Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 15 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 3 lipca 2025 r. (wpływ 7 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanów faktycznych
Jest Pani podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. W dniu (…) lipca 2024 r. złożyła Pani w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, Miejskim Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (zwanym dalej MZON) wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności. MZON orzeczeniem z dnia (…) grudnia 2024 r. zaliczył Panią do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie wydano na czas określony do dnia (…) grudnia 2027 r. W punkcie IV orzeczenia stwierdzono, że nie da się ustalić od kiedy istnienie niepełnosprawność. W punkcie V orzeczenia wskazano, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia (…) lipca 2024 r.
W lutym 2024 r. nabyła Pani samochód osobowy. Koszt zakupu częściowo jest sfinansowany kredytem. Zabezpieczeniem kredytu jest cesja polisy ubezpieczeniowej. W trakcie roku podatkowego używała Pani samochód, w tym również w związku z rehabilitacją, dojazdem do lekarzy, na zabiegi. Używanie samochodu wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków t.j. ubezpieczenie, koszt sezonowej zmiany opon, koszt przeglądów, koszty zakupu części, koszt zakupu paliwa. W związku z używaniem samochodu poniosła Pani w 2024 r. oprócz kosztów zakupu paliwa, następujące wydatki: koszt zakupu opon letnich (…) zł ( samochód był wyposażony w opony zimowe), koszt sezonowej wymiany opon zimowych na letnie w 2024 r.– (…) zł, koszt sezonowej wymiany opon letnich na zimowe w 2024 r. – (…) zł, koszt ubezpieczenia w okresie od dnia 27 lutego 2024 r. do dnia 26 lutego 2025 r. łącznie (…) zł. Koszty te przekroczyły kwotę 2.280,00 zł.
W trakcie badań mających na celu zdiagnozowanie występującej u Pani choroby okazało się, że jest Pani zarażona (…) ( kwiecień 2024 r.) Lekarz prowadzący zalecił Pani przyjęcie dwóch dawek szczepionki przeciwko (…). Szczepionki zostały zakupione na podstawie recept wystawionych przez lekarza. Pierwszą dawkę szczepionki przyjęła Pani w czerwcu 2024 r., (przed złożeniem wniosku do MZON) a drugą dawkę w grudniu 2024 r., czyli po złożeniu wniosku do MZON, ale przed wydaniem orzeczenia, w którym określono w punkcie V, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia (…) lipca 2024 r. Koszt szczepionki zakupionej w listopadzie 2024 r. wyniósł (…) zł. Poza szczepionką w listopadzie 2024 r. zakupiła Pani też na podstawie recepty leki zalecone przez lekarza.
W kwietniu 2024 r. złożyła Pani deklarację PIT-37 za 2024 r., w której nie dokonała Pani odliczeń od dochodu na wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne z uwagi na wątpliwości interpretacyjne przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że obecnie jest Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę i z tego tytułu osiąga Pani dochód.
W roku podatkowym 2024 r. osiągała Pani dochód z tytułu umowy o pracę i z tytułu umowy zlecenie.
Posiada Pani dowód poniesienia wydatku na zakup drugiej dawki szczepionki w postaci faktury VAT zawierającej informacje o sprzedawcy, nabywcy i cenie szczepionki.
Koszt szczepionki poniosła Pani we własnym zakresie, tj. nie korzystała Pani z żadnej refundacji.
Ponadto, dodatkowo wyjaśniła Pani, że odnośnie szczepionki Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych wydał w dniu (…) grudnia 2024 r. obwieszczenie w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na dzień (…) stycznia 2024 r. ( Dz.U. z 2024 r., poz. (…)). Ww. szczepionka została umieszczona do wskazanego obwieszczenia zawierającego wykaz produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na podstawie pozwoleń wydanych przez Radę Unii Europejskiej lub Komisję Europejską. Ponadto treść dostępnego w internecie (…) potwierdza, że szczepionka jest produktem leczniczym.
W związku z powyższym w Pani ocenie – jako osoby, która nie jest znawcą prawa farmaceutycznego – wskazana wyżej szczepionka jest lekiem, co upoważnia Panią jako osobę, u której stwierdzono umiarkowany stopień niepełnosprawności – do odliczenia kosztu zakupu drugiej dawki szczepionki po pomniejszeniu o 100,00 zł.
