Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. W odpowiedzi na wezwania uzupełnił go Pan pismami z dnia 31 maja 2025 r. oraz 19 czerwca 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

W lutym 2024 roku złożył Pan wniosek o pobyt stały na podstawie Karty Polaka i w lipcu 2024 roku otrzymał Pan pozytywną decyzję. Od lutego do sierpnia 2024 roku pracował Pan w Polsce na podstawie umowy o pracę. W listopadzie 2024 roku zarejestrował Pan jednoosobową działalność gospodarczą, którą prowadzi do chwili obecnej. Wcześniej nie był Pan rezydentem podatkowym Polski. Obecnie rozważa Pan skorzystanie z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że na stałe przeniósł się Pan do Polski 11 lutego 2024 r. Przed przeniesieniem miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przebywał Pan w Polsce jedynie w 2023 r. przez 172 dni, zwykle około 1-1,5 miesiąca z przerwami tej samej długości na podstawie turystycznej. W roku 2023 pracował Pan na Białorusi i płacił tam podatki. W roku 2022 i wcześniej nie przebywał Pan w UE ani żadnym innym kraju więcej niż dwa miesiące. W 2023 r. zaczął Pan rozważać przeprowadzkę do Polski na stałe i zakończenie kontraktu o pracę na Białorusi. Od 30 stycznia 2024 r. do 10 lutego 2024 r. przebywał Pan na Białorusi w celu zakończeniu wszystkich relacji na Białorusi, które chciał Pan zakończyć np. kontraktu o pracę. Następnie 11 lutego 2024 r. przeniósł się Pan do Polski. Tydzień później zaczął Pan pracować dla firmy w Polsce na umowie o pracę i od tego czasu płaci Pan tutaj podatki. 15 lutego 2024 r. złożył Pan wniosek o pobyt stały. Do Polski nie przeprowadził się Pan z krewnymi oraz wskazuje Pan, że nie ma Pan żony ani dzieci.

Wskazał Pan, że od 01 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r. był Pan rezydentem podatkowym Białorusi. Od początku roku 2024 do 11 lutego 24 również płacił Pan podatki na Białorusi. Uzyskał Pan dokument z pracy w białoruskiej firmie A, który stwierdza, że był Pan zatrudniony od lutego 2021 r. do stycznia 2024 r., ile podatków płacił Pan w każdym miesiącu kalendarzowym tego okresu oraz, że do dnia rozwiązania umowy był Pan zameldowany na terytorium Białorusi. Dodatkowo wskazał Pan, że na chwilę złożenia wniosku nie dysponuje Pan białoruskim certyfikatem rezydencji, jednak wskazał Pan, że ma Pan możliwość wystąpienia o dokument potwierdzający Pana status rezydenta podatkowego z białoruskiego urzędu skarbowego.

Posiadał oraz nadal posiada Pan obywatelstwo Białorusi. Karta Polaka została Panu przyznana 19 czerwca 2019 r., którą po otrzymaniu karty stałego pobytu musiał Pan oddać do urzędu w ramach procedury.

We wcześniejszych latach nie korzystał Pan ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w całości ani w części.

W roku 2025 pracuje Pan jako przedsiębiorca a forma opodatkowania to podatek ryczałtowy.

Pytanie

1)Czy jako osoba, która uzyskała zezwolenie na pobyt stały w Polsce na podstawie Karty Polaka w 2024 roku i obecnie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest Pan uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót na rok 2025 i kolejne 3 lata zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do dochodów z działalności gospodarczej?

2)Czy dochód uzyskany w 2025 roku przed złożeniem wniosku o ulgę na powrót również kwalifikuje się do zwolnienia podatkowego w ramach tej ulgi?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, jako osoba, która uzyskała zezwolenie na pobyt stały w Polsce na podstawie Karty Polaka w 2024 roku, jest Pan uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisami, ulga na powrót przysługuje osobom, które przeniosły miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Uzyskanie przez Pana zezwolenia na pobyt stały potwierdza fakt przeniesienia centrum interesów życiowych do Polski. Ponadto, w Pana opinii, spełnia Pan pozostałe warunki określone w przepisach, gdyż posiada Pan polskie obywatelstwo/Kartę Polaka i nie korzystał Pan wcześniej z tego zwolnienia. Nigdy wcześniej nie miał Pan w Polsce centrum zainteresowań oraz przed przeprowadzką 11 lutego 2024 nie był Pan rezydentem podatkowym Polski. Uważa Pan również, że dochody uzyskane w 2025 roku przed formalnym złożeniem wniosku o ulgę na powrót również powinny być objęte tym zwolnieniem, ponieważ przepisy nie uzależniają prawa do ulgi od momentu złożenia wniosku, a jedynie od spełnienia warunków materialnych dotyczących zmiany rezydencji podatkowej. Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, dochody z tej działalności powinny podlegać zwolnieniu w ramach ulgi na powrót, gdyż przepisy nie wyłączają tego źródła przychodów z zakresu omawianego zwolnienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie zdarzenia wskazał Pan, na stałe przeniósł się Pan do Polski 11 lutego 2024 r. Tydzień później zaczął Pan pracować dla firmy w Polsce na umowie o pracę i od tego czasu płaci Pan tutaj podatki. 15 lutego 2024 r. złożył Pan wniosek o pobyt stały. Oznacza to, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Pana spełniony.

