powrót.

Przez cały czas Pana kariery zawodowej pracował Pan za granicą, legitymując się obywatelstwem niemieckim, które posiada i traktowany był Pan jako pracownik niemiecki (pochodzenia niemieckiego, władający biegle językiem niemieckim, mieszkający na stałe w Niemczech). Ponadto, do 2014 r., kiedy to wziął Pan ślub nie miał Pan stałego powiązania z Polską. Dopiero po ślubie zaczął Pan z większą częstotliwością przyjeżdżać do Polski, jednak nadal Pana centrum życiowym były Niemcy. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, że wynajmował Pan w Niemczech mieszkanie, w którym także przebywała czasowo Pana żona, a później również dzieci. Obecnie z kolei wrócił Pan do Polski, gdzie podjął zatrudnienie i jednocześnie zakończył Pan wszelkie sprawy w Niemczech. Powyższe świadczy zatem jednoznacznie o tym, że wrócił Pan do Polski na stałe i w Polsce będzie Pan zamieszkiwał, a także w Polsce podjął Pan zatrudnienie, notabene po raz pierwszy po ukończeniu szkoły zawodowej. Całą bowiem dotychczasową karierę zawodową spędził Pan w Niemczech.

W Pana ocenie bez znaczenia jest fakt, że od 2014 r., kiedy to wziął Pan ślub, miał osobiste powiązania z Polską, ponieważ Pana żona to Polka, posiadająca w Polsce dom, a także podejmująca w Polsce zatrudnienie. Zaakcentowania bowiem wymaga, że Pana żona również posiada obywatelstwo niemieckie, podobnie jak Pana, które poza paszportem polskim, posługują się paszportem niemieckim. Po ślubie i narodzinach dzieci, nadal bowiem na stałe zamieszkiwał Pan w Niemczech, gdzie znajdowało się Pana centrum życiowe. W Polsce zamieszkiwała Pana rodzina, jednak Pan przebywał w Polsce okazjonalnie. Taki sposób funkcjonowania razem z żoną przyjął Pan i przez lata praktykował. W Niemczech pracował Pan, jako pracownik niemiecki, z wszystkimi z powyższego wynikającymi konsekwencjami, w tym w Niemczech odprowadzał Pan składki emerytalno - rentowe, zdrowotne, a także podatek. Tym samym, po powrocie na stałe do Polski i zamknięciu wszelkich spraw w Niemczech, w tym podczas wymeldowania wskazaniu, że wyjeżdża Pan na stałe za granicę - do Polski, powinna Panu przysługiwać tzw. ulga na powrót, bowiem jednoznacznie wrócił Pan do Polski, po 19 latach stałej pracy i zamieszkiwania w Niemczech.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a.trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b.okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a.posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b.miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznaną za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W Pana sprawie znajdą zatem zastosowanie przepisy umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Kwestia miejsca zamieszkania w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami została omówiona w art. 4 tej umowy.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu sprawy wynika, że od 6 października 2006 r. podejmował Pan zatrudnienie w Niemczech. W tym czasie zamieszkiwał Pan w Niemczech, każdorazowo w wynajmowanych mieszkaniach, które nie stanowiły tzw. hoteli robotniczych. Od czasu wyjazdu Pana centrum życiowym były Niemcy. W 2014 r. zawarł Pan związek małżeński, zaś Pana żona zamieszkiwała na stałe w Polsce, gdzie podejmowała zatrudnienie. Przez cały dotychczasowy czas trwania małżeństwa nie rozliczał się Pan wspólnie z żoną. W 2016 r. urodził się Panu syn, a w 2019 r. córka. Dzieci wraz z żoną zamieszkiwały w Polsce, Pan zaś wynajmowałem mieszkanie w Niemczech, gdzie był zameldowany, a rodzina okresowo Pana odwiedzała. Posiada Pan również obywatelstwo niemieckie, którym legitymował się podczas zamieszkiwania i podejmowania pracy w Niemczech, stąd był Pan traktowany jako obywatel Niemiec i korzystał z wszelkich uprawnień z tego wynikających.

W latach podatkowych 2022, 2023 i 2024 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni.

W latach 2022, 2023, 2024 i do dnia 28 lutego 2025 r.:

  • miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech. Tam Pan pracował, wynajmował mieszkanie, miał zarejestrowany motor i korzystał ze świadczeń niemieckiej służby zdrowia, jak również w Niemczech odprowadzał Pan podatki i wszelkie niezbędne składki. Ponadto, pobierał Pan w Niemczech również świadczenia należne na dzieci, a także w latach wcześniejszych korzystał z urlopu rodzicielskiego, itp.;
  • miał Pan prawo głosowania w wyborach w Niemczech;
  • w kwestiach powiązań osobistych - Pana żona i dzieci, byli zameldowani w Polsce, jednak z racji wykonywanego przez żonę zawodu, z uwagi na pandemię koronawirusa, a nadto z racji faktu, że dzieci nie były objęte obowiązkiem szkolnym, przebywali w zależności od obowiązków żony zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W czasie bowiem kiedy żona i dzieci przebywali w Polsce, był Pan w części związany z Polską, bowiem co pewien czas ich Pan odwiedzał. W okresie z kolei, kiedy byli w Niemczech, był Pan w całości związany z Niemcami i nie miał Pan powodu przyjeżdżać do Polski. W Niemczech, w bliskiej odległości od Pana miejsca zamieszkania w Niemczech, zamieszkiwały Pana dwie siostry wraz z rodzinami, z którymi jest Pan silnie związany. Również wszyscy Pana znajomi zamieszkują na stałe w Niemczech;
  • w kwestiach gospodarczych był Pan ściśle związany z Niemcami. W Niemczech Pan pracował, otrzymywał wynagrodzenie, regulował należności publicznoprawne, ponadto w Niemczech wynajmował Pan mieszkanie, miał telefon komórkowy, Internet, opłacał Pan TV, miał zarejestrowany motor, opłacał miejsce parkingowe, itd. W okresie wyżej wskazanym nie miał Pan takowych powiązań z Polską;
  • zazwyczaj przebywał Pan w Niemczech, gdzie podejmował Pan stałą pracę i gdzie znajdowało się Pana centrum życiowe. Ponadto wskazuje Pan, że sytuacja taka istniała od ukończenia przez Pana 19 roku życia, bowiem wówczas wyjechał Pan do Niemiec, gdzie podejmował stałe zatrudnienie i przebywał.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że spełnia Pan przesłanki pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce, jak i w Niemczech, z uwagi na fakt, że pracował i przebywał Pan w Niemczech, natomiast w Polsce mieszkała Pana żona oraz dzieci.

