Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni w dniu 29 listopada 2024 r. zawarła związek małżeński z A. Od początku zawarcia związku małżeńskiego między małżonkami obowiązywał ustrój majątkowej wspólności ustawowej.

W dniu 4 grudnia 2024 r. aktem notarialnym Rep. A nr (…) Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę darowizny. Na podstawie powyższej umowy darowizny mąż darował do wspólności ustawowej Wnioskodawczyni oraz sobie przysługujące mu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (…), w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…), przy ul. (…), objęte księgą wieczystą numer (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym.

Mąż Wnioskodawczyni darowaną nieruchomość nabył w dwóch etapach.

Mąż Wnioskodawczyni będąc stanu wolnego aktem notarialnym z dnia 10 marca 2015 r., Rep. A nr (…), nabył udział 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (…), w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…) przy ul. (…), objętym księgą wieczystą numer (…), wraz z wkładem budowlanym związanym z tym lokalem.

Następnie mąż Wnioskodawczyni zawarł związek małżeński w dniu 13 sierpnia 2016 r. z X, która po zawarciu związku małżeńskiego przyjęła nazwisko X.

W dniu 22 listopada 2023 r. aktem notarialnym Rep. A nr (…) mąż Wnioskodawczyni wraz z X zawarł umowę o ustanowienie rozdzielności majątkowej, na podstawie której z dniem 22 listopada 2023 r. małżonkowie ustanowili małżeńską rozdzielność majątkową. Do czasu zawarcia powyższej umowy, w czasie trwania ich związku małżeńskiego obowiązywał ustrój majątkowej wspólności ustawowej.

Następnie w dniu 22 listopada 2023 r. mąż Wnioskodawczyni wraz z byłą żoną X aktem notarialnym Rep. A nr (…) zawarł umowę o podział majątku wspólnego i umowę o świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum).

Do majątku wspólnego męża oraz byłej żony należał:

-stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny nr (…) położony w (…) przy ul. (…), objęty księgą wieczystą numer (…), wraz ze związanymi z nim prawami, o wartości (…) zł;

-udział wynoszący (…) w stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu niemieszkalnym nr (…) położonym w (…) przy ul. (…), objętym księgą wieczystą numer (…), wraz ze związanymi z nim prawami, w tym prawem do wyłącznego korzystania z komórki lokatorskiej oznaczonej literą „(…)”, o wartości (…) zł;

-udział wynoszący (…) części nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu nr (…), objętej księgą wieczystą nr (…), z którym związane jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nr (…), o wartości (…) zł;

-udział wynoszący (…) części nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu nr (…), objętej księgą wieczystą nr (…), o wartości (…) zł;

-udział wynoszący (…) części nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu nr (…), objętej księgą wieczystą nr (…), o wartości (…) zł;

-samochód osobowy marki (…), numer rejestracyjny (…), numer identyfikacyjny pojazdu (…), rok produkcji (…), o wartości (…) zł.

Na podstawie umowy o podział majątku wspólnego małżonkowie dokonali odpłatnego podziału ich majątku wspólnego w ten sposób, że mąż Wnioskodawczyni nabył na wyłączność własność samochód o wartości (…) zł, a była małżonka męża Wnioskodawczyni nabyła wszystkie nieruchomości o łącznej wartości (…) zł. W związku z podziałem majątku wspólnego była żona męża Wnioskodawczyni zobowiązała się zapłacić mężowi Wnioskodawczyni kwotę (…) zł tytułem spłaty związanej z podziałem majątku wspólnego. Była żona męża Wnioskodawczyni w celu zwolnienia się z obowiązku spłaty na rzecz męża Wnioskodawczyni z tytułu umowy o podziału majątku wspólnego przeniosła na męża Wnioskodawczyni przysługujący jej udział wynoszący 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…), przy ul. (…), objętym księgą wieczystą numer (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, na podstawie art. 453 Kodeksu Cywilnego (datio in solutum).

W dniu 16 lipca 2024 r. mąż Wnioskodawczyni rozwiódł się z X.

W dniu 31 stycznia 2025 r. aktem notarialnym Rep. A nr (…) Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…) przy ul. (…), objęte księgą wieczystą numer (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, za cenę (…) zł.

W dniu 12 lutego 2025 r. Wnioskodawczyni z mężem aktem notarialnym Rep. A nr (…) zawarła umowę majątkową małżeńską ustanawiając ustrój rozdzielności majątkowej.

Pytanie

Czy w z związku ze sprzedażą w dniu 31 stycznia 2025 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…), przy ul. (…), objętego księgą wieczystą numer (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, za cenę (…) zł Wnioskodawczyni osiągnęła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawczyni, w związku ze sprzedażą w dniu 31 stycznia 2025 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…), przy ul. (…), objętego księgą wieczystą nr (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, za cenę (…) zł Wnioskodawczyni osiągnęła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakresie udziału 1/2 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (…) położonym w (…) przy ul. (…), objętym księgą wieczystą nr (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, nabytym przez Jej męża w dniu 22 listopada 2023 r. od byłej małżonki, która przeniosła na męża Wnioskodawczyni wspomniany udział w celu zwolnienia się z obowiązku spłaty na rzecz męża Wnioskodawczyni w kwocie (…) zł związanej z podziałem ich majątku wspólnego, na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego (datio in solutum).

Wnioskodawczyni powinna rozpoznać swój przychód od połowy ceny przypadającej na udział 1/2 części w sprzedawanym spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, z uwagi na to, że sprzedawane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego było objęte małżeńską wspólnością majątkową, a w takiej sytuacji każdy z małżonków powinien przyporządkować sobie połowę osiągniętego przychodu ze wspólnego majątku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm., dalej jako „ustawa o PIT”), źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie: w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Według art. 19 ust. 1 ustawy o PIT, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanej sprawie istotne jest zatem rozstrzygnięcie, kiedy doszło do nabycia (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przez Wnioskodawczynię nieruchomości, którą sprzedała (wraz z mężem) 31 stycznia 2025 r.

Nieruchomość została nabyta przez męża Wnioskodawczyni dwuetapowo, w częściach po 1/2 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…) przy ul. (…), objętego księgą wieczystą nr (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym. Pierwszy udział wynoszący 1/2 został nabyty w dniu 10 marca 2015 r. Następnie kolejny udział wynoszący 1/2 został nabyty w dniu 22 listopada 2023 r.

Zatem od końca roku, w którym nastąpiło nabycie pierwszego udziału 1/2 upłynął okres dłuższy niż pięć lat i zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o PIT zbycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem PIT. Natomiast od końca roku, w którym nastąpiło nabycie drugiego udziału 1/2 nie upłynął okres pięciu lat i od tej części udziału wystąpił przychód podatkowy.

W dniu 4 grudnia 2024 r. aktem notarialnym Rep. A nr (…) Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę darowizny. Na podstawie powyższej umowy darowizny mąż Wnioskodawczyni darował do wspólności ustawowej Wnioskodawczyni oraz sobie przysługujące jemu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (…) położonym w (…), przy ul. (…), objęte księgą wieczystą nr (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym.

Z uwagi na wyżej opisane okoliczności, konieczne jest przywołanie następujących przepisów ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):

§art. 31 § 1 tej ustawy, który stanowi, że:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

§art. 33 pkt 1 i 2 tej ustawy, który stanowi, że:

Do majątku osobistego każdego z małżonków, stosownie do art. 33 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy należą między innymi:

-przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

-przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

§art. 43 § 1 tej ustawy, który stanowi, że:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

§art. 47 § 1 tej ustawy, który stanowi, że:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Stosownie natomiast do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1620 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny - pod rygorem nieważności - powinna mieć formę aktu notarialnego.

Zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą, w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego.

Co równie istotne, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 933/18 wskazał, że:

Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) PDoFizU od daty, czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku osobistego jednego z nich do wspólnego majątku małżonków. Nie ma zatem podstaw prawnych, aby (...) termin nabycia (...) nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez Skarżącą nieruchomości datę jej nabycia przez męża, skoro została na mocy umowy darowizny objęta wspólnością małżeńską. W ocenie Sądu jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku osobistego jednego z nich do majątku wspólnego obojga małżonków jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 PDoFizU nieruchomości i innych praw majątkowych przez drugiego małżonka. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 PDoFizU nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. W ocenie Sądu konsekwencje podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego winny być identyczne, jak w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w trybie art. 48 KRO.

Wobec tego należy stwierdzić, że zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Podobne stanowisko wyrażono w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, tj. w:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 października 2024 r., znak 0115-KDIT3.4011.702.2024.1.AWO;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2024 r., znak 0113-KDIPT2-2.4011.93.2024.1.MK;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 sierpnia 2020 r., znak 0115-KDIT3.4011.444.2020.1.KR.

Należy zauważyć, że uwspólnienie w dniu 4 grudnia 2024 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…), przy ul. (…), objętego księgą wieczystą nr (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, dokonane w drodze darowizny do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża, na podstawie aktu notarialnym Rep. A nr (…), nie stanowiło odrębnego nabycia tego prawa dla podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawczyni powinna przyjąć datę nabycia do obliczenia okresu z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o PIT według nabycia zbywanego prawa przez Jej męża.

Następnie należy odnieść się do sposobu ustalania przychodu dla każdego z małżonków przy zbyciu składnika majątku objętego małżeńską wspólnością majątkową. Według Wnioskodawczyni każdy małżonek jest oddzielnym podatnikiem i powinien przyporządkować sobie połowę uzyskanego przychodu ze zbycia wspólnej nieruchomości.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o PIT, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z dnia 5 maja 2020 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.175.2020.2.JM:

„Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Natomiast w myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art, 9 ust. 1 i 1a; po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania. Oznacza to, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z małżonków, a nie małżonkowie łącznie. Obowiązek podatkowy obciąża zatem każdego z małżonków z osobna. Skoro każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to każdy z nich zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński i wyliczenia należnego podatku dochodowego”.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą w dniu 31 stycznia 2025 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (…) w budynku wielomieszkaniowym położonym w (…), przy ul. (…), objętego księgą wieczystą nr (…), wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym, za cenę (…) zł powstał przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakresie udziału 1/2 w tym prawie, nabytym przez męża Wnioskodawczyni w dniu 22 listopada 2023 r. od byłej małżonki. Wnioskodawczyni powinna przyporządkować sobie połowę powstałego przychodu. Cena sprzedaży całego prawa wyniosła (…) zł, zatem przychód do opodatkowania od części udziału 1/2 wyniósł (…) zł, a Wnioskodawczyni powinna przyporządkować sobie połowę tego przychodu, tj. przychód w kwocie (…) zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pani jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób (np. Pani męża).

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych, zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Natomiast organy, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost. Nie są wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych także należy stwierdzić, że zostały również wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą bowiem strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartych w nich stanowisk organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

W odniesieniu do wskazanych przez Panią we własnym stanowisku kwot wyjaśniam, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie odnoszę się do kwot i nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.