Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 5 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 27 maja 2025 r. (wpływ) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W 2021 r. Sąd Okręgowy (...) (sygn. akt (...)) orzekł rozwód, bez orzekania o winie, pozostawiając władzę rodzicielską obojgu rodzicom. Nie została ustalona opieka naprzemienna. Sąd przyznał opiekę i miejsce zamieszkania syna przy matce. Ojca zobowiązał do comiesięcznych alimentów. Od chwili orzeczenia rozwodu do chwili obecnej ojciec wywiązuje się terminowo z obowiązku alimentacyjnego. Sąd nie ustalił kontaktów ojca z synem, ojciec dziecka zgodził się na takie rozstrzygnięcie.

W ciągu 4 lat od orzeczenia rozwodu w codziennych kwestiach związanych z wychowywaniem syna jest Pani zdana wyłącznie na siebie. Nie ma żadnego wsparcia ze strony ojca – choćby doradczego. Syn mieszka wyłącznie z Panią. Z ojcem spotyka się raz/dwa razy w miesiącu, nie nocuje u niego. Czas wolny od nauki syn spędza także z Panią, latem w 2024 r. ojciec z synem wyjechali na 7 dni, w 2023 r. i 2022 r. wspólny wyjazd ojca z synem był również krótkotrwały. W 2025 r. ojciec dziecka także planuje wyjazd 7-dniowy.

Ojciec nie korzysta z prawa jednakowego wpływu na wychowanie syna. Faktycznie nie sprawuje nad nim pieczy, nie podejmuje się wykonywania czynności wychowawczych w żadnym stopniu. Całokształt kwestii edukacyjnych i wychowawczych spoczywa na Pani. Syn, lat 15 jest uczniem 8 klasy szkoły podstawowej. Ma dobre i bardzo dobre osiągnięcia w nauce, uprawia sport, interesuje się muzyką klasyczną i informatyką. Wszelkie dodatkowe koszty związane z przygotowaniem syna do egzaminu 8-klasisty (kursy, materiały, podręczniki) pokrywa Pani. Na niej ciąży obowiązek stałej, codziennej troski o byt materialny, wychowanie i rozwój sfery emocjonalnej małoletniego.

Ponosi Pani wszelkie koszty wynikające z wychowania syna, w tym koszty ponadprzeciętne i niespodziewane (np. lekarskie). Bierze zwolnienia ZUS gdy syn jest chory (ojciec dziecka nawet często nie wie, że jego syn jest chory). Obydwoje rodzice mają stały i pełny dostęp do dziennika szkolnego (...), ale jedynie Pani kontaktuje się z wychowawcą i nauczycielami. Niestety ojciec małoletniego ograniczył się jedynie do uiszczania alimentów. Nie uczestniczy w zaspokajaniu jakichkolwiek potrzeb syna i nie jest na nie otwarty. Nie ma tu równowagi rodzicielskiej w procesie wychowawczym. Niestety, z żalem Pani stwierdza, że jej zaangażowanie jako rodzica jest nieporównywalnie większe i bardziej obciążające. Nie może liczyć na żadną pomoc, wsparcie ze strony ojca, który kwituje jej prośby krótkim komunikatem „nie mogę, jestem zajęty” (tak było gdy tzw. drzwi otwarte do LO zbiegły się z terminem wywiadówki w szkole).

Ojciec zamieszkuje w A. z nową partnerką. Pani z synem także mieszkają w A. Jest Pani nauczycielem. Pracuje w państwowych szkołach, ma stałe umowy o pracę. W czasie wolnym od zajęć dydaktycznych podejmuje inne zlecenia: wykonuje koncerty edukacyjne, zatrudnia się jako animator/opiekun dzieci etc.

Po rozwodzie ma Pani stan cywilny – rozwódka i nie pozostaje w związku pozamałżeńskim. Poza dzieckiem, w gospodarstwie domowym nie ma innych osób, z których pomocy mogłaby skorzystać. Obydwoje Pani rodzice nie żyją (babcia i dziadek małoletniego), zaś Pani siostra mieszka 500 km od A.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W okresie, którego dotyczy wniosek, tj. w 2024 r. oraz w latach kolejnych – podlegała Pani i będzie podlegać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W okresie, którego dotyczy wniosek – uzyskiwała Pani i będzie uzyskiwać dochody opodatkowane według skali podatkowej (np. z umowy zlecenia, z tytułu umowy o pracę).

Prawomocny wyrok Sądu Okręgowego (...) zapadł (...) 2021 r., sygn. akt: (...).

Pani syn, o którym mowa we wniosku urodził się (...) 2010 r.

Świadczenie wychowawcze (tzw. 800+) otrzymuj Pani w pełnej wysokości. Ojciec dziecka tego nie kwestionuje.

Nie ma Pani drugiego dziecka i nie była nigdy mamą dla innego dziecka. Nie mieszka z nikim poza synem.

Ani w stosunku do Pani ani w stosunku do Pani syna nie miały zastosowania przepisy art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów; zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń oraz z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych

Pytania

Czy przysługuje Pani status osoby samotnie wychowującej dziecko i czy może w ten sposób rozliczyć się za rok 2024 i w kolejnych latach o ile zmianie nie ulegnie opisany stan faktyczny lub przepisy prawa? I czy korzystanie z tego rozwiązania podatkowego jest ograniczone w czasie, wiekiem dziecka lub innymi przesłankami prawa?

Pani stanowisko w sprawie

Zaangażowanie Pani jest niewspółmiernie większe (okresy sprawowania czynności wychowawczych są nieporównywalnie dłuższe) niż ojca dziecka. W Pani rozumieniu wychowuje samotnie dziecko pomimo faktu, że ojciec dziecka żyje, mieszka w tym samym mieście i nie został pozbawiony praw rodzicielskich. Sama, nieprzerwanie od 2021 r. podejmuje Pani trud wykonywania wszystkich obowiązków, zapewniających prawidłowy rozwój emocjonalny, intelektualny i edukacyjny syna.

W Pani ocenie spełnia przesłanki umożliwiające rozliczanie się jako samotny rodzic. Opieka, wychowanie i zabezpieczenie wszelkich potrzeb małoletniego syna spoczywa wyłącznie na niej.

Cały ciężar wychowania począwszy od kontaktów ze szkołą, dbaniem o rozwój fizyczny syna, jego zdrowie, dodatkowe zainteresowania, rozwój kulturalny, wypoczynek, poprzez dbałość o bieżące potrzeby małoletniego ponosi Pani. To Pani podejmuje w sposób samodzielny decyzje dotyczące spraw szkoły, organizacji czasu wolnego, potrzeb bytowych i wychowania.

To Pani wozi małoletniego do szkoły, lekarza, zajęcia dodatkowe oraz sama podejmuje się działań zmierzających do poprawy warunków bytowych syna (latem 2024 r. dokonała remontu jego pokoju). W roku szkolnym 2024/2025 w pojedynkę ustala i realizuje harmonogram spotkań poprzedzających rekrutację do szkoły średniej, organizuje działania jako wolontariusza by przysporzyć dodatkowych punktów na świadectwie szkolnym. Ojciec dziecka nie jest tym zainteresowany, nie włącza się w pomoc, nie proponuje jej nawet. Niestety, poza alimentami ojciec nie interesuje się życiem syna, nie dba o zaspokajanie potrzeb związanych z jego nauką, zdrowiem, wypoczynkiem. Nie stara się również o utrzymanie relacji z synem. Ich kontakty są coraz rzadsze, nie pomogły konsultacje w Poradni Zdrowia Psychicznego. Spotkania raz w miesiącu czy wyjazdy na 7-dniowe urlopy są w Pani ocenie znikomym wkładem w całokształt procesu wychowania małoletniego.

Uważa Pani, że jest samotnie wychowującym rodzicem. W sposób samotny troszczy się o zaspokajanie wszystkich bieżących potrzeb syna w myśl pojęcia „wychowanie” przedstawionego przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10. Dba Pani o jego rozwój emocjonalny, duchowy i intelektualny. Ojciec dziecka poza płaceniem alimentów nie zabezpiecza potrzeb zdrowotnych, bytowych i edukacyjnych syna. Sytuacja braku uczestnictwa ojca w życiu dziecka została zauważona przez psychologa podczas terapii już w 2023 r. (…). Ojciec dziecka – poza rzadkimi kontaktami z synem – nie wypełnia nałożonych na niego obowiązków rodzica i to w sensie prawnym i moralnym. Jego rola w życiu syna jest bardzo mała. Jest Pani faktycznie jedynym rodzicem wychowującym dziecko i czyni to bez wsparcia drugiego rodzica. Jest Pani rozwódką na mocy prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego (...) z dnia (...) 2021 r. W świetle powyższego zatem przysługuj Jej prawo skorzystania z przepisu 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT). Cytowany artykuł określa, kto może skorzystać z ulgi jako osoba samotnie wychowująca dziecko, czyli kogo ustawodawca uznaje za „osobę samotnie wychowującą dziecko”. A zatem dopóki nie zmieni się Pani stan faktyczny lub nie zostaną zmienione przepisy prawa może korzystać z ww. przepisu art. 6 ust. 4c ustawy o PIT. Nadmienia Pani, że obszerne wyjaśnienie jej sytuacji jest w złożonym wniosku.

Zatem w Pani opinii może stosować przepis art. 6 ust. 4c ponieważ Jej syn ma obecnie 15 lat. A jeśli zostaną spełnione przesłanki z ww. przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o PIT – nawet do 25. roku życia. Ulgę stosuje się gdy dziecko nie ukończyło 18 lat lub uczy się (do 25. roku życia) i nie uzyskuje dochodów przekraczających określony limit lub ma orzeczenie o niepełnosprawności.

Ponadto informuje Pani, że wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidulanej – podatek dochodowy od osób fizycznych, znak pisma: (...) z dnia 29 maja 2023 r., UNP: (...).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Z jego treści wynika, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

–podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Na podstawie art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Art. 6 ust. 4e omawianej ustawy, stanowi, że:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

–w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2024 r. poz. 1576).

W świetle art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

–w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Uwzględniając cytowane uregulowania prawne wskazać należy, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje dla potrzeb jej wykładni i stosowania pojęcia „samotnego wychowywania”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji.

Dla ustalenia znaczenia „samotnie” oraz „wychowywać” należy zatem odwołać się w pierwszej kolejności do językowych reguł interpretacyjnych.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN „wychować — wychowywać” to: (1) «zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności», (2) «przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie».

Zatem, „wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Natomiast, „samotny” to: (1) «żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół», (2) «znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam», (3) «spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa», (4) «znajdujący się na odludziu».

Przez osobę samotnie wychowującą dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc rozumieć osobę, która faktycznie w pojedynkę w pełni lub w przeważającej mierze wychowuje dziecko bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym, stale, na co dzień, troszcząc się nie tylko o byt materialny, ale także rozwój emocjonalny dziecka.

W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie, status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Co więcej, aby móc skorzystać z omawianej preferencji podatkowej nie jest konieczne posiadanie statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (określonej ww. przepisem) przez cały rok podatkowy. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Odnosząc przedstawione uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzam, że skoro, w 2024 r.:

•to Pani nieprzerwanie sprawowała opiekę nad synem (będącym Pani jedynym dzieckiem), bez udziału drugiego rodzica (ojca dziecka); na Pani ciążył obowiązek codziennej troski o wychowanie dziecka, o jego rozwój emocjonalny; samodzielnie zabezpieczała Pani potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne syna (ponosiła koszty kursów, materiałów, podręczników, kontaktowała się z nauczycielami, lekarzem);

•ojciec dziecka poza płaconymi alimentami, nie uczestniczył w procesie wychowawczym syna (np. nie zaglądał do szkolnego e-dziennika, nie interesował stanem zdrowia dziecka, nie kontaktował z nauczycielami); spotkania ojca z synem odbywały się raz/dwa razy w miesiącu, a wspólne spędzanie czasu wolnego od nauki ograniczyło się do 7-dniowego wyjazdu;

•od momentu rozstania z ojcem dziecka, nie była i nie jest Pani w żadnym związku, jest Pani rozwódką

to spełniła Pani warunki określone w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe jak również to, że w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania wyłączenia wynikające z art. 6 ust. 4f i ust. 8 ww. ustawy uznaję, że za 2024 r. ma Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko na zasadach określonych w art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji gdy nie ulegną zmianie okoliczności sprawy, uprawnienie do omawianego preferencyjnego rozliczania, w związku z samotnym wychowywaniem syna, będzie Pani przysługiwać również za lata kolejne, do ukończenia przez niego 25 roku życia, z tym, że od roku 2029 – kiedy to syn będzie pełnoletni – dodatkowym warunkiem będzie pobieranie przez niego nauki w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie, jak też nieuzyskiwanie dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152 w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej (z wyjątkiem przewidzianym ustawą). Powyższe ograniczenia dotyczące dziecka pełnoletniego nie będą miały zastosowania wówczas, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami Pani syn otrzymywać będzie zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.