Interpretacja indywidualna - - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - - Interpretacja - 0115-KDIT2.4011.326.2025.1.MM

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna -

stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części odnoszącej się do zakwalifikowania wypłacanych świadczeń do przychodów z innych źródeł oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 10 czerwca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Kościół X (dalej: Wnioskodawca lub Kościół) jest Kościołem, którego status prawny i zasady działania w Polsce określa ustawa z dnia (...) o stosunku Państwa do Kościoła X ((...), dalej: ustawa o Kościele).

Na podstawie art. 38 ustawy o Kościele, Kościół prowadzi ogólnokościelny socjalny fundusz celowy - Fundusz Socjalny Kościoła (dalej: Fundusz). Prowadzenie przez Kościół Funduszu nie jest działalnością gospodarczą i podlega przepisom Zasadniczego Prawa Wewnętrznego Kościoła. Fundusz działa w ramach osobowości prawnej Kościoła.

Szczegółowe zasady działania Funduszu określa Statut Funduszu Socjalnego Kościoła X (dalej: Statut). Statut uchwalany jest przez Synod Kościoła na wniosek Konsystorza Kościoła. Likwidacja Funduszu następuje na mocy Uchwały Synodu, która określa również sposób rozdysponowania jego majątku.

Funduszem objęci są duchowni Kościoła oraz członkowie ich rodzin, którzy spełniają warunki określone w Statucie.

Majątek Funduszu i środki na realizację jego celów stanowią: (i) składki od duchownych wpłacane przez parafie, diecezje, Konsystorz lub inne jednostki organizacyjne, (ii) składki osobiste duchownych, (iii) darowizny oraz zapisy osób fizycznych lub osób prawnych, (iv) odsetki bankowe i zyski, uzyskane z zarządzania środkami Funduszu, (v) wpływy z innych źródeł.

Majątek Funduszu jest księgowo i organizacyjnie wyodrębniony z majątku Kościoła. Środki Funduszu gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym.

Zgodnie ze Statutem, celem Funduszu jest świadczenie przez Kościół pomocy społecznej na rzecz duchownych Kościoła oraz członków ich rodzin (dalej: Uprawniony, łączenie: Uprawnieni) celem zapewnienia godnych warunków bytowych. Cel Funduszu realizowany jest poprzez wsparcie finansowe obejmujące następujące świadczenia (dalej: Świadczenia z Funduszu): (i) wypłatę zapomóg emerytalnych, rentowych i rodzinnych, (ii) wypłatę dodatków do zapomóg emerytalnych i rentowych z tytułu pełnienia funkcji z wyboru, (iii) wypłatę zapomóg socjalnych, (iv) wypłatę dodatków mieszkaniowych, (v) wypłatę zapomóg z tytułu urodzenia dziecka oraz zapomóg macierzyńskich, (vi) wypłatę zapomóg pośmiertnych po duchownych oraz (vii) refundację kosztów leczenia.

Pomoc z Funduszu przyznawana jest na wniosek Uprawnionego (albo osoby sprawującej stałą opiekę nad Uprawnionym, jeżeli osoba ta ze względu na wiek lub stan swojego zdrowia nie może samodzielnie złożyć takiego wniosku) a wysokość i rodzaj świadczeń zależą od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej Uprawnionego a także od okresu wpłacania składek.

Poniżej przedstawiają Państwo krótki opis Świadczeń z Funduszu:

1. Zapomoga emerytalna

O zapomogę emerytalną może wnioskować duchowny z dniem ustalenia jego prawa do emerytury. Prawo do zapomogi emerytalnej przysługuje również współmałżonkowi pozostałemu po zmarłym duchownym; współmałżonek traci takie prawo z chwilą wstąpienia w ponowny związek małżeński lub wystąpienia z Kościoła. Zapomoga emerytalna może być przyznana raz w roku i może składać się z części stałej (ustalanej corocznie przez Konsystorz) oraz części zmiennej.

Duchowni - po spełnieniu warunków wskazanych w Statucie - mogą wnioskować również o przyznanie dodatku do zapomogi z tytułu pełnienia funkcji z wyboru w Kościele.

2. Zapomoga rentowa i rodzinna

O przyznanie zapomogi rentowej może wnioskować duchowny, który uzyskał prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Współmałżonek pozostały po zmarłym duchownym również może wnioskować o przyznanie zapomogi rentowej - w razie trwałej niezdolności do pracy albo zapomogi rodzinnej - po osiągnięciu 50 roku życia. O przyznanie zapomogi rodzinnej mogą wnioskować także dzieci po zmarłym duchownym, do 19. roku życia, a gdy podjęły dalszą naukę - do czasu jej ukończenia, jednak nie dłużej niż do ukończenia 25 roku życia. Z chwilą wstąpienia w związek małżeński lub wystąpienia z Kościoła współmałżonek lub dzieci pozostałe po zmarłym duchownym tracą prawo do ubiegania się o przyznanie zapomogi rentowej lub rodzinnej oraz prawo do zapomogi już przyznanej.

3. Zapomoga socjalna

Duchownemu, który nie spełnia warunków do wnioskowania o zapomogę emerytalną lub rentową może być przyznana zapomoga socjalna. O zapomogę socjalną może wnioskować także współmałżonek pozostały po zmarłym duchownym. Z chwilą wstąpienia w ponowny związek małżeński lub wystąpienia z Kościoła współmałżonek pozostały po zmarłym duchownym traci prawo do ubiegania się o zapomogę socjalną oraz prawo do zapomogi wcześniej przyznanej. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kiedy nie są spełnione podstawowe warunku do jej przyznania, zapomoga może być także przyznana na podstawie decyzji Konsystorza, w pełnej lub częściowej wysokości.

4. Dodatek mieszkaniowy

O przyznanie dodatku mieszkaniowego mogą wnioskować duchowni, którzy:

·nabyli prawo do ubiegania się o zapomogę emerytalną lub rentową a po przejściu na emeryturę lub na rentę nie otrzymali mieszkania zastępczego, o którym mowa w § 198 ust. 1 pod lit. e) Pragmatyki Służbowej;

·ponoszą pełne koszty mieszkaniowe za zajmowany lokal.

O przyznanie dodatku mieszkaniowego może wnioskować również współmałżonek pozostały po zmarłym duchownym. Współmałżonek traci prawo do wnioskowania o dodatek oraz dodatek już przyznany z chwilą wstąpienia w nowy związek małżeński lub wystąpienia z Kościoła.

5. Zapomoga z tytułu urodzenia dziecka i zapomoga macierzyńska

Duchowny, któremu urodziło się dziecko, może wnioskować o zapomogę z tytułu urodzenia dziecka.

Zapomoga macierzyńska może zostać przyznana na okres urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego, o których mowa w § 204c-204e Pragmatyki Służbowej. Zapomoga macierzyńska może zostać przyznana duchownej, która w okresie służby:

·urodziła dziecko;

·przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego - do 10 roku życia, i wystąpiła do sądu opiekuńczego w sprawie jego przysposobienia;

·przyjęła na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego - do 10 roku życia. Zapomoga macierzyńska przysługuje także w okresie niezdolności do pełnienia służby z powodu choroby, jeśli niezdolność ta przypada w okresie ciąży.

6. Zapomoga pośmiertna

O przyznanie zapomogi pośmiertnej po duchownym może wnioskować osoba ponosząca koszty pochówku. Wysokość zapomogi pośmiertnej po duchownym ustala corocznie Konsystorz.

7. Refundacja kosztów leczenia

W szczególnie uzasadnionych przypadkach (np. z uwagi na zdarzenia losowe czy też chorobę) i w miarę posiadanych środków Konsystorz może przyznać częściową refundację kosztów leczenia duchownemu uprawnionemu do korzystania ze świadczeń Funduszu.

Mając na uwadze powyższe, Kościół wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do kwalifikacji podatkowej Świadczeń z Funduszu oraz objęcia tych świadczeń zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 oraz art. 21 ust 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT), a także w zakresie obowiązków Kościoła jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z wypłatą tych świadczeń.

Pytania

1.Czy Świadczenia z Funduszu stanowić będą dla Uprawnionych przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT oraz art. 20 ust. 1 ustawy o PIT (czyli tzw. przychody „innych źródeł”) i będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o PIT?

2.Czy do wybranych Świadczeń z Funduszu znajdzie również zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a tej ustawy?

3.Czy na Kościele będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wypłatą Świadczeń z Funduszu, w tym obowiązek sporządzania i przekazywania informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) w przypadku gdy znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 79 lub pkt 26 lit. a ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, Świadczenia z Funduszu stanowić będą dla Uprawnionych przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT oraz art. 20 ust. 1 ustawy o PIT (czyli tzw. przychody „innych źródeł") i będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o PIT.

Do wybranych Świadczeń z Funduszu znajdzie również zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a tej ustawy.

W przypadku gdy znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 79 lub pkt 26 lit. a ustawy o PIT na Kościele nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wypłatą Świadczeń z Funduszu, w tym obowiązek sporządzania i przekazywania informacji.

Stosownie bowiem do art. 9 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, źródłem przychodów są „inne źródła”.

Z kolei zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne, jeżeli nie można go zaliczyć do innych jasno określonych źródeł przychodu, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

Świadczenia z Funduszu, jako świadczenia uznaniowe (zależne od sytuacji materialnej, rodzinnej i życiowej Uprawnionych), niebędące ekwiwalentem za żadną usługę/pracę (lecz będące wsparciem socjalnym) nie mieszczą się w żadnej kategorii przychodów określonych w ustawie o PIT.

Tym samym, wypłata Uprawnionemu Świadczeń z Funduszu, w sytuacji, gdy strony nie zawarły umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego, stanowić powinna dla Uprawnionego przychód „z innych źródeł”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Ponieważ ustawa o PIT nie zawiera definicji „pomocy społecznej”, należy odnieść się w tym zakresie do definicji zawartej w słowniku języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl). Zgodnie z tą definicją „opieka, pomoc społeczna” to „instytucja zajmująca się pomocą ludziom potrzebującym”. Z kolei zgodnie z Wielkim słownikiem języka polskiego (https://wsjp.pl/), opieka społeczna (jako instytucja) to „instytucja zajmująca się pomocą ludziom potrzebującym”.

W celu zdefiniowania tego pojęcia można również odwołać się do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz.U. 2024.1283 - dalej: ustawa o pomocy społecznej). Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 tej ustawy: „Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi".

Mając na uwadze wskazane powyżej definicje słownikowe oraz treść ustawy o pomocy społecznej, wskazują Państwo, że pomoc społeczna polega na pomocy osobom, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej lub materialnej. Pomoc ta może być prowadzona przez m.in. organizacje pozarządowe posiadające status organizacji pożytku publicznego, w tym stowarzyszenia i fundacje, ale także przez kościoły i inne związki wyznaniowe. Dodać również należy, iż przepisy ustawy o PIT nie zawężają stosowania wspomnianej regulacji wyłącznie do świadczeń przyznawanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej.

Reasumując, w Państwa ocenie, z przytoczonych w opisie zdarzenia przyszłego informacji wynika wyraźnie, że Kościół, poprzez wypłaty z Funduszu wspiera Uprawnionych znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej, rodzinnej, zdrowotnej, finansowej, chcąc zapewnić im godne warunki bytowe. Świadczenia z Funduszu powinny być zatem uznane za świadczenia realizowane w ramach pomocy społecznej i być zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o PIT.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie, m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

