Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lipca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2014 roku wyjechała Pani do Republiki Słowackiej celem podjęcia jednolitych, (...) etnich studiów (...) w trybie dziennym w X. W 2015 r. uzyskała Pani dokument w postaci prawa stałego pobytu na terenie Republiki Słowackiej. W roku 2015 wzięła Pani rok urlopu dziekańskiego i podjęła Pani pierwszą pracę na podstawie umowy o pracę, która była kontynuowana przez okres 1,5 roku na terenie Słowacji, co pozwoliło Pani na uzyskanie kredytu hipotecznego oraz kupno mieszkania w roku 2016 za kwotę 89.000 euro. Rozliczenie podatku wynikającego z ww. umowy następowało w Urzędzie Skarbowym na Słowacji.

Po upływie 4 lat, tj. w roku 2020 w okresie pandemii dokonała Pani sprzedaży ww. mieszkania za kwotę 109.000 euro (kwota zawierała wszystkie opłaty związane ze sprzedażą, jak np. pośrednictwo, opłaty notarialne). Od momentu sprzedaży mieszkała Pani w wynajmowanym mieszkaniu w X. W 2021 r. złożyła Pani zeznanie podatkowe dotyczące sprzedaży mieszkania do Urzędu Skarbowego (tj. Danovy Urad) w X, pozostawiając jednocześnie do dyspozycji Urzędu wszelkie dane adresowe planowanego pobytu w Polsce. Wszelkie rozliczenia podatkowe z urzędem skarbowym w X zostały przez Panią dokonane.

Na terenie Słowacji mieszkała Pani do maja 2021 r. odbywając tam ostatni rok stażu (...), po czym w maju 2021 wróciła Pani do Polski. Od grudnia 2021 jest Pani zatrudniona na podstawie umowy zlecenie, a od marca 2022 również umowy o pracę w Polsce. W roku 2023 kupiła Pani wraz z mężem mieszkanie w Y, gdzie aktualnie Pani mieszka.

Podczas studiów (...) w X była Pani zatrudniona w okresie od sierpnia 2019 do grudnia 2020 na podstawie umowy zlecenia przez polskiego pracodawcę (podatek wynikający z wymienionej umowy rozliczany był w polskim urzędzie skarbowym), była to praca świadczona przede wszystkim w sposób zdalny, uzyskiwany dochód netto: ok. 2.000 zł miesięcznie).

Nie posiada Pani certyfikatu rezydencji podatkowej ze Słowacji – słowacki urząd skarbowy, do którego się Pani zwróciła o wydanie wskazanego dokumentu nie wiedział, o jaki dokument chodzi.

W latach 2014-2021 na stałe zamieszkiwała Pani na terytorium Słowacji. Zgodnie z wewnętrznym prawem Słowacji w tym czasie, również w roku podatkowym 2020 była Pani rezydentem podatkowym Słowacji, ponieważ spełniała Pani 3 wymagane warunki, tj.:

·posiadała Pani prawo stałego pobytu (dokument tożsamości wydawany obcokrajowcom przez władze Słowacji),

·przebywała Pani na terytorium Słowacji dłużej niż 183 dni w roku (studia dzienne),

·w latach 2014 - 2021 Słowacja stanowiła dla Pani centrum gospodarcze i ekonomiczne (studia dzienne oraz rok stażowy w szpitalu podczas trwania pandemii COVID19).

Wobec powyższego ujawniła Pani podstawę opodatkowania od zbycia mieszkania w Urzędzie Skarbowym w X.

Pytanie

Czy w związku ze sprzedażą mieszkania w X w roku 2020 powstał obowiązek podatkowy w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, nie powstał obowiązek podatkowy wobec polskich organów skarbowych. Opiera Pani swoje stanowisko na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W roku podatkowym 2020 nie była Pani rezydentem podatkowym w Polsce, wobec tego – według Pani – nie wystąpił obowiązek podatkowy w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce przychodów (dochodów) osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.).

Ustawa przewiduje dwa rodzaje obowiązku podatkowego w Polsce:

1)nieograniczony obowiązek podatkowy – wynikający z posiadania miejsca zamieszkania w Polsce oraz

2)ograniczony obowiązek podatkowy – wynikający z uzyskiwania przychodów ze źródeł położonych w Polsce.

Nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z przepisu tego wynika zasada, zgodnie z którą osoba, która ma miejsce zamieszkania w Polsce opodatkowuje wszystkie swoje przychody w Polsce – niezależnie, gdzie je uzyskała (na terytorium Polski, czy w innym państwie).

Przy czym, stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

A zatem, osoba będzie uznana za mającą miejsce zamieszkania w Polsce, jeśli spełni co najmniej jeden z warunków określonych w przepisie, tj.

1)przebywa w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym lub

2)ma w Polsce tzw. centrum interesów życiowych, czyli to Polska jest krajem, z którym osoba ta ma najściślejsze powiązania o charakterze osobistym (np. rodzina, znajomi, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby) lub gospodarczym (np. majątek nieruchomy i ruchomy, źródła dochodu, inwestycje, zobowiązania).

Ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis ten określa zasadę, zgodnie z którą osoba, która nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, czyli:

1)nie przebywa w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym ani

2)nie ma centrum interesów życiowych w Polsce,

ma obowiązki podatkowe w Polsce wyłącznie w odniesieniu do przychodów (dochodów) uzyskanych na terytorium Polski.

Przykładowy katalog dochodów (przychodów), które ustawodawca traktuje jako osiągane na terytorium Polski przez podatników, którzy nie mają miejsca zamieszkania w Polsce, zawiera art. 3 ust. 2b ustawy. Zgodnie z pkt 4 tego przepisu, za takie dochody uważa się w szczególności:

dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

Ocena Pani sytuacji podatkowej

Jak wskazała Pani w opisie sprawy, w 2020 roku, w którym sprzedała Pani nieruchomość:

·przebywała Pani na terytorium Słowacji dłużej niż 183 dni w roku;

·Słowacja stanowiła dla Pani centrum interesów gospodarczych i ekonomicznych;

·miała Pani prawo stałego pobytu na Słowacji (dokument tożsamości wydawany obcokrajowcom przez władze Słowacji),

·realizowała Pani cele dotyczące Pani życia zawodowego na terytorium Słowacji.

Jednocześnie, nie wskazała Pani w opisie sprawy okoliczności, z których wynikałoby, że w 2020 roku miała Pani centrum interesów osobistych w Polsce.

Wobec tego, należy uznać, że w 2020 roku:

1)nie przebywała na terytorium Polski powyżej 183 dni w roku podatkowym oraz

2)nie miała Pani centrum interesów życiowych w Polsce,

a więc nie miała Pani miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy. Tym samym, nie miała Pani nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce, który obejmowałby dochody uzyskane przez Panią ze sprzedaży nieruchomości.

Jednocześnie, Pani przychody ze sprzedaży nieruchomości nie zostały uzyskane na terytorium Polski – bo nieruchomość jest położona w X. Nie są zatem objęte ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy.

Podsumowując, potwierdzam Pani stanowisko, że – w okolicznościach opisanych przez Panią we wniosku – nie miała Pani obowiązku wykazywać i opodatkować w Polsce swoich przychodów (dochodów) ze sprzedaży nieruchomości w X.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.