Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2025 r wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 5 i 27 czerwca 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Została unieważniona umowa o mieszkaniowy kredyt hipoteczny w złotych indeksowany kursem CHF nr (...) z dnia (...) 2008 r. Sąd I instancji zasądził na Pana rzecz kwotę 123 242,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 6417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Umowa zawarta została pomiędzy Panem a Bankiem X. z siedzibą w (...).

Następnie Bank wniósł apelację od wyżej wskazanego wyroku. (...) 2025 r. Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem o sygn. akt (...) oddalił wspomnianą apelację, zasądzając na Pana rzecz z tytułu kosztów postępowania apelacyjnego 4 050 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się tego postanowienia.

W dniu (...) 2025 r. Z wypłacił na Pana rzecz następujące kwoty: 123 542,92 zł kwota główna, 10 486,78 zł tytułem kosztów sądowych oraz 46 346,60 zł tytułem odsetek ustawowych na opóźnienie.

Uzupełnienie wniosku

Umowa o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, została zawarta przez Pana na okres od (...) 2008 r. do (...) 2048 r. Stroną umowy kredytowej był Pan i X. (nie było współkredytobiorców).

Kredyt przeznaczony był na spłatę zobowiązań na cele inne mieszkaniowe, tj. pożyczki w Banku Y., kredytu w Z. oraz refinansowanie nieudokumentowanych kosztów związanych z nieruchomością i zwrot kosztów wyceny związanej z nieruchomością.

Odsetki ustawowe za opóźnienie dotyczyły nieterminowej wypłaty należności.

Podstawa i okoliczności unieważnienia umowy CHF zawarte są w wyroku Sądu Okręgowego w (...) z dnia (...) 2023 r. sygn. akt (...) oraz jego uzasadnieniu. Przedmiotowy wyrok został sprawdzony i zweryfikowany przez Sąd II instancji, który potwierdził jego słuszność wyrokiem o sygnaturze I (...) z dnia (...) 2025 r.

Sąd orzekł unieważnienie ww. umowy na podstawie przepisu art. 385¹ § 1 Kodeksu cywilnego; Dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich; wyroków Sądu Najwyższego: z 29 października 2019 r., IV CSK 309/18 i z 27 listopada 2019 r., II CSK 438/18; Uchwały Sądu Najwyższego w składzie siedmiu sędziów z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt III CZP 29/17 o treści: „Oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy”; wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt IV CSK 159/17; wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2019 r. sygn. akt V CSK 382/18); wyroku TSUE z 3 października 2019 r., sprawa C – 260/18; wyroku TSUE z 14 marca 2019 r., C – 118/17, wydanego w sprawie Dunai).

Reasumując, w Pana ocenie, podstawą do unieważnienia umowy kredytu frankowego były klauzule abuzywne, czyli niedozwolone postanowienia umowne, które naruszają interesy konsumenta. Te klauzule, najczęściej dotyczące przeliczania kwoty kredytu i rat, pozwalają bankom na jednostronne ustalanie kursu franka, co jest sprzeczne z prawem. Dodatkowo, banki często nie informują należycie kredytobiorców o ryzyku związanym z kredytami walutowymi, co również może stanowić podstawę do unieważnienia umów.

Szczegółowe okoliczności, w związku z którymi została zasądzona kwota do wypłaty oraz odsetki ustawowe za opóźnienie zostały wskazane w orzeczeniach Sądu o sygnaturach: (...) z dnia (...) 2023 r. wraz z uzasadnieniem oraz (...) z dnia (...) 2025 r.

Kryteria i okoliczności, które wpłynęły na określenie wysokości kwot zasądzonych na Pana rzecz, to m.in.:

·stwierdzenie nieważności umowy kredytowej zawartej z bankiem, co skutkuje obowiązkiem zwrotu wszystkich świadczeń pieniężnych spełnionych przez strony,

·dokładna analiza wysokości wpłat dokonanych przez kredytobiorcę na rzecz banku,

·brak dobrowolnego zwrotu środków przez bank po wezwaniu do zapłaty, co skutkuje naliczaniem odsetek ustawowych od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty.

W dniu (...) 2025 r. X wypłacił na Pana rzecz następujące kwoty: 123 542,92 zł kwota główna, 10 486,78 zł tytułem kosztów sądowych oraz 46 346,60 zł tytułem odsetek ustawowych na opóźnienie. Wyżej wskazane kwoty byty wypłacone w trzech przelewach na Pana rachunek bankowy.

Data uprawomocnienia wyroku to (...) 2025 r.