·z dnia 8 lipca 2024 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.362.2024.1 .MK): „Odnosząc powyższe do zdarzenia przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym wskazano, że celem Fundacji jest m.in. pomoc społeczna, w tym wspieranie, tworzenie programów prorozwojowych w celu poprawy warunków życia społeczności oraz poszerzenie wiedzy i świadomości, w sytuacji gdy Fundacja - w ramach prowadzonej działalności z zakresu pomocy społecznej - przekaże osobom fizycznym (beneficjentom) świadczenia finansowej i rzeczowej pomocy (niebędące darowizną) to świadczenia te będą spełniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia przedmiotowego, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji zatem, gdy Państwa Fundacja w ramach prowadzenia statutowej działalności z zakresu pomocy społecznej udziela pomocy finansowej i rzeczowej na rzecz osób fizycznych, to osoby te uzyskują przychód z innych źródeł, określony w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który korzysta jednak ze zwolnienia od podatku dochodowego, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 79 tej ustawy”,

·z dnia 10 stycznia 2019 r. (0114-KDIP3-3.4011.465.2018.3.IM): „Odnosząc powyższe wyjaśnienia do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym wskazano, że Fundacja nie jest organizacją pożytku publicznego, a do jej celów, zgodnie ze statutem, należy m.in. świadczenie pomocy społecznej, zauważyć należy, że w sytuacji gdy Fundacja - w ramach prowadzonej działalności z zakresu pomocy społecznej - przekaże osobom fizycznym (beneficjentom) świadczenia finansowej i rzeczowej pomocy (niebędące darowizną), to świadczenia te będą spełniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają bowiem stosowania ww. normy wyłącznie do świadczeń otrzymywanych na zasadzie i w trybie określonym w przepisach ustawy o pomocy społecznej, podobnie jak tego rodzaju ograniczenia nie zawiera art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca w ramach prowadzenia statutowej działalności z zakresu pomocy społecznej będzie udzielał pomocy finansowej i rzeczowej na rzecz osób fizycznych, to osoby te uzyskają przychód z innych źródeł, określony w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który korzystał jednak będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 79 tejże ustawy.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:

a)z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,

b)z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6.000 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „zapomogi”, uzasadnione jest - zdaniem Kościoła - posługiwanie się definicją występującą na gruncie języka polskiego.

Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez „zapomogę” należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Ustawodawca nie zdefiniował również pojęcia „zdarzenie losowe”. W orzecznictwie podatkowym zasadą jest, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym. W związku z tym, pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

Przez „klęskę żywiołową” rozumieć z kolei należy zdarzenie spowodowane niszczycielskim działaniem sił przyrody, jak powodzie, huragany, ulewne deszcze, uderzenia piorunów, gradobicie, itp.

Natomiast długotrwała choroba oznacza chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

To, czy dana zapomoga korzysta ze zwolnienia na podstawie lit. a art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o PIT czy też na podstawie lit. b uzależnione jest od źródła jej finansowania: (i) zapomogi wypłacone z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra są zwolnione z opodatkowania niezależnie od ich wysokości; (ii) natomiast zapomogi wypłacone z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6.000 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Kościoła, następujące Świadczenia z Funduszu mogą zostać uznane za zapomogi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o PIT:(i) zapomoga socjalna, (ii) zapomoga z tytułu urodzenia dziecka, (iii) zapomoga macierzyńska, (iv) zapomoga pośmiertna, (v) refundacja kosztów leczenia w formie zapomogi.

Nie ulega bowiem wątpliwości, iż świadczenia te przyznawane są w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, choroby lub śmierci. Podkreślają Państwo także, iż zapomogi wypłacane z Funduszu mają charakter świadczenia jednorazowego, które może być jednak rozłożone na 12 równych rat (w zależności od decyzji świadczeniobiorcy).

Zdaniem Kościoła nie budzi również wątpliwości, że wypłacane zapomogi (wskazane powyżej) powinny być zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o PIT. Fundusz, z którego są wypłacane, bezsprzecznie ma charakter funduszu socjalnego. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 38 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła, Kościół prowadzi ogólnokościelny celowy fundusz socjalny - Fundusz Socjalny Kościoła. Stosownie zaś do Statutu, celem Funduszu jest świadczenie przez Kościół pomocy społecznej na rzecz Uprawnionych.

