Interpretacja indywidualna -

Stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych:

‒w części dotyczącej uznania Pana działalności będącej przedmiotem zapytania za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe;

‒w pozostałej części – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan pismami z 16 czerwca i 4 lipca 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT. Prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na pracach projektowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace projektowe zlecane przez zleceniodawcę, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Efektem tych prac jest stworzenie kompleksowego rozwiązania programistycznego – projektu oprogramowania (dalej oprogramowanie). Poprzez projekt oprogramowania Wnioskodawca rozumie kompletną specyfikację dotyczącą UX/UI danego systemu.

Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazać należy, że ponosi również normalną kodeksową odpowiedzialność kontraktową wynikającą z art. 471 i n. k.c. W szczególności umowa łącząca ze zleceniodawcą nie nosi znamion umowy o pracę, w tym Wnioskodawca nie działa pod kierownictwem, w czasie i miejscu wskazanym przez  zleceniodawcę. Strony umówiły się zarówno co do czasu świadczenia, jak i miejsca świadczenia na zasadach swobody umów.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach prowadzonych prac twórczych stworzył/rozwinął projekty:

1.oprogramowania w postaci (...), takich jak: (...);

2.gry (...) są komercyjnie dostępnymi produktami; w tych grach (...).

Oprogramowanie to obejmuje (...). Gry powstały przy użyciu (...).

Wnioskodawca pełni kompleksową rolę w procesie tworzenia gier, zajmując się (...).

Podkreślenia wymaga fakt, że utwory tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę w każdym przypadku są chronione przez art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Wskazać należy, że w zakresie rozwoju oprogramowania, Wnioskodawca staje się użytkownikiem takiego na mocy postanowień umowy o świadczenie usług podpisanej ze zleceniodawcą. Zobowiązuje Wnioskodawcę do rozwoju projektu oprogramowania, które to rozwinięcie stanowi odrębne programy komputerowe chronione w art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb klientów. Działania Wnioskodawcy zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wskazane powyżej efekty prowadzonych prac twórczych kwalifikują się jako prace prowadzące do powstania utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.) bądź poprzez stworzenie nowego projektu programu komputerowego, bądź poprzez twórczą zmianę (opracowanie) istniejącego projektu programu komputerowego (systemu wykorzystywanego przez klienta Wnioskodawcy). W przypadku rozwijania projektów programów komputerowych, powstają utwory zależne, o których mowa w art. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Natomiast w ramach podejmowanej działalności Wnioskodawca podejmuje działalność twórczą, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działania te podejmowane są przez Wnioskodawcę od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że brak prowadzenia prac rozwojowych uniemożliwiłoby mu uzyskanie przychodu.

Dodatkowo, Wnioskodawca w zakresie tworzenia i rozwijania projektów programów komputerowych nie prowadzi innych prac niż prace rozwojowe, prowadząc je oddzielnie na każdy projekt. Prace zmierzające do stworzenia lub rozwinięcia programu komputerowego, kończą się pozytywnym wynikiem, którego efektem jest program komputerowy w zakresie kompletu specyfikacji dotyczących UX/UI. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki we wszystkich efektach swojej pracy.

Na zakończenie uznać należy, iż projekty polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy i jego zleceniodawcy.

Wnioskodawca przenosi ogół praw autorskich na rzecz zleceniodawcy na mocy umowy o świadczenie usług. Przenosi prawa autorskie odpłatnie na rzecz zleceniodawcy. Przeniesienie praw majątkowych na zleceniodawcę następuje na podstawie pisemnej umowy na wskazanych w niej polach eksploatacji, są to warunki zgodne z art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca uzyskuje ze sprzedaży praw majątkowych do programów komputerowych (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box), uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT, w latach 2020-2024 oraz latach przyszłych od 2025 roku. Wnioskodawca wskazuje, że opisany stan faktyczny będzie miał miejsce także w latach przyszłych.

W pierwszej kolejności, Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji pozaksięgowej dokonuje wyodrębnienia kwalifikowanych praw własności intelektualnej (prawa IP Box). Wyodrębnionymi prawami IP Box będą majątkowe prawa autorskie do oprogramowania.

Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił szereg kosztów bezpośrednio w następujący sposób funkcjonalnie związanych z tworzeniem i rozwojem oprogramowania, tj.:

1.koszty usług księgowych - związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową; księgowość wskazuje jakie koszty są kosztami poniesionymi w danym okresie, wskazuje prawidłowość przyporządkowania ze strony księgowej danych kosztów do IP oraz umożliwia rozdział faktury za usługi, ponadto wskazuje pod którą pozycją dany koszt znajduje się w KPiR;

2. składki na ubezpieczenie społeczne i fundusz pracy - element obligatoryjny przy prowadzeniu działalności gospodarczej;

3. koszty samochodowe - niezbędne do przemieszczania się w celu spotkania ze zleceniodawcą i omówienia postępów zlecenia;

4. Internet - niezbędny w celu tworzenia aplikacji oraz weryfikacji ich działania, pozwala wykonywać pracę programistyczną, gdyż bez Internetu nie byłoby możliwe podłączenie do serwerów, urządzeń, repozytoriów kodu oraz pracowników zaangażowanych w projekty po stronie kontrahenta; Internet jest także niezbędny do pogłębiania wiedzy w zakresie najnowszych dobrych praktyk programistycznych i rozwiązywania problemów;

5. koszty telekomunikacyjne - niezbędne w celu kontaktu ze zleceniodawcą;

6. szkolenia - pozwalają na zgłębienie wiedzy z szeroko rozumianego obszaru programowania, co przekłada się na działania w pracy i pozwala na przyswojenie różnych podejść do danego problemu, poszerza horyzonty i daje większą swobodę w doborze rozwiązań programistycznych;

7. wyjazdy służbowe - niezbędne podczas wyjazdów do klienta w celu bezpośredniego zweryfikowania postępu w projekcie;

8. licencja na oprogramowania - niezbędna w celu wykonania zlecenia.

Różnica pomiędzy ustalonymi w powyższy sposób przychodami IP Box oraz kosztami IP Box stanowić będzie dochód z praw IP Box (dochód IP Box).

Pozostały dochód osiągany przez Wnioskodawcę podlegał będzie opodatkowaniu PIT na zasadach ogólnych (podatek liniowy). Poprzez pozostały dochód Wnioskodawca rozumie zarówno spotkania poimplementacyjne jak i konsultacje niezwiązane z tworzeniem lub rozwijaniem programów komputerowych. Wynagrodzenie za świadczenie usług jest bowiem łączną zapłatą za usługi programistyczne. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie wyodrębnia na fakturze osobnej pozycji dotyczącej przeniesienia praw majątkowych do stworzonego lub rozwiniętego oprogramowania to jest w stanie je wyodrębnić na podstawie prowadzonych ewidencji i zapisek.

Jak zostało już wspomniane, Wnioskodawca wyodrębnia w prowadzonej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, prawa IP Box (prawa autorskie do oprogramowania), spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. Wnioskodawca w przedmiotowej ewidencji dokonuje wyodrębnienia przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca dokonuje również wyodrębnienia kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde prawo własności intelektualnej. Rozwiązanie ewidencyjne umożliwia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco od dnia 1 stycznia 2020 roku.

Uzupełnienie wniosku

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „Projektu programowania” należy rozumieć programy w jakiejkolwiek formie, w tym program testujący działanie innego programu, aplikacje, oprogramowania, produkty, utwory, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe i prace rozwojowe prowadzące do wytworzenia lub rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie. Projekty te stanowią kompleksowe utwory, które determinują sposób funkcjonowania, wygląd i doświadczenie użytkownika końcowego w grze komputerowej.

Kompletna specyfikacja dotycząca UX/UI (User Experience/User Interface) danego systemu to całościowy zbiór dokumentów, wytycznych, prototypów i makiet opisujących sposób interakcji użytkownika z programem komputerowym (grą) oraz wizualną stronę tej interakcji.

UX (User Experience) to doświadczenie użytkownika obejmujące całokształt wrażeń, emocji i informacji, opis mechanik i systemów gry, narrację, informacje o płynności rozgrywki, satysfakcji gracza i koncepcjach pozwalających na stworzenie angażującego doświadczenia.

UI (User Interface) to interfejs użytkownika - wizualna warstwa programu umożliwiająca interakcję z grą. Specyfikacja UI zawiera: projekty menu, ekranów gry, HUD-a (Heads-Up Display), elementy nawigacyjne, przyciski, wskaźniki, ikony, system powiadomień, kolorystykę, typografię, identyfikację wizualną oraz inne elementy graficzne.

Efektem pracy Wnioskodawcy nie są wyłącznie specyfikacje dotyczące UX/UI. Wnioskodawca tworzy kompleksowe projekty gier wideo, które obejmują znacznie szerszy zakres niż sama specyfikacja UX/UI. Efektem pracy jest całościowa koncepcja gry obejmująca:

- projekt i wizję świata gry,

- narrację, fabułę i dialogi,

- mechaniki rozgrywki i systemy interakcji,

- projektowanie poziomów,

- specyfikację postaci i przeciwników,

- projektowanie systemów progresji,

- scenariusze przerywników filmowych,

- projektowanie elementów audio-wizualnych,

- dokumentację techniczną dla zespołu deweloperskiego,

- materiały promocyjne i pozycjonowanie marketingowe,

- testy użyteczności i funkcjonalności.

Wszystkie te elementy stanowią integralną część programu komputerowego, jakim jest gra wideo, i są niezbędne do jej prawidłowego funkcjonowania.

Efekt pracy Wnioskodawcy ma postać kompletnego projektu gry komputerowej, składającego się z następujących elementów:

- (...).

Proces tworzenia projektu gry przez Wnioskodawcę jest wieloetapowy:

1. faza koncepcyjna - opracowanie głównego pomysłu, wizji, podstawowych mechanik i świata gry;

2. faza preprodukcji - rozwinięcie koncepcji, stworzenie dokumentacji projektowej, prototypów, makiet;

3. faza projektowania szczegółowego - dopracowanie wszystkich elementów, tworzenie szczegółowych wytycznych dla zespołu;

4. faza testowania koncepcji - weryfikacja założeń poprzez testy z użytkownikami;

5. faza implementacji - współpraca z zespołem programistów, artystów i testerów przy wdrażaniu projektu;

6. faza iteracji - wprowadzanie zmian i ulepszeń na podstawie testów i feedbacku;

7. faza finalizacji - dopracowanie wszystkich elementów projektu przed wydaniem produktu.

Wnioskodawca korzysta z nowoczesnych narzędzi projektowych, takich jak (...).

Zakres prac Wnioskodawcy obejmuje:

–opracowanie podstawowej koncepcji gry i jej wizji,

–stworzenie identyfikacji wizualnej i klimatu gry,

–projektowanie głównych mechanik i systemów rozgrywki,

–nadzorowanie procesu tworzenia poziomów i narracji,

–projektowanie interakcji użytkownika z grą,

–tworzenie dokumentacji projektowej dla zespołu deweloperskiego,

–definiowanie kryteriów jakości i standardów produkcji,

–kierowanie procesem testowania i iteracji,

–nadzór nad implementacją elementów projektu,

–ocena i zatwierdzanie prac wykonanych przez zespół,

–tworzenie materiałów promocyjnych i marketingowych,

–prowadzenie badań rynkowych i testów użyteczności.

Rola Wnioskodawcy polega na tworzeniu i utrzymywaniu spójnej wizji produktu oraz przekładaniu jej na konkretne wytyczne dla zespołu realizującego projekt.

Projekty Wnioskodawcy zawierają diagramy opisujące kolejne kroki działania programu komputerowego, w tym szczegółowe schematy przepływu (flowcharty) pokazujące interakcje użytkownika z programem.

Wnioskodawca tworzy szczegółowe makiety interfejsu użytkownika w programach (...). Makiety te obejmują wszystkie ekrany gry: menu główne, ekrany ładowania, HUD, menu pauzy, ekrany dialogowe, inwentarz, dziennik zadań, mapy, panele statystyk i inne elementy interfejsu.

Wnioskodawca tworzy interaktywne prototypy będące połączonymi ze sobą makietami, które symulują docelowe działanie programu komputerowego.

Pojęcia „projekt oprogramowania” i „oprogramowanie” nie są tożsame. Projekt oprogramowania to kompleksowy zbiór dokumentacji, koncepcji, wytycznych, diagramów, makiet i prototypów, które definiują, jak oprogramowanie ma działać, wyglądać i funkcjonować. Jest to szczegółowy plan i specyfikacja stanowiąca podstawę do tworzenia oprogramowania. Oprogramowanie natomiast to finalny produkt - zestaw instrukcji zapisanych w postaci kodu źródłowego, który po kompilacji tworzy działający program komputerowy wykonujący określone zadania zgodnie z projektem.

W kontekście działalności Wnioskodawcy, tworzy i rozwija projekty oprogramowania w postaci gier wideo, które następnie są implementowane przez zespół programistów jako oprogramowanie. Praca Wnioskodawcy koncentruje się na projekcie oprogramowania, który stanowi niezbędną podstawę do stworzenia finalnego oprogramowania.

Tworzone przez Wnioskodawcę projekty oprogramowania stanowią kompleksowe systemy rozgrywki, mechaniki interakcji, interfejs użytkownika (UI), moduły narracyjne, wizualne oraz samouczki (tutoriale).

Przeznaczenie: są przeznaczone do dostarczania interaktywnej rozrywki, łącząc elementy (...) w unikalne doświadczenia dla użytkownika.

Funkcje:

- (...)

Innowacyjność:

- „(...)” wprowadza (...);

- „(...)” oferuje innowacyjny system (...);

- projekty Wnioskodawcy wykorzystują (...);

- zastosowano autorskie algorytmy (...).

Innowacyjność tych projektów została potwierdzona przez (...), a także rejestrację znaku towarowego „(...)” na terenie UE.

Interfejsy użytkownika w projektach Wnioskodawcy były przedmiotem testów interoperacyjności i przeszły pozytywne testy współdziałania z innymi elementami programu komputerowego. Tworzone projekty, zawierają szczegółowe specyfikacje określające architekturę systemu informatycznego, specyfikacje programu komputerowego, specyfikację interfejsów, specyfikacje struktury danych, specyfikacje algorytmów.

Innowacyjność rozwiązań polega na wykorzystaniu najnowszych technologii umożliwiających rozwiązywanie coraz to bardziej skomplikowanych problemów, jak również tworzenie projektu nigdy wcześniej niespotkanego. Rozwój projektu wymaga najwyższej jakości staranności, jak również innowacyjności, by ostateczny produkt był w stanie odpowiadać na oczekiwania konsumentów, jak również wyróżnić się na tle konkurencji.

W związku z wytwarzaniem projektów Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe na rzecz zleceniodawcy. Przeniesienie praw autorskich następuje na podstawie pisemnej umowy o świadczenie usług, zgodnie z wymogami art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się w opracowywaniu unikalnych, oryginalnych koncepcji gier wideo oraz rozwijaniu istniejących projektów poprzez innowacyjne rozwiązania. W przypadku gry „(...)”, która ew(...), Wnioskodawca podjął następujące działania usprawniające:

-przeprojektowanie systemu (...)

-wprowadzenie nowego systemu (...);

-opracowanie zaawansowanego systemu (...);

-stworzenie nowego interfejsu (...);

-rozbudowanie systemu (...).

Te usprawnienia znacząco rozszerzyły możliwości gry, tworząc nowe doświadczenie dla użytkowników i stanowiąc istotny rozwój oryginalnego projektu.

W praktyce projektowej Wnioskodawcy zastosowano następujące nowe narzędzia, koncepcje i rozwiązania:

-wdrożenie zaawansowanych (...);

-zastosowanie systemu (...);

-wykorzystanie (...);

-implementacja nowego systemu (...);

-opracowanie innowacyjnego systemu (...).

Te nowe rozwiązania powodują, że wytworzone projekty znacząco różnią się od wcześniejszych prac Wnioskodawcy poprzez:

-zwiększoną (...);

-wyższy poziom złożoności systemów (...);

-większą (...);

-ulepszoną (...);

-(...).

Zastosowanie następujących technologii i narzędzi powoduje, że nowe projekty Wnioskodawcy różnią się od wcześniejszych rozwiązań:

-wykorzystanie (...);

-implementacja systemu (...);

-zastosowanie (...);

-wykorzystanie (...);

-zastosowanie systemu (...);

-implementacja (...).

Dzięki zastosowaniu tych technologii, nowe projekty Wnioskodawcy charakteryzują się:

-znacznie wyższą jakością wizualną;

-bardziej realistyczną fizyką;

-lepszą wydajnością;

-większą interaktywnością elementów środowiska;

-bardziej intuicyjnym interfejsem użytkownika;

-bardziej spójnym procesem twórczym i dokumentacją.

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób zaplanowany, metodyczny i systematyczny. Wnioskodawca stosuje profesjonalną metodologię zarządzania projektami gier wideo, która obejmuje:

1. fazę koncepcyjną z jasno określonymi celami i zakresem projektu;

2. szczegółowe planowanie z podziałem na etapy produkcji (preprodukcja, produkcja, postprodukcja);

3. system kamieni milowych (milestones) do śledzenia postępów;

4. regularny cykl iteracji i testowania;

5. metodologię Agile dostosowaną do specyfiki produkcji gier wideo;

6. systematyczne przeglądy postępów i jakości;

7. cykliczne aktualizacje dokumentacji projektowej.

Każdy projekt ma jasno określone cele biznesowe, artystyczne i techniczne, które są regularnie weryfikowane i aktualizowane w miarę postępu prac.

Wnioskodawca stworzył nowy program komputerowy, co stanowiło jego główny cel. Umożliwiło to usprawnienie działania zleceniodawcy, jego działalności i dodatkowo nie spowodowało przy tym zwiększenia jego zapotrzebowania kadrowego. Wnioskodawca poprzez systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez niego działań w zakresie czynności opisanych we wniosku, rozumie świadczenie każdego dnia, nie traktuje swojej działalności jako dorywczej. Wnioskodawca tworzył wewnętrzne harmonogramy w okresie tworzenia programu komputerowego, które umożliwiały mu zaplanowanie deadlinów i pilnowanie terminów.

Wnioskodawca posiada profesjonalną wiedzę w zakresie programowania programów komputerowych, popartą odpowiednim doświadczeniem zawodowym. Wnioskodawca łączy wiedzę teoretyczną z praktyczną w szczególności w zakresie pisania skryptów w językach programowania. Wnioskodawca oferuje swojemu zleceniodawcy takie produkty, jakie są przedmiotem jego zapotrzebowania. Nie posiada konkretnego asortymentu.

Nowe zastosowania i usprawnienia będą odróżniać tworzone i rozwijane oprogramowanie od już istniejących, tj.:

-(...).

Tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę projekty oparte są na następujących rozwiązaniach technologicznych:

–(...).

Wnioskodawca realizował te zaplanowane przedsięwzięcie w formie zorganizowanej. W pierwszej kolejności zebrał wszystkie wymagania biznesowe, dzięki czemu mógł określić zarówno jakie technologie i języki programowania wykorzysta ale również określić, czy dane rozwiązane na ten moment jest możliwe do stworzenia. Następnie, korzystając z konkretnych technologii i języków programowania tworzy prototyp, który po fazie testów implementował do zleceniodawcy.

Efektem działań Wnioskodawcy są innowacyjne projekty gier wideo, które wprowadzają nowe zastosowania w kilku obszarach:

1. nowe podejście do (...);

2. innowacyjne połączenie systemów (...);

3. nowy model (...);

4. unikalne zastosowanie (...);

5. nowatorski system (...).

Efekty prac Wnioskodawcy w postaci programów komputerowych lub ich części, do których majątkowe prawa autorskie Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

-zawsze odznaczały się odznaczały się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

-nie były efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

-nie były jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez zleceniodawcę.

Przeniesienie praw majątkowych odbywa się na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej ze wskazanymi polami eksploatacji, na których następuje takie przeniesienie. Przeniesienie praw majątkowych następuje bez dodatkowych dokumentów w momencie ustalenia utworu, poprzez fizyczne wydanie kodu źródłowego w postaci programu komputerowego. Wyodrębnienie programu komputerowego/oprogramowania komputerowego następuje w momencie jego ukończenia. Wnioskodawca przekazuje program zleceniodawcy, a zleceniodawca go przyjmie. Potwierdzeniem przeniesienia tych praw będzie fizyczne wydanie kodu poprzez umieszczenie go w repozytorium w chmurze.

W każdym przypadku, zarówno w przypadku tworzenia, jak i rozwijania utworów, efekty prac Wnioskodawcy były odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem „usługi księgowe” należy rozumieć wydatek Wnioskodawcy związany z opłatą na rzecz podmiotu zewnętrznego, biura rachunkowego za prowadzenie pełnej księgowości; nie obejmuje opłaty za wydanie interpretacji. Koszty samochodowe obejmują zakup paliwa i serwisy. Szkolenia, w których uczestniczy Wnioskodawca obejmują:

-kursy i konferencje dotyczące projektowania (...);

-szkolenia z (...);

-warsztaty z (...);

-kursy z zakresu (...);

-szkolenia z (...);

-warsztaty z (...).

Szkolenia te bezpośrednio przekładają się na tworzenie oprogramowania poprzez:

-poszerzanie wiedzy Wnioskodawcy o najnowsze trendy i technologie w branży;

-doskonalenie umiejętności projektowania systemów gry i interfejsu użytkownika;

-zapoznawanie się z innowacyjnymi technikami narracyjnymi i projektowymi;

-poznawanie nowych narzędzi i metod tworzenia prototypów;

-doskonalenie umiejętności zarządzania zespołem projektowym;

Nabyta wiedza jest natychmiast wykorzystywana w projektach Wnioskodawcy, co przekłada się na wyższą jakość i innowacyjność tworzonych rozwiązań.

Koszty wyjazdów służbowych Wnioskodawcy obejmują:

-podróże do siedziby zleceniodawcy w celu konsultacji projektów i prezentacji postępów prac,

-wyjazdy na konferencje branżowe (...).

Koszty te dotyczą zarówno spotkań z kontrahentami, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy, jak i potencjalnymi partnerami biznesowymi oraz uczestnictwa w wydarzeniach branżowych istotnych dla rozwoju projektów.

Licencje oprogramowania wykorzystywane przez Wnioskodawcę obejmują:

- licencja na (...)

- licencja na (...),

- licencja na (...)

- licencja na (...),

- licencja na (...),

- licencja na (...),

- licencja na (...),

- licencja na (...),

- licencja na (...),

- licencja na (...).

Licencje te są niezbędne do prowadzenia działalności projektowej w zakresie tworzenia gier wideo, umożliwiając Wnioskodawcy tworzenie prototypów, dokumentacji, koncepcji wizualnych i interfejsów użytkownika, które są integralną częścią projektów oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje, że koszty te zostały poniesione w trakcie prowadzenia przez niego działalności o charakterze rozwojowym.

Zakupione oprogramowanie jest instalowane w celu poprawnego działania komputera/laptopa lub tworzenia programu komputerowego będącego przedmiotem wniosku. Zakupiona licencja na oprogramowanie nie stanowi nabycia, o którym mowa w lit. b, c i d wskaźnika nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Pytania

1. Czy opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwoju projektu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT?

2. Czy prawa IP Box, tj. autorskie prawa majątkowe do projektu programu komputerowego, wskazane w niniejszym wniosku będące efektem tworzenia lub rozwijania projektu oprogramowania, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3. Czy dochód osiągany z przeniesienia praw IP Box (autorskich praw majątkowych do programów komputerowych) z tytułu tworzenia i rozwoju projektów programów komputerowych wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%?

4. Czy ustalając wskaźnik nexus, Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględniania kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu projektu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 5a ust. 38 ustawy o PIT przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ustawodawca definiując w art. 5a ust. 39 ustawy o PIT termin badania naukowe oraz definiując pojęcie prace rozwojowe odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.). Tym samym, przez badania naukowe zgodnie z art. 5a ust. 39 w zw. z art. 4 ust. 2 UPSWN, rozumie się:

- badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

- badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 5a ust. 38 w zw. z art. 4 ust. 3 UPSWN, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest dostawcą usług analitycznych/konsultacyjnych i projektowych IT . W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace zlecane przez klientów, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Prace badawczo-rozwojowe są realizowane w sposób ciągły i systematyczny. W celu realizacji prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii.

Należy przy tym podkreślić, iż opisane w stanie faktycznym podejmowane prace zmierzające do stworzenia projektu oprogramowania nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy przed którymi stawiana jest Wnioskodawca wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawa IP Box, tj. autorskie prawa majątkowe do projektu programu komputerowego, wskazane w niniejszym wniosku będące efektem tworzenia projektów programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Za takie ustawodawca w art. 30ca ust. 1 uPIT traktuje m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest jego ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przedmiotowym wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przejaw jego działań prowadzonych w ramach działalności gospodarczej stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy o PIT. Jego praca spełnia bowiem definicje prac rozwojowych zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.), Wnioskodawca wskazuje, że w ramach działalności m.in. „tworzy” i „rozwija” oprogramowanie, co ustawodawca wymaga, aby uznać je za prace rozwojowe.

Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę, są programami komputerowymi, podlegającymi osobnej ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi MF do IP BOX (pkt. 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdzono ponadto, że pojęcie to należy traktować szeroko. Wnioskodawca w takim przypadku wytwarza program komputerowy. Nadto jak zostało wyżej podkreślone, podlega on ochronie prawnej.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód osiągany z przeniesienia praw IP Box (autorskich praw majątkowych do projektów programów komputerowych) z tytułu tworzenia i rozwijania projektów programów komputerowych wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych na zlecenie. Wnioskodawca przenosi prawa autorskiego do programów wytworzonych na zleceniodawców za wynagrodzeniem, które jest zliczone jako składowa usługi. Wnioskodawca ponosi koszty, które mogą być uznane za bezpośrednie bowiem są związane bezpośrednio z tworzeniem projektów oprogramowania. Wobec czego, Wnioskodawca jest w stanie ustalić wskaźnik nexus dla tworzonych IP. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności oraz nie działa pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wskazanym przez zleceniodawcę.

Zarówno tworzone jak i rozwijane (tworzone funkcjonalności implementowane w kod źródłowy) są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 30ca ust. 2, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw. W odesłaniu do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.) w art. 1 ustawodawca wskazuje, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT podatnik zobowiązany jest zaprowadzić ewidencję, która umożliwia wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach - tu podatkowych. Prowadzenie ewidencji pozaksięgowej w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Z uwagi na to, że Wnioskodawca spełnia te wszystkie przesłanki ma prawo do opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw autorskich w stawce 5%.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając wskaźnik nexus, Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględniania wszystkich kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika.

Ustawodawca w art. 30ca ust. 4 uPIT, wskazuje, ze podatnik chcący skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej, zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik nexus. Jedną ze składowych mających zastosowanie w przedmiotowym wskaźników, są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zastrzeżono przy tym, że nie wszystkie koszty uznać można za kwalifikowane. Nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się tu katalogiem otwartym takich kosztów. Jednak, wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej.

Głównymi kosztami Wnioskodawcy w prowadzonej działalności są koszty bezpośrednio związane z działalnością polegającą na realizacji praw autorskich opisanych szeroko w stanie faktycznym, tj.:

1. koszty usług księgowych - związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową; księgowość wskazuje jakie koszty są kosztami poniesionymi w danym okresie, wskazuje prawidłowość przyporządkowania ze strony księgowej danych kosztów do IP oraz umożliwia rozdział faktury za usługi, ponadto wskazuje pod którą pozycją dany koszt znajduje się w KPiR;

2. składki na ubezpieczenie społeczne i fundusz pracy - element obligatoryjny przy prowadzeniu działalności gospodarczej;

3. koszty samochodowe - niezbędne do przemieszczania się w celu spotkania ze zleceniodawcą i omówienia postępów zlecenia;

4. Internet - niezbędny w celu tworzenia aplikacji oraz weryfikacji ich działania, pozwala wykonywać pracę programistyczną, gdyż bez Internetu nie byłoby możliwe podłączenie do serwerów, urządzeń, repozytoriów kodu oraz pracowników zaangażowanych w projekty po stronie kontrahenta; Internet jest także niezbędny do pogłębiania wiedzy w zakresie najnowszych dobrych praktyk programistycznych i rozwiązywania problemów;

5. koszty telekomunikacyjne - niezbędne w celu kontaktu ze zleceniodawcą;

6. szkolenia - pozwalają na zgłębienie wiedzy z szeroko rozumianego obszaru programowania, co przekłada się na działania w pracy i pozwala na przyswojenie różnych podejść do danego problemu, poszerza horyzonty i daje większą swobodę w doborze rozwiązań programistycznych;

7. wyjazdy służbowe - niezbędne podczas wyjazdów do klienta w celu bezpośredniego zweryfikowania postępu w projekcie;

8. licencja na oprogramowania - niezbędna w celu wykonania zlecenia.

Są to koszty bezpośrednie, a więc takie, których wartość powinna zostać zaliczona przy obliczaniu wskaźnika nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak wynika z treści wniosku, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan prace projektowe prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Efektem tych prac jest stworzenie kompleksowego rozwiązania.

Wskazał Pan, że w ramach prowadzonych prac twórczych stworzył/rozwinął projekty oprogramowania w postaci innowacyjnych gier komputerowych, takich jak: (...). Efektem Pana pracy jest kompletny projekt gry komputerowej, składający się z następujących elementów:

- (...)

Tworzy i rozwija Pan projekty oprogramowania w postaci gier wideo, które następnie są implementowane przez zespół programistów jako oprogramowanie.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Wskazał Pan, że projekty mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Opracowuje Pan nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Pana i jego zleceniodawcy. Innowacyjność Pana rozwiązań polega na wykorzystaniu najnowszych technologii umożliwiających rozwiązywanie coraz to bardziej skomplikowanych problemów, jak również tworzenie projektu nigdy wcześniej niespotkanego. Rozwój projektu wymaga najwyższej jakości staranności, jak również innowacyjności, by ostateczny produkt był w stanie odpowiadać na oczekiwania konsumentów, jak również wyróżnić się na tle konkurencji. Twórczy charakter Pana działalności przejawia się w opracowywaniu unikalnych, oryginalnych koncepcji gier wideo oraz rozwijaniu istniejących projektów poprzez innowacyjne rozwiązania.

Efekty Pana prac, do których majątkowe prawa autorskie przenosi na zleceniodawcę zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

- zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

- nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

- nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez zleceniodawcę.

Zatem prowadzona przez Pana działalność ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że działalność prowadzona jest przez Pana w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb klientów. Pana działania zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Poprzez systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Pana działań w zakresie czynności opisanych we wniosku, rozumie Pan świadczenie każdego dnia, nie traktuje Pan swojej działalności jako dorywczą.

Tworzył Pan wewnętrzne harmonogramy w okresie tworzenia programu komputerowego, które umożliwiały Panu zaplanowanie deadlinów i pilnowanie terminów.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że podejmuje Pan działalność, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazuje Pan we wniosku, nie prowadzi Pan badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W ramach działalności podejmuje Pan działalność twórczą, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w tym zakresie (odnoszącym się do pytania nr 1) Pana stanowisko jest prawidłowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

a+b × 1,3a+b+c+d  

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.; dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Z opisu sprawy wynika, że efektem Pana pracy jest całościowa koncepcja gry obejmująca:

- projekt i wizję świata gry,

- narrację, fabułę i dialogi,

- mechaniki rozgrywki i systemy interakcji,

- projektowanie poziomów,

- specyfikację postaci i przeciwników,

- projektowanie systemów progresji,

- scenariusze przerywników filmowych,

- projektowanie elementów audio-wizualnych,

- dokumentację techniczną dla zespołu deweloperskiego,

- materiały promocyjne i pozycjonowanie marketingowe,

- testy użyteczności i funkcjonalności.

W skład projektu wchodzą:

- (...)

Wskazać trzeba, że z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

a)przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

b)należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, m.in. autorskie prawo do programu komputerowego;

c)podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, w przypadku tworzenia, rozwijania, ulepszania programu komputerowego (oprogramowania), w sytuacji, gdy powstaje program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz jest wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, wówczas powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W okolicznościach niniejszej sprawy taka sytuacja nie występuje, bowiem jakkolwiek tworzona przez Pana dokumentacja jest ściśle związana z programami komputerowymi, nie stanowi jednak kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z opisu sprawy wynika, że efektem Pana pracy jest koncepcja gry obejmująca projekt i wizję świata gry, narrację, fabułę i dialogi, mechaniki rozgrywki i systemy interakcji, projektowanie poziomów, specyfikację postaci i przeciwników, a zatem skupia się Pan przede wszystkim na projekcie warstwy fabularno-wizualnej a nie informatyczno-programistycznej. Pana projekty opisują sposób funkcjonowania, wygląd i doświadczenie użytkownika końcowego w grze komputerowej, zawierają diagramy opisujące kolejne kroki działania programu komputerowego, w tym szczegółowe schematy pokazujące interakcje użytkownika z programem.

Jak wskazał Pan we wniosku, jego rola polega na tworzeniu spójnej wizji produktu oraz przekładaniu jej na konkretne wytyczne dla zespołu realizującego projekt. Tworzy i rozwija Pan projekty, które następnie są implementowane przez zespół programistów jako oprogramowanie.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że tworzone przez Pana projekty gier komputerowych są instrukcją komend adresowanych do programistów, a nie komend adresowanych do komputera, które pozwalają przekształcić je do postaci kodu źródłowego. Produkt ten występuje w postaci diagramów opisujących kolejne kroki działania programu komputerowego z wyszczególnieniem miejsc interakcji użytkownik – program komputerowy, makiet pokazujących jak rozmieszczone mają być elementy interfejsu, jakie to są elementy i jak zachowują się po interakcji z użytkownikiem oraz prototypów będących odpowiednio połączonymi ze sobą makietami stymulującymi docelowe działanie programu komputerowego. Tym samym nie tworzy Pan samodzielnie programu komputerowego, co oznacza, że nie powstaje – wbrew Panu twierdzeniu – program komputerowy, do którego przenosi Pan autorskie prawo.

Dlatego też uzyskiwane przez Pana dochody z tytułu wykonywanych prac opisanych we wniosku, polegających na tworzeniu projektu gier komputerowych nie stanowią dochodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej (…), o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że wyłącznie w sytuacji, gdyby efektem Pana pracy był program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, mielibyśmy do czynienia z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego).

Zatem, skoro tworzy Pan jedynie projekty gier komputerowych (składające się z dokumentacji koncepcyjnej, technicznej; projektów wizualnych; projektów interfejsu użytkownika; projektów systemów rozgrywki; projektów poziomów; projektów narracyjnych, prototypów interaktywnych; materiałów audio-wizualnych; materiałów marketingowych) zwierające diagramy opisujące kolejne kroki działania programu komputerowego z wyszczególnieniem miejsc interakcji użytkownik – program komputerowy, makiety pokazujące, jak rozmieszczone mają być elementy interfejsu oraz prototypy będące odpowiednio połączonymi ze sobą makietami stymulującymi docelowe działanie programu komputerowego, to w opisanych okolicznościach nie można przyjąć, że prawo autorskie do takiego wytworzonego projektu gier komputerowych, a więc do części programu komputerowego, stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu warto przywołać Dyrektywę Rady z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (91/250/EWG), w której wskazano, że: „(…) części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”.

Natomiast „Aby ustalić, czym w konkretnej sytuacji jest interfejs użytkownika należy uwzględnić specyfikę danego programu komputerowego. Jednakże, potocznie mówiąc, interfejsem użytkownika jest wszystko to, co jest widziane gołym okiem (też za pomocą innych zmysłów) przy korzystaniu z programu komputerowego.

Interfejs użytkownika występuje jako:

‒interfejs tekstowy

‒interfejs graficzny.

Interfejs graficzny sprowadza się najczęściej do standardowego okna programu” (https://cyberlawbyjudyta.com/2019/03/01/prawa-autorskie-do-interfejsu-uzytkownika/, https://www.kancelariaepoque.pl/post/prawa-autorskie-do-interfejsu-u%C5%BCytkownika).

W informatyce najczęściej jako „interfejs użytkownika” rozpatruje się część oprogramowania zajmującą się obsługą urządzeń wejścia-wyjścia przeznaczonych dla interakcji z użytkownikiem (https://pl.wikipedia.org/wiki/Interfejs_u%C5%BCytkownika).

Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie Bezpecnostni softwarova asociace – Svaz softwarove ochrany przeciwko Ministerstvu kultury (C-393/09) uznał, że:

„Interfejsy są częściami programu komputerowego umożliwiającymi wzajemne połączenie i interakcję wszystkich elementów oprogramowania i sprzętu komputerowego z innym oprogramowaniem i sprzętem, jak również z użytkownikami, tak aby stały się one w pełni funkcjonalne. Graficzny interfejs użytkownika stanowi element programu komputerowego, za pomocą którego użytkownicy wykorzystują właściwości programu. W związku z tym, interfejs nie stanowi formy wyrażania programu komputerowego i nie może korzystać ze szczególnej ochrony przyznanej na mocy tej dyrektywy w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych”.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Trybunał zauważył, że graficzny interfejs użytkownika nie pozwala na powielanie programu komputerowego. Stanowi on jedynie element programu, za pomocą którego użytkownicy wykorzystują właściwości omawianego programu. Wynika stąd, że interfejs ten nie stanowi formy wyrażenia programu komputerowego w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 91/250 oraz że w konsekwencji nie może korzystać ze szczególnej ochrony przyznanej na mocy tej dyrektywy programom komputerowym w prawie autorskim.

„Graficzny interfejs użytkownika jest interfejsem interakcji, pozwalającym na komunikację pomiędzy programem komputerowym a użytkownikiem. W związku z tym graficzny interfejs użytkownika nie pozwala na powielanie tego programu komputerowego, lecz stanowi po prostu element tego programu, za pomocą którego użytkownicy wykorzystują właściwości omawianego programu”. Innymi słowy, nie można uznać interfejsów za formę wyrażenia programu, gdyż wykorzystując interfejs nie jesteśmy w stanie odtworzyć treści programu komputerowego. Natomiast trzeba zauważyć, na co zresztą zwrócił również uwagę TSUE w komentowanym orzeczeniu, że interfejs – jeśli będzie spełniał warunki uznania go za utwór – może być chroniony na podstawie przepisów ogólnych” (https://www.parp.gov.pl/component/content/article/57199:ochrona-programow-komputerowych-w-prawie-wlasnosci-intelektualnej-czesc-i).

W sprawie SAS Institute v. World Programming Ltd. - C-406/10 TSUE przyznał jednak, że interfejs użytkownika może zostać objęty ochroną, ale musi charakteryzować się wyrazem własnej twórczości intelektualnej swego autora i podkreśla istotę ustalenia w takim przypadku, czy spełnione zostało kryterium oryginalności. W tej sprawie TSUE odniósł się do sprawy C-393/09, powtórzył i dookreślił, że interfejs użytkownika jako taki nie podlega szczególnej ochronie prawa autorskiego i dodał, że stanowi on element programu zapisanego kodem i przez to podlega ochronie (https://cyberlawbyjudyta.com/2019/03/01/prawa-autorskie-do-interfejsu-uzytkownika/).

Z objaśnień w zakresie IP Box ust. 85 wynika:

Oczywiście to, czy dany interfejs stanowi funkcjonalną część programu komputerowego, podlega każdorazowo odrębnej ocenie i nie może wynikać tylko lub głównie z nazwy elementu danego produktu informatycznego, ale z jego rzeczywistych cech i funkcjonalności.

W konsekwencji, jeżeli interfejs jest rzeczywiście źródłem funkcjonalnego wzajemnego połączenia i wzajemnego oddziaływania na siebie różnych elementów programu komputerowego, innego oprogramowania i sprzętu komputerowego („interoperacyjność”), to interfejs można uznać za nierozerwalną, funkcjonalną część składową programu komputerowego. Interfejs jako funkcjonalnie nierozerwalna część programu komputerowego, podlega tożsamej ochronie jak program komputerowy zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i dlatego może stanowić kwalifikowane IP.

Powyższe zatem potwierdza, że efektem Pana pracy są projekty, których nie można uznać za program komputerowy, jak również za formę wyrażania programu komputerowego. Bez znaczenia natomiast pozostaje wskazana okoliczność, że tworzone przez Pana projekty gier komputerowych stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, odpłatne przeniesienie przez Pana prawa do wytwarzanych projektów gier komputerowych zwierających m.in. UX/Ul (doświadczenia użytkownika/interfejsu systemu) opisanych we wniosku nie stanowi sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym uzyskane z tego tytułu wynagrodzenie nie stanowi przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP.

W świetle powyższego, w odniesieniu do dochodów z tytułu przeniesienia praw do efektów Pana pracy nie ma możliwości zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwentnie, skoro – jak rozstrzygnięto – uzyskane wynagrodzenie z tytułu przeniesienia prawa do wytwarzanych projektów nie stanowi przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, będącego podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP, wskazane w opisie sprawy wydatki nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pana stanowisko odnoszące się do pytań nr 2, 3 i 4 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.