Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

1.ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 7 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 20 lutego 2025 r. sygn. akt I SA/Ke 11/25 (data wpływu wyroku 30 kwietnia 2025 r.).

2.stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego -jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 stycznia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 4 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni w 2013 r. i 2014 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób z kodem PKD 49.39.Z – „Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany”. Jako mały podatnik VAT wybrała metodę kasową, składała kwartalne deklaracje VAT.

W listopadzie 2013 r. między Wnioskodawczynią a Województwem (…) została zawarta umowa określająca zasady przekazywania dopłat do krajowych autobusowych przewozów pasażerskich z tytułu stosowania ulg ustawowych w przewozach pasażerskich (art. 8a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego). Na podstawie tej umowy Województwo zobowiązane było przekazywać Wnioskodawczyni dopłaty w okresach miesięcznych, po otrzymaniu m.in. stosownego wniosku w nieprzekraczalnym terminie do dnia 12 miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. Takie wnioski za miesiące od listopada 2013 r. do maja 2014 r. zostały przez Wnioskodawczynię złożone, a łączna kwota dopłat, jakie Województwo było zobowiązane do zapłaty Wnioskodawczyni, a wynikająca z ww. wniosków i umowy wynosiła (…) zł.

Województwo miesiącami wstrzymywało wypłatę dopłat w związku, jak to podawało, „zaistniałymi wątpliwościami”. Ostatecznie w datowanym na dzień 4 czerwca 2014 r. protokole kontroli urzędnicy stwierdzili, że przewozy realizowane przez Wnioskodawczynię nie wypełniały definicji komunikacji regularnej publicznej, co wykluczało możliwość ubiegania się o dopłaty do biletów ulgowych. Zdaniem Województwa, były to przewozy regularne specjalne (niepubliczne). Z powyższym nie zgadzała się Wnioskodawczyni, bowiem realizowane przez Wnioskodawczynię przewozy były przewozami regularnymi w krajowym transporcie drogowym (publicznymi), a nie jak twierdzi Województwo, przewozami regularnymi specjalnymi. Ponadto, spełnione zostały wszystkie warunki otrzymywania dopłat, określone w art. 8a ust. 4 pkt 1-3 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, bowiem Wnioskodawczyni:

1)posiadała zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym, wydane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym;

2)stosowała kasy rejestrujące posiadające pozytywną opinię ministra właściwego do spraw finansów publicznych, które umożliwiały określenie kwoty dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych;

3)zawarła umowę z samorządem województwa określającą zasady przekazywania przewoźnikom dopłat.

Jednocześnie przewozy te były otwarte dla innych niż dzieci pasażerów i odbywała się na nich sprzedaż biletów innym, niż dzieci osobom (może nie w dużym zakresie, ale jednak).

Ze względu na fakt, że Województwo odmówiło wypłaty dopłat Wnioskodawczyni postanowiła z końcem czerwca 2014 r. zlikwidować działalność gospodarczą i tak też uczyniła. Jednocześnie zgłosiła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z). Obecnie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana, jako podatnik VAT. W grudniu 2016 r. Wnioskodawczyni zawezwała Województwo (…) do próby ugodowej przed Sądem Rejonowym w (…). Miało to na celu przerwanie biegu przedawnienia wypłaty dopłat. Na posiedzeniu przed Sądem w lutym 2017 r. Województwo odmówiło zawarcia ugody.

W lutym 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Okręgowego w (…) przeciwko Województwu (…) pozew o zapłatę dopłat w kwocie (…) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 lipca 2014 r. do dnia zapłaty. Województwo początkowo kwestionowało zasadność roszczenia, jednak na późniejszym etapie, po dokładnym przeanalizowaniu sprawy, zaproponowało Wnioskodawczyni zawarcie ugody w postaci wypłaty dopłat w kwocie (…) zł, bez odsetek. Wnioskodawczyni zaakceptowała tę propozycję i na rozprawie w listopadzie 2020 r. przed Sądem Okręgowym w (…) strony zawarły ugodę, na podstawie której Województwo (…) zobowiązało się zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni kwotę (…) zł w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia się postanowienia Sądu o umorzeniu postępowania w sprawie (wydanego na skutek zawarcia ugody przed Sądem). Sąd umorzył postępowanie i nie obciążył żadnej ze stron kosztami procesu. Postanowienie Sądu o umorzeniu postępowania uprawomocniło się z końcem listopada 2020 r., natomiast Województwo (…) wypłaciło Wnioskodawczyni kwotę (…) zł w dniu 29 grudnia 2020 r.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni zobowiązana jest zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z otrzymaniem od Województwa (…) kwoty (…) zł?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, od otrzymanej przez Nią kwoty (…) zł nie powinna odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), przychodem z działalności gospodarczej są dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zatem, dotacje otrzymane przez Wnioskodawczynię do sprzedawanych biletów ulgowych stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Zgodnie z art. 124 ust. 1 pkt 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 305), wydatkami budżetu państwa są m.in. wydatki na dotacje i subwencje. Dotacjami, w myśl art. 126 ww. ustawy, są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Stosownie do art. 127 ust. 1 ww. ustawy, dotacjami celowymi są środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami, ustawowo określonych zadań, w tym zadań z zakresu mecenatu państwa nad kulturą, realizowanych przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego, bieżących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego, zadań agencji wykonawczych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b), zadań zleconych do realizacji organizacjom pozarządowym, kosztów realizacji inwestycji.

Z kolei, zgodnie z przepisami art. 8a ust. 1a ustawy z 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 295, ze zm.), koszty związane z finansowaniem ustawowych uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów pokrywane są z budżetu państwa.

W myśl art. 8a ust. 2 ww. ustawy, samorządy województw, z zastrzeżeniem ust. 2a, przekazują przewoźnikom wykonującym krajowe autobusowe przewozy pasażerskie dopłaty do tych przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich, z zastrzeżeniem ust. 4.

Kwotę dopłaty, o której mowa w ust. 2, stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi (art. 8a ust. 3).

Natomiast zgodnie z art. 8a ust. 4 cytowanej ustawy, uprawnienie do otrzymywania dopłat, o których mowa w ust. 2, nabywa przewoźnik, który:

1)posiada zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym, wydane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2200 oraz z 2018 r., poz. 12);

2)stosuje kasy rejestrujące posiadające pozytywną opinię ministra właściwego do spraw finansów publicznych, które umożliwiają określenie kwoty dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych;

3)zawarł umowę z samorządem województwa określającą zasady przekazywania przewoźnikom dopłat.

Z powyższych przepisów wynika, że samorządy województw przekazują przewoźnikom dopłaty do krajowych autobusowych przejazdów pasażerskich z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w tych przewozach. Kwotę dopłaty stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg, a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi. Oznacza to, że dopłaty do ceny biletów mieszczą się w zakresie zadań własnych województwa i stanowią dotacje w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Reasumując stwierdzić należy, że otrzymane dotacje do sprzedaży biletów ulgowych korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, zgodnie z treścią powołanego art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 7 kwietnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną Nr 0113-KDIPT2-1.4011.17.2021.2.MM, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Pani 13 kwietnia 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

30 kwietnia 2021 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach (data wpływu do Organu 4 maja 2021 r.).

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wyrokiem z 26 sierpnia 2021 r. sygn. akt I SA/Ke 328/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę.

Wniosła Pani skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 10 lipca 2024 r. sygn. akt II FSK 1338/21 (data wpływu wyroku 20 grudnia 2024 r.) uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach – wyrokiem z 20 lutego 2025 r. sygn. akt I SA/Ke 11/25 uchylił zaskarżoną interpretację.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 11 kwietnia 2025 r.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 20 lutego 2025 r. sygn. akt I SA/Ke 11/25 otrzymałem 30 kwietnia 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 20 lutego 2025 r. sygn. akt I SA/Ke 11/25;

•ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku, bowiem stanowi ona ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 20 lutego 2025 r. sygn. akt I SA/Ke 11/25.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.