Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 10 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w związku z kradzieżą środków pieniężnych przez pracownika z rachunku bankowego. Uzupełnił go Pan pismem z 15 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o., nie jest płatnikiem podatku dochodowego CIT. Posiada trzech wspólników:

• Osobę fizyczną A.A. opodatkowanego podatkiem liniowym PIT36L;
• Spółkę z o.o. - płatnika CIT oraz
• Spółkę A. również płatnika CIT.

Spółka prowadzi działalność związaną z sprzedażą produktów galanteryjnych. W dniu 5 marca 2024 r. zatrudniła pracownicę na stanowisko koordynator biura. Pracownica została zatrudniona przez pokrzywdzoną 5 marca 2024 r. początkowo na okres próby, następnie - w dniu 29 kwietnia 2024 r. - została zawarta umowa o pracę na czas określony do 4 listopada 2024 r. Trzecia i ostatnia umowa o pracę została zawarta w dniu 28 października 2024 r. Była to umowa na czas określony do dnia 31 grudnia 2024 r. Strony zawarty również aneks do umowy o pracę w dniu 2 września 2024 r.

Dowód:

• umowa o pracę z 5.03.2024 r.
• umowa o pracę z 29.04.2024 r.
• umowa o pracę 28.10.2024 r.
• aneks z 2.09.2024 r.

Do jej obowiązków należało m. in. przygotowywanie i wysyłanie faktur, dokonywanie płatności, kontakt z biurem rachunkowym. Wspomniana pracownica posiadała również dostęp do rachunku bankowego spółki i mogła samodzielnie wykonywać przelewy. Odpowiadała również za dostarczanie dokumentów finansowych do księgowości.

W dniu 13 grudnia ze względu na zachowanie pracownicy - w tym m.in. niechęć do nowozatrudnionej osoby Spółka podjęła decyzję o zwolnieniu pracownicy z dalszego obowiązku świadczenia pracy. Tego samego dnia zostało to jej zakomunikowane. W drugiej połowie grudnia 2024 r. firma powzięła wątpliwości co do prawidłowości rozliczeń i zaczęła weryfikować dokumenty księgowe oraz rachunki bankowe. Podczas sprawdzania rachunków bankowych podejrzenie pokrzywdzonej wzbudziła duża liczba przelewów wykonywanych na rzecz B.B. i na rzecz S.A. w (…) . Przelewy te były tym bardziej dziwne, że występowały różne rachunki bankowe tych kontrahentów, jak również te same rachunki bankowe były przypisane do tych dwóch kontrahentów.

Po sprawdzeniu przelewów wykonanych na wątpliwe rachunki bankowe okazało się, że:

a)w okresie od 16.09.2024 r. do 19.11.2024 r. na rachunek bankowy (…) łącznie została przelana kwota 23.369,40 zł;

b)w okresie od 16.09.2024 r. do 30.11.2024 r. na rachunek bankowy (…) łącznie została przelana kwota 124.662,85 zł;

c)w okresie od 11.03.2024 r. do 31.10.2024 r. na rachunek bankowy (…) łącznie została przelana kwota 358.739,81 zł.

Co daje łączną kwotę 506.772,06 zł.

Spółka zwróciła się do dostawców z zapytaniem, czy rachunki bankowe, na które wykonywane były przelewy należą do tego kontrahenta. Dostawca odpowiedział. że nie są to ich rachunki bankowe. Dodatkowo spółka sprawdziła rachunki na tzw. białej liście. Przedmiotowe rachunki bankowe nie są przypisane do żadnego podmiotu.

Dodatkowo Spółka nie posiada żadnych faktur potwierdzających zasadność wykonania przelewów opisanych w tytułach w przedmiotowych przelewach.

Spółka zwróciła się do swojego biura księgowego o przekazanie informacji, jakie faktury nie zostały dostarczone przez pracownicę do biura księgowego. W odpowiedzi na prośbę spółka otrzymała wydruk wyciągu bankowego z oznaczonymi przelewami, co do których brakuje faktur od kontrahentów. Na zestawieniu dostarczonym przez biuro księgowe brakuje przelewów wykonanych na rachunki bankowe, które nie należą do wskazanych dostawców a są jako takie opisane. Co istotne na wydrukach, pracownica dostarczała do księgowości zmienione były: saldo z początkowe, suma uznań, suma obciążeń, saldo końcowe.

Dodatkowo pracownica usunęła część wiadomość mail ze służbowej skrzynki.

W rezultacie Spółka jest stratna 506.772,06 zł. Do odpowiednich organów spółka złożyła odpowiednie zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W odpowiedzi na pytanie:

czy Spółka dochowała należytej staranności w zabezpieczeniu majątku, tj. czy wdrożone były odpowiednie środki ochrony takie jak procedury wewnętrzne, systemy kontroli, monitoring lub inne mechanizmy zapobiegawcze wskazał Pan:

• wspólnik zarządzający spółką dokonywał wyrywkowych kontroli wykonywanych przelewów i pytał o konkretne przelewy na spotkaniach,
• zewnętrzne biuro księgowe, które w tamtym okresie obsługiwało spółkę, miało obowiązek przekazywać co miesiąc listę braków, tj. listę przelewów, które nie znajdują potwierdzenia w dokumentach źródłowych,
• pracownik wykonujący przelewy miał swój indywidualny login i hasło.

Pomimo powyższych zabezpieczeń, doszło do nieautoryzowanego działania pracownika, które zostało zgłoszone organom ścigania jak tylko spółka to odkryła.

Czy zdarzenie zostało należycie udokumentowane, tj. czy sporządzono zgłoszenie na policję, protokół z kontroli wewnętrznej lub pozyskano inne dokumenty potwierdzające fakt kradzieży i jej okoliczności?

Prowadzone jest postępowanie przez Prokuraturę (…) W załączniku skan sprawy.

Czy strata została uznana za definitywną, tzn. czy spółka może wykazać, że nie istnieje możliwość odzyskania utraconych środków i czy uzyskała w tym zakresie rozstrzygnięcie organów ścigania?

Spółka nie uzyskała rozstrzygnięcia organu ścigania w zakresie możliwości odzyskania środków. Z uwagi na wielkość szkody oraz znane spółce okoliczności dotyczący braku możliwości majątkowych i zarobkowych sprawcy przestępstwa, w tym postępowania egzekucyjne prowadzone przeciwko sprawcy, naprawienie szkody jest znacznie utrudnione, jak nie nawet niemożliwe.

Pytanie

Czy opisaną stratę pieniężną powstałą w wyniku przestępstwa podatnik osoba fizyczna A.A., opodatkowany podatkiem liniowym PIT36L, może ująć w kosztach uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że stratę pieniężną powstałą w wyniku przestępstwa, którego Pan (Spółka) padł ofiarą może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka podpisała umowę z biurem księgowym. Biuro księgowe miało zapewnić kompleksową obsługę księgową.

Biuro księgowe otrzymywało od spółki:

• faktury, noty księgowe i inne dokumenty potwierdzające poniesione koszty,
• wyciągi z rachunków bankowych wersji edytowanej i papierowej.

Wspólnik uprawniony do reprezentacji spółki wielokrotnie prosił biuro księgowe o przekazywanie mu informacji o płatnościach, co do których brak jest dokumentów źródłowych. Spółka nie zawsze otrzymywała listę brakujących dokumentów. Tym samym skoro profesjonalne biuro księgowe nie przekazało takiej listy dorozumianym było, że nie stwierdziło ono braku jakichkolwiek dokumentów.

Co istotne w jednym z wyciągów z rachunków bankowych, które otrzymało biuro księgowe od pracownika spółki była rozbieżność pomiędzy wersją edytowalna a papierową, tj. przelewy, które były w wersji edytowalnej zostały usunięte z wersji papierowej. Biuro księgowe nie dochodziło skąd wynika ta rozbieżność i nie poinformowało o tym osób decyzyjnych w spółce. Spółka dowiedziała się o tym dopiero w styczniu 2025 r., kiedy - na swoją wyraźną prośbę - otrzymała zestawienia od biura księgowego.

W styczniu 2025 r. okazało się, że wyciągi z rachunków bankowych spółki dostarczane do biura księgowego były przerabiane przez osobę, która odpowiadała za dostarczenie dokumentów do księgowości. Z tych wyciągów usunięte zostały przelewy dotyczące przywłaszczonych środków.

Oprócz zlecenia księgowości przekazywania listy brakujących faktury, wspólnik uprawniony do reprezentacji spółki kontrolował dokonywane płatności poprzez losowe sprawdzenie przelewów, tj. wspólnik prosił pracowników o wyjaśnienie losowo wybranych przelewów. Taka weryfikacja miała miejsce w czasie spotkań osobistych lub w ramach wymiany korespondencji. W tym miejscu należy zaznaczyć, że w skali miesiąca w spółce wykonywanych jest ok. 200 przelewów. Taka liczba przelewów uniemożliwia weryfikację każdego przelewu.

Dodatkowo każdy pracownik wykonujący przelew ma indywidualny login do bankowości internetowej, co umożliwia weryfikację przez kogo został wykonany przelew.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo -skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Przedmiotem Pana wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy w świetle przedstawionego opisu sprawy poniesiona przez Pana strata w postaci utraty środków pieniężnych powstała w wyniku kradzieży środków pieniężnych z rachunku bankowego przez pracownika, stanowi koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, że co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być jednak każdorazowo oceniane w aspekcie:

• całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
• okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
• udokumentowania straty,
• podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.

Przyjmuje się, że dla celów podatkowych, tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli więc faktycznie poniesiono stratę - mimo prowadzenia racjonalnych działań w ramach działalności gospodarczej lub strata ta poniesiona została w wyniku zdarzeń losowych, chociaż starannie zabezpieczono się przed jej powstaniem, ponadto poniesienie straty było właściwie udokumentowane i nie miało związku z nadużyciami, niegospodarnością lub zaniedbaniem podatnika (brak nadzoru i odpowiedzialności) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Przy czym kradzież ta nie może być skutkiem działań lub zaniedbań podatnika, np. niewłaściwego zabezpieczenia składników majątkowych. Ocena, czy podatnik dochował należytej staranności przy zabezpieczeniu składników majątkowych ma charakter indywidualny i jest uzależniona od konkretnych faktów i okoliczności towarzyszących powstałej stracie.

Powyższe oznacza, że jeżeli strata w środkach obrotowych jest normalnym następstwem prowadzonej działalności w danej branży, a podatnikowi nie będzie można przypisać winy przy jej powstaniu, jeśli jednocześnie podatnik zachował należną staranność, przeciwdziałając ewentualnemu wystąpieniu uszczerbku w swoim majątku, to powstałą stratę będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto, aby zaliczyć poniesioną stratę do kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest spełnienie warunku formalnego, tj. właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu. Zaistnienie szkody powinno być uprawdopodobnione przez właściwe organy, np. Policję (umorzenie dochodzenia), komornika sądowego (postanowienie), itp.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan wspólnikiem spółki opodatkowanym podatkiem liniowym. Spółka prowadzi działalność związana ze sprzedażą produktów galanteryjnych. 5 marca 2024 r. Spółka zatrudniła pracownicę na stanowisko koordynator biura. Do obowiązków pracownicy należało m. in. przygotowywanie i wysyłanie faktur, dokonywanie płatności, kontakt z biurem rachunkowym. Ponadto pracownica posiadała dostęp do rachunku bankowego spółki i mogła samodzielnie wykonywać przelewy. Odpowiadała również za dostarczanie dokumentów finansowych do księgowości. W drugiej połowie grudnia 2024 r. firma powzięła wątpliwości co do prawidłowości rozliczeń i zaczęła weryfikować dokumenty księgowe oraz rachunki bankowe. Podczas sprawdzania rachunków bankowych podejrzenie Spółki wzbudziła duża liczba przelewów wykonywanych na rzecz (…) i na rzecz (…) w (…). Przelewy te były tym bardziej dziwne, że występowały różne rachunki bankowe tych kontrahentów, jak również te same rachunki bankowe były przypisane do tych dwóch kontrahentów.

Po sprawdzeniu przelewów wykonanych na wątpliwe rachunki bankowe okazało się, że w okresie od 11 marca 2024 r. do 30 listopada 2024 r. łącznie została przelana kwota 506.772,06 zł

Spółka wskazuje, że w celu dochowania należytej staranności wspólnik zarządzający spółką dokonywał wyrywkowych kontroli wykonywanych przelewów i pytał o konkretne przelewy na spotkaniach. Zewnętrzne biuro księgowe, które w tamtym okresie obsługiwało spółkę, miało obowiązek przekazywać co miesiąc listę braków, tj. listę przelewów, które nie znajdują potwierdzenia w dokumentach źródłowych. Ponadto pracownik wykonujący przelewy miał swój indywidualny login i hasło.

Spółka złożyła do odpowiednich organów spółka złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Na tę chwilę prowadzone jest postępowanie przez Prokuraturę Rejonową (…). W opisie sprawy wskazał Pan, że Spółka na ten moment nie uzyskała rozstrzygnięcia organu ścigania w zakresie możliwości odzyskania środków. Jednakże z uwagi na wielkość szkody oraz znane spółce okoliczności dotyczący braku możliwości majątkowych i zarobkowych sprawcy przestępstwa, w tym postępowania egzekucyjne prowadzone przeciwko sprawcy, naprawienie szkody jest znacznie utrudnione, jak nie nawet niemożliwe.

Wobec tak przedstawionej treści wniosku i uzupełnienia, należy stwierdzić, że opisane zdarzenie nie może być uznane za zdarzenie losowe, niezależne od dochowania należytej staranności w zapobieganiu powstania straty. Prowadząc działalność gospodarczą ponosi Pan ryzyko z nią związane, a w celu jego wyeliminowania winien Pan podjąć wszelkie niezbędne działania zabezpieczające przed powstaniem straty, zwłaszcza w przypadku obrotu mieniem o znacznej wartości. W przedmiotowej sprawie nie można uznać, że dochowano należytej staranności, skoro nowo zatrudniony pracownik mógł bez nadzoru wykonywać przelewy bankowe. Opisane działania nie potwierdzają, że sprawowano należytą kontrolę i nadzór nad pracownikiem, który dopuścił się przywłaszczenia środków pieniężnych.

Określając należytą staranność, należy mieć na uwadze staranność ogólnie wymaganą w stosunkach danego rodzaju, chodzi tu o pewien wzorzec zachowania w zakresie zaangażowania i dbałości w wykonaniu pewnych czynności. Jest to zatem pewne obiektywne minimum, którego można, a wręcz należy oczekiwać od przeciętnego człowieka. Ocena należytej staranności w zakresie prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej musi tym bardziej uwzględniać zawodowy charakter tej działalności. W tym przypadku, zawodowy charakter działalności określa obiektywny wzorzec wymaganej staranności.

Podkreślić równocześnie należy, że uczestniczące w obrocie gospodarczym podmioty prowadzące działalność gospodarczą na własne ryzyko, nie mogą wynikających z niego konsekwencji „przerzucać” na Skarb Państwa. Ciężar właściwego rozporządzania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunkach bankowych spoczywał na Panu, a samo zaistnienie sytuacji opisanej we wniosku, nie uprawnia do zaliczenia powstałej straty do kosztów uzyskania przychodów. Zaistniałe niedobory w środkach pieniężnych powstały przez niedostateczne wypełnianie funkcji kontrolnych i nadzoru nad działaniami nieuczciwego pracownika.

Należy zauważyć, że przy odpowiedniej kontroli i nadzorze ze strony Spółki nad pracownikiem można było uniknąć przywłaszczenia środków pieniężnych. Proceder przelewania pieniężnych trwał bowiem jakiś czas – kwota wyprowadzonych środków opiewa na przeszło 500 tys. zł. Przez ten okres czasu przedsiębiorca działający w sposób racjonalny i z należytą starannością, powinien być w stanie wykryć ubytek środków pieniężnych powstały w wyniku naruszeń, których dopuścił się pracownik.

Ponadto zaistnienie szkody powinno być uprawdopodobnione przez właściwe organy ścigania, np. policję, co jest jednakże możliwe dopiero po zakończeniu postępowania (w przypadku niewykrycia sprawcy, dokumentem tym będzie postanowienie o umorzeniu śledztwa).

Niemniej jednak zaznaczyć należy, że to na Panu ciąży obowiązek wykazania, że dochował Pan należytej staranności, o której mowa we wniosku, jak również podjął wszelkie możliwe w określonych okolicznościach czynności w celu odzyskania utraconych środków, oraz że dysponuje stosownymi dokumentami potwierdzającymi spełnienie ww. okoliczności. Wykazanie ww. okoliczności jest warunkiem koniecznym dla uznania straty za koszt uzyskania przychodu.

Mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku - poniesiona przez Pana strata w majątku obrotowym powstała w wyniku kradzieży środków pieniężnych z rachunku bankowego przez pracownika, z uwagi na powyższe nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznaczam, że niniejszą interpretację wydałem wyłącznie w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczam się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyrażam swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania kontrolnego organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Ponadto, wskazuję, że nie jestem uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację lub jego uzupełnień. Wszystkie istotne dla sprawy informacje powinny znaleźć się w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – zatem dołączone przez Pana do wniosku oraz jego uzupełnień załączniki nie podlegały analizie w toku niniejszego postępowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.