Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 21 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwania - pismami z: 2 lipca 2025 r. (wpływ 3 lipca 2025 r.) oraz 17 lipca 2025 r. (wpływ 21 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i wykorzystuje Pan w niej budynek wybudowany w 1990 r., będący współwłasnością Pana i Pana małżonki (Pani A. A) - rozszerzenie umowy majątkowej małżeńskiej w 2016 r - udziały po ½.
Budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Działalność gospodarcza była i jest nadal prowadzona w całym budynku, a Pana żona nigdy nie prowadziła działalności w wyżej wskazanym budynku, ani formalnie nie przekazała Panu swojego udziału do używania.
W marcu 2026 r. planowana jest sprzedaż całego budynku (około: 840 000 zł), czyli udziału Pana (40.000 zł) oraz Pana żony (40.000 zł).
Rozlicza się Pan podatkiem liniowym (PIT-36L).
Z uwagi na brak wpisania budynku do ewidencji środków trwałych, nie dokonywał Pan amortyzacji. Planowane są koszty uzyskania przychodów związane z wydatkami na budowę i modernizację.
W uzupełnieniu złożonym 3 lipca 2025 r. poinformował Pan, że:
·Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą nieprzerwanie od 9 kwietnia 1990 r.
·Zakres działalności: Handlowo-Usługowa, obecnie X.
·Ustrój majątkowy małżeński:
·Od początku małżeństwa w 1990 r. obowiązuje wspólność majątkowa.
·W 2016 r. podpisał Pan wraz z żoną notarialne rozszerzenie wspólności majątkowej, obejmujące m.in. przedmiotową nieruchomość.
·Rozszerzenie wspólności: akt notarialny wskazuje nieruchomość objętą rozszerzoną wspólnością majątkową - od 2016 r. jest Pan współwłaścicielem z żoną.
·Własność gruntu: grunt, na którym posadowiony jest budynek, stanowi współwłasność Pana i Pana małżonki - również objęty wspólnością majątkową.
·Cel budowy budynku: budynek został wybudowany w latach: 1990-1992, przeznaczony był od początku do prowadzenia działalności gospodarczej.
·Koszty poniósł Pan samodzielnie.
·Nie otrzymał Pan zwrotu/refundacji tych kosztów.
·Budynek został wybudowany przez Pana/dla Pana potrzeb:
·Pokrył Pan całość kosztów związanych z budową budynku w latach: 1990-1992.
·Cała praca została wykonana przez fachowców prywatnych.
·Nie otrzymał Pan żadnych zwrotów/refundacji za te wydatki.
·Klasyfikacja obiektu według PKOB: 122 - budynki handlowo-usługowe.
·Ewidencja środków trwałych: budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie był amortyzowany, ani formalnie uznany za środek trwały firmy. Był używany wyłącznie jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
·Użytkowanie w działalności: budynek był wykorzystywany nieprzerwanie od 1990 r. i nadal jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.
·Budynek nadal jest wykorzystywany. Jest aktualnie użytkowany do celów prowadzonej działalności X.
·Wydatki na budowę:
·Dotyczą budowy z lat: 1990-1992 i rozbudowy w 2001 r.
·Budynek był od początku związany z działalnością gospodarczą.
·Wydatki obejmowały zakup materiałów i robociznę.
·Poniósł je Pan samodzielnie, bez zwrotu/refundacji.
·Modernizacje, ulepszenia: w 2001 r. dobudował Pan taras, przez co uzyskał Pan pomieszczenie pod tarasem około: 22m2. Obecnie nie planuje Pan takich wydatków.
·Sprzedaż nieruchomości:
·Planuje Pan wraz z małżonką sprzedaż całego budynku w 2026 r.
·Nieruchomość stanowi Państwa wspólny majątek - sprzedaż obejmie cały udział.
·Wyjaśnienia dotyczące wspólności majątkowej małżeńskiej i określenia - „udział po ½”:
·We wniosku o interpretację indywidualną posłużył się Pan wraz z małżonką określeniem „udział po: ½” wyłącznie w celu zobrazowania hipotetycznego podziału przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Zdają sobie Państwo sprawę, że w przypadku obowiązywania ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej taki podział udziałów formalnie nie występuje.
·Pomiędzy małżonkami obowiązuje wspólność majątkowa małżeńska.
·Budynek, który jest przedmiotem planowanej sprzedaży, został wybudowany w latach: 1990-1992 przez Pana i przez wiele lat stanowił Pana majątek osobisty. Dopiero na mocy aktu notarialnego z 2016 r. została rozszerzona wspólność ustawowa majątkowa małżeńska na tę nieruchomość.
·W związku z tym Pana żona nabyła współwłasność tej nieruchomości w drodze rozszerzenia wspólności ustawowej dopiero w 2016 r. Od tego momentu do planowanej sprzedaży w 2026 r. minie ponad pięć lat.
·W Pana (i Pana małżonki) ocenie, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza to, że sprzedaż tej nieruchomości w części przypadającej na Pana żonę (choć nieformalnie określanej jako: „½”) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od daty jej nabycia upłynął wymagany okres pięciu lat.
·Jednocześnie wnioskuje Pan wraz małżonką o potwierdzenie, że sprzedaż przez Pana tej samej nieruchomości, wykorzystywanej przez Pana w działalności gospodarczej (choć niebędącej środkiem trwałym), będzie podlegała opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności gospodarczej.
W uzupełnieniu złożonym 21 lipca 2025 r. dodał Pan, że:
·Pana żona nie prowadzi działalności gospodarczej i nie wyraziła zgody na wykorzystywanie budynku do tej działalności,
·Budynek nigdy nie został ujęty w ewidencji środków trwałych.
·Planowana sprzedaż całej nieruchomości nastąpi w 2026 r.
Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku złożonym 21 lipca 2025 r.
Czy w przypadku sprzedaży w 2026 r. nieruchomości wykorzystywanej przez Pana w działalności gospodarczej (nieujętej w ewidencji środków trwałych), która od 2016 r. stanowi składnik majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, przychód podlegający opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej dotyczy tylko tej części, która odpowiada Pana wykorzystaniu nieruchomości do działalności gospodarczej?
Pana stanowisko
W uzupełnieniu wniosku złożonym 3 lipca 2025 r. wskazał Pan, że w Pana przypadku opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega 50% dochodu uzyskanego ze sprzedaży budynku, który wykorzystywał Pan w działalności gospodarczej.
Wnosi Pan o potwierdzenie, że w zakresie Pana części przychodu - sprzedaż budynku wykorzystywanego w działalności będzie opodatkowana 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w uzupełnieniu złożonym 21 lipca 2025 r. podkreślił Pan, że Pana zdaniem sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej przez Pana w działalności gospodarczej, pomimo że nie była środkiem trwałym, będzie skutkowała powstaniem przychodu z działalności gospodarczej – zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednakże - z uwagi na wspólność majątkową oraz fakt, że tylko Pan prowadził działalność i wykorzystywał nieruchomość w jej ramach - podatek dochodowy powinien dotyczyć tylko części przychodu przypadającej na Pana stronę. Pozostała część przychodu nie powinna podlegać opodatkowaniu po Pana stronie, jako że nie była wykorzystywana przez Pana do celów działalności gospodarczej w imieniu współmałżonka.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 wskazanej wyżej ustawy:
Źródłami przychodów są:
3) pozarolnicza działalność gospodarcza,
8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Istotne jest jednak również to, że zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Ustęp 3 przywołanego artykułu (art. 10 ust. 3 cytowanej ustawy) określa bowiem, że:
Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Natomiast z treści powoływanego przez Pana art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a wyżej wskazanej ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.
Przychodami z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są więc m.in.:
·przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane - jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.
O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.
Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Natomiast, zgodnie z art. 22c tej ustawy:
Amortyzacji nie podlegają:
1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności
- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Co jednak ważniejsze, art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesądza, że:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Z treści złożonego przez Pan wniosku (i jego uzupełnień) wynika m.in., że:
·prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i wykorzystuje Pan w niej budynek,
·budynek został wybudowany w latach: 1990-1992,
·przeznaczony był od początku do prowadzenia działalności gospodarczej,
·był używany wyłącznie jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej,
·nadal jest wykorzystywany do celów prowadzonej przez Pana działalności,
·budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych/nie dokonywał Pan jego amortyzacji,
·klasyfikacja obiektu według PKOB to: 122 - budynki handlowo-usługowe,
·planuje Pan wraz z małżonką sprzedaż całego budynku w 2026 r.
Z perspektywy zadanego przez Pana pytania najistotniejsze jest jednak to, że budynek ten przez wiele lat stanowił Pana majątek osobisty, lecz w 2016 r. zawarł Pan wraz z żoną notarialne rozszerzenie wspólności majątkowej, obejmujące m.in. przedmiotową nieruchomość (nieruchomość stanowi Państwa wspólny majątek).
Z tego powodu podkreślam, że ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2809 ze zm.) w sposób następujący normuje stosunki majątkowe między małżonkami.
Zgodnie z brzmieniem przepisów:
·art. 31 § 1 tej ustawy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).
·art. 341 tej ustawy:
Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.
·art. 36 tej ustawy:
§ 1. Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
§ 2. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
§ 3. Przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.
·art. 43 § tej ustawy:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Z wyżej wskazanych regulacji wynika zatem, że wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz, że żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. Ponadto, każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.
We własnym stanowisku w sprawie podkreśla Pan jednak, że:
(…) w Pana przypadku opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega 50% dochodu uzyskanego ze sprzedaży budynku, który wykorzystywał Pan w działalności gospodarczej.
Z tego powodu, posiłkując się wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2020 r. II FSK 1973/18, wyjaśniam, że:
(…) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjęto zasadę odrębnego opodatkowania małżonków od osiąganych przez nich dochodów (art. 6 ust. 1 PDOFizU). Ustawodawca podatkowy skorzystał w tym przypadku z autonomii prawa podatkowego i mimo wynikającej z przepisów prawa rodzinnego, istniejącej z mocy prawa (co do zasady) wspólności majątkowej małżonków, dla celów podatkowych każdego z nich traktuje jako odrębny podmiot. Małżonkowie mogą wprawdzie rozliczać się wspólnie od sumy swoich dochodów (a zatem dochody oblicza się najpierw odrębnie dla każdego z nich), jednakże takie rozliczenie jest możliwe tylko pod pewnymi warunkami. Jednym z nich jest wniosek małżonków (art. 6 ust. 2 PDOFizU). Możliwość wspólnego rozliczenia nie oznacza przy tym, że małżonkowie (małżeństwo) są jednym podatnikiem. (…) Istnienie wspólności majątkowej ma także ten skutek, że odpowiedzialność podatnika pozostającego w związku małżeńskim za zobowiązania podatkowe obejmuje nie tylko majątek odrębny (od 20 stycznia 2005 r. nazywany w KRO – osobistym), ale także majątek wspólny podatnika i jego małżonka (art. 29 § 1 OrdPU). Dochody małżonków, choćby wchodziły w skład majątku wspólnego w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (jak np. pobrane wynagrodzenie ze stosunku pracy lub dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej - art. 31 § 2 pkt 1 KRO), dla celów podatkowych stanowią zatem dochód tylko tego z nich, który osiąga przychody z konkretnego źródła. Z uwagi na to, że wspólność majątkowa jest w czasie trwania związku małżeńskiego bezudziałowa, to nie traktuje się ich dochodów wchodzących w skład wspólności majątkowej jako dochodów ze wspólnej własności (art. 8 ust. 1 PDOFizU). Art. 8 ust. 3 PDOFizU stanowi wyjątek od tej zasady, ale wyłącznie w odniesieniu do konkretnego, wskazanego przez ustawodawcę źródła przychodów z najmu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 października 2012 r., II FSK 361/11, z 21 października 2020 r., II FSK 1836/18).
Warte wskazania jest również to, że analizowany przez Naczelny Sąd Administracyjny art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się do następujących przypadków:
Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Zważając zatem na:
·opisane przez Pana okoliczności sprawy,
·treść przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z których wynika m.in., że - wobec nieruchomości stanowiącej składnik majątku wspólnego małżonków - w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nie jest możliwe wyodrębnienie części nieruchomości „należącej do żony” oraz części nieruchomości „należącej do męża”, gdyż dana nieruchomość stanowi niepodzielną własność obu tych Podmiotów,
·cytowany wyżej pogląd Sądu Administracyjnego,
- stwierdzam, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, planowane przez Pana i Pana małżonkę odpłatne zbycie opisanego budynku - stanowiącego przedmiot Państwa majątku wspólnego i wykorzystywanego w Pana działalności gospodarczej, stanowić będzie - w całości - przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy).
Z tej też przyczyny, w opisanych we wniosku okolicznościach, uzyskany ze sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości przychód, powinien Pan opodatkować w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do wybranej formy opodatkowania.
W związku z powyższym Pana stanowisko, z którego wynika m.in., że:
(…) z uwagi na wspólność majątkową oraz fakt, że tylko Pan prowadził działalność i wykorzystywał nieruchomość w jej ramach - podatek dochodowy powinien dotyczyć tylko części przychodu przypadającej na Pana stronę. Pozostała część przychodu nie powinna podlegać opodatkowaniu po Pana stronie, jako że nie była wykorzystywana przez Pana do celów działalności gospodarczej w imieniu współmałżonka.
- uznaję za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Końcowo zaznaczam, że:
·przedstawiany przez Pana zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Pana przedmiotu wniosku - zakresu Pana pytania,
·przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzę również postępowania dowodowego. Z powyższych powodów niniejszej odpowiedzi udzielam wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku,
·interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja dotyczy zatem tylko Pana sytuacji prawnopodatkowej. Nie wywołuje skutków prawnych dla Pana małżonki, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną w swojej sprawie może indywidualnie wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie, spełniającym wymogi, o których mowa w przepisach Ordynacji podatkowej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).
Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.