Sposób i podstawa prawna, na podstawie której została określona wysokość należnej kwoty do wypłaty oraz kwoty odsetek, o których mowa we wniosku, wynika z orzeczeń Sądu. Wysokość należnej kwoty do wypłaty oraz kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie została określona na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, w szczególności:

·art. 410 § 2 k.c., który reguluje zwrot świadczenia nienależnego, w sytuacji gdy umowa została uznana za nieważną,

·art. 481 § 1 i 2 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek ustawowych za opóźnienie,

·art. 359 § 2 k.c., który określa sposób ustalania wysokości odsetek ustawowych – są one równe sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych.

Do tej pory nie otrzymał Pan od X. informacji PIT-11.

Nie korzystał Pan z tzw. ulgi odsetkowej.

Pytanie

Czy odsetki ustawowe za opóźnienie w kwocie 46 346,60 zł, które X. wypłacił na Pana rzecz, w związku z unieważnieniem kredytu hipotecznego, podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 95b ustawy o podatki dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsetki otrzymane od banku po unieważnieniu kredytu nie są opodatkowane.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.):

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu

Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową, jako świadczenia nienależne. Kredytodawca powinien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca powinien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu.

Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, mimo że dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia, wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Instytucja potrącenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania.

W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Stosownie do art. 98 § 2 cytowanej ustawy:

Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego.

Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:

Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:

Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy.

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda. Zwrot ten nie rodzi więc obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zwrotu kosztów postępowania nie będzie przewyższała faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.

W tym miejscu należy ponownie wskazać, że – co do zasady – za przychody podatkowe uznaje się takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, które nie mają charakteru zwrotnego.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1016 ze zm.), zgodnie z którym:

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia zatem z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w 2008 r. zaciągnął Pan w banku, denominowany do CHF kredyt przeznaczony na spłatę zobowiązań na cele mieszkaniowe, tj. pożyczki w Banku Y. , kredytu w Z. oraz refinansowanie nieudokumentowanych kosztów związanych z nieruchomością i zwrot kosztów wyceny związanej z nieruchomością. Unieważnienie umowy kredytowej nastąpiło na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w (...) z dnia (...) 2023 r. sygn. akt (...). Sąd I instancji zasądził na Pana rzecz kwotę 123 242,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 6 417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. (...) 2025 r. Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem o sygn. akt (...) oddalił apelację banku, zasądzając na Pana rzecz z tytułu kosztów postępowania apelacyjnego 4 050 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się tego postanowienia.

W dniu (...) 2025 r. X wypłacił na Pana rzecz następujące kwoty: 123 542,92 zł (kwota główna), 10 486,78 zł tytułem kosztów sądowych oraz 46 346,60 zł tytułem odsetek ustawowych na opóźnienie. Wyżej wskazane kwoty byty wypłacone w trzech przelewach na Pana rachunek bankowy. Wskazał Pan również, że na określenie wysokości kwot zasądzonych na Pana rzecz wpłynęły następujące okoliczności:

·stwierdzenie nieważności umowy kredytowej zawartej z bankiem, co skutkuje obowiązkiem zwrotu wszystkich świadczeń pieniężnych spełnionych przez strony,

·dokładna analiza wysokości wpłat dokonanych przez kredytobiorcę na rzecz banku,

·brak dobrowolnego zwrotu środków przez bank po wezwaniu do zapłaty, co skutkuje naliczaniem odsetek ustawowych od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty.

W sytuacji opisanej we wniosku doszło do wykonania postanowień zapadłych w wyroku sądu. Sąd stwierdził nieważność umowy kredytowej i zasądził na Pana rzecz m.in. kwotę 123 242,92 zł. Kwota ta – jak wynika z okoliczności sprawy – jest naliczona w związku ze stwierdzeniem nieważności umowy kredytowej, co skutkowało obowiązkiem zwrotu wszystkich świadczeń pieniężnych spełnionych przez strony, zatem jej otrzymanie nie powoduje faktycznego przyrostu w Pana majątku, a jedynie „wyrównanie” wcześniejszego zmniejszenia w Pana majątku. Wobec tego zwrot ten nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika – ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po Pana stronie, jako kredytobiorcy, nie powstał przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobnie zasądzony zwrot kosztów procesu i postępowania apelacyjnego, mający charakter zwrotu wydatków poniesionych przez Pana nie rodzi obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy założeniu, że faktycznie kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała faktycznie poniesionych przez Pana wydatków. W takim wypadku kwota zwrotu kosztów postępowań sądowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przedstawionych okolicznościach wypłacone Panu odsetki za opóźnienie wypłaty zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z tytułu unieważnionej umowy o mieszkaniowy kredyt hipoteczny oraz odsetki za opóźnienie wypłaty zwrotu kosztów postępowań sądowych dotyczą świadczeń niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wobec powyższego ww. odsetki objęte są zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji w związku z ich wypłatą nie powstało u Pana zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, Pana stanowisko uznać należało za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.