Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – na wezwanie organu – pismem z 30 kwietnia 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dokonała Pani odliczenia ulgi prorodzinnej za 2023 i 2024 r., za dwoje dzieci: A.C. ur. (...) 2010 r. i B.C. ur. (...) 2021 r. Małżonek dokonał również rozliczenia, z czym się Pani nie zgadza.

Mąż w związku z nadużywaniem alkoholu nie wykonywał w sposób właściwy władzy rodzicielskiej. To Pani zajmowała się dziećmi (sprawowała codzienną opiekę, prała, sprzątała, gotowała, woziła do placówek (żłobek a następnie przedszkole oraz szkoła), na zajęcia dodatkowe, jeździła do lekarzy, opiekowała się w czasie choroby a także pobytu w szpitalu). Małżonek potrafił się upić mając pod opieką wówczas niespełna roczną córkę B., w marcu 2023 r. opiekę nad młodszą córkę musiała Pani powierzyć siostrze na blisko tydzień, ponieważ starsza córka miała operację w D. i wymagała opieki przed i po operacji – to tylko nieliczne z przykładów nieodpowiedzialności ojca.

Od października 2022 r. Państwa rodzina objęta była Procedurą Niebieskiej Karty, co wynikało z przemocowych zachowań męża, wynikających z codziennego nadużywania alkoholu. Codziennością stały się interwencje policji i wizyty pracowników ośrodka pomocy społecznej a także kuratorów sądowych. Procedura została wygaszona w październiku 2024 r., na Pani wniosek, w związku z wyprowadzeniem się z dziećmi ze wspólnego mieszkania. Nie odeszła Pani wcześniej, ponieważ zwyczajnie nie miała się gdzie podziać z dziećmi.

W maju 2023 r. złożyła Pani pozew o rozwód, w trakcie postępowania małżonek nie sprawował opieki na dziećmi, ani wtedy ani później w toku postępowania nie wnioskował o zabezpieczenie kontaktów z dziećmi, nie interesował się nimi, sporadycznie odwiedzał młodszą córkę lub dzwonił do starszej. Do maja 2024 r. mieszkali Państwo pod jednym adresem, ponieważ nie miała się Pani gdzie podziać z dziećmi, jednak od jesieni 2022 r. prowadzili Państwo odrębne gospodarstwa domowe, małżonek od maja 2023 r. realizuje Postanowienie Sądu Okręgowego – opłaca zabezpieczenie alimentacyjne.

(...) 2025 r. Sąd Okręgowy (...) wydał wyrok (...), którym rozwiązał Państwa małżeństwo przez rozwód z winy pozwanego – męża, powierzył Pani wykonywanie władzy rodzicielskiej, a ojcu dzieci ograniczył władzę rodzicielską, nie orzekł o kontaktach z dziećmi. Ograniczenie władzy rodzicielskiej trwa, wszystkie sprawy z tym związane wymagają postępowań i analiz. Małżonek owszem posiadał w 2023 i 2024 r. władzę rodzicielską, jednakże nie sprawował jej we właściwy sposób, swoim zachowaniem wielokrotnie narażał zdrowie i życie Państwa córek. Nie interesował się nimi, nie opiekował, notorycznie swoim zachowaniem zakłócał ich spokój i bezpieczeństwo.

W maju 2024 r. wraz z dziećmi wyprowadziła się Pani (znajomi udostępnili Pani i dzieciom swoje mieszkanie na czas uregulowania spraw rozwodowych i majątkowych), zabrała Pani jedynie rzeczy osobiste, pozostawiła w mieszkaniu meble i wszystkie sprzęty. Aktualnie musi wszystko zacząć od nowa, zapewnić dzieciom dach nad głową i poczucie bezpieczeństwa.

Pomimo przedstawienia wszystkich okoliczności w wyjaśnieniach składanych do Urzędu Skarbowego w G., pomimo istniejącego w obrocie prawnym wyroku NSA, który badał już podobną sprawę w 2021 r. (sygn.: II FSK 428/21) US domaga się od Pani złożenia korekty i zwrotu środków. Pracownicy US twierdzą, że cyt.: „mąż nie miał ograniczonej władzy, zamieszkiwali państwo pod jednym adresem i mąż zachował się uczciwie, gdyż rozliczał połowę ulgi”. Sytuację komplikował fakt, że ustawa dot. Procedury Niebieskiej Karty daje Pani jedynie możliwość przeglądania akt (bez możliwości wykonywania kopii czy też zdjęć), natomiast jakiekolwiek informacje mogą być udzielane organom na ich wniosek. Niestety pracownicy US w G. nie wyrazili chęci wnikliwszego przeanalizowania Pani sytuacji.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W okresie 2023 -2024 uzyskiwała Pani dochody z tytułu umowy o pracę oraz umów/zleceń zawartych z pracodawcą.

Pani dzieci nie były nigdy umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie.

Posiadała Pani pełną władzę rodzicielską nad córkami.

Władza rodzicielska męża została poddana nadzorowi kuratorskiemu.

Nigdy nie została orzeczona opieka naprzemienna. W wyroku rozwodowym Sąd Okręgowy ograniczył małżonkowi władzę rodzicielską oraz nie ustanowił mu kontaktów z córkami, co stanowi efekt jego zachowań w czasie, którego dotyczy mój wniosek.

W okresie wskazanym we wniosku wykonywała Pani władzę rodzicielską wobec dzieci.

Pani małżonek nie wykonywał władzy rodzicielskiej, nie zajmował się córkami.

Do maja 2023 r. (winno być 2024 r. jak wynika z pierwotnie złożonego wniosku) miejsce zamieszkania dzieci było takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców. Choć ojciec dzieci raczej pomieszkiwał, gdyż regularnie znikał i nie wracał na noce, a często na kilka dni. Od maja 2024 r. miejsce zamieszkania dzieci było takie jak Pani tj.: ul. E. 1, F. Córki zamieszkiwały wyłącznie z Panią w lokalu udostępnionym przez znajomych.

Wcześniejsze zamieszkiwanie pod jednym adresem wynikało wyłącznie z braku innej możliwości. Nie miała się Pani gdzie podziać się z córkami, małżonek odmawiał opuszczenia całkowitego mieszkania, wszczęta została procedura o nakaz eksmisji, jednakże ze względu na dobro dzieci i opieszałość systemu podjęła Pani decyzję o wyprowadzce.

Wyjaśnia Pani, że żadne z jej dzieci w roku 2023-2024 nie stosuje przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, nie podlegają też opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Nie doszło do porozumienia pomiędzy Panią a ojcem dzieci. Wzorem lat poprzednich dokonała Pani odliczenia ulgi za obie córki w pełnej wysokości. O dokonaniu odliczenia przez ich ojca dowiedziała się Pani po fakcie. Ojciec dzieci stwierdził, że ulga jest mu należna, ponieważ opłaca zabezpieczenie alimentacyjne zasądzone mu przez Sąd Okręgowy.

To Pani dokonała odliczenia ulgi prorodzinnej za pełen okres (cały rok), co do ojca dzieci dokonał rozliczenia za 2023 r. za okres od kiedy zasądzono mu zabezpieczenie alimentacyjne, natomiast za 2024 r. za okres w jakim zamieszkiwała Pani z córkami i byłym mężem pod tym samym adresem.

Pytanie

Czy za lata 2023-2024 przysługuje Pani prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, przysługuje Pani prawo do odliczenia pełnej ulgi prorodzinnej za lata 2023-2024, ponieważ to Pani samodzielnie sprawowała opiekę nad córkami A.C. i B.C. – zaspokajała ich wszelkie życiowe potrzeby, dbała o sprawy związane z ich edukacją (odwożenie i odbieranie z placówek oświatowych, organizacja zajęć pozalekcyjnych, kontrola lekcji, kontakt ze szkołą itp.), rozrywką (organizacja czasu wolnego, wycieczki, wyjazdy wakacyjne itp.), opieką w chorobie (wizyty u lekarzy, wykonywanie badań, wykup i podawanie leków, bezpośrednia opieka w chorobie).

Małżonek zamieszkiwał pod tym samym adresem, jednakże nieustannie nadużywał alkoholu, traktował mieszkanie jak hotel (wielokrotnie znikał na kilka dni, kąpał się, jadł i wychodził) nie interesował się dziećmi, nie zajmował się nimi. W efekcie jego nagannego zachowania w rodzinie wszczęto Procedurę Niebieskiej Karty, gdzie jednoznacznie Pani i dzieci wskazano jako ofiary przemocy zaś Pani męża jako sprawcę.

Braku zainteresowania sprawami dzieci potwierdził w swoim wyroku Sąd Okręgowy ograniczając ojcu dzieci władzę rodzicielską do współdecydowania o wyborze szkoły oraz sposobie leczenia w przypadku poważnej choroby, jednocześnie nie ustanawiając kontaktów z nimi (między innymi z racji tego, że sam zainteresowany nigdy o to nie zawnioskował podczas trwającego blisko 2 lata postępowania rozwodowego).

W Pani ocenie samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie daje prawa do skorzystania z ulgi, zwłaszcza osobie, która swoim nagannym zachowaniem jest sprawcą przemocy wobec rodziny. Procedury zmierzające do ograniczenia tejże władzy są zawiłe i długotrwałe. Ulga powinna być należna rodzicowi, który opiekuje się dziećmi, dba o zaspokojenie ich potrzeb życiowych. Podobnie w Pani ocenie mają się kwestie zamieszkania – nie sposób wyprowadzić się z dziećmi z dnia na dzień. Musiała Pani zapewnić im dach nad głową, poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa a tym samym godziwe warunki.

Sprawca przemocy według Pani nie powinien mieć prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej na równi z rodzicem, który tą władzę wykonuje w sposób prawidłowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1)wykonywał władzę rodzicielską;

2)pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3)sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na mocy art. 27f ust. 2 ww. ustawy:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1)jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a)pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b)niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2)dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3)trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:

a)92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b)166,67 zł na trzecie dziecko,

c)225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

W myśl art. 27f ust. 2a ww. ustawy:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2.

Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Zgodnie z art. 27f ust. 2c ww. ustawy:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1)na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

2)wstąpiło w związek małżeński.

Stosownie do art. 27f ust. 2d omawianej ustawy:

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1)osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;

2)osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Art. 27f ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśnia zaś, że:

Limity dochodów określone w ust. 2 pkt 1 nie dotyczą podatnika i jego małżonka, którzy wykonywali władzę, pełnili funkcję albo sprawowali opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego dziecka, posiadającego orzeczenie albo decyzję, o których mowa w art. 26 ust. 7d.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d omawianej ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z art. 27f ust. 3 ww. ustawy wynika, że:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Zgodnie zaś art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Z kolei art. 26 ww. Kodeksu wskazuje, że:

§ 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

§ 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)odpis aktu urodzenia dziecka;

2)zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3)odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4)zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy:

Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 komentowanej ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na gruncie art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):

Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Stosownie do art. 93 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Art. 95 § 1 cytowanego Kodeksu stanowi, że:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

Z art. 97 § 1 przytoczonego Kodeksu wynika, że:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Jak wynika z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską.

Samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne realizowanie, czyli wykonywanie obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Odnosząc się natomiast do kwestii podziału ulgi pomiędzy rodziców wykonujących władzę rodzicielską wskazać należy, że ustawodawca dał im możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym, możliwe jest skorzystanie z odliczenia kwoty ulgi przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Jak wynika bowiem z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę ulgi rodzice mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Jednakże, w przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy:

a)zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub

b)gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim.

–kwotę ulgi rodzice mogą odliczyć od podatku w równych częściach.

Natomiast w przypadkach innych niż wyżej wymienione odliczenie w wysokości 100% stosuje ten z rodziców, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Co istotne, ww. przepis wskazuje jedynie na podział przysługującej rodzicom ulgi prorodzinnej i nie pozbawia on samego prawa do odliczenia. Prawo do ulgi – przy spełnieniu pozostałych przesłanek – przysługuje zatem na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego podatnik wykonywał władzę rodzicielską, wywiązując się z obowiązków rodzicielskich.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

W opisie zdarzenia w szczególności wskazała Pani, że jest Pani matką dwóch małoletnich córek, względem których w latach 2023-2024, wykonywała władzę rodzicielską. Pani małżonek, a ich ojciec, nie wykonywał władzy rodzicielskiej – nie zajmował się córkami. To Pani zajmowała się dziećmi (sprawowała codzienną opiekę, prała, sprzątała, gotowała, woziła do placówek – żłobek, a następnie przedszkole oraz szkoła, na zajęcia dodatkowe, jeździła do lekarzy, opiekowała się w czasie choroby, a także pobytu w szpitalu). Ojciec dzieci swoim zachowaniem wielokrotnie narażał zdrowie i życie córek. Nie interesował się nimi, nie opiekował, notorycznie swoim zachowaniem zakłócał ich spokój i bezpieczeństwo. Pani mąż nadużywał alkoholu (od października 2022 r. Państwa rodzina objęta była Procedurą Niebieskiej Karty, co wynikało z przemocowych zachowań męża, wynikających z codziennego nadużywania alkoholu). Codziennością stały się interwencje policji i wizyty pracowników ośrodka pomocy społecznej, a także kuratorów sądowych. Procedura została wygaszona w październiku 2024 r., na Pani wniosek, w związku z wyprowadzeniem się z dziećmi ze wspólnego mieszkania. W maju 2023 r. złożyła Pani pozew o rozwód. W trakcie rozwodu małżonek nie sprawował opieki na dziećmi, ani wtedy ani później w toku postępowania nie wnioskował o zabezpieczenie kontaktów z dziećmi, nie interesował się nimi, sporadycznie odwiedzał młodszą córkę lub dzwonił do starszej. Wyrokiem z (...) 2025 r. Sąd Okręgowy rozwiązał Państwa małżeństwo przez rozwód z winy pozwanego – męża, powierzył Pani wykonywanie władzy rodzicielskiej, a ojcu dzieci ograniczył władzę rodzicielską, nie orzekł o kontaktach z dziećmi, ani opiece naprzemiennej (władza rodzicielska męża została poddana nadzorowi kuratorskiemu).

W świetle opisanego zdarzenia oraz zacytowanych wyżej przepisów prawa uznać należy, że skoro w latach 2023-2024 Pani wykonywała władzę rodzicielską względem małoletnich córek, tj. zajmowała się dziećmi (sprawowała codzienną opiekę, prała, sprzątała, gotowała, woziła do placówek – żłobek, a następnie przedszkole oraz szkoła, na zajęcia dodatkowe, jeździła do lekarzy, opiekowała się w czasie choroby, a także pobytu w szpitalu), a ich ojciec nie wykonywał względem nich władzy rodzicielskiej – nie zajmował się córkami (swoim zachowaniem wielokrotnie narażał zdrowie i życie córek, nie interesował się nimi, nie opiekował, notorycznie zakłócał ich spokój i bezpieczeństwo), to wyłącznie Pani przysługuje prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na małoletnie dzieci w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty, ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia wymaga, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.