Pytania (pytanie 2 doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
1)Czy w opisanym stanie faktycznym dopuszczalne jest na podstawie art. 26 ust.1 pkt 1 w związku z ust. 7a pkt 14 i ust. 7 b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie od dochodu osiągniętego w roku 2024 r. kwoty 2.280,00 zł z tytułu wydatków na używanie samochodu?
2)Czy na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczalne jest odliczenie od dochodu uzyskanego w 2024 r. w ramach wydatku na cele rehabilitacyjne kosztu (drugiej dawki) szczepionki w wysokości przekraczającej 100 zł – zakupionej na podstawie recepty przed wydaniem orzeczenia przez MZON o ustaleniu stopnia niepełnosprawności w sytuacji, gdy ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 22 lipca 2024 r.?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Z art. 26 ust. 7a pkt 14 wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
W myśl art. 26 ust. 7d warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Jest Pani osobą, u której ustalono umiarkowany stopień niepełnosprawności, który jak wynika z orzeczenia MZON z dnia (…) grudnia 2024 r. datuje się od dnia (…) lipca 2024 r., tj. od dnia złożenia wniosku w MZON o ustalenie stopnia niepełnosprawności. Jest Pani też właścicielem samochodu osobowego, który zakupiła Pani w salonie samochodowym w lutym 2024 r.
Zatem spełniam warunki określone w art. 26 ust. 7a i ust. 7d pkt 1 ustawy. Kwota możliwa do odliczenia z tytułu wydatków na używanie samochodu jest kwotą maksymalną. Oznacza, to że podatnik jest uprawniony do odliczenia kwoty 2.280,00 zł, o ile poniósł wydatki na używanie samochodu w tejże kwocie lub wyższej.
Natomiast jeśli podatnik poniósł wydatki na używanie samochodu w kwocie niższej, to jest uprawniony do odliczenia kwoty faktycznie poniesionej. W Pani ocenie do kosztów używania samochodu można zaliczyć koszty m.in. zakupu paliwa, przejazdów, przeglądów, koszty sezonowej zmiany opon, koszty ubezpieczenia. Ustawodawca nie wymaga, aby podatnik był właścicielem samochodu przez cały rok podatkowy, ani nie stawia warunku aby podatnik posiadał stosowne orzeczenie o niepełnosprawności przez cały rok podatkowy. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w roku podatkowym 2024 r. oprócz kosztów zakupu paliwa poniosła Pani, koszty ubezpieczenia w łącznej kwocie (…) zł, koszty zakupu opon letnich (samochód był wyposażony w opony zimowe) w kwocie (…) zł oraz koszty zmiany opon zimowych na letnie i letnich na zimowe w sumie w kwocie (…) zł.
Z powyższego wynika, że wydatki na używanie samochodu przekroczyły kwotę 2.280,00 zł. W związku z powyższym uważa Pani, że jest Pani uprawniona do obniżenia dochodu osiągniętego w 2024 r. o kwotę 2.280,00 zł, a co za tym idzie do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2024 r.
W odniesieniu do pytania nr 2 wskazała Pani, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. W art. 26 ust. 7a ww. ustawy doprecyzowano rodzaj wydatków na cele rehabilitacyjne, które odlicza się od dochodu. Z art. 26 ust. 7a pkt 12 wynika, że za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne uważa się m.in. leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki pkt 12).
W myśl art. 26 ust. 7b wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 686 z późn. zm.) nie definiuje pojęcia lek. Wyjaśniając natomiast takie pojęcia jak lek apteczny, lek gotowy, czy też lek recepturowy, ustawodawca posługuje się terminem produkt leczniczy (art. 2 pkt 10-12). Produktem leczniczym zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy prawo farmaceutyczne jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne. Produktem leczniczym jest również produkt immunologiczny (art. 2 pkt 30). Z ulotki szczepionki wynika, że jest to produkt leczniczy. W stanie faktycznym niniejszej sprawy zalecenie lekarza przyjęcia szczepionki nastąpiło po stwierdzeniu na podstawie odpowiednich badań zarażenia wirusem brodawczaka ludzkiego. Przyjęcie szczepionki zatem miało na celu zminimalizowanie zagrożenia zapadnięcia na choroby nowotworowe, a nie zapobieżenie zarażeniu wirusem brodawczaka.
Zatem przyjąć należy, że dopuszczalne jest odliczenie od dochodu kosztu zakupu drugiej dawki szczepionki w wysokości przekraczającej 100 zł.
W Pani ocenie na prawo dokonania ww. odliczenia nie ma wpływu fakt, że szczepionka została zakupiona przed wydaniem orzeczenia MZON, bowiem w orzeczeniu wskazano, że stopień niepełnosprawności datuje się od dnia (…) lipca 2024 r. (data złożenia wniosku).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g i 13a tego artykułu.
Na podstawie art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:
1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 826, 1733, 1938 i 2105) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych;
3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej;
6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;
7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10) opłacenie tłumacza języka migowego;
11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2022 r. poz. 2301 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 1859 i 1938) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;
13) odpłatny przewóz:
a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy zaznaczyć, że katalog wydatków określony w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca jak i zawężająca.
Z opisu sprawy wynika, że decyzją z (…) grudnia 2024 r. wydaną przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności została Pani zakwalifikowana jako osoba o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie to zostało wydane na czas określony, tj. do (…) grudnia 2027 r. Natomiast stopnień Pani niepełnosprawności datuję się od (…) lipca 2024 r. Od miesiąca lutego 2024 r. jest Pani właścicielką samochodu osobowego. W trakcie roku poniosła Pani wydatki związane z używaniem tego samochodu, w tym również w związku z rehabilitacją, dojazdem do lekarzy, na zabiegi, ubezpieczenie, koszt sezonowej zmiany opon, koszt przeglądów, koszty zakupu części, koszt zakupu paliwa. Koszty te przekroczyły kwotę 2.280,00 zł.
Złożyła Pani deklarację PIT-37 za rok 2024 r., w której nie dokonała Pani odliczeń od dochodu na wydatki poniesione na w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Pani wątpliwości budzi możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w związku z używaniem przez Panią samochodu osobowego, a w konsekwencji prawo do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2024 r.
Wskazuję, że z analizy cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej poniesionych wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego należy:
-posiadać orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności,
-być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,
-ponieść z tego tytułu wydatki.
Ustawodawca wprowadził dla tej ulgi limit kwotowy w wysokości 2.280,00 zł w roku podatkowym. W zeznaniu podatnik może dokonać odliczenia w wysokości nieprzekraczającej tego limitu. Konstrukcja przepisu wymaga rozstrzygania tego rodzaju wątpliwości w oparciu o zasadę, iż każda osoba niepełnosprawna dysponuje „własnym” limitem, jednak kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty tego limitu.
Określona w ustawie kwota 2.280,00 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona za dany rok podatkowy tytułem poniesienia ww. wydatków i to niezależnie od tego, czy osoba niepełnosprawna była właścicielem samochodu osobowego przez cały rok lub nabyła własność/współwłasność samochodu w trakcie roku podatkowego oraz niezależnie od tego, czy osoba niepełnosprawna uzyskała orzeczenie o niepełnosprawności w trakcie roku podatkowego.
Pod pojęciem wydatków dotyczących używania – eksploatacji samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia.
W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, ma również prawo domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami.
Odliczeniu podlegają wydatki poniesione w danym roku podatkowym, za który podatnik składa zeznanie podatkowe, tj. składając zeznanie za 2024 r. przysługuje odliczenie jedynie wydatków, które zostały poniesione w 2024 r.
Mając na względzie to co wywiedziono wcześniej stwierdzam, że za rok podatkowy 2024 r. przysługiwało Pani prawo odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, którego jest Pani właścicielem do kwoty nieprzekraczającej 2.280,00 zł.
Zatem, Pani stanowisko, że jest Pani uprawniona do obniżenia dochodu osiągniętego w 2024 r. o kwotę 2.280,00 zł, a co za tym idzie do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2024 r. uznałem za prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do kwestii wydatków poniesionych przez Panią na zakup w listopadzie 2024 r. drugiej dawki szczepionki, stwierdzam co następuje.
W przepisie art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki na cele rehabilitacyjne zostały wymienione leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2025 r. poz. 750, ze zm.) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki.
Jak wynika z ww. przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu o ile osoba niepełnosprawna (posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności) spełni następujące warunki:
-dokona zakupu produktów mających cechy „leku”,
-poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
-posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),
-posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę konieczności stosowania zaleconego leku (leków).
Ponieważ w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych ww. ustawie Prawo farmaceutyczne.
Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:
Lekiem aptecznym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
Lekiem gotowym – jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
Lekiem recepturowym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego - na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
Produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.
Wskazała Pani w sprawi, że lekarz prowadzący zalecił Pani przyjęcie dwóch dawek szczepionki, celem zminimalizowania (…). Szczepionki zostały zakupione na podstawie recept wystawionych przez lekarza. Drugą dawkę szczepionki przyjęła Pani w grudniu 2024 r., czyli po złożeniu wniosku do MZON, ale przed wydaniem orzeczenia, w którym określono w punkcie V wskazano, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia (…) lipca 2024 r. Koszt szczepionki zakupionej w listopadzie 2024 r. wyniósł (…) zł. Poza szczepionką w listopadzie 2024 r. zakupiła Pani też na podstawie recepty leki zalecone przez lekarza. Posiada Pani dowód poniesienia wydatku na zakup drugiej dawki szczepionki X w postaci faktury VAT zawierającej informacje o sprzedawcy i nabywcy oraz cenie szczepionki. Podała Pani również, że Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych wydał w dniu (…) grudnia 2024 r. obwieszczenie w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na dzień (…) stycznia 2024 r. ( Dz.U. z 2024 r., poz. (…) i ww. szczepionka została umieszczona do wskazanego obwieszczenia zawierającego wykaz produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na podstawie pozwoleń wydanych przez Radę Unii Europejskiej lub Komisję Europejską. Treść dostępnego w internecie (…) potwierdza, że szczepionka jest produktem leczniczym.
W roku podatkowym 2024 r. osiągała Pani dochód z tytułu umowy o pracę i z tytułu umowy zlecenie. Koszt szczepionki poniosła Pani we własnym zakresie i nie korzystała Pani z żadnej refundacji.
Wątpliwość Pani budzi to czy przysługuje Pani prawo do odliczenia wydatku poniesionego na zakup w listopadzie 2024 r. drugiej dawki szczepionki, po pomniejszeniu tego wydatku o kwotę 100,00 zł.
W związku z tym co wywiedziono wcześniej stwierdzam, że wydatki związane z zakupem leków mogą podlegać odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile rzeczywiście stanowią leki w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, a lekarz specjalista w wydanym zaświadczeniu lub innym stosownym dokumencie stwierdzi, że podatnik powinien stosować je stale lub czasowo. Kolejnym warunkiem dokonania odliczenia wydatków jest posiadanie dokumentów, które oprócz danych identyfikujących sprzedającego i kupującego, zawierają informację o rodzaju zakupionego towaru (leku) oraz kwotę zapłaty.
Uwzględniając powyższe stwierdzam, że skoro szczepionka jest lekiem w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, który stosuje Pani zgodnie z zaleceniem wystawionym przez lekarza prowadzącego, w celu poprawy Pani zdrowia, to poniesienie przez Panią wydatku na zakup tego leku, udokumentowanego fakturą, na której jest wyodrębniona wartość preparatu – uprawnia Panią do dokonania od dochodu za 2024 r. odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Przy czym odliczeniu podlegają wydatki w wysokości stanowiącej różnicę między faktycznie poniesionym w danym miesiącu wydatkiem na zakup tego leku a kwotą 100 zł.
W świetle powyższego, na gruncie zaprezentowanego opisu sprawy stwierdzam, że rozliczając się za rok podatkowy 2024 – w związku z tym że Pani niepełnosprawność datowana jest od 22 lipca 2024 r. – mogła Pani odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek poniesiony w listopadzie 2024 r. na zakup drugiej dawki szczepionki, na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, jest Pani uprawniona również do obniżenia dochodu osiągniętego w 2024 r. o kwotę stanowiącą różnicę między faktycznie poniesionym w miesiącu listopadzie 2024 r. wydatkiem na zakup drugiej dawki szczepionki a kwotą 100 zł. W konsekwencji przysługuje Pani prawo do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2024 r.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.