Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Ze względu na zatrudnienie w 2022 r. zmieniła Pani kraj zamieszkania oraz przeniosła centrum interesów osobistych do Polski. Pracę w Polsce zaczęła Pani 1 lutego 2022 r. Od 25 stycznia 2022 r. wynajmowała Pani mieszkanie w Polsce. Do chwili obecnej mieszka Pani nieprzerwanie w Polsce.

Ze względu na zatrudnienie w 2019 r. przebywała i pracowała Pani w Polsce w celu zarobkowym nie przenosząc interesów osobistych do Polski. Od 1 lipca 2019 r. przebywała i pracowała Pani w Polsce w celu zarobkowym, tak długo jak miała pracę. W tym czasie centrum interesów osobistych nie przeniosła Pani do Polski. Pani centrum interesów osobistych pozostało nadal w Niemczech. W Polsce nie miała Pani swojego gospodarstwa domowego. Nie wynajmowała mieszkania. Przebywała Pani u dalszej rodziny.

Po utracie pracy 30 września 2020 r. wróciła Pani zaraz do Niemiec i 1 listopada 2020 r. zarejestrowała się w urzędzie pracy w Niemczech. W tym czasie ukończyła Pani kursy szkoleniowe w Niemczech i ubiegała się o pracę w obu krajach. Za 2019 r. składała Pani PIT w Niemczech, certyfikat rezydencji dostarczyła Pani w urzędzie skarbowym w Polsce.

Szczegóły za lata 2019-2021:

Data przyjazdu do Polski w 2019 r. przed rozpoczęciem pracy na etat (od 1 lipca 2019 r.) najpierw na 3 miesiące. Data przyjazdu do Polski: 26 lipca 2019 r. Data wyjazdu z Polski: 18 października 2020 r. Przyjechała Pani sama do Polski w 2019 r. w celu zarobkowym. W latach 2019-2020, jeżeli nie pracowała Pani w Polsce, mieszkała z rodzicami i Pani centrum interesów osobistych i gospodarstwo domowe było w Niemczech. Była Pani zameldowana w Niemczech. W latach 2019-2020 nie posiadała Pani w Polsce i w Niemczech prawa do nieruchomości, nie wynajmowała i nie posiadała własnego mieszkania. Pani centrum interesów osobistych, Pani gospodarstwo domowe, powiązania rodzinne w okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 było w Niemczech. W okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 nie miała Pani na terenie Polski centrum interesów osobistych i gospodarstwa domowego. W tych latach nie przeniosła Pani swojego centrum interesów osobistych do Polski i gospodarstwa domowego do Polski. W okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 Pani najbliższa rodzina, rodzice, rodzeństwo byli w Niemczech. W okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 Pani główne źródło przychodów od 1 lipca 2019 r. do 31 października 2020 r. było w Polsce. Była Pani zatrudniona na 1 etacie.

Powiązania gospodarcze w Polsce w latach 2019-2020:

Przebywała Pani w Polsce tak długo, jak była zatrudniona.

Powiązania gospodarcze w Niemczech w latach 2019-2020:

Była Pani zarejestrowana w urzędzie pracy (Arbeitsamt) w Niemczech. Zatrudniona na 1 etacie w Niemczech była Pani do 31 grudnia 2018 r. Pani centrum interesów osobistych i gospodarstwo domowe w latach 2019-2020 było nadal w Niemczech.

Dochody w latach 2019-2020:

Dochód z Arbeitsamt w Niemczech i dochód z etatu w Polsce. Za 2020 r. składała Pani zeznanie podatkowe w Polsce. Posiada Pani certyfikat rezydencji za 2019 r.

W latach 2019-2021 pobierała Pani zasiłek z Abreitsamtu. W latach 2019-2021 nie wynajmowała Pani mieszkania w Niemczech, mieszkała Pani z rodzicami. W 2019 r. przekraczała Pani polsko-niemiecką granicę ok. 8 razy, dokładnej daty nie Pani pamięta. Były to okoliczności prywatne i służbowe z pracy na etat. W 2020 r., co pamięta Pani to 18 października 2020 r. wróciła do Niemiec po utracie pracy. Za 2019 r. posiada Pani tylko jeden Ansassigkeitsbescheinigung (certyfikat rezydencji) z 2019 r. z Niemiec, dostarczyła go Pani w urzędzie skarbowym w Polsce. W latach 2020-2021 była Pani zarejestrowana w Niemczech. Po powrocie z Polski 18 października 2020 r. mieszkała Pani z rodzicami w Niemczech. Za lata 2020-2021 nie posiada Pani certyfikatu. Była Pani zarejestrowana w Arbeitsamt w Niemczech jako bezrobotna po utracie pracy. Zarejestrowanie w Arbeitsamcie od 1 stycznia 2019 r. do 31 czerwca 2019 r. i od 1 listopada 2020 r. do 31 grudnia 2021 r. Posiada Pani potwierdzenie zarejestrowania – status bezrobotnego z Arbeitsamt z Niemiec.

Szczegóły za rok 2022:

25 stycznia 2022 r. przeniosła Pani swoje centrum interesów osobistych i swoje gospodarstwo domowe do Polski. Wynajmowała Pani mieszkanie w Polsce. Posiada Pani umowę najmu mieszkania. Po przeprowadzeniu się do Polski w 2022 r. była Pani zatrudniona od 1 lutego 2022 r. na 1 etat.

Przed 2022 r. Pani centrum interesów osobistych było w Niemczech. Ukończyła Pani szkołę, studia w Niemczech i pracowała mieszkając z rodzicami w Niemczech. Najbliższa i bliska rodzina, znajomi są w Niemczech. Posiada Pani polskie i niemieckie obywatelstwo. Przed powrotem do Polski w 2022 r. i przeprowadzką do Niemiec mieszkała Pani oraz miała centrum interesów osobistych w Polsce 10 lat.

Pytanie

Czy ma Pani prawo skorzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – „Ulga na powrót”, za lata 2023-2025?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, należy się Pani ulga na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ww. ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W Pani sprawie znajdą zatem zastosowanie przepisy umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Kwestia miejsca zamieszkania w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami została omówiona w art. 4 tej umowy.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. umowy:

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W tym miejscu wskazuję też na Objaśnienia podatkowe z 29 kwietnia 2021 r. wydane przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a tej ustawy. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiązań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku centrum interesów gospodarczych – jak wynika z Objaśnień – w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

We wniosku wskazała Pani, że powróciła Pani do Polski w styczniu 2022 r., zatem istotne dla możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi jest czy nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok powrotu, tj. konkretnie w latach: 2019, 2020, 2021.

Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że ze względu na zatrudnienie w 2019 r. przebywała i pracowała Pani w Polsce w celu zarobkowym nie przenosząc interesów osobistych do Polski. Od 1 lipca 2019 r. przebywała i pracowała Pani w Polsce w celu zarobkowym tak długo, jak miała pracę. W tym czasie centrum interesów osobistych nie przeniosła Pani do Polski. Pani centrum interesów osobistych pozostało nadal w Niemczech. W Polsce nie miała Pani swojego gospodarstwa domowego. Nie wynajmowała mieszkania. Przebywała Pani u dalszej rodziny. Po utracie pracy 30 września 2020 r. wróciła Pani zaraz do Niemiec i 1 listopada 2020 r. zarejestrowała się w urzędzie pracy w Niemczech. Za 2019 r. składała Pani PIT w Niemczech, certyfikat rezydencji dostarczyła Pani w urzędzie skarbowym w Polsce. Data przyjazdu do Polski: 26 lipca 2019 r. Data wyjazdu z Polski: 18 października 2020 r. Przyjechała Pani sama do Polski w 2019 r., w celu zarobkowym. W latach 2019-2020, jeżeli nie pracowała Pani w Polsce, mieszkała z rodzicami i Pani centrum interesów osobistych i gospodarstwo domowe było w Niemczech. Była Pani zarejestrowana w Niemczech. Za lata 2019-2020 nie posiadała Pani w Polsce i w Niemczech prawa do nieruchomości, nie wynajmowała i nie posiadała własnego mieszkania. Pani centrum interesów osobistych, Pani gospodarstwo domowe, powiązania rodzinne w okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 było w Niemczech. W okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 nie miała Pani na terenie Polski centrum interesów osobistych i gospodarstwa domowego. W tych latach nie przeniosła Pani swojego centrum interesów osobistych do Polski i gospodarstwa domowego do Polski. W okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 Pani najbliższa rodzina, rodzice, rodzeństwo byli w Niemczech. W okresie pobytu w Polsce w latach 2019-2020 Pani główne źródło przychodów od 1 lipca 2019 r. do 31 października 2020 r. było w Polsce. Była Pani zatrudniona na 1 etacie. Za 2020 r. składała Pani zeznanie podatkowe w Polsce. W latach 2019-2021 pobierała Pani zasiłek z Abreitsamtu. W latach 2019-2021 nie wynajmowała Pani mieszkania w Niemczech, mieszkała Pani z rodzicami. W roku 2019 przekraczała Pani polsko-niemiecką granicę ok. 8 razy. Były to okoliczności prywatne i służbowe z pracy na etat. 18 października 2020 r. wróciła do Niemiec po utracie pracy. Za 2019 r. posiada Pani tylko jeden Ansassigkeitsbescheinigung (certyfikat rezydencji) z 2019 r. z Niemiec, dostarczyła go Pani w urzędzie skarbowym w Polsce. W latach 2020-2021 była Pani zameldowana w Niemczech. Po powrocie z Polski 18 października 2020 r. mieszkała Pani z rodzicami w Niemczech. Za lata 2020-2021 nie posiada Pani certyfikatu. Była Pani zarejestrowana w Arbeitsamt w Niemczech jako bezrobotna po utracie pracy. 25 stycznia 2022 r. przeniosła Pani swoje centrum interesów osobistych i swoje gospodarstwo domowe do Polski.

Z przedstawionych przez Panią okoliczności wynika, że w 2020 r. spędziła Pani w Polsce powyżej 183 dni, co oznacza, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2020 r. była Pani osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jednakże, ustalając Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami

W treści wniosku wynika, że w okresie od lipca 2019 r. do października 2020 r. nie posiadała Pani w Polsce i w Niemczech prawa do nieruchomości, nie wynajmowała i nie posiadała własnego mieszkania.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 ww. umowy. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Mając na uwadze, że w okresie od lipca 2019 r. do października 2020 r. ściślejsze powiązania osobiste miała Pani z Niemcami – najbliższa rodzina, rodzice, rodzeństwo znajdowali się w Niemczech, natomiast ściślejsze powiązania gospodarcze miała Pani z Polską – w Polsce znajdowało się Pani główne źródło przychodów – nie sposób w oparciu o powyższe okoliczności ustalić, w którym z państw w okresie od lipca 2019 r. do października 2020 r. znajdowało się Pani centrum interesów życiowych.

W takiej sytuacji Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie od lipca 2019 r. do października 2020 r. należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 pkt b) ww. umowy. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że – jak Pani wskazała – w okresie od lipca 2019 r. do października 2020 r. przebywała zazwyczaj w Polsce, uznać należy, że w tym okresie Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była Polska.

Przedstawione przez Panią okoliczności nie pozwalają zatem na uznanie, że nie posiadała Pani w Polsce miejsce zamieszkania w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na Polskę.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro na gruncie opisanego stanu faktycznego nie został spełniony warunek braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres obejmujący trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok 2022, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym to warunku traktuje art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.