Podsumowując, w Państwa ocenie, do wskazanych powyżej Świadczeń z Funduszu powinno znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o PIT, tj. wskazane zapomogi powinny być zwolnione z opodatkowania niezależnie od ich wysokości.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, w Państwa ocenie, Świadczenia z Funduszu stanowić będą dla Uprawnionych przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT oraz art. 20 ust. 1 ustawy o PIT (czyli tzw. przychody „innych źródeł”) i powinny być uznane za świadczenia realizowane w ramach pomocy społecznej, a tym samym być zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o PIT.

Z kolei z uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy do pytania 2 wynika, iż wskazane w tym uzasadnieniu Świadczenia z Funduszu powinny również korzystać ze zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o PIT.

W konsekwencji, w związku z ich wypłatą na Kościele nie powinny ciążyć żadne obowiązki płatnika, w tym obowiązek sporządzenia i przekazania Uprawnionym oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania Uprawnionego, informacji PIT-11 stosownie do postanowień art. 42a ustawy o PIT

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części odnoszącej się do zakwalifikowania wypłacanych świadczeń do przychodów z innych źródeł oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 163, ze zm.):

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ww. przepis nakłada na podmiot wypłacający świadczenia, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, obowiązek informacyjny, czyli obowiązek wykazania tych świadczeń w informacji PIT-11.

Z art. 9 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.

Stosownie do art. 20 ust. 1 omawianej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Jak wynika z opisu zdarzenia, na podstawie art. 38 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła X, Kościół prowadzi ogólnokościelny socjalny fundusz celowy - Fundusz Socjalny Kościoła (dalej: Fundusz). Prowadzenie przez Kościół Funduszu nie jest działalnością gospodarczą i podlega przepisom Zasadniczego Prawa Wewnętrznego Kościoła. Fundusz działa w ramach osobowości prawnej Kościoła.

Funduszem objęci są duchowni Kościoła oraz członkowie ich rodzin, którzy spełniają warunki określone w Statucie.

1. Zapomoga emerytalna

Duchowni - po spełnieniu warunków wskazanych w Statucie - mogą wnioskować również o przyznanie dodatku do zapomogi z tytułu pełnienia funkcji z wyboru w Kościele.

2. Zapomoga rentowa i rodzinna

3. Zapomoga socjalna

4. Dodatek mieszkaniowy

O przyznanie dodatku mieszkaniowego mogą wnioskować duchowni, którzy:

·ponoszą pełne koszty mieszkaniowe za zajmowany lokal.

5. Zapomoga z tytułu urodzenia dziecka i zapomoga macierzyńska

Duchowny, któremu urodziło się dziecko, może wnioskować o zapomogę z tytułu urodzenia dziecka.

·urodziła dziecko;

6. Zapomoga pośmiertna

O przyznanie zapomogi pośmiertnej po duchownym może wnioskować osoba ponosząca koszty pochówku. Wysokość zapomogi pośmiertnej po duchownym ustala corocznie Konsystorz.

7. Refundacja kosztów leczenia

W szczególnie uzasadnionych przypadkach (np. uwagi na zdarzenia losowe czy też chorobę) i w miarę posiadanych środków Konsystorz może przyznać częściową refundację kosztów leczenia duchownemu uprawnionemu do korzystania ze świadczeń Funduszu.

Mając na uwadze opis zdarzenia oraz powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że wypłacane przez Państwa duchownym i członkom ich rodzin świadczenia stanowią dla tych osób przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odwołując się do powołanych przez Państwa zwolnień przedmiotowych wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a i pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśnić należy, że zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów je ustanawiających należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, prawo do korzystania z przedmiotowej ulgi przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia, jak należy rozumieć sformułowanie „fundusz”, dlatego też należy odwołać się w tym zakresie do Słownika Języka Polskiego, zgodnie z którym „fundusz” to pieniądze zgromadzone z przeznaczeniem na określony cel lub instytucja powołana do zarządzania takimi pieniędzmi.

