Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f.”).

Wnioskodawca od 1 maja 2024 r. na stałe zamieszkuje w Hiszpanii (Królestwo Hiszpanii) i z tego tytułu jest hiszpańskim rezydentem podatkowym. Zgodnie z wewnętrznym prawem Hiszpanii, z uwagi na miejsce stałego pobytu oraz posiadanie centrum interesów życiowych w Hiszpanii, Wnioskodawca traktowany jest jako osoba podlegająca opodatkowaniu w Hiszpanii (hiszpański rezydent podatkowy). Także w roku podatkowym, którego dotyczy Wniosek, Wnioskodawca posiada centrum interesów życiowych w Hiszpanii i w świetle prawa hiszpańskiego traktowany jest jak hiszpański rezydent podatkowy.

W związku z tym Wnioskodawca podlega w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 2a i 2b u.p.d.o.f.

2 lipca 2008 r. Wnioskodawca zawarł z (…), obecnie (…) (dalej: „Bank”) umowę (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych mPlan, waloryzowany kursem CHF (dalej: „Umowa Kredytu”) w celu finansowania zakupu lokalu mieszkalnego (dalej: „Kredyt”). Umowa została zawarta w Polsce, w (…). Zabezpieczeniem Kredytu jest hipoteka kaucyjna na nieruchomości - lokalu mieszkalnym finansowanym ze środków pochodzących z Kredytu.

Zarówno w chwili udzielania Kredytu jak i obecnie, Bank jest podmiotem uprawnionym do udzielania kredytów na podstawie odrębnych przepisów regulujących funkcjonowanie takich podmiotów, a jego działalność podlegała i podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym.

Lokal mieszkalny nabyty ze środków pochodzących z Kredytu służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy (gospodarstwa domowego prowadzonego przez Wnioskodawcę).

Kapitał i odsetki od udzielonego Kredytu spłacane były w ten sposób, że Bank pobierał z rachunku bankowego ratę kapitałowo-odsetkową - w walucie PLN lub CHF. Oznacza to, że odsetki faktycznie spłacane były równocześnie z ratą kapitałową. Kredyt nie został dotąd spłacony.

Wnioskodawca wytoczył przeciwko Bankowi powództwo o zapłatę, obejmującą m.in. zwrot wpłat dokonywanych na rzecz Banku tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, zwrot składek pobranych tytułem ubezpieczenia niskiego wkładu własnego oraz zwrot składki na ubezpieczenie nieruchomości, podnosząc nieważność Umowy Kredytu (dalej: „Roszczenie Wnioskodawcy”). Postępowanie sądowe jest w toku i nie zostało dotychczas zakończone. Aktualnie łączna wysokość Roszczenia Wnioskodawcy wobec Banku wynosi ok. 257.255 PLN oraz 100.787 CHF (tj. w przybliżeniu łącznie ok. 708.989 PLN).

Obecnie Wnioskodawca otrzymał od Banku propozycję zawarcia ugody (dalej: „Ugoda”), której celem ma być przede wszystkim uchylenie niepewności co do wzajemnych roszczeń stron związanych z zawarciem i wykonywaniem Umowy Kredytu, między innymi poprzez potrącenie wzajemnych roszczeń, tj. Roszczenia Wnioskodawcy przeciwko Bankowi o zapłatę oraz roszczenia Banku przeciwko Wnioskodawcy o zwrot wypłaconego kapitału Kredytu w wysokości 427.000 PLN (dalej: „Roszczenie Banku”).

W ramach ewentualnej Ugody rozważane jest:

(1) Przeliczenie całej kwoty Roszczenia Wnioskodawcy na PLN;

(2) Dokonanie potrącenia Roszczenia Wnioskodawcy z Roszczeniem Banku, w wyniku czego wierzytelności te umorzą się wzajemnie do wysokości wierzytelności niższej, a więc do wysokości 427.000 PLN;

(3) Wypłata przez Bank, na rzecz Wnioskodawcy, pozostałej po potrąceniu kwoty Roszczenia Wnioskodawcy, tj. kwoty ok. 281.989 PLN;

(4) Zwrot przez Bank na rzecz Wnioskodawcy, kosztów zastępstwa procesowego w wysokości wynikającej z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935).

Wnioskodawca nie korzystał wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej niż opisana we wniosku.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w związku z planowanym rozliczeniem w ramach rozważanej Ugody, będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

2.Czy w związku z wypłatą kwoty pozostałej po potrąceniu oraz zwrotem kosztów zastępstwa procesowego Bank powinien sporządzić i przekazać Wnioskodawcy informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R)?

A w razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na Pytanie 1:

3.Czy z w związku dokonaniem rozważanego rozliczenia z Bankiem, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z planowanym rozliczeniem w ramach rozważanej Ugody z Bankiem, Wnioskodawca nie będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a ewentualny dochód (przychód) z tego tytułu będzie opodatkowany wyłącznie w Hiszpanii.

