Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą jako programista – projektuje, programuje i utrzymuje poprawność i ciągłość procesów produkcyjnych. Pana praca wymaga wysokiej koncentracji, odporności na stres i ciągłego skupienia umysłowego. Z uwagi na psychiczne obciążenia zawodowe, regularnie uprawia Pan strzelectwo sportowe, w tym konkurencje statyczne oraz dynamiczne (np. (...)). Jest to sport, który pozwala na skuteczne rozładowanie stresu. Dyscyplina ta wymaga koncentracji, kontroli oddechu i emocji, co działa terapeutycznie i umożliwia regenerację umysłową. Treningi są dla Pana sposobem na zachowanie równowagi psychicznej i osiąganie lepszej efektywności w pracy. Wydatki, które Pan ponosi, to m.in.:

·składki członkowskie w klubie sportowym,

·wynajem toru strzeleckiego,

·opłaty za broń, amunicję i tarcze,

·szkolenia i zawody strzeleckie.

W ramach Pana aktywności sportowej ponosi się również wydatki związane z zakupem broni sportowej oraz amunicji – niezbędnych do regularnych treningów i startu w zawodach. Broń spełnia parametry przewidziane dla sportów dynamicznych (np. (...)) i jest zarejestrowana zgodnie z obowiązującymi przepisami jako broń sportowa. Strzelectwo dynamiczne rozwija dodatkowo umiejętności takie jak:

·zarządzanie czasem i podejmowanie decyzji pod presją,

·analiza sytuacji i adaptacja do zmieniających się warunków,

·praca w warunkach stresowych i konieczność błyskawicznego działania.

Umiejętności te są bezpośrednio przydatne w Pana pracy zawodowej, np. przy rozwiązywaniu incydentów w systemach produkcyjnych, pracy pod presją czasu oraz utrzymywaniu jakości w intensywnym środowisku projektowym.

Pytanie

Czy wydatki związane z uprawianiem strzelectwa sportowego – zarówno statycznego, jak i dynamicznego (w tym składki klubowe, wynajem toru, opłaty za amunicję, zawody i szkolenia, zakup broni) – może Pan uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, wydatki związane z uprawianiem strzelectwa sportowego, w tym konkurencji dynamicznych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Uprawianie tej dyscypliny sportu ma bezpośredni wpływ na poprawę mojej efektywności jako programisty. Wydatki związane ze strzelectwem mają charakter stricte funkcjonalny – ich celem nie jest rekreacja ani hobby, lecz utrzymanie odporności psychicznej i efektywności poznawczej w działalności zawodowej. Strzelectwo – jako aktywność regulująca stres i wspierająca samokontrolę – działa podobnie jak joga czy inne akceptowane przez organy skarbowe formy aktywności służące poprawie wydajności pracowników. Zakup broni palnej oraz amunicji do niej traktuje Pan jako wydatek służący bezpośrednio realizacji celów sportowych, których efektem jest poprawa Pana sprawności psychicznej i zawodowej. Broń jest narzędziem treningowym, analogicznie jak sprzęt w innych dyscyplinach sportu, i nie pełni funkcji prywatnej czy obronnej. Jej nabycie, utrzymanie i eksploatacja mają związek z poprawą Pana efektywności w pracy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.860.2022.2.JKU), organ podatkowy uznał, że aktywność sportowa (tenis) w branży IT może stanowić koszt podatkowy. Strzelectwo – zwłaszcza dynamiczne – zapewnia jeszcze silniejszy rozwój zdolności poznawczych, zarządzania stresem oraz szybkości reakcji. Wszystkie te umiejętności mają zastosowanie w codziennej pracy programisty, gdzie wymagane jest: - szybkie i trafne podejmowanie decyzji, - radzenie sobie z presją czasu, - ciągła koncentracja i zdolność adaptacji. Wydatki te mają racjonalny i gospodarczo uzasadniony charakter, nie są osobiste ani luksusowe – służą bezpośredniemu utrzymaniu Pana zdolności do wykonywania zawodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

O tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Na podatniku bowiem spoczywa obowiązek wykazania obiektywnego związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Opisane przez Pana we wniosku wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia, że wszystkie wydatki, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16:

Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum.

Ponadto w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, wskazuje się, że: (...) zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku – wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz z 17 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3813/14.

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Podkreślić również należy, że działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik w związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym podejmowanym przez podmiot.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Strzelectwo sportowe to dyscyplina/forma aktywności wymagająca precyzji oraz koncentracji, która przeznaczona jest dla osób z różnych grup wiekowych i zawodowych.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazał Pan, że wydatki na uprawianie strzelectwa sportowego pomagają skutecznie rozładować stres, działają terapeutycznie i umożliwiają regenerację umysłową, zatem ich celem nie jest osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Niewątpliwie strzelectwo sportowe może pomóc w rozładowaniu stresu, umożliwić zachowanie równowagi psychicznej i przez to osiągnąć lepszą efektywność w pracy, co nie zmienia jednak faktu, że wydatek poniesiony z tego tytułu nie został poniesiony w celu uzyskania przychodu. Wydatek ten ani nie przyczynił się, ani też nie mógł nawet potencjalnie przyczynić się do jego powstania. Nie przyczynił się także do zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów.

Niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba dla odreagowania czy realizowania swoich zainteresowań/hobby może ponosić wydatki związane z uprawianiem strzelectwa sportowego, co stanowi spełnienie normalnych potrzeb danej osoby fizycznej.

W związku z powyższym wydatki związane z uprawianiem strzelectwa sportowego, w tym składki klubowe, wynajem toru, opłaty za amunicję, zawody i szkolenia, zakup broni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w odmiennym opisie zdarzenia, w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.