Natomiast wyjaśnienie pojęcia „działalności socjalnej” oraz „osób uprawnionych do korzystania z Funduszu” zawierają przepisy ustawy 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 288 ze zm.). Dlatego też pomocniczo można się do tych przepisów odwołać.

Zgodnie z jej art. 2 pkt 1 i 5:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

pkt 1) działalność socjalna - usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową;

pkt 5) osoby uprawnione do korzystania z Funduszu - pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu.

Z powyższych przepisów należy wnioskować, że fundusz socjalny skierowany jest do wąskiej grupy osób uprawnionych, czyli w przypadku zakładów pracy osobami uprawnionymi do korzystania z tego funduszu są pracownicy i członkowie ich rodziny, emeryci i renciści oraz członkowie ich rodzin. Uprawnionymi do świadczeń z tego funduszu są zatem osoby ściśle związane z zakładem pracy. Natomiast wielkość świadczenia, jakie może uzyskać konkretna osoba uprawniona uzależniona została od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Nie oznacza to jednak, że świadczenia z tego funduszu kierowane są tylko i wyłącznie do osób, które znajdują się w wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej.

Również w opisanym przez Państwa zdarzeniu celem Funduszu Socjalnego Kościoła jest świadczenie przez Kościół pomocy na rzecz duchownych Kościoła oraz członków ich rodzin, zaś wysokość i rodzaj świadczeń zależą od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej Uprawnionego a także od okresu wpłacania składek.

Stosownie do art. (...) o stosunku Państwa do Kościoła X ((...)).

(...)

Mając na uwadze ww. przepis stwierdzić należy, że Fundusz Socjalny Kościoła X jest również funduszem socjalnym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z ww. przepisu wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi, które są wypłacane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „zapomogi”, uzasadnione jest posługiwanie się definicją występującą na gruncie języka polskiego.

Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Natomiast termin „zapomoga socjalna” w języku polskim odnosi się do jednorazowej bezzwrotnej pomocy finansowej, udzielanej osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, często w związku z wydarzeniem losowym lub inna potrzebą.

Zatem jednorazowe zapomogi pośmiertne wypłacane Uprawnionym (duchownym lub członkom ich rodzin) z Funduszu Socjalnego Kościoła objęte będą ww. zwolnieniem podatkowym w całości.

Ustawodawca nie zdefiniował również pojęcia „zdarzenie losowe”. Pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

Przez „klęskę żywiołową” należy natomiast rozumieć zdarzenie spowodowane niszczycielskim działaniem sił przyrody, jak powodzie, huragany, ulewne deszcze, uderzenia piorunów, gradobicie, itp.

Natomiast długotrwała choroba oznacza chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Analizując, czy choroba jest długotrwała nie sposób odwołać się do konkretnych ram czasowych przesądzających o tym jak długo ma ona trwać, by możliwe było objęcie zapomogi wypłaconej w związku z tą chorobą zwolnieniem z opodatkowania. Z medycznego punktu widzenia długotrwałe choroby, to choroby przewlekłe, nieuleczalne, wrodzone.

Ze zwolnienia, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą korzystać tylko takie zapomogi, które zostały wypłacone w związku z długotrwałą chorobą, pod warunkiem udokumentowania faktu długotrwałej choroby stosownym dowodem przez osobę starająca się o świadczenie podlegające zwolnieniu.

Z powyższych przepisów wynika, że podmiot dokonujący wypłaty omawianego świadczenia zobowiązany jest do analizowania każdego przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Ze zwolnienia od podatku korzystają tylko zapomogi wypłacane w związku z zaistnieniem sytuacji określonych powyżej.

Zatem tylko zapomogi pieniężne, które będą wypłacane z Funduszu Socjalnego Kościoła w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci (pod warunkiem udokumentowania przez osobę starającą się o świadczenie) w całości będą podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych

Również w sytuacji, gdy refundacja kosztów leczenia będzie wypłacana Uprawnionym z Funduszu Socjalnego Kościoła, w związku z wystąpieniem zdarzeń losowych lub długotrwałej choroby, to również w całości refundacja ta będzie objęta ww. zwolnieniem podatkowym.

