Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 30 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 4 lipca 2025 r. (wpływ 10 lipca 2025 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Podatnik”) jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Podatnik posiada polskie obywatelstwo. Do 15 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca przebywał na stałe na terytorium RP. Następnie wyjechał do Holandii. Powrót do Polski na stałe nastąpił 10 kwietnia 2025 r. Pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. Podatnik na stałe przebywał w Holandii będąc rezydentem podatkowym Holandii. Od 2020 r. do 2024 r. roku Podatnik składał do Holenderskiego Urzędu Skarbowego deklaracje w sprawie podatku dochodowego. Dnia 21 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zarejestrował się na podstawie umowy najmu mieszkania w Gminie (…) w Holandii. Dnia 1 września 2018 r. Podatnik rozpoczął studia w Holandii.

Od 15 maja 2019 r. do 31 sierpnia 2020 r. Wnioskodawca był zatrudniony przez holenderską firmę jako stażysta. Od dnia 16 września 2020 r. do dnia 31 maja 2025 r. Podatnik był zatrudniony przez holenderską firmę w pełnym wymiarze godzinowym 40h na tydzień. Od dnia 5 maja 2025 r. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. 10 kwietnia 2025 r. Wnioskodawca przeprowadził się na stałe do Polski. Nigdy wcześniej nie korzystał z ulgi na powrót. W okresie pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. Podatnik był właścicielem nieruchomości w Polsce, która nie była przedmiotem najmu. Małżonka Wnioskodawcy do października 2023 r. przebywała wspólnie z Podatnikiem w Holandii. 2 sierpnia 2022 r. małżonka Wnioskodawcy rozpoczęła własną działalność gospodarczą w Polsce. Obowiązki służbowe małżonki sprawiły, iż od października 2023 r. przebywała na zmianę w Polsce i w Holandii z przewagą na rzecz Polski. W okresie pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. w okresach świątecznych oraz w przypadku nagłych wypadków rodzinnych Podatnik odwiedzał Polskę. W okresie pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. Podatnik posiadał rachunek bankowy w Polsce. W okresie pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. na terytorium Polski Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Obecnie Podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Podatnik posiada dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii, obejmujące:

·bezterminowy kontrakt wynajmu mieszkania ważny od sierpnia 2019 roku;

·umowy o pracę z Holenderskim pracodawcą:

-za okres od 16 września 2020 r. – 16 września 2021 r.,

-za okres od 16 września 2021 r. – 16 września 2022 r.

-za okres od 01 września 2022 r. – bezterminowy.

W uzupełnieniu wniosku podał Pan, że prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Pytanie

Czy na podstawie przedstawionego opisu zdarzenia przysługuje Panu ulga na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, spełnia Pan wszystkie ustawowe warunki do skorzystania z ulgi na powrót.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy PIT: „Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym”.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT: „Wolne od podatku dochodowego są - przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 43 ustawy PIT: „Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1.w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2.podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania

b)na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

c)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

W myśl art. 21 ust. 44 ustawy PIT: „ Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł”.

W niniejszym miejscu pragnę wskazać na Objaśnienia podatkowe z dnia 29 kwietnia 2021 r., wydane przez Ministerstwo Finansów, dotyczące zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce.

Objaśnienia te odnoszą się do przepisów art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do zakresu obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a tejże ustawy.

Celem wydania Objaśnień było doprecyzowanie zasad prawidłowego wypełniania obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne, przy uwzględnieniu, że rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego – jej ustalenie wymaga każdorazowej, indywidualnej oceny stanu faktycznego i okoliczności konkretnego przypadku.

Zgodnie z treścią Objaśnień, istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie przez podatnika ścisłych powiązań osobistych lub gospodarczych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co w praktyce oznacza, że spełnienie którejkolwiek z nich może skutkować uznaniem podatnika za posiadającego ośrodek interesów życiowych w Polsce.

W odniesieniu do centrum interesów osobistych (rozumianego jako skoncentrowanie powiązań osobistych), podkreśla się znaczenie takich czynników jak: więzi rodzinne (np. obecność współmałżonka, partnera, małoletnich dzieci), relacje towarzyskie, aktywność społeczna, kulturalna, sportowa czy polityczna. Są to okoliczności, które w praktyce mają istotne znaczenie przy ocenie miejsca zamieszkania podatnika.

Z kolei centrum interesów gospodarczych należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik pozostaje w ścisłych relacjach ekonomicznych. Objaśnienia wskazują, że przy ocenie tej przesłanki kluczowe znaczenie mają m.in.: miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, główne źródła dochodu, posiadane inwestycje, nieruchomości i ruchomości, zobowiązania finansowe (np. kredyty), rachunki bankowe, a także miejsce, z którego podatnik zarządza swoim majątkiem.

Podsumowując, ustalenie rezydencji podatkowej wymaga kompleksowej analizy powiązań osobistych i gospodarczych danej osoby z Polską, przy czym wystarczające dla uznania jej za rezydenta podatkowego jest zaistnienie jednej z przesłanek w sposób wystarczająco istotny. Podatnik przez cały okres swojego pobytu w Holandii, w tym również w roku 2024, nieprzerwanie rozliczał się z dochodów i regulował swoje zobowiązania podatkowe wobec holenderskiego urzędu skarbowego, zgodnie z tamtejszymi przepisami podatkowymi.

Fakt ciągłego zamieszkiwania w Holandii, prowadzenia tam spraw życiowych i zawodowych, jak również nieprzerwanego opłacania podatków w tym państwie, jednoznacznie potwierdza, że centrum interesów życiowych – zarówno osobistych, jak i ekonomicznych – podatnika znajdowało się w Holandii.

Wpływ różnych okoliczności na ustalenie centrum interesów życiowych podatnika został szczegółowo omówiony w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Celem przytoczenia poniższych interpretacji jest podkreślenie, że sama zmiana miejsca zamieszkania żony podatnika – rozumiana jako zmiana adresu przebywania – nie przesądza automatycznie o zmianie centrum interesów życiowych.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanych interpretacjach indywidualnych wskazał, iż:

·interpretacja indywidualna z dnia 16 kwietnia 2025 r. sygn.: 0112-KDIL2-1.4011.61.2025.1.KF

W stanie faktycznym wnioskodawca wskazał:

„W 2021 r. zgłosił Pan zmianę miejsca zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w kontekście rozliczania podatku od dochodów z najmu. Była to decyzja o charakterze administracyjnym, niemająca wpływu na Pana rzeczywistą rezydencję podatkową. Oznacza to, że w kontekście ulgi na powrót spełnia Pan warunek braku miejsca zamieszkania w Polsce przez trzy lata przed powrotem”. Stanowisko organu podatkowego: „W związku z powyższym, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowym zwolnieniem z opodatkowania może Pan objąć przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w tym przepisie - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski (tj. w latach 2023-2026), albo od początku roku następnego (tj. w latach 2024-2027), z zastrzeżeniem ust. 39,43 i 44”.

„Zatem, może Pan w każdym z czterech kolejno następujących po sobie lat podatkowych (wymienionych wyżej) skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym nadmienić należy, że limit zwolnienia w wysokości 85 528 zł ma zastosowanie oddzielnie do każdego roku podatkowego z ww. czteroletniego okresu”.

·interpretacja indywidualna z dnia 11 kwietnia 2025 r. sygn.: 0115-KDIT1.4011.82.2025.2.MST

W stanie faktycznym wnioskodawca wskazał: „Jednocześnie od września 2018 r. miał Pan zarejestrowaną w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą. 30 sierpnia 2021 r. zawiesił Pan działalność gospodarczą, a ostatecznie zamknięcie tej działalności nastąpiło 28 września 2023 r. W związku z prowadzoną działalnością i ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce składał Pan za lata 2021-2023 zeznania podatkowe PIT-36L, gdzie wykazywał Pan dochody z działalności. Działalność gospodarcza była prowadzona internetowo z Austrii i przyjazdy do Polski miały charakter sporadyczny. Podczas Pana wyjazdu nie wymeldował się Pan z polskiego adresu, aby zostawić go w celach korespondencyjnych. W czasie Pana mieszkania w Austrii utrzymywał Pan również polskie konto bankowe oraz polski numer telefonu”.

Stanowisko organu podatkowego:

„Biorąc powyższe pod uwagę, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte ze stosunku pracy w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, (...)”.

·interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2025 r. sygn.: 0113-KDIPT2-2.4011.107.2025.2.MK

W stanie faktycznym wnioskodawca wskazał: „W październiku 2011 r. Wnioskodawca wyjechał do Niemiec i tam podjął pracę na podstawie umowy o pracę. Do wyjazdu zmusiła Go trudna sytuacja materialna Jego rodziny. W Polsce pozostała żona z dwójką nastoletnich dzieci i wysokim kredytem zaciągniętym na zakup domu. W 2012 r. „Wnioskodawca planował z małżonką wspólne zamieszkanie na terytorium Niemiec. Istniała i istnienie między nimi małżeńska wspólność majątkowa. Żona i dzieci pozostawały na utrzymaniu Wnioskodawcy. (...) W Polsce Wnioskodawca nie posiada innego majątku”.

Stanowisko organu podatkowego:

„Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych (...). W stanie faktycznym wnioskodawca wskazał:

„Jak Pan wyjaśnił, w momencie wyjazdu z Polski w 2011 r. nie był Pan świadomy obowiązku zgłoszenia tego faktu w urzędzie skarbowym, przez co przez cały okres Pana pobytu za granicą figurował Pan w polskim systemie podatkowym jako rezydent, zameldowany (...). Dodatkowo, w 2021 r. dokonał Pan zmiany adresu dla celów rozliczania podatku od najmu nieruchomości w Polsce.

Jednak – jak Pan wyjaśnił – była to decyzja podyktowana wyłącznie względami administracyjnymi, ponieważ chciał Pan rozliczać podatek z najmu w urzędzie skarbowym właściwym dla miasta, w którym przebywał Pan najczęściej podczas sporadycznych pobytów w Polsce”.

Stanowisko organu podatkowego:

„W związku z powyższym, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowym zwolnieniem z opodatkowania może Pan objąć przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w tym przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych (…)”.

Z pełną świadomością przyjmuje się, że powoływane interpretacje indywidualne odnoszą się wyłącznie do konkretnych, indywidualnych stanów faktycznych i nie wywierają skutków prawnych w odniesieniu do innych sytuacji. Niemniej jednak, ich przywołanie ma na celu zilustrowanie linii interpretacyjnej prezentowanej przez organy podatkowe w porównywalnych okolicznościach. Wskazanie tych rozstrzygnięć służy wykazaniu, że sama przeprowadzka małżonki podatnika do Polski – przy jednoczesnym utrzymaniu przez niego trwałych i dominujących powiązań osobistych oraz ekonomicznych z dotychczasowym krajem zamieszkania - Holandia - nie może być uznana za przesądzającą o zmianie centrum interesów życiowych podatnika w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Reasumując, sam fakt zmiany miejsca zamieszkania przez małżonkę Podatnika przed jego stałym powrotem do Polski nie stanowi przesądzającego elementu w zakresie ustalenia zmiany centrum interesów życiowych Podatnika. Małżonka Wnioskodawcy nadal przebywała naprzemiennie w Holandii i w Polsce, podczas gdy sam Podatnik przebywał na stałe w Holandii, gdzie wynajmował mieszkanie, wykonywał pracę zarobkową oraz podlegał tamtejszemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu wykazania spełnienia ustawowych przesłanek, Podatnik posiada stosowne dokumenty źródłowe, sporządzone w języku holenderskim oraz angielskim m.in.: bezterminowy kontrakt wynajmu mieszkania ważny od sierpnia 2019 roku, umowy o pracę z Holenderskim pracodawcą, decyzje podatkowe holenderskiego urzędu skarbowego za lata 2021-2024.

Działając w oparciu o art. 180 § 1 oraz art. 181 Ordynacji podatkowej, Podatnik wskazuje, iż złożone dokumenty – mimo że sporządzone w języku obcym - mogą stanowić dowód w sprawie.

Podatnik jest jednocześnie świadomy, że zgodnie z art. 287 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku prowadzenia czynności sprawdzających, organ podatkowy ma prawo zażądać tłumaczenia przedłożonych dokumentów na język polski. W razie zgłoszenia takiego żądania, Podatnik niezwłocznie przedłoży tłumaczenia sporządzone zgodnie z wymogami prawa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), wolne od podatku dochodowego są:

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Kwestie rezydencji podatkowej w Polsce zostały obszernie przedstawione w Objaśnieniach podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami, centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

W opisie prawy wskazał Pan, że 10 kwietnia 2025 r. przeprowadził się Pan na stałe do Polski. Obecnie podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Pana spełniony.

Ponadto wyjaśnił Pan, że do 15 sierpnia 2018 r. przebywał Pan na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pomiędzy 15 sierpnia 2018 r. a 10 kwietnia 2025 r. przebywał Pan na stałe w Holandii, będąc rezydentem podatkowy tego kraju. 21 sierpnia 2018 r. zarejestrował się Pan w Holandii jako najemca mieszkania w Gminie (…). 1 września 2018 r. rozpoczął Pan studia w Holandii. Od 15 maja 2019 r. do 31 sierpnia 2020 r. był Pan zatrudniony przez holenderską firmę jako stażysta. Od 16 września 2020 r. do 31 maja 2025 r. był Pan zatrudniony w pełnym wymiarze godzin. W latach 2020-2024 składał Pan do holenderskiego urzędu skarbowego deklaracje podatkowe. Od 5 maja 2025 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w Polsce. Pana małżonka do października 2023 r. przebywała wspólnie z Panem w Holandii. Z dniem 2 sierpnia 2022 r. Pana małżonka rozpoczęła własną działalność gospodarczą w Polsce. Obowiązki służbowe Pana małżonki sprawiły, iż od października 2023 r. przebywała na zmianę w Polsce i w Holandii z przewagą na rzecz Polski. W okresie pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. w okresach świątecznych oraz w przypadku nagłych wypadków rodzinnych odwiedzał Pan Polskę, posiadał Pan w tym czasie rachunek bankowy w Polsce. W okresie pomiędzy 15 sierpnia 2018 r., a 10 kwietnia 2025 r. na terytorium Polski Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Nigdy wcześniej nie korzystał Pan z ulgi na powrót.

Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują zatem, że w okresie 15 sierpnia 2018 r. do 10 kwietnia 2025 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy.

Wyjaśnił Pan również, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, muszą to być jednak dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazał Pan, że posiada dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii, obejmujące: bezterminowy kontrakt wynajmu mieszkania ważny od sierpnia 2019 roku, umowy o pracę z Holenderskim pracodawcą za okres od 16 września 2020 r. – 16 września 2021 r., za okres od 16 września 2021 r. – 16 września 2022 r., za okres od 1 września 2022 r. – bezterminowy.

W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po powrocie do Polski prowadzi Pan działalność gospodarczą, opodatkowaną na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W konsekwencji, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2025-2028 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2026-2029.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że nie jestem uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację. Wszystkie istotne dla sprawy informacje powinny znaleźć się w opisie stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.