Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku zapłaty podatku z tytułu najmu nieruchomości położonej w Polsce przez szwedzką rezydentkę podatkową. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 maja 2025 r. (data wpływu 10 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prosi Pani o interpretację indywidualną następującego przypadku.

Przeprowadziła się Pani do Szwecji i zarejestrowała się Pani w szwedzkim urzędzie podatkowym, dostała Pani pracę w szwedzkiej firmie i w 2025 roku zamierza Pani zacząć płacić podatki już jako szwedzka rezydentka.

Ma Pani jednak mieszkanie w …, które wynajmuje Pani przez agencję, która zarządza wynajmem. Do końca 2024 odprowadzała Pani za nie podatek do polskiego urzędu skarbowego, ale ponieważ w 2025 roku jest już Pani szwedzką rezydentką podatkową, według szwedzkiego prawa podatkowego, bez względu na to gdzie znajduje się mieszkanie, czy w Szwecji czy poza Szwecją, jeśli na nim Pani zarabia, powinna Pani swój zysk rozliczać w Szwecji – tak Pani odpowiedzieli w sztokholmskim biurze urzędu skarbowego. Chciała więc Pani uzyskać od polskiego urzędu skarbowego interpretację tej sytuacji, żeby mieć pewność, że polski urząd skarbowy nie uzna, że nie odprowadza Pani podatku, podczas gdy będzie go Pani odprowadzała w Szwecji. Nie wie Pani, czy to ma jakiekolwiek znaczenie dla sprawy, ale dochód z tego wynajmu wpada Pani na polskie konto w złotówkach. Osobiście wolałaby Pani nadal odprowadzać go w Polsce, ale obawia się Pani, że szwedzki urząd skarbowy nie zgodziłby się na to, przynajmniej na to wygląda.

Uzupełnienie wniosku

Jest Pani rezydentem podatkowym w Szwecji od tego roku, 2025 rok to będzie Pani pierwszy rok rozliczania się podatkowego w Szwecji.

Otrzymała Pani numer identyfikacji podatkowej oraz dostała Pani pracę u szwedzkiego pracodawcy. Posiada Pani rodzaj dokumentu ze zdjęciem ze szwedzkiego urzędu skarbowego. Nie zamierza Pani wrócić do Polski, zamieszkała tu Pani z Pani partnerem i w najbliższych miesiącach zamierzają Państwo tu wziąć kredyt i kupić razem mieszkanie.

W 2025 roku centrum Pani interesów osobistych znajduje się więc w Szwecji, w Polsce będzie Pani tylko w trakcie bardzo krótkich wizyt Pani rodziny (planuje Pani dosłownie kilkanaście dni w całym roku). Posiada Pani w Szwecji konto bankowe, na które wpływa Pani szwedzka pensja. W Polsce ma Pani swoje stare konto polskie, z którego opłaca Pani swoje … mieszkanie, które znajduje się (...). Pieniądze na te opłaty i ewentualne remonty ma Pani z wynajmu tego mieszkania. W roku 2024 rozliczała Pani z polskim urzędem skarbowym kwestie podatkowe tego mieszkania, rozliczyła to też Pani w PIT za 2024 r. Jednak w 2025 roku będzie się już Pani rozliczała w Szwecji, jako że tu zdecydowała się Pani wyemigrować i tu są Pani interesy osobiste i gospodarcze.

W Polsce nie ma Pani kredytu, nie ma Pani też polisy ubezpieczeniowej, natomiast przygotowuje się już Pani ze … do wzięcia kredytu tu w Szwecji na szwedzkie mieszkanie (aktualnie mieszka Pani w małym mieszkaniu Pani partnera). Nie prowadzi Pani nigdzie działalności gospodarczej.

Pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy zatem w 2025 roku powinna Pani rozliczyć się w Polsce z dochodu otrzymanego z wynajmu mieszkania?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Pani stanowisko jest takie, że skoro w 2025 roku jest Pani rezydentką podatkową w Szwecji, w Szwecji Pani mieszka, pracuje, pensję ma Pani na szwedzkim koncie, w Szwecji bierze Pani kredyt i kupuje tu mieszkanie, żeby żyć w Szwecji, a w Polsce oprócz wynajmu mieszkania nie otrzymuje Pani żadnych wynagrodzeń, nie ma Pani kredytów ani ubezpieczeń, a odwiedza Pani Polskę tylko odwiedzając rodzinę na kilka dni kilka razy w roku, to unikając podwójnego opodatkowania, jako że wg urzędu skarbowego szwedzkiego powinna Pani to rozliczyć w 2025 r. w Szwecji, wydaje się, że nie powinna Pani tego podatku płacić w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 2025 r. na stałe mieszka Pani w Szwecji i w Szwecji zamierza Pani zacząć płacić podatki już jako szwedzka rezydentka. Posiada Pani na terytorium Szwecji ośrodek interesów życiowych. Zatem posiada Pani ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W Polsce wynajmuje Pani swoje mieszkanie.

Katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w powoływanym przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w kraju (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W Pani sprawie zastosowanie znajdą przepisy Konwencji podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193).

Jak wynika z art. 6 ust. 1 Konwencji polsko-szwedzkiej:

Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. Konwencji:

Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, budynki, pożytki z nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Stosownie do art. 6 ust. 3 Konwencji polsko-szwedzkiej:

Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 1 Komentarza do art. 6) przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, iż zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.

Zatem najem nieruchomości położonej w Polsce przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwecji będzie opodatkowany w Polsce (na takich samych zasadach, jak najem nieruchomości przez osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce).

Zgodnie z powyżej wyrażonymi zasadami, państwo miejsca położenia majątku nieruchomego dysponuje pełnym prawem do nakładania podatku na dochody z niego uzyskiwane przez osoby będące rezydentami innych państw.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, regulując kwestie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego, nie definiują samego pojęcia majątku nieruchomego. Postanowienia umów stanowią jedynie, iż określenie to posiada takie znaczenie, jakie daje mu prawo tego umawiającego się państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony.

Nie znaczy to jednak, że każde z państw może całkowicie dowolnie rozstrzygać co stanowi majątek nieruchomy w rozumieniu umowy.

Jednocześnie należy podkreślić, że prawo państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony do nałożenia podatku na dochód uzyskiwany z nieruchomości ma zawsze pierwszeństwo przed prawem państwa rezydencji.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, a także powołane przepisy prawna podatkowego stwierdzam, że przychód osiągany przez Panią z najmu z nieruchomości położonej na terytorium Polski jest opodatkowany w Polsce (na takich samych zasadach, jak najem nieruchomości przez osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce). Zatem w 2025 roku powinna się Pani rozliczyć w Polsce z dochodu otrzymanego z wynajmu mieszkania.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania powinna Pani zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania, określoną w art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji. Zgodnie z nim, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwecji osiąga dochód, który zgodnie z ustawodawstwem Polski oraz postanowieniami Konwencji podlega opodatkowaniu w Polsce, Szwecja – zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa Szwecji dotyczącymi zaliczania zagranicznego podatku (jakkolwiek może ono okazjonalnie być modyfikowane bez zmieniania głównych założeń) – zezwoli na odliczenie od podatku należnego od takiego dochodu sumy równej polskiemu podatkowi zapłaconemu od takiego dochodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.