Poprzez Pytanie 1 Wnioskodawca zmierza do ustalenia, czy umorzenie przez Bank pozostałej do spłaty wierzytelności z tytułu Kredytu mieszkaniowego, spowoduje objęcie Wnioskodawcy ograniczonym obowiązkiem podatkowym od przychodu z tego tytułu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f.:

W ust. 1a art. 3 u.p.d.o.f. wskazano, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca nie przebywa również na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W związku z tym Wnioskodawca nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w Hiszpanii i tam posiada ośrodek interesów życiowych. Zgodnie z wewnętrznym prawem Hiszpanii, z uwagi na miejsce stałego pobytu oraz posiadanie centrum interesów życiowych w Hiszpanii, Wnioskodawca traktowany jest jako osoba podlegająca opodatkowaniu w Hiszpanii (hiszpański rezydent podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f:

Zgodnie z ust. 2b art. 3 u.p.d.o.f.:

Definicję „przychodu” zawiera art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowiąc, że:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W ocenie Wnioskodawcy, kwota wypłacona przez Bank w wykonaniu Ugody nie będzie stanowiła przychodu. Kwota ta stanowić będzie jedynie zwrot przez Bank części świadczenia pieniężnego wpłaconego wcześniej przez Wnioskodawcę na rzecz Banku na podstawie Umowy Kredytu. Jego otrzymanie od Banku nie będzie tym samym stanowiło faktycznego przysporzenia w majątku Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, nawet gdyby przyjąć, że kwota pieniężna wypłacona przez Bank na jego rzecz w wykonaniu Ugody stanowiłaby przychód, to taki przychód mógłby mieścić się w zakresie punktu 7 ust. 2b art. 3 u.p.d.o.f., stanowiąc przychód z tytułu stawianych do dyspozycji Wnioskodawcy, przez osobę prawną mającą siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Bank), niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jednak uwagę, że zgodnie z art. 4a u.p.d.o.f:

Między Polską a Hiszpanią obowiązuje Umowa z 15 listopada 1979 r. między Rządem Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r., poz. 127, „UPO PL-ES”). UPO PL-ES weszła w życie 6 maja 1982 r.

UPO PL-ES została zmieniona przez Konwencję implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369, „Konwencja MLI”). Przyjęcie Konwencji MLI zostało notyfikowane zarówno przez Polskę jak i przez Hiszpanię, w związku z czym regulacje Konwencji MLI obowiązują dla Polski - od 1 lipca 2018 r., dla Hiszpanii - od 1 stycznia 2022 r.

Art. 21 ust. 1 UPO PL-ES stanowi:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO PL-ES:

Terminy „Umawiające się Państwo" i „drugie Umawiające się Państwo" oznaczają odpowiednio Rzeczpospolitą Polską lub Hiszpanię (art. 3 ust. 1 lit. a UPO PL-ES).

Z powyższych definicji wynika, że Wnioskodawca jest „osobą mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie”, tj. w Hiszpanii (art. 4 ust. 1, art. 3 ust. 1 lit. a UPO PL-ES).

Regulacje zawarte w art. 1-20 UPO PL-ES nie odnoszą się do transferów takich jak będący przedmiotem Wniosku.

Tym samym części dochodu Wnioskodawcy, jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Hiszpanii, bez względu na to, skąd pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach UPO PL-ES, będą opodatkowane tylko w Hiszpanii (art. 21 ust. 1 UPO PL-ES).

W rezultacie, ewentualny przychód (dochód) Wnioskodawcy wynikający z zawarcia i wykonania Ugody będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Hiszpanii, a tym samym Wnioskodawca nie będzie z tego tytułu podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z wypłatą przez Bank na rzecz Wnioskodawcy kwoty pozostałej po potrąceniu oraz zwrotem kosztów zastępstwa procesowego, po stronie Banku nie powstanie obowiązek sporządzenia i przekazania Wnioskodawcy informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f.:

Z kolei ust. 1 art. 42 u.p.d.o.f. odsyła do płatników, o których mowa w art. 41 u.p.d.o.f.

Regulacje art. 41 u.p.d.o.f. określają zasady poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych - w szczególności będących polskimi rezydentami podatkowymi (osoby, o których mowa w art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f.). W odniesieniu do osób fizycznych podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f.), przepisy art. 41 u.p.d.o.f. wskazują konkretne rodzaje wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych, w związku z którymi płatnicy zobowiązani są pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f.), tj. wypłaty z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy żadna z tych regulacji nie odnosi się do wypłaty będącej przedmiotem niniejszego Wniosku.

W ocenie Wnioskodawcy, ponieważ przepisy u.p.d.o.f. nie zawierają podstawy do poboru zaliczki bądź zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z czynnościami będącymi przedmiotem rozważanej Ugody, w razie zawarcia i wykonania Ugody po stronie Banku nie powstanie obowiązek sporządzenia i przekazania Wnioskodawcy informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R).

Ad. 3.

Z uwagi na treść stanowiska w zakresie Pytania 1, w ocenie Wnioskodawcy Pytanie 3 stało się bezprzedmiotowe. Niemniej jednak na wypadek uznania przez organ, że w związku z zawartą Ugodą Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie z tego tytułu nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu.

Poprzez Pytanie 3 Wnioskodawca zmierza do ustalenia, czy wypłata przez Bank środków pieniężnych na podstawie rozważanej Ugody może skutkować powstaniem po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego.

W związku ze stanowiskiem przedstawionym w odniesieniu do Pytania 1, zgodnie z którym ewentualny przychód (dochód) Wnioskodawcy wynikający z zawarcia i wykonania Ugody będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Hiszpanii, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpowiedź na Pytanie 3 stała się bezprzedmiotowa. Niemniej jednak Wnioskodawca przedstawia swoje stanowisko w tym zakresie wskazując, że w jego ocenie z tego tytułu zawarcia i wykonania rozważanej Ugody nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f.:

Stosownie do art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f.:

Z kolei definicję „przychodów” zawiera powołany wyżej art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym „przychodami”, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca podkreśla, że powszechnie przyjmowane jest, iż za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zwiększającym aktywa lub zmniejszającym pasywa), o charakterze definitywnym, bezzwrotnym (por. np. interpretacja indywidualna z 11 czerwca 2024 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.346.2024.2.ACZ, wyrok NSA z 31 sierpnia 2017 r., II FSK 2253/15).

W przedstawionym stanie faktycznym kwota, którą Bank zwróciłby Wnioskodawcy wskutek Ugody, stanowi nadwyżkę wpłat Wnioskodawcy z tytułu spłaty Kredytu ponad faktyczne saldo Kredytu uzgodnione przez strony w związku z przeliczeniem salda z CHF na PLN. Skoro zatem kwota do zwrotu przez Bank stanowi nadpłatę ponad faktyczne saldo Kredytu, to jej otrzymanie przez Wnioskodawcę nie spowoduje po jego stronie przyrostu majątkowego, a jedynie wypłatę (zwrot) środków, które wcześniej zostały zapłacone na rzecz Banku.

Z tego względu, w przedstawionym stanie faktycznym, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, którego powstanie mogłoby być następnie oceniane z perspektywy miejsca jego opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog dochodów (przychodów) wymienionych w ww. art. 3 ust. 2b ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe, najczęściej podejmowane czynności służące uzyskaniu przychodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące.

Ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów cudzoziemca znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Cytowany wcześniej art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że opodatkowaniu podlega dochód (przychód) osiągnięty na terytorium Polski.

Jest to generalna zasada, według której ustala się, jaki dochód podlega opodatkowaniu w Polsce. Decyduje o tym miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi. O źródle dochodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Polski lub gdy źródłem dochodu są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak stanowi art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:

1.jest Pan hiszpańskim rezydentem podatkowym;

2.planuje Pan zawrzeć ugodę do kredytu hipotecznego, na mocy której bank zwróci Panu wpłaty dokonywane przez Pana na rzecz banku, tj. różnicę pomiędzy wzajemnymi roszczeniami oraz zwróci koszty zastępstwa procesowego.

Powziął Pan wątpliwość, czy z tytułu rozliczeń rozważanych w ramach powyższej ugody będzie Pan podlegał w Polsce obowiązkowi podatkowemu.

Skoro jest Pan hiszpańskim rezydentem podatkowym, należy zatem odnieść się do przepisów Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17 poz. 127), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz Hiszpanię 7 czerwca 2017 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej umowy:

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 tej Umowy:

Mając na uwadze treść powyższego artykułu, skoro Pana stałym miejscem zamieszkania jest Hiszpania, to przychód jaki Pan uzyska w związku z planowanym rozliczeniem w ramach rozważanej ugody będzie podlegał opodatkowaniu tylko w Hiszpanii i nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Posiada Pan stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii, jest więc Pan osobą, która podlega co do zasady ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Polski. Jednakże z racji, że dochód (przychód) nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce jest Pan wyłączony z ograniczonego obowiązku podatkowemu jedynie w związku z tym przychodem (dochodem).

Obowiązki banku

Pana wątpliwość budzi również kwestia sporządzenia dla Pana przez bank informacji IFT-1/IFT-1R.

W świetle art. 41 ust. 1 tej ustawy:

W myśl art. 41 ust. 4 cyt. ustawy:

Według art. 42 ust. 1 tej ustawy:

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Artykuł 42 ust. 4 ustawy stanowi, że:

Według art. 42 ust. 6 ustawy:

Informacja IFT-1/IFT-1R obejmuje przychody (dochody), o których mowa w art. 29-30a ustawy uzyskiwane przez osoby podlegające w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Skoro przychody (dochody), które uzyska Pan w związku z planowanym rozliczeniem w ramach rozważanej ugody zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania będą kwalifikowane jako „inne dochody” i nie będą w związku z tym podlegały opodatkowaniu na terytorium RP, to Bank nie będzie zobowiązany do sporządzenia i wystawienia Panu informacji IFT-1/IFT1-R.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Pana wyroków sądu i interpretacji indywidualnej wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.