W konsekwencji, Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Po dokonaniu analizy Pana stopnia powiązań osobistych i gospodarczych, należy stwierdzić, że posiada Pan ośrodek interesów osobistych w Polsce (żona, dzieci), natomiast ośrodek interesów gospodarczych w Niemczech (źródło dochodów, polisy ubezpieczeniowe, hobby). Zatem, nie można określić państwa, w którym w latach 2022, 2023, 2024 i do dnia 28 lutego 2025 r. znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w latach podatkowych 2022, 2023 i 2024 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni, zatem większą część roku przebywał Pan poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zatem, w okresie od roku 2022 do 28 lutego 2025 r. Pana miejscem zamieszkania były Niemcy. W konsekwencji, w latach 2022, 2023, 2024 i do dnia 28 lutego 2025 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika również, że z 1 marca 2025 r. powrócił Pan na stałe do Polski i podjął w Polsce zatrudnienie. Z tą również datą zakończył Pan wszelkie sprawy łączące Pana z Państwem niemieckim, to jest wymeldował się Pan wskazując w dokumencie wymeldowania, że wyjeżdża za granicę (do Polski), zrezygnował Pan z pracy, zrezygnował ze świadczeń socjalnych, itp. Od 1 marca 2025 r. podjął Pan zatrudnienie w Polsce i zamieszkał na stałe z rodziną w Polsce.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że od momentu powrotu do Polski Pana ośrodek interesów życiowych znajduje się w Polsce. Od dnia podjęcia pracy w Polsce, to jest 1 marca 2025 r. podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że posiada Pan również obywatelstwo niemieckie, którym legitymował się podczas zamieszkiwania i podejmowania pracy w Niemczech, stąd był Pan traktowany jako obywatel Niemiec i korzystał z wszelkich uprawnień z tego wynikających. W latach 2022, 2023, 2024 i do dnia 28.02.2025 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech. Jak wskazywał Pan w treści wniosku, w Niemczech Pan pracował, wynajmował mieszkanie, miał zarejestrowany motor i korzystał ze świadczeń niemieckiej służby zdrowia, jak również w Niemczech odprowadzał Pan podatki i wszelkie niezbędne składki. Ponadto, pobierał Pan w Niemczech również świadczenia należne na dzieci, a także w latach wcześniejszych korzystał z urlopu rodzicielskiego, itp. W latach podatkowych 2022, 2023 i 2024 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni.

Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pan spełnił, bowiem jak Pan wskazał w opisie sprawy posiada Pan obywatelstwo polskie.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 tej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że posiada Pan dokumenty świadczące o Pana ścisłym powiązaniu z Niemcami, tj. zaświadczenie ostatniego pracodawcy, dotyczące okresu zatrudnienia, świadczące o tym, że pracował Pan przez ostatnich blisko 13 lat w Niemczech u jednego pracodawcy, potwierdzenie wymeldowania z miasta X, świadczące o tym, że zamieszkiwał Pan na stałe w Niemczech i wrócił do Polski z końcem lutego 2025 r. oraz roczne paski wynagrodzeń za lata 2022, 2024 i 2025, świadczące o tym, że w Niemczech otrzymywał Pan wynagrodzenie i tam również odprowadzał podatek, jak i inne konieczne składki.

Wymienione przez Pana dokumenty co prawda nie stanowią certyfikatu rezydencji, jednakże mogą one stanowić „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia”, o których mowa w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, można wywieść, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia (przed przyjazdem do Polski) znajdowało się w Niemczech. Spełnił zatem Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić jednak należy, że ostateczna weryfikacja czy posiadane przez Pana „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych” są wystarczające do zastosowania ulgi należy do kompetencji organu podatkowego w toku ewentualnych czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego, do którego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest sam przepis prawa.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe poczynając od rozliczenia za rok 2025 (jak to ma miejsce w Pana przypadku) lub od roku 2026.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. od 2025 r., albo od początku roku następnego, tj. od 2026 r. Przedmiotowym zwolnieniem od opodatkowania, może Pan zatem objąć przychody uzyskiwane z tytułu umowy o pracę opodatkowane na zasadach ogólnych za lata: 2025-2028 lub 2026-2029, a nie jak Pan wskazał za lata 2025-2029.

Wobec tego, Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Dodatkowo wyjaśniam, że w ramach postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie analizuję załączonych do wniosku dokumentów. Analiza załączników nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.