Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz nieprawidłowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 23 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan obywatelem Białorusi i mieszka w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na pracę. Dnia 1 kwietnia 2025 r. otrzymał Pan od swojego ojca, również obywatela Białorusi, ale tam zamieszkałego, darowiznę w wysokości 33 000 złotych i 00 groszy w formie przelewu zagranicznego zatytułowanego jako „darowizna dla mojego syna (imię i nazwisko)”, na Pana konto bankowe w Polsce.
Na chwilę obecną nie posiada Pan zezwolenia na pobyt stały, bądź zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE (wniosek został złożony). Jednak Pana rezydencja podatkowa znajduje się w Polsce: tu mieszka Pan od ponad 12 lat i rozlicza podatek dochodowy PIT. W Polsce znajdują się Pana centrum interesów osobistych, praca oraz małżonka.
Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że w momencie otrzymania darowizny posiadał w Polsce ośrodek interesów życiowych, był Pan objęty w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytania
1.Czy podlega Pan pod ustawę o podatku od spadków i darowizn?
2.W razie gdy zostanie uznane, że uzyskane przez Pana środki pieniężne nie podlegają podatkowi od spadków i darowizn, czy zostaną one sklasyfikowane jako dochód z innych źródeł, według ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), rozdział 2, art. 20 pkt 9?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, podlega Pan pod ustawę o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r. (ze zmianami), gdyż art. 2 ww. ustawy mówi: „Nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.
Ww. ustawa w tym przypadku nie odwołuje się do ustawy o cudzoziemcach z dnia 12 grudnia 2013 r. (ze zmianami) w kwestii określenia definicji miejsca stałego pobytu. Ustawa o cudzoziemcach (zwłaszcza art. 195-210) określa warunki uzyskania i utrzymania zezwolenia na pobyt stały, jednak nie utożsamia tej definicji z miejscem stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności, pobytem stałym jest zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Wskazać należy, że za miejsce stałego pobytu uznaje się miejsce, w którym dana osoba stale realizuje swoje podstawowe funkcje życiowe (wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2019 r., sygn. akt VIII SA/Wa 340/19).
Mieszka Pan w Polsce (a mianowicie w X) od roku 2013, z zamiarem stałego przebywania: tu ukończył Pan studia, pracuje na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, rozlicza PIT, ma Pan adres zamieszkania, małżonkę, ubiega się o status rezydenta długoterminowego UE. Więc myśli Pan, że podlega pod ustawę o podatku od spadków i darowizn i może rozliczyć uzyskane środki jako darowiznę.
Uważa Pan, że uzyskane środki pieniężne nie są przychodem z innych źródeł w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie znalazł Pan odpowiadającego stanowi faktycznemu określenia w Rozdziale 1, art. 20 ww. ustawy („Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: …”).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz nieprawidłowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.
Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „darowizna”. Z tego względu, celem ustalenia tej definicji, należy sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.
Jak stanowi natomiast art. 890 § 1 cyt. Kodeksu:
Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stosownie do art. 3 pkt 1 ww. ustawy:
Podatkowi nie podlega: nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Jak z powyższych przepisów wynika, nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:
-nabywane rzeczy znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
-nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą; jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne – normujące odmienne zdarzenia – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego.
Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej. Wyjątek od tej zasady został określony w art. 3 ust. 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych lub praw znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia zarówno nabywca, jak i darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Drugi stan prawny, określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jest Pan obywatelem Białorusi i mieszka Pan w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na pracę. 1 kwietnia 2025 r. otrzymał Pan od swojego ojca, również obywatela Białorusi, ale tam zamieszkałego, darowiznę w wysokości 33.000 złotych w formie przelewu zagranicznego zatytułowanego jako „darowizna dla mojego syna (imię i nazwisko)” na Pan konto bankowe w Polsce. Na chwilę obecną nie posiada Pan zezwolenia na pobyt stały bądź zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE (wniosek został złożony). Jednak Pana rezydencja podatkowa znajduję się w Polsce: tu mieszka Pan od ponad 12 lat i rozlicza podatek dochodowy. W Polsce znajdują się: Pana centrum interesów osobistych, praca oraz małżonka. W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że momencie otrzymania darowizny posiadał Pan w Polsce ośrodek interesów życiowych, był Pan objęty w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pana zdaniem, podlega Pan pod ustawę o podatku od spadków i darowizn i może rozliczyć uzyskane środki jako darowiznę.
Dokonując analizy przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przedmiot przysporzenia, który stanowią środki pieniężne, w chwili ich przekazania nie znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z treści wniosku jasno wynika, iż otrzymał Pan darowiznę w formie przelewu zagranicznego na Pana konto bankowe w Polsce. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten bowiem dotyczy rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z powyższego wynika również, że w opisanej sprawie nie może mieć zastosowania wyłączenie zawarte w art. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ wyłączenie to ma zastosowanie do nabycia rzeczy ruchomych, które znajdują się na terytorium Polski.
Należy jednak wskazać, że na mocy art. 2 ww. ustawy, przedmiotem ustawy o podatku od spadków i darowizn objęte jest również nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą. Jednakże, powołany przepis ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie odsyła w tym zakresie (tj. określenia miejsca stałego pobytu) do żadnych ustaw podatkowych. Dlatego też należy sięgnąć do ustaw regulujących tę tematykę.
Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2025 r. poz. 274 ze zm.), na który się Pan powołuje:
Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania.
Treść art. 28 ust. 4 ww. ustawy stanowi natomiast, że:
Zameldowanie na pobyt stały lub czasowy służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu osoby w miejscu, w którym się zameldowała.
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców został uregulowany w Rozdziale 5 ww. ustawy.
Z treści art. 40 ust. 1 tej ustawy wynika, iż:
Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy na zasadach określonych w art. 24, art. 25 ust. 1-3, art. 26, art. 27 ust. 2, art. 28 oraz w art. 30-39, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
Kwestie stałego pobytu cudzoziemców reguluje ustawa z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 769 ze zm.). Warunki udzielania zezwolenia na pobyt stały zostały wymienione w art. 195 i następnych ustawy o cudzoziemcach.
Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach:
Zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemcowi udziela się albo - w przypadkach, o których mowa w art. 160, art. 181 i art. 187 - można udzielić na jego wniosek, jeżeli spełnia wymogi określone ze względu na deklarowany cel pobytu, a okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadniają jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.
W tym miejscu podkreślić należy, iż przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy – nie można utożsamiać z miejscem stałego pobytu.
Jak wynika z wniosku, jest Pan obywatelem Białorusi i nie posiada Pan polskiego obywatelstwa. Posiada Pan wyłącznie zezwolenie na pobyt czasowy i nie uzyskał Pan zezwolenia na pobyt stały w rozumieniu art. 195 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach.
Fakt, iż zamieszkuje Pan pod konkretnym adresem z zamiarem stałego przebywania na terytorium Polski, a także, że pracuje Pan na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony i rozlicza Pan podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce nie przesądzą o tym, że nabył Pan prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Z wniosku nie wynika by dysponował Pan dokumentem potwierdzającym prawo stałego pobytu, o którym mowa w art. 195 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach.
Skoro zatem w chwili otrzymania darowizny posiadał Pan tylko obywatelstwo białoruskie i nie posiadał Pan na terytorium Polski stałego pobytu w rozumieniu ww. przepisów, to nabycie przez Pana środków pieniężnych tytułem darowizny nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
W przedmiotowej sprawie nie wystąpi po Pana stronie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki określone w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Powołany przepis ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wobec powyższego nie można się zgodzić z Pana stanowiskiem, iż podlega Pan pod ustawę o podatku od spadków i darowizn i będzie Pan mógł rozliczyć uzyskane środki jako darowiznę według przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Odnosząc się do Pana wątpliwości związanych z opodatkowaniem darowizny na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśniam, że na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.
W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Na podstawie art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Natomiast podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Stosownie natomiast do art. 11a ust. 1 ww. ustawy:
Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
Mając na uwadze, że otrzymał Pan darowiznę środków pieniężnych z Białorusi, to do jej opodatkowania zastosowanie znajdują przepisy Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 18 listopada 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 120 poz. 534).
Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 lit. a) tej umowy w Rzeczypospolitej Polskiej umowa dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych.
Umowa nie wymienia wprost w żadnym z artykułów dochodów związanych z darowizną środków pieniężnych, zatem zastosowanie w sprawie znajduje art. 21 ust. 1 tej umowy, w myśl którego:
Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie, nie wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.
Z tego względu otrzymane przez Pana w darowiźnie środki pieniężne stosownie do art. 21 ust. 1 tej umowy będą podlegały opodatkowaniu tylko w Polsce, tj. w państwie, w którym Pan zamieszkuje i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Jak już wcześniej wyjaśniłem, nabycie przez Pana środków pieniężnych otrzymanych z tytułu darowizny nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Oznacza to, że w przedstawionej sytuacji nie będzie miało zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Otrzymanie środków pieniężnych w drodze darowizny, stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Darowizna jest umową, przez którą należy rozumieć zobowiązanie się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Skoro zatem nieodpłatnie otrzymał Pan od darczyńcy środki pieniężne, to niewątpliwie skutkiem tego zdarzenia jest uzyskanie przez Pana korzyści kosztem innego podmiotu.
W Polsce przychód ten na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł. Zgodnie z tym przepisem:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy – jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Na podstawie art. 45 ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
W konsekwencji uznać należy, że w związku z otrzymaniem środków pieniężnych w drodze darowizny, uzyskał Pan przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten, będzie Pan zobowiązany wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał Pan darowiznę, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku i opodatkować na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.