Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 23 maja 2025 r. (wpływ 26 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan osoba fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem Spółki cywilnej (dalej: Spółka).
W okresie od sierpnia 2021 r. do lutego 2025 r. Spółka dokonywała płatności za faktury dokumentujące dostawę gazu płynnego z pominięciem obligatoryjnego mechanizmu podzielonej płatności („MPP”).
W marcu 2025 r. Spółka dokonała ponownej zapłaty za wyżej wskazane faktury z zastosowaniem MPP oraz otrzymała od kontrahenta zwrot poprzednio wpłaconych kwot.
Na skutek błędu, pomimo dyspozycji art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), uwzględniał Pan w kosztach uzyskania przychodów wydatki opłacone z pominięciem MPP.
Uzupełnienie wniosku
Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Jest Pan wspólnikiem Spółki cywilnej od 1 marca 2006 r. Posiada Pan w Spółce cywilnej udział w wysokości 67%. Spółka cywilna zajmuje się prowadzeniem stacji paliw (główny przedmiot działalności to sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw). Forma opodatkowania prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej to podatek liniowy w wysokości 19% (art. 30c par. 1 ustawy PIT). Spółka prowadzi księgi handlowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Błąd spowodowany był brakiem wiedzy w zakresie obowiązku zapłaty za ten konkretny towar w mechanizmie podzielonej płatności oraz przeoczeniem adnotacji na fakturze (zapłata za pozostałe towary podlegające MPP nabywane przez Spółkę, które nie są przedmiotem wniosku, była regulowana w tym mechanizmie).
Dokonał Pan w okresie od sierpnia 2021 r. do lutego 2025 r. 82 wpłaty dotyczące faktur dokumentujących dostawę gazu płynnego.
Dokonana w marcu 2025 r. ponowna wpłata za faktury spełniała warunki określone w art. 22p ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. została dokonana z zachowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług.
Spółka zajmuje się sprzedażą paliw do pojazdów silnikowych. Wydatki będące przedmiotem wniosku dotyczyły nabycia paliw, które następnie były sprzedawane na stacji benzynowej prowadzonej przez Spółkę cywilną, a więc stanowiły towar handlowy, którego sprzedaż generowała przychody.
Pytanie
Czy na skutek ponownej zapłaty za wskazane we wniosku faktury w MPP jest Pan uprawniony do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków wynikających z tych faktur w okresach pierwotnych, tj. w okresach wynikających z zasad ogólnych dot. momentu ujmowania wydatków w kosztach uzyskania przychodów, a nie w okresie w którym dokonano ponownej płatności w MPP?
Pana stanowisko w sprawie
Na skutek ponownej zapłaty za wskazane we wniosku faktury w MPP jest Pan uprawniony do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków wynikających z tych faktur w okresach pierwotnych, tj. w okresach wynikających z zasad ogólnych dot. momentu ujmowania wydatków w kosztach uzyskania przychodów, a nie w okresie, w którym dokonano ponownej płatności w MPP.
Jak wynika z art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:
1)zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2)w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody
- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
Zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ponowna zapłata w MPP pozwala na zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów, tj. skutkuje brakiem sankcji, o której mowa w art. 22p ust. 1 pkt 3 ustawy PIT (tak m.in. interpretacje: z 7 grudnia 2020 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.402.2020.1.BM, z 13 grudnia 2021 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.534.2021.2.MS, z 7 lutego 2023 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.743.2022.1.BJ).
Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o PIT, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Zgodnie z art. 22 ust. 5a ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1)sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2)złożenia zeznania nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1a albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.
Natomiast w przypadku kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednie, zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy, są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Powyższe regulacje stanowią jedyną podstawę ustalania momentu, do którego należy przypisać koszty uzyskania przychodów.
Brak zapłaty w MPP wyłącza możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jednak nie modyfikuje zasad dotyczących momentu, do którego koszty te należy przypisać. Zapłata w MPP jest warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów w okresie wynikającym z zasad ogólnych.
Po spełnieniu warunku zaliczenia wydatku do kosztów jakim jest dokonanie zapłaty w MPP, podatnik uzyskuje prawo do uwzględnienia wydatku w kosztach uzyskania przychodów w okresach wynikających z art. 22 ust. 5-5c ustawy o PIT.
W przepisach ustawy o PIT nie ma regulacji, które odnosiłyby się do konieczności korygowania momentu rozpoznania kosztów podatkowych w przypadku ponownej zapłaty w MPP.
Tym samym, w Pana ocenie, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych na podstawie faktur, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zaklasyfikowanych do kosztów podatkowych w poszczególnych miesiącach w latach od sierpnia 2020 r. do lutego 2025 r., brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie, w szczególności w miesiącu ponownej zapłaty.
Stanowisko to potwierdza interpretacja indywidualna z 24 października 2024 r. Nr 0112-KDIL2-2.4011.674.2024.2.WS „Należy przy tym wskazać, że w przepisach ustawy o PIT nie ma regulacji, które odnosiłyby się do konieczności korygowania momentu rozpoznania kosztów podatkowych w przypadku otrzymania zwrotu poniesionego wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych, a następnie dokonania jego ponownej zapłaty przez podatnika - w szczególność z przyczyn i w okolicznościach opisanych we wniosku (...) w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczących wynagrodzeń Kontrahenta zapłaconych na podstawie Faktur i zaklasyfikowanych do kosztów podatkowych w roku 2020 oraz 2022, brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie, tj. np. w 2024 r., w którym Kontrahent dokonał zwrotu środków zaliczonych do kosztów podatkowych oraz Wnioskodawca dokona ich ponownej zapłaty w sposób opisany w niniejszym wniosku”.
Dokonanie płatności w MPP powoduje, że nie jest spełniona przesłanka sankcji z art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, a tym samym skutkuje możliwością zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów w okresach wynikających z zasad ogólnych oraz brakiem obowiązku zmniejszania kosztów/zwiększania przychodów w okresie dokonania płatności z pominięciem MPP (a w przypadku dokonania takiego zmniejszenia/zwiększenia - do cofnięcia jego skutków).
Przyjęcie odmiennego stanowiska, zgodnie z którym zaliczenie wydatku do kosztów następuje w miesiącu dokonania zapłaty w MPP, pozostawiałoby decyzję o momencie uwzględnienia wydatku w kosztach uzyskania przychodów podatnikowi, z pominięciem ustawowych zasad. Celem art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT nie jest modyfikacja reguł dotyczących momentu ujmowania wydatku w kosztach ale wprowadzenie sankcji obowiązującej do momentu ponownego uregulowania płatności w MPP.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.
W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawa o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.
Należy przy tym mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.
Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.
W myśl art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Niemniej jednak, zgodnie z art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:
1) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3) pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
Stosownie zaś do art. 22p ust. 2 tego artykułu:
W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:
1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody
– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
W myśl art. 22p ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775):
Faktura powinna zawierać: w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.
W myśl art. 108a ust. 1a ww. ustawy:
Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.
Zgodnie z art. 108a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług:
Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:
1) zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2) zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
Jednym z celów wprowadzenia obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności było ograniczenie swobodnego dysponowania przez podatników kwotą podatku VAT. Środki stanowiące równowartość kwoty podatku VAT wynikającej z faktury mają trafiać na specjalne konto VAT dostawcy, który nie ma pełnej swobody co do rozporządzania tymi środkami - dysponuje nimi w ograniczonym i ściśle określonym zakresie.
Zgodnie z treścią Objaśnień podatkowych MF z 23 grudnia 2019 r. w sprawie Mechanizmu Podzielonej Płatności, obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty odpowiadającej kwocie VAT wynikającej z nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15. Możliwa jest zapłata w mechanizmie podzielonej płatności wyłącznie samej kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT wykazanej na fakturze. Wówczas wskazana w komunikacie przelewu kwota brutto będzie równa kwocie podatku.
Z kolei, w myśl art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.):
Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Zatem stwierdzić należy, że przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców).
Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pan wspólnikiem Spółki cywilnej. W okresie od sierpnia 2021 r. do lutego 2025 r. Spółka dokonywała płatności za faktury dokumentujące dostawę gazu płynnego z pominięciem obligatoryjnego mechanizmu podzielonej płatności („MPP”). W marcu 2025 r. Spółka dokonała ponownej zapłaty za wyżej wskazane faktury z zastosowaniem MPP oraz otrzymała od kontrahenta zwrot poprzednio wpłaconych kwot. Na skutek błędu, pomimo dyspozycji art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniał Pan w kosztach uzyskania przychodów wydatki opłacone z pominięciem MPP. Błąd spowodowany był brakiem wiedzy w zakresie obowiązku zapłaty za ten konkretny towar w mechanizmie podzielonej płatności oraz przeoczeniem adnotacji na fakturze (zapłata za pozostałe towary podlegające MPP nabywane przez Spółkę, które nie są przedmiotem wniosku, była regulowana w tym mechanizmie). Dokonał Pan w okresie od sierpnia 2021 r. do lutego 2025 r. 82 wpłaty dotyczące faktur dokumentujących dostawę gazu płynnego. Dokonana w marcu 2025 r. ponowna wpłata za faktury spełniała warunki określone w art. 22p ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. została dokonana z zachowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług.
Wskazać należy, że art. 22p ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy pomimo zawarcia na fakturze wyrazów ,,mechanizm podzielonej płatności”, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, dokonali płatności z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
Skoro ponowna wpłata w 2025 r. za faktury spełniała warunki określone w art. 22p ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. została dokonana z zachowaniem mechanizmu podzielonej płatności, jest Pan uprawniony do zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych wydatków proporcjonalnie do posiadanego udziału w Spółce cywilnej.
Nie mogę jednak zgodzić się z Pana twierdzeniem, że:
W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych na podstawie faktur, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zaklasyfikowanych do kosztów podatkowych w poszczególnych miesiącach w latach od sierpnia 2020 r. do lutego 2025 r., brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie, w szczególności w miesiącu ponownej zapłaty.
Zaliczenie do kosztów możliwe będzie w dacie dokonania prawidłowych płatności z zachowaniem ustawowych warunków. Bowiem z przepisu art. 22p ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że pominięcie mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy uniemożliwia zaliczenie do kosztów wydatków z takich faktur.
Z kolei, w przypadku ich wcześniejszego zaliczenia do kosztów, na podstawie art. 22p ust. 2 omawianej ustawy podatkowej, koszty powinny zostać zmniejszone (albo zwiększone przychody), w miesiącu dokonania płatności z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
Dokonanie przelewu z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności skutkuje obowiązkiem dokonania korekty. Regulacja zawarta w art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na określony moment dokonania korekty - należy zmniejszyć koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
Tym samym, zaliczenie płatności za wskazane we wniosku faktury do kosztów uzyskania przychodów w analizowanej sprawie możliwe jest dopiero w 2025 r.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, stwierdzam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.
Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki cywilnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.