Natomiast pozostałe zapomogi i dodatki wypłacane ze środków Funduszu Socjalnego Kościoła nie będą objęte zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warto przy tym podkreślić, że do zapomóg objętych zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust.1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wbrew Państwa opinii – nie można zaliczyć zapomogi z tytułu urodzenia dziecka oraz zapomogi macierzyńskiej, gdyż zapomogi te nie są wypłacane w związku ze wskazanymi powyżej zdarzeniami.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Państwa zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że zgodnie z jego treścią:

Wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Wobec powyższego należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 12 marca o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1283).

Zgodnie z art. 2 tej ustawy:

1.Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

2.Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Stosownie natomiast do art. 5 tej ustawy:

Prawo do świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, przysługuje:

1)osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2)cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

a)na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2024 r. poz. 769 i 1222), lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej,

b)w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany - w formie schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego;

3)mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz członkom ich rodzin w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz.U. z 2024 r. poz. 633), posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z ww. przepisów wynika, że pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa i organizowana jest przez organy administracji rządowej i samorządowej, które współpracują w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Na tle zacytowanych przepisów wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym wyraźnie rozróżnia zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 26 od zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 79. Inny jest bowiem krąg podmiotów, które zobowiązane zostały do udzielania świadczeń z funduszy socjalnych i świadczeń z pomocy społecznej oraz krąg osób uprawnionych do tych świadczeń i cel ich przyznawania.

Pomocy społecznej udzielają organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi. Pomoc społeczną mogą świadczyć również podmioty specjalnie w tym celu powołane, np. fundacje, stowarzyszenia w sytuacji gdy jest to ich celem statutowym.

Natomiast świadczenia, w ramach funduszy socjalnych realizują pracodawcy oraz inne podmioty, które zostały do tego zobligowane na mocy stosownych przepisów (w opisanym zdarzeniu Kościół X).

Pomoc społeczna, w przeciwieństwie do pomocy z funduszy socjalnych, nie jest jednak kierowana do osób ściśle związanych z daną organizacja (np. pracowników danego zakładu pracy, czy duchownych danego Kościoła) lecz kierowana jest osób najbardziej potrzebujących, tj. kręgu osób wymienionych w art. 5 ustawy o pomocy społecznej, zamieszkujących lub przebywających na terytorium RP.

Pomoc społeczna zawsze jest kierowana do osób, które znajdują się w wyjątkowo trudnych sytuacjach życiowych. Do świadczeń z funduszy socjalnych uprawnione są natomiast osoby niezależnie od ich sytuacji materialnej, jednakże zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały objęte tylko świadczenia dla tych osób, u których na skutek wystąpienia wyjątkowych, nieprzewidzianych okoliczności (indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci) sytuacja życiowa uległa znacznemu pogorszeniu.

Wobec powyższego brak jest podstaw do utożsamiania świadczeń z funduszy socjalnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze świadczeniem z pomocy społecznej, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem sam fakt wypłaty środków przez podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej (np. przez organy administracji rządowej i samorządowej lub Kościoły) nie przesądza o tym, że rzeczywiście mamy do czynienia ze świadczeniami z pomocy społecznej.

W opisanym zdarzeniu podmiotem wypłacającym świadczenie jest Kościół X (czyli podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej), jednakże świadczenia te wypłacane są duchownym i członkom ich rodzin z Funduszu Socjalnego Kościoła. Dlatego też do tych świadczeń nie ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego wartość świadczeń z Funduszu Socjalnego Kościoła wypłacanych duchownym Kościoła X oraz członkom ich rodzin, które nie zostaną objęte zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu. Przychód ten zobowiązani będą Państwo wykazać w informacjach (PIT-11), o których mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Państwa we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto podkreślić należy, że zostały one wydana w innym stanie faktycznym, gdyż osobami otrzymującymi świadczenie są podopieczni fundacji, nie zaś (jak w opisanym przez Państwa zdarzeniu) osoby otrzymujące świadczenia z Funduszu Socjalnego Kościoła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie