Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 13 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2020 r. sprzedała Pani swoje mieszkanie „A” (przed upływem 5 lat, data nabycia mieszkania „A” 2016 r.).

Zamierza Pani całą kwotę wykorzystać na cele mieszkaniowe (w trakcie kolejnych 3 lat, jak pozwala na to ustawa, to znaczy ma Pani na to 2021 r., 2022 r., 2023 r.).

Część kwoty już wykorzystała Pani na cele mieszkaniowe w trakcie sprzedaży samego mieszkania „A”, bo mieszkanie „A” miało hipotekę, i część kwoty od razu „poszła” na spłatę hipoteki mieszkania „A”). I tutaj wszystko OK.

Potem, następną część kwoty, który wykorzystała Pani na cele mieszkaniowe, to spłata hipoteki za mieszkanie „B” – kwota 241 071,59 zł.

W 2022 r. sprzedała Pani mieszkanie „B”, w którym Pani mieszkała.

Kupujący kupili za gotówkę (kupujący to mama razem z córką).

Notariusz zaproponował dla Pani bezpieczeństwa pobrać kwotę sobie na depozyt.

I w umowie sprzedaży znajduje się takie zdanie, gdzie notariusz wskazał, że zrobi przelew na hipotekę (Pani hipotekę). Załączyła Pani 2 strony z umową, gdzie jest to wskazane.

Następnie dostała Pani informację od US, że Pani spłaciła hipotekę nie swoimi pieniędzmi ze sprzedaży mieszkania „A”, a spłaciła Pani hipotekę pieniędzmi ze sprzedaży mieszkania „B”.

Prosi Pani o pomoc i potraktowanie wpłaty na depozyt notarialny – nie powinien mieć wpływu na uznanie ulgi. W ustawie jasno napisano, że spłata hipoteki – to jest cel mieszkaniowy.

Ponadto wskazała Pani, że do momentu sprzedaży i po sprzedaży, Pani wiele razy konsultowała się Pani na ten temat i wszyscy mówili, że tutaj nie ma problemu. Ale obecnie dostała Pani informacje od US i US zauważa tutaj problem. I nie chce kwoty spłaty hipoteki (241 071,59 zł) za mieszkanie „B” traktować jako cele mieszkaniowe.

Wskazała Pani także, że:

·Pani pierwsze mieszkanie „A”, które kupiła, to było Pani mieszkanie (odrębna własność), było położone w X, ulica (…), kupiła Pani to mieszkanie w dniu 20 czerwca 2016 r. Nabyła je Pani na podstawie umowy kupna (sprzedaży). Sprzedała w dniu 23 kwietnia 2020 r. (to znaczy, że sprzedała je Pani przed upływem 5 lat).

·Pani drugie mieszkanie „B” Pani kupiła, to było Pani mieszkanie (odrębna własność). Również mieszkanie było w X i tak samo na ulicy (…). Nabyła je Pani również na podstawie umowy kupna (sprzedaży) w dniu 10 października 2016 r. Zbyła je Pani w dniu 17 sierpnia 2022 r. To znaczy, że już po upływie 5 lat. I spłaciła Pani hipotekę banku za to mieszkanie (bo mieszkanie miało hipotekę zaciągniętą przed datą sprzedaży mieszkania „A”). Dołączyła Pani do wniosku potwierdzenie przelewu Banku na kwotę 241 071, 59 zł.

·Kredyt hipoteczny był Pani, zaciągnięty przez Panią na zakup mieszkania „B”. Kredyt był zaciągnięty stricte na zakup mieszkania „B”, to znaczy że w tym samym czasie, kiedy kupiła Pani mieszkanie „B”, to znaczy 2016 r. (podpisała Pani umowę kredytową z Bankiem w dniu 10 października 2016 r.).

·Przeznaczenie ww. kredytu wskazane w umowie kredytowej – zakup mieszkania (mieszkanie „B”).

·Bank dał Pani hipotekę i zrobił przelew Zbywcy nieruchomości „B”. To znaczy tej osobie, od której Pani kupiła mieszkanie „B”. To wszystko standardowa procedura w przypadku zakupu mieszkania na hipotekę od banku. Wszystko oczywiście odbywa się w ramach już wcześniej wskazanej umowy zakupu mieszkania „B”. 10 października 2016 r.

·Środki z kredytu zostały przeznaczone wyłącznie na nabycie lokalu mieszkalnego „B”. A jak inaczej, kiedy Bank dał hipotekę stricte pod zakup konkretnego mieszkania (mieszkania „B”). Wszystko standardowo, jak u nas w Polsce z hipoteką od banków.

·Kredyt został zaciągnięty w Banku, który dał Pani kredyt hipoteczny na zakup mieszkania „B”. I ten kredyt Pani spłaciła i dla tego chciała Pani skorzystać z ulgi mieszkaniowej.

·Spłaty ww. kredytu hipotecznego dokonała Pani w momencie sprzedaży mieszkanie „B”. I jak Pani już wskazała, notariusz zaproponował dla Pani bezpieczeństwa pobrać kwotę sobie na depozyt.

·Spłata ww. kredytu została dokonana z Pani przychodu.

·Sprzedaż mieszkania „A” i mieszkania „B” nie nastąpiła w wykonywaniu przez Panią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.).

·W lokalu „B” realizowała Pani własne cele mieszkaniowe (wcześniej).

·Kupujący mieszkanie „B” kupował je za gotówkę (kupujący to mama razem z córką). Notariusz zaproponował dla Pani bezpieczeństwa pobrać kwotę sobie na depozyt. I w umowie sprzedaży znajduje się takie zdanie, gdzie notariusz pisze bodaj, że zrobi przelew na hipotekę (Pani hipotekę). Załączyła Pani 2 strony z umowy, gdzie jest to wskazane.

·Posiada Pani inne mieszkanie, w którym teraz zamieszkuje. Nie ma Pani ani umowy najmu, ani innych jakikolwiek umów o podobnym charakterze.

·Nie dokonywała Pani sprzedaży innych nieruchomości niż wskazane we wniosku

Pytanie

Czy może Pani skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, części dochodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania „A”, w związku z poniesionym przez Panią wydatkiem (kwota 241 071, 59 zł) na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie mieszkania „B”?

Pani stanowisko w sprawie

Kwota 241 071, 59 PLN korzysta z ulgi, jako wydatek na własne cele mieszkaniowe, poprzez spłatę kredytu hipotecznego.

Podstawą Pani stanowiska jest art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, do własnych celów mieszkaniowych zalicza się m.in. spłatę kredytu (pożyczki) wraz z odsetkami, zaciągniętego przed dniem sprzedaży, na nabycie nieruchomości służącej zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Podstawa prawna:

·ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

-art. 10 ust. 1 pkt 8 (określa moment powstania dochodu ze sprzedaży nieruchomości),

-art. 21 ust. 1 pkt 131 (ulga mieszkaniowa),

-art. 21 ust. 25-26 (definicja własnych celów mieszkaniowych i warunki ulgi).

Pani zdaniem, ma prawo skorzystania z ulgi.

Końcowo wskazuje Pani, że nie jest prawnikiem i nie posługuje się językiem prawnym, a przepisy podatkowe nie są Pani specjalnością. Jest jednak Pani osobą uczciwą, a zawodowo pracuje jako księgowa, więc we wszystkich sprawach podatkowych i finansowych stara się postępować rzetelnie, odpowiedzialnie i zgodnie z przepisami.

W przypadku tej konkretnej sprawy, na długo przed sprzedażą mieszkania B, wielokrotnie konsultowała się Pani, w tym:

-kilkukrotnie kontaktowała się Pani z Krajową Informacją Skarbową (łącznie około dziesięciu razy),

-dokładnie opisywała Pani swoją sytuację.

Każdorazowo uzyskiwała Pani potwierdzenie, że przeznaczenie kwoty 241 071,59 zł na spłatę kredytu hipotecznego spełnia warunki ulgi mieszkaniowej, jako wydatek na własne cele mieszkaniowe. Dlatego jest Pani przekonana, że Pani działanie było zgodne z obowiązującym prawem podatkowym i bardzo prosi o pozytywne rozpatrzenie Pani stanowiska w tej sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, sprzedaż przez Panią 23 kwietnia 2020 r. nieruchomości (odrębnej własności lokalu mieszkalnego) zakupionej 20 czerwca 2016 r., przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z powyższego, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (praw) określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 21 ust. 30 ww. ustawy:

Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, prawo do przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Jednym z celów, których realizacja uprawnia do zwolnienia jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem. Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym na udokumentowane własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1 ww. ustawy. Przepis wyraźnie bowiem stanowi, że kredyt (pożyczka) mają być zaciągnięte na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Ważne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości (udziału) i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Z treści wniosku wynika, że pierwsze mieszkanie („A”), które Pani kupiła 20 czerwca 2016 r. (odrębna własność) było położone w X przy ul. (…). Mieszkanie to sprzedała Pani 23 kwietnia 2020 r. (przed upływem 5 lat).

Drugie mieszkanie („B”) kupiła Pani 10 października 2016 r. i była to odrębna własność. Również mieszkanie było w X i tak samo przy ulicy (…). Mieszkanie to sprzedała Pani 17 sierpnia 2022 r., tj. już po upływie 5 lat. Z środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania „B” spłaciła hipotekę banku za to mieszkanie (bo mieszkanie było w hipotece zaciągniętej przed datą sprzedaży mieszkania „A”).

Kredyt hipoteczny był zaciągnięty przez Panią w Banku na zakup mieszkania „B”, umowa o kredyt podpisana z Bankiem 10 października 2016 r. W umowie kredytowej wskazano, że kredyt był przeznaczony na zakup mieszkania „B”. Bank ustanowił Pani hipotekę i zrobił przelew Zbywcy nieruchomości „B”, to znaczy tej osobie, od której Pani kupiła mieszkanie „B”. Spłaty kredytu hipotecznego dokonała Pani w momencie sprzedaży mieszkania „B”. W lokalu „B” realizowała Pani własne cele mieszkaniowe.

Oprócz wymienionych we wniosku, posiada Pani inne mieszkanie, w którym teraz zamieszka. Mieszkanie to nie udostępniała/udostępnia Pani innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie dokonywała Pani sprzedaży innych nieruchomości, niż wskazane we wniosku.

Wątpliwości Pani budzi kwestia, czy spłata kredytu zaciągniętego w Banku uprawnia Ją do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że warunkiem skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej jest wydatkowanie równowartości (odpowiednio w całości lub części) przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia na określone cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, omawiane zwolnienie wymaga przeznaczenia równowartości (odpowiednio w całości lub części) przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na preferowane przez ustawodawcę cele, a takim przychodem jest wartość wyrażona w umówionej cenie sprzedaży.

W art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie mówi o zaspokojeniu własnych celów mieszkaniowych konkretnie za środki finansowe otrzymane z tytułu sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych. Stanowi natomiast o przeznaczeniu na preferowany cel, przychodu rozumianego zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwoty w wysokości (wartości) pozostającej w granicach umówionej ceny sprzedaży nieruchomości przez podatnika.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2019 r. sygn. akt II FSK 3110/17, Sąd w odniesieniu do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził:

Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu nieruchomości w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym wykorzystaniem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Reasumując, sprzedaż przez Panią nieruchomości 23 kwietnia 2020 r., zakupionej 20 czerwca 2016 r., tj. przed upływem 5 lat licząc od końca 2016 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wydatkowanie przychodu ze sprzedaży ww. nieruchomości, w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości (odrębnej własności lokalu mieszkalnego), w której realizowała Pani własne potrzeby mieszkaniowe, uprawnia do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym wskazać należy, że zwolnieniu podlega dochód w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.