Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 20 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 5 czerwca 2025 r. (wpływ 6 czerwca 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A.A. jest polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Wnioskodawca” lub „Podatnik”). Wnioskodawca nie ma zarejestrowanej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca inwestuje i zamierza dalej inwestować środki w waluty wirtualne (tzw. kryptowaluty) - w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w związku z art. 5a pkt 33a ustawy o PIT. Wnioskodawca inwestuje środki za pośrednictwem giełd (platform P2P - z ang. peer-to-peer; dalej: „Platforma” lub „Platformy”) walut wirtualnych. Platformy P2P służą do bezpośredniej wymiany kryptowalut pomiędzy użytkownikami, z pominięciem centralnego mechanizmu rynkowego ustalającego ceny. Użytkownicy (za pośrednictwem własnego konta na tej platformie lub konta należącego do osoby trzeciej) występują w roli sprzedających lub kupujących i dobrowolnie zawierają umowy kupna-sprzedaży kryptowalut, wybierając kontrahenta na podstawie przedstawionych ofert. Wnioskodawca korzysta z własnego konta na tej platformie, jak również korzysta z kont na platformie należących do osób trzecich.

Platforma pozwala osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym na kupno i sprzedaż kryptowalut bez udziału pośrednika w postaci giełdy jako strony transakcji - rola platformy sprowadza się do zapewnienia infrastruktury i bezpieczeństwa handlu. Użytkownicy mogą publikować własne oferty lub realizować już istniejące. Po uzgodnieniu warunków transakcji (kwoty, ceny, metody płatności) strony przystępują do realizacji wymiany. Platformy pełnią funkcję operatora technicznego i pośrednika zabezpieczającego transakcje:

• umożliwiają publikację ogłoszeń oraz filtrowanie dostępnych ofert według różnych kryteriów (kryptowaluta, waluta fiat, metoda płatności, zakres cenowy),
• udostępniają system depozytu zabezpieczającego (escrow) - środki kryptowalutowe sprzedającego są tymczasowo blokowane przez platformę do czasu potwierdzenia dokonania płatności przez kupującego,
• transakcje mogą być realizowane w ponad 60 walutach fiat, w tym w polskim złotym, z wykorzystaniem szerokiego wachlarza metod płatności (przelew bankowy, BLIK w tym na numer telefonu, (...), itp.).

Płatność za kryptowaluty jest dokonywana poza platformą - bezpośrednio między użytkownikami, za pomocą uzgodnionej metody.

W każdej transakcji P2P występują dwie strony:

• kupujący - który zobowiązuje się do przelania określonej kwoty w walucie fiat na rachunek bankowy sprzedającego (lub inny kanał płatności) oraz
• sprzedający - który otrzymuje środki fiat (pieniądz fiducjarny) i zatwierdza transakcję, po czym platforma uwalnia kryptowaluty na rzecz kupującego.

Wnioskodawca dokonuje wielokrotnych transakcji zakupu i sprzedaży za pośrednictwem różnych platform, których liczba może wynosić nawet ok. 400 zleceń zakupu/sprzedaży w jednym miesiącu na znaczne kwoty pieniężne. Zazwyczaj Wnioskodawca osiąga zysk na danych transakcjach, ale nie jest to pewne i możliwe jest również wystąpienie straty. Przedmiotowe transakcje wymiany walut są dokonywane ze zmienną częstotliwością, zależną od sytuacji na rynku walutowym i występujących trendów rynkowych.

Wnioskodawca inwestuje wyłącznie własne środki pieniężne i nie przyjmuje zleceń inwestowania od innych podmiotów. Wnioskodawca zawiera transakcje wyłącznie na własny rachunek.

Wnioskodawca posiada ewidencję kryptowaluty (dalej: „Ewidencja”), w której jest wskazana m.in. następująca informacja:

• rodzaj transakcji (sprzedaż/zakup waluty wirtualnej, tj. jej zakup za pieniądz fiducjarny lub sprzedaż za pieniądz fiducjarny),
• nazwa kryptowaluty (np. USDT),
• ilość kryptowaluty,
• wartość jednostkowa kryptowaluty w polskim złotym,
• wartość całkowita kryptowaluty w polskim złotym,
• koszty transakcyjne,
• dane kontrahenta oraz
• data dokonania transakcji.

Wartości jednostkowe kryptowaluty są przeliczane na polski złoty według średniego kursu NBP z dnia z ostatniego dnia roboczego przed transakcją.

Dla każdej transakcji zakupu/sprzedaży Wnioskodawca posiada potwierdzenie przelewu bankowego. Z uwagi na sposób dokonywanych rozliczeń często w nazwie nadawcy (przy przelewach przychodzących do Wnioskodawcy) kontrahent wskazuje nazwisko osoby trzeciej do której należy konto na Platformie za pośrednictwem którego inwestuje Wnioskodawca. Opis tytułu przelewu zazwyczaj nie wskazuje jednoznacznie której transakcji dotyczył. Niemniej Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie wskazać, której transakcji dotyczył dany przelew oraz kiedy i w jakiej ilości została nabyta/sprzedana walut wirtualna (tj. jej zakup za pieniądz fiducjarny lub sprzedaż za pieniądz fiducjarny), ponieważ posiada zrzuty ekranów/wyciągi z Platformy, w których są opisane szczegóły danej transakcji (tj. będzie możliwe zestawienie i odniesienie dokonanych transakcji z rzeczywistymi przepływami pieniężnymi). Przy czym zrzuty ekranów dotyczące transakcji/wyciągi z Platformy pochodzą zarówno z konta Wnioskodawcy na Platformie, jak i osób trzecich, które udostępniły mu swoje konto.

Wnioskodawca wykonuje pracę na rzecz podmiotu niezwiązanego z tematyką kryptowalut. W czasie wolnym zajmuje się kryptowalutami w sposób opisany w wniosku.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca nie jest (ani nie będzie) podmiotem, prowadzącym działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Wnioskodawca jedynie korzysta z usług podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 lit. c ustawy o AML.

Transakcje sprzedaży walut wirtualnych są realizowane w sposób regularny i powtarzalny. To oznacza, że Wnioskodawca dokonuje w sposób ciągły (regularny) wielokrotnych transakcji sprzedaży za pośrednictwem różnych platform, których to liczba transakcji może wynosić nawet ok. 400 zleceń sprzedaży w jednym miesiącu na znaczne kwoty pieniężne. Mimo, że mogą się zdarzyć okresy, kiedy Wnioskodawca nie sprzedaje kupionych walut, to jednak jest to zazwyczaj okres przejściowy. Przedmiotowe transakcje wymiany walut są dokonywane ze zmienną częstotliwością, zależną od sytuacji na rynku walutowym i występujących trendów rynkowych. Zakup i następująca po nim sprzedaż walut zakłada realizację prostego celu: kupić taniej, sprzedać drożej, licząc na regularną krótkoterminową zmienność ceny (choć oczywiście może się zdarzyć, że trzeba będzie „przetrzymać” przynajmniej część inwestycji nieco dłużej). Wnioskodawca nie działa według z góry określonego, uporządkowanego i metodycznego planu, ponieważ po prostu, jak było o tym mowa, kupuje taniej i sprzedaje drożej. Zmienność rynkowej ceny jest naturalnym zjawiskiem dla wielu produktów inwestycyjnych a możliwość uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodów na tej zmienności wymaga podstawowej wiedzy o popycie i podaży.

Wnioskodawca nie ma zamiaru inwestowania jako profesjonalny podmiot, specjalizujący się w inwestowaniu krótkoterminowym w kryptowaluty, ani mogących doradzać komukolwiek w tej materii. Jak była o tym mowa powyżej ta działalność jest prowadzona w wolnym czasie, żeby efektywnie zarządzać własnymi oszczędnościami, w celu ochrony ich przed inflacją oraz pomnożenia majątku. Wyłącznym celem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności zaspokojenie własnych potrzeb (tj. zarząd majątkiem prywatnym).

Wnioskodawca nie ma infrastruktury typowej dla rodzaju działalności gospodarczej w zakresie obrotu kryptowalutami. Działalność Wnioskodawcy jest zorganizowana w ten sposób, że posiada on komputer, smartfon, dostęp do Internetu i do kont na Platformach należących do siebie lub udostępnionych mu przez inne osoby. Inwestując kupuje waluty wirtualne za własne środki pieniężne i sprzedaje (zakupioną przez siebie wcześniej) własną walutę.

Nie posiada ona jednak wielu cech profesjonalnej działalności, w szczególności Wnioskodawca nie zatrudnia osób, nie posiada bazy infrastrukturalnej niezbędnej do prowadzenia działalności na większą skalę, nie kupuje specjalistycznych oprogramowań predykcyjnych, nie zajmuje się miningiem kryptowalut, usług na rzecz innych podmiotów, nie pozyskuje środków od inwestorów, ani nie zaciąga długów. Wnioskodawca nie zamierza pozyskiwać funduszy od innych podmiotów, zaciągać kredytów (żeby powiększać jej działalność), korzystać z usług obcych, zatrudniać pracowników, reklamować się czy aktywnie pozyskiwać klientów.

Należy podkreślić Wnioskodawca dokonuje nieco losowych decyzji inwestycyjnych, licząc, że krótkoterminowo zawsze będzie mógł zarobić w związku z niewielkimi wahaniami kursu waluty wirtualnej (ang. volatility of the market) co jest charakterystyczne dla każdego instrumentu inwestycyjnego notowanego na giełdzie. Mimo, że na pierwszy rzut kwoty zaangażowane w inwestycje w kryptowaluty są znaczące, to jednak oczekiwany z nich zysk jest niewielki.

Transakcje są wykonywane na własny rachunek Wnioskodawcy, a dochód z nich nie stanowi głównego źródła utrzymania.

Wnioskodawca prosi Organ o przeprowadzenie oceny danego stanu faktycznego z punktu widzenia prawidłowej interpretacji przepisów podatkowych, w szczególności art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Wnioskodawca prosi Organ o potwierdzenie jego interpretacji danego przepisu (w szczególności potwierdzenia interpretacji takich pojęć prawa podatkowego jak „pozarolnicza działalność gospodarcza”, „prowadzona we własnym imieniu”, „w sposób zorganizowany”, „ciągły”). Zatem to co ma być zinterpretowane nie może być przyjęte za opis stanu faktycznego.

Platforma działa jako pośrednik technologiczny: udostępnia narzędzia do publikowania ofert, dokonywania wpłat i zatwierdzania transakcji. Natomiast: sprzedający i kupujący są stronami umowy sprzedaży, której przedmiotem jest określona ilość kryptowaluty za określoną cenę w walucie fiat. Umowa ta zawierana jest w sposób dorozumiany, poprzez przyjęcie oferty jednej strony przez drugą - zgodnie z art. 66 §1 i §2 Kodeksu cywilnego. Jest to umowa cywilnoprawna, oparta na zasadach ogólnych Kodeksu cywilnego.

Do transakcji znajdują zastosowanie przepisy o:

• umowie sprzedaży (art. 535 i n. KC),
• zobowiązaniach (art. 353 i n. KC),
• odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy (art. 471 KC).

Platforma nie jest stroną umowy sprzedaży między użytkownikami.

Platforma zapewnia:

• mechanizm escrow - zabezpieczenie środków do czasu potwierdzenia zapłaty,
• weryfikację KYC użytkowników,
• system rozstrzygania sporów, gdy transakcja nie zostanie prawidłowo zakończona.

Po zaakceptowaniu oferty przez jedną ze stron:

• kupujący zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty,
• sprzedający zobowiązuje się do przekazania określonej ilości kryptowaluty,
• każda ze stron może być pozwana przez drugą w razie niewywiązania się z umowy.

W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy (np. brak zapłaty, brak przesłania kryptowaluty), każda ze stron może domagać się odszkodowania (art. 471 KC).

Zatem odpowiadając na pytanie Organu Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec trzecich m.in. za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy. Wnioskodawca również ponosi ryzyko gospodarcze, tj.

• samodzielnie podejmuje decyzje o zawarciu transakcji,
• ponosi skutki ekonomiczne tych decyzji (zarówno zysk, jak i stratę),
• odpowiada za należyte wykonanie zobowiązań wynikających z umowy zawartej z drugim użytkownikiem.

Platformy wyraźnie zaznaczają w swoich regulaminach, że nie ponoszą one odpowiedzialności za straty użytkownika wynikające z decyzji handlowych lub działań drugiej strony.

Pytania

1.Czy opisana działalność Wnioskodawcy (tj. w zakresie zawierania transakcji zakupu i sprzedaży walut wirtualnych) może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT?

2.Czy uzyskane przychody ze sprzedaży walut wirtualnych stanowią przychody uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej, a więc powinno się do nich zastosować art. 17 ust. 1g ustawy o PIT?

3.Czy uzyskane przychody ze sprzedaży kryptowalut należy zaliczyć do źródła przychodów kapitały pieniężne, wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, a więc wykazać w deklaracji PIT-38 po zakończeniu roku podatkowego, a dochód ze sprzedaży opodatkować stawką 19% zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT.

4.Czy wzór prowadzonej Ewidencji oraz potwierdzenia przelewów bankowych potwierdzające zakup walut wirtualnych są właściwym sposobem udokumentowania poniesionych wydatków (o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT) w danym roku podatkowym, podlegających wykazaniu w deklaracji, o której mowa w 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT (na formularzu PIT-38)?

Pana stanowisko w sprawie

W zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana działalność nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, a przychody z niej osiągane powinny być kwalifikowane jako przychody z kapitałów pieniężnych (tj. do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT).

W zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, uzyskane przychody ze sprzedaży walut wirtualnych nie stanowią przychodów uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej, a więc nie powinno się do nich stosować art. 17 ust. 1g ustawy o PIT.

W zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane dochody ze sprzedaży walut wirtualnych należy zaliczyć do źródła przychodów kapitały pieniężne, wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, wykazać w deklaracji PIT-38 po zakończeniu roku podatkowego, a dochód opodatkować stawką 19% zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT.

Uzasadnienie prawne do pytania nr 1

Wnioskodawca nie prowadzi działalności zorganizowanej ani profesjonalnej, nie działa w sposób typowy dla przedsiębiorcy, a wszystkie działania podejmowane są wyłącznie w celu pomnażania prywatnych oszczędności (w ramach zarządzania własnym mieniem prywatnym). Brakuje również cechy ciągłości, ponieważ liczba i intensywność transakcji zależna jest od warunków rynkowych i nie jest rezultatem powtarzalnego modelu biznesowego. Jego działalność można porównać do działalności inwestora realizującego krótkoterminową strategię inwestycją. Podobnie do inwestorów lokujących środki na giełdzie w akcje, obligacje, którzy zarabiają już na niewielkim wzrośnie ich wartości, Wnioskodawca inwestuje własne środki. Nie podejmuje on przy czym czynności mogących świadczyć o zorganizowaniu jego działalności. Nie zatrudnia osób, nie kupuje specjalistycznych oprogramowań predykcyjnych, nie zajmuję się miningiem kryptowalut ani nie świadczy żadnych usług na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły. Dla uznania, że działalność podatnika ma charakter działalności gospodarczej, konieczne jest łączne spełnienie wszystkich trzech przesłanek.

W przypadku Wnioskodawcy przesłanki te nie są spełnione, gdyż: (1) działania mają charakter inwestycyjny, a nie zarobkowy w rozumieniu prowadzenia własnej „firmy”; (2) brak zorganizowanej struktury (np. brak automatyzacji, pracowników, infrastruktury typowej dla rodzaju działalności gospodarczej w zakresie obrotu kryptowalutą); (3) działania nie mają charakteru trwałego źródła utrzymania. Transakcje są wykonywane na własny rachunek Wnioskodawcy, a dochód z nich nie stanowi głównego źródła utrzymania. W interpretacjach organy potwierdzają, że nawet przy dużej liczbie transakcji, jeżeli nie są one realizowane w sposób profesjonalny i zorganizowany, nie dochodzi do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9. Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy zwrócić uwagę, że działalność Wnioskodawcy jest pozbawiona cech profesjonalizmu. Wnioskodawca inwestuje jako amator, nie pretenduje do bycia profesjonalnym podmiotem, specjalizującym się w inwestowaniu krótkoterminowym w kryptowaluty, ani mogących doradzać komukolwiek w tej materii. Jak była o tym mowa powyżej ta działalność jest prowadzona „hobbistycznie” w wolnym czasie, żeby efektywnie zarządzać własnymi oszczędnościami, w celu ochrony ich przed inflacją oraz pomnożenia majątku.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie faktycznie wygenerować ekonomiczny zysk (powinna być na to nastawiona od początku). Zatem oczywiście brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Działalność Wnioskodawcy mimo że może przynosić zysk (i to czyni), to nie jest pozbawiona cechy zarobkowości działalności gospodarczej charakterystycznej dla podmiotów profesjonalnych. Wnioskodawca nie posiada bazy infrastrukturalnej niezbędnej do prowadzenia działalności na większą skalę, nie pozyskuje środków od inwestorów, ani nie zaciąga długów. Mimo, że na pierwszy rzut kwoty zaangażowane w inwestycje w kryptowaluty są znaczące, to jednak oczekiwany z nich zysk jest niewielki. Trudno jest w danych warunkach mówić o posiadaniu przez nią cechy zarobkowości w formie typowej dla przedsiębiorcy. Typowy przedsiębiorca podejmuje czynności licząc od początku na zysk, który umożliwi mu co najmniej utrzymanie jego działalności na stałym poziomie, w tym na utrzymywanie się na stałe z tej działalności (tj. jako „sposób na życie”). Natomiast w przypadku Wnioskodawcy, dokonuje on nieco losowych decyzji inwestycyjnych, licząc, że krótkoterminowo zawsze będzie mógł zarobić w związku z niewielkimi wahaniami kursu waluty wirtualnej (ang. volatility of the market) co jest charakterystyczne dla każdego instrumentu inwestycyjnego notowanego na giełdzie. W przypadku działalności Wnioskodawcy również nie dochodzi do świadczenia jakichkolwiek usług, po prostu kupuje on kryptowalutę i liczy na to, że w krótkim czasie jej cena wzrośnie i będzie możliwa jej sprzedaż z zyskiem (choć oczywiście może się zdarzyć, że trzeba będzie „przetrzymać” przynajmniej części inwestycji nieco dłużej).

Należy wskazać, że wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu, stanowić bowiem może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolniczą działalność gospodarcza.

Przepisy ustawy o PIT wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej). Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza natomiast względnie stały zamiar jej wykonywania.

Element ciągłości świadczy o względnie stałym zamiarze wykonywania działalności gospodarczej, co nie wyklucza możliwości prowadzenia jej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu. Ustawodawcy chodzi o wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Powinna to być działalność stała, planowa (celowa), przy czym obojętne jest, czy plan obejmuje dłuższy czy krótszy okres. Prowadzenie działalności gospodarczej oznacza podejmowanie w sposób zorganizowany i ciągły szeregu następujących po sobie w oznaczonym czasie i terminie, czynności faktycznych zmierzających do określonego celu w postaci zarobku mogącego przybrać formę zysku lub przychodu. Działalność zorganizowana to takie ułożenie i wyodrębnienie aktualnych i przyszłych działań danego podmiotu, które umożliwią jego racjonalne i prawidłowe funkcjonowanie w określonej dziedzinie.

Na pojęcie "zorganizowanie" w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej. Z kolei przez "ciągłość" działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność (por. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. I SA/Gd 248/23).

Działalność Wnioskodawcy nie posiada cechy zorganizowania. Podejmowane przez nieco czynności mają charakter hobbistyczny i amatorski, polegają na prostym założeniu, iż istnieje duża szansa, że w krótkim czasie kryptowaluta „odbije” w górę i wzrośnie w wyniku zwykłej zmienności ceny. Porównując działalność Wnioskodawcy do zwykłych inwestorów inwestujących własne środki w akcje, obligacje należy dojść do wniosku, że analogicznie do nich nie posiada ona cechy zorganizowania. Trudno jest bowiem mówić w danym przypadku o profesjonalnym zorganizowaniu działalności gospodarczej. W odróżnieniu od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą Wnioskodawca nie zamierza pozyskiwać funduszy od innych podmiotów, zaciągać kredytów (żeby powiększać jej działalność), korzystać z usług obcych, zatrudniać pracowników, reklamować się czy aktywnie pozyskiwać klientów. Wnioskodawca jedynie kupuje do majątku prywatnego kryptowaluty i po wzroście ceny sprzedaje je.

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT może wskazywać rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem (jak działalność inwestycyjna), tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy nie prowadzi on również działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o AML, ponieważ dokonywanie inwestycji następuje w ramach zarządzania własnym majątkiem (to nie jest to żadna działalność gospodarcza). Takiego rodzaju działalności (tj. podlegającej pod ten przepis AML) nie stanowi zakup i sprzedaż walut wirtualnych we własnym imieniu i na własny rachunek.

Uznanie działalności Wnioskodawcy za działalność należącą do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych (a więc dokonywaną w ramach zarządzania własnym mieniem) skutkuje koniecznością opodatkowana zysków ze sprzedaży walut wirtualnych zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora KIS dotyczących zarządzania mieniem prywatnym.

Przykładowo w interpretacji z dnia 10 stycznia 2025 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.847.2024.4.MG) Dyrektor KIS stwierdził, że: „Jednocześnie podkreślam, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.”

Analogiczne stanowisko Dyrektora KIS zostało zaprezentowane w interpretacji z dnia 12 maja 2023 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.235.2023.1.MR): „Jak wynika z opisu sprawy nie prowadzi Pani pozarolniczej działalności gospodarczej. Dla celów transakcji na papierach wartościowych dokonuje Pani wymiany walut. Wprawdzie zamierza Pani inwestować w papiery wartościowe w sposób ciągły to jednakże osiągała będzie zysk z obracania własnymi środkami pieniężnymi, nie będzie świadczyła usług na rzecz osób trzecich. Zatem przychód z odpłatnego zbycia opisanych we wniosku papierów wartościowych należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kapitały pieniężne i prawa majątkowe.”

W interpretacji z dnia 14 sierpnia 2023 r. nr 0115-KDIT1.4011.459.2023.1.MR Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że: Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z wymiany (...) na prawny środek płatniczy (np. złotówki) Wnioskodawca powinien zaliczyć do źródła przychodów jako kapitały pieniężne, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy PIT oraz w związku z tym powinien taki przychód opodatkować stawką 19% zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT.

W interpretacji z dnia 14 kwietnia 2022 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.1269.2021.2.AP) Dyrektor KIS w następującym stanie faktycznym stwierdził, że: „Działania wnioskodawcy w zakresie emisji i sprzedaży tokenów mają charakter zarobkowy, systematyczny, zorganizowany i ciągły. Jednocześnie, nie prowadził on działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o AML. Sprzedaż samodzielnie stworzonych jednostek waluty wirtualnej (tokenów) w zamian za inną kryptowalutę nie stanowi żadnego z rodzajów działalności regulowanej wskazanej w tym przepisie. Takiego rodzaju działalności nie stanowi także zakup i sprzedaż innych walut wirtualnych we własnym imieniu i na własny rachunek. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przychody ze sprzedaży kryptowalut i tokenów powinien Pan zaliczyć do źródła przychodów kapitały pieniężne, wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które podlegają opodatkowaniu według stawki 19% po zakończeniu roku podatkowego”.

Z kolei w interpretacji z dnia 22 grudnia 2022 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.908.2022.1.MK1 Dyrektor KIS stwierdził, że: „Z uwagi na fakt, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, waluty wirtualne/kryptowaluty uznaje się za prawa majątkowe w momencie otrzymania nowoutworzonych tokenów powstanie po Pana stronie przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

W uzupełnieniu Wnioskodawca wniosku doprecyzował stanowisko do pytania nr 1 poprzez wskazanie, że z przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy o PIT, oraz
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, nawet jeśli uznać, że jego działalność spełnia wszystkie kryteria opisane w art. 5a pkt 6 oraz nie ma negatywnych przesłanek, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, to jednak w każdym przypadku przesłanką uniemożliwiającą zaliczenie jego działalności do działalności gospodarczej jest konieczność klasyfikacji jej w pierwszej kolejności do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych (o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT). W ocenie Wnioskodawcy należy wziąć pod uwagę treść ekonomiczną prowadzonej przez niego działalności. Mianowicie, Wnioskodawca wyłącznie zarządza własnym majątkiem w celu jego pomnażania, ochrony przed inflacją. Jedną ze strategii na ochronę wartości ciężko zarobionych pieniędzy może być ich długoterminowe inwestowanie a drugą strategią wejście w pozycję krótkoterminową, a więc regularny zakup i sprzedaż danego aktywa. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku uzasadnienie ekonomiczne będzie takie same, lecz nieco inny będzie sposób realizacji danej strategii inwestycyjnej. Inwestowanie prywatne nigdy nie jest klasyfikowane jako prowadzenie działalności gospodarczej, ponieważ byłby to wniosek absurdalny.

Każdy inwestor, który zarządza własnym majątkiem, podczas inwestowania wykorzystuje swoją wiedzę i doświadczenie. Niemniej, jest oczywistym, że mimo pewnego podobieństwa do maklerów, analityków giełdowych, zarządców funduszy inwestycyjnych, w danym przypadku nie występuje podmiot, na rzecz którego byłyby świadczone jakiekolwiek usługi przez Wnioskodawcę. Również sama liczba transakcji i ich częstotliwość nie przesądza o profesjonalności prowadzonej działalności (tj. jej zorganizowaniu). Analogicznie jak w przypadku licznego orzecznictwa i wielu interpretacji podatkowych wydanych na temat klasyfikacji sprzedaży/wynajmu nieruchomości na gruncie PIT kluczowe jest ustalenie czy poza dokonywaniem zakupu i sprzedaży podatnik wykonuje dodatkowe czynności mogące świadczyć o profesjonalności tej jego działalności. W danym przypadku nie wykonuje typowych czynności, które świadczyłyby o jej profesjonalnym charakterze.

Uzasadnienie do pytania nr 2

Jak to zostało wykazane w uzasadnieniu do pytania nr 1 w ocenie Wnioskodawcy nie prowadzi on działalności gospodarczej. W konsekwencji do przychodów uzyskanych z wykonywanych przez niego czynności nie może mieć zastosowania art. 17 ust. 1g ustawy o PIT. Wnioskodawca osiąga „typowe” przychody z kapitałów pieniężnych w PIT. Są one klasyfikowane do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, a więc zastosowanie art. 17 ust. 1g ustawy o PIT nie jest konieczne, ani możliwe.

Uzasadnienie do pytania nr 3

Przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy powstanie dopiero w momencie sprzedaży kryptowalut. Przychód ten będzie stanowić przychód z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 Ustawy PIT. W trakcie roku podatkowego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany wpłacać zaliczek na podatek dochodowy. Po zakończeniu roku podatkowego będzie on natomiast obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 Ustawy PIT, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia walut wirtualnych i obliczyć należny podatek dochodowy (na formularzu urzędowym PIT-38). W konsekwencji dochód ze sprzedaży walut wirtualnych będzie opodatkowany stawką 19% zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT. Przy czym Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej nawet w przypadku braku osiągnięcia zysku (tj. w przypadku gdy koszty nabycia przewyższą osiągnięty przychód).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1f cyt. ustawy, przez odpłatne zbycie waluty wirtualnej rozumie się wymianę waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub regulowanie innych zobowiązań walutą wirtualną.

Przepis art. 17 ust. 1g ww. ustawy stanowi, że ust. 1 pkt 11 stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu określa, że chodzi o podmioty prowadzące działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie:

a)wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi i środkami płatniczymi,

b)wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi,

c)pośrednictwa w wymianie, o której mowa w lit. a lub b,

d)prowadzenia rachunków, o których mowa w ust. 2 pkt 17 lit.e.

W świetle przytoczonych przepisów, należy stwierdzić, że przychody z obrotu walutami wirtualnymi stanowią przychód z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższą zasadę stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Jednocześnie do katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wprost dopisano poniesione wydatki związane z zamianą waluty wirtualnej na inną walutę wirtualną (dodany art. 23 ust. 1 pkt 38d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22 ust. 15 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 16. Stosownie do art. 22 ust. 16 cyt. ustawy, nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej, tj. udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, potrącane są w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 16, który stanowi, że nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

W myśl art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 1b ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia walut wirtualnych a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 14-16.

Dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w ust. 1 oraz w art. 27 lub art. 30c (art. 30b ust. 5d ww. ustawy).

Stosownie do art. 30b ust. 6 pkt 2 powołanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia walut wirtualnych.

W myśl art. 30b ust. 6a cyt. ustawy, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, podatnik wykazuje koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 14-16, także wtedy, gdy w roku podatkowym nie uzyskał przychodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach (przykładowo w interpretacji z dnia 31 października 2019 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.470.2019.2.MS).

W interpretacji z dnia 14 sierpnia 2023 r. nr 0115-KDIT1.4011.459.2023.1.MR Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że: Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z wymiany (...) na prawny środek płatniczy (np. złotówki) Wnioskodawca powinien zaliczyć do źródła przychodów jako kapitały pieniężne, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy PIT oraz w związku z tym powinien taki przychód opodatkować stawką 19% zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o PIT.

Uzasadnienie do pytania nr 4

W ocenie Wnioskodawcy wzór prowadzonej Ewidencji oraz potwierdzenia przelewów bankowych potwierdzające zakup walut wirtualnych są właściwym sposobem udokumentowania poniesionych wydatków (o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT) w danym roku podatkowym, podlegających wykazaniu w deklaracji, o której mowa w 45 ust. 1 a pkt 1 ustawy o PIT (na formularzu PIT-38)?

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Powszechnie przyjmuje się, że prawidłowa interpretacja tego przepisu oznacza konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Jednocześnie z uwagi na dużą liczbę transakcji w ciągu roku niezbędne jest prowadzenie Ewidencji, w celu umożliwienia sprawnego przeprowadzenia kontroli podatkowej (a przedtem prawidłowe wypełnienie deklaracji podatkowej PIT-38).

W celu ustalenia kosztów uzyskaniach przychód w postaci kosztów nabycia walut wirtualnych, jak również kosztów związanych ze zbyciem waluty wirtualnej Wnioskodawca prowadzi Ewidencję. Formalnie prowadzenie Ewidencji nie jest wymagane przez ustawę o PIT ale ułatwi przygotowanie deklaracji podatkowej po zakończeniu roku podatkowego. Ponadto, z uwagi na liczbę dokonywanych transakcji taka ewidencja będzie również stanowiła ważny dowód, o którym mowa w art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej- w przypadku kontroli. Same wydatki są udokumentowane potwierdzeniami przelewów poniesienia wydatków. Co prawda opis tytułu przelewu zazwyczaj nie dostarcza jednoznacznych informacji o szczegółach transakcjach, niemniej w zestawieniu z informacją uzyskiwaną z giełdą/zrzutami ekranami dotyczącymi dokonanych transakcji jest możliwe ustalenie niezbędnych szczegółów transakcji.

W konsekwencji na podstawie takiej Ewidencji i potwierdzeń przelewów Wnioskodawca będzie uprawniony do wykazania kosztów uzyskania przychodów poniesionych w danym roku podatkowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1)jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

2)wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

3)prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi; podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z opisu sprawy nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej. Inwestuje Pan i zamierza inwestować środki w waluty wirtualne. Wprawdzie zamierza Pan inwestować w sposób ciągły to jednakże osiągał Pan będzie zysk z obracania własnymi środkami pieniężnymi, nie będzie świadczył usług na rzecz osób trzecich.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż waluty wirtualnej nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy:

W myśl art. 17 ust. 1f ww. ustawy:

Przepis art. 17 ust. 1g ww. ustawy stanowi, że:

Według art. 5a pkt 33a ww. ustawy:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1124 ze zm.):

W świetle przytoczonych przepisów przychody z obrotu walutami wirtualnymi stanowią przychód z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30b ust. 1b ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Zatem koszty bezpośrednie to te, które łatwo można na podstawie pomiaru lub dokumentów źródłowych zaliczyć wprost na określony produkt. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast „pośrednie koszty uzyskania przychodów” to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Wszystkie koszty, których nie da się zaklasyfikować do kosztów bezpośrednich, są kosztami pośrednimi. Choć nie mają bezpośredniego odbicia w konkretnych przychodach, bez ich poniesienia nie byłoby możliwe osiągnięcie przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 15 ww. ustawy:

Stosowanie do art. 22 ust. 16 cyt. ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 23 ust. 1 pkt 38d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

A zatem, koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej, tj.:

1. udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz

2. koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej,

podlegają rozliczeniu dla celów podatkowych w szczególnym trybie. Co do zasady są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Jeśli jednak w danym roku podatkowych ich wartość przekracza wartość uzyskanych przez podatnika przychodów z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej - nadwyżka kosztów nad przychodami nie jest stratą podatkową, ale jest przenoszona do rozliczenia jako koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej w następnym roku podatkowym. Dotyczy to również sytuacji, w której w danym roku podatkowym nie został w ogóle osiągnięty przychód z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej, a zostały poniesione koszty na jej nabycie.

Stosownie do art. 30b ust. 6 ustawy:

W myśl art. 30b ust. 6a cyt. ustawy:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, przychód z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 17 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży waluty wirtualnej będzie stanowił przychód ze źródła kapitały pieniężne podlegający opodatkowaniu według stawki 19% po zakończeniu roku podatkowego. W przypadku wystąpienia nadwyżki przychodów z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanych w roku podatkowym nad kosztami uzyskania przychodów powinien Pan ją wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-38 oraz obliczyć należny podatek dochodowy.

Odnosząc się do Pana wątpliwości związanych z dokumentowaniem dla celów podatkowych transakcji kryptowalutowych, podkreślić należy, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu - w szczególności, że pozostaje on w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu. Aby dany koszt mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi więc zostać prawidłowo udokumentowany.

Jednocześnie należy dodać, że w interpretacji indywidualnej nie można jednoznacznie przesądzić, co będzie zdecydowanie wystarczającym dokumentem do zaksięgowania wydatku w koszty podatkowe. Ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Pana w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny materiału dowodowego.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

W myśl art. 181 ww. ustawy:

Wobec powyższego, prowadzona ewidencja wraz z potwierdzeniami przelewów mogą stanowić dowód służący do wykazania przychodu lub dokumentujący poniesienie kosztu uzyskania przychodu w postępowaniu podatkowym.

Wobec tego, Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników, dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.