Ponadto oświadczył Pan, że w latach 2021-2023 oraz do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski był Pan rezydentem podatkowym Białorusi oraz płacił Pan podatki na Białorusi. Wcześniej nie był Pan rezydentem podatkowym Polski.

Zatem opierając się na treści wniosku uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy.

Wyjaśnił Pan również, że 19 czerwca 2019 r. miał Pan przyznaną Kartę Polaka. Na jej podstawie, w lutym 2024 roku złożył Pan wniosek o pobyt stały i w lipcu 2024 roku otrzymał Pan pozytywną decyzję. Po otrzymaniu karty stałego pobytu Kartę Polaka musiał Pan oddać do urzędu w ramach procedury.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 769 ze zm.):

Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2023 r. poz. 192).

W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 192 ze zm.):

1.Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

1)wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;

2)w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „konsulem”, lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 - wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;

3)wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;

4)złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.

2.Karta Polaka może być przyznana osobie:

1)nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub

2)nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3)posiadającej status bezpaństwowca.

3.Karta Polaka może być także przyznana osobie, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1105), pod warunkiem wykazania się znajomością języka polskiego w stopniu co najmniej podstawowym. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w art. 3 ww. ustawy wskazano, że:

1.Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego.

2.Karta Polaka poświadcza uprawnienia wynikające z niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1a ww. ustawy:

Jeżeli posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały.

Stosownie do art. 20 ust. 3 ww. ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, posiadacz Karty Polaka zwraca Kartę Polaka wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:

1)doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo

2)decyzja o uzyskaniu zezwolenia na pobyt stały stała się ostateczna.

Wobec powyższego uznać należy, że spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Pana Karty Polaka. Utrata ważności z mocy prawa wydanej Panu Karty Polaka w związku z uzyskaniem przez Pana w 2024 r. zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie pozbawia Pana prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazał Pan, że uzyskał Pan dokument z pracy w białoruskiej firmie, który stwierdza, że był Pan zatrudniony od lutego 2021 r. do stycznia 2024 r., ile podatków płacił Pan w każdym miesiącu kalendarzowym tego okresu oraz, że do dnia rozwiązania umowy był Pan zameldowany na terytorium Białorusi. Dodatkowo wskazał Pan, że na chwilę złożenia wniosku nie dysponuje Pan białoruskim certyfikatem rezydencji jednak wskazał Pan, że ma Pan możliwość wystąpienia o dokument potwierdzający Pana status rezydenta podatkowego z białoruskiego urzędu skarbowego.

W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazał Pan również, że we wcześniejszych latach nie korzystał Pan ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w całości ani w części. Zatem należy uznać, że spełnia Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od lutego do sierpnia 2024 roku pracował Pan w Polsce na podstawie umowy o pracę. W listopadzie 2024 roku zarejestrował Pan jednoosobową działalność gospodarczą, którą prowadzi do chwili obecnej. W roku 2025 prowadzona przez Pana działalność gospodarcza opodatkowana jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

 W konsekwencji, w opisanej sytuacji, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej, do których ma zastosowanie ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Jeśli w 2024 r. nie skorzystał Pan z ulgi na powrót, to zgodzić należy się z Panem, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi na powrót za lata 2025, 2026, 2027 i 2028.

Ulga na powrót może być uwzględniana w trakcie roku, ale jej ostatecznego rozliczenia dokonuje się w zeznaniu rocznym. W przypadku samodzielnego obliczania zaliczki lub podatku w związku z osiąganiem przychodów z działalności gospodarczej ulgę stosuje się samodzielnie, wyłączając przychody nią objęte z przychodów podlegających opodatkowaniu.

Z ulgi na powrót może Pan więc skorzystać już w trakcie 2025 r. przy obliczaniu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Ostatecznego rozliczenia tej ulgi dokona Pan w zeznaniu o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zaznaczając fakt korzystania z ulgi na powrót oraz wykazując przychody objęte zwolnieniem. Na możliwość skorzystania ze zwolnienia nie ma wpływu fakt złożenia przez Pana wniosku o wydanie interpretacji, a spełnienie warunków wskazanych w zwolnieniu. Zatem przychody z działalności gospodarczej uzyskane przez Pana od początku 2025 r. (przed złożeniem wniosku) będą korzystały z przedmiotowego zwolnienia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dodać należy, że organ interpretacyjny nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.