Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
2 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 2 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 26 maja 2025 r. (wpływ 26 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od dnia 5 stycznia 2023 roku pracuje i przebywa Pan w Finlandii. Ma Pan tam stałe zatrudnienie na podstawie umowy o pracę zawartej z fińskim pracodawcą. Posiada Pan w Finlandii konto bankowe oraz wynajmuje Pan mieszkanie w Finlandii, w którym mieszka Pan nieprzerwanie od momentu rozpoczęcia pracy.
Od 5 grudnia 2023 roku posiada Pan również stały pobyt w Finlandii. Przebywa tam Pan przez większość czasu – od 2023 roku przebywał Pan na terytorium Finlandii ponad 183 dni w roku, a obecnie mieszka Pan tam na stałe i prowadzi Pan tam swoje życie prywatne i zawodowe.
Ponadto, oprócz pracy zawodowej, angażuje się Pan w życie społeczne, co jest kolejnym dowodem na Pana głębokie związki z Finlandią. Ma Pan tam Fińskich znajomych, na ten moment nie planuje Pan powrotu do Polski.
Dodatkowo, chciałby Pan podkreślić, że w 2024 roku przebywał Pan na terytorium Finlandii dłużej niż 183 dni. Jest to kolejny dowód na to, że Pana centrum interesów życiowych i gospodarczych znajduje się w Finlandii, a okres Pana pobytu w tym kraju w 2024 roku dodatkowo potwierdza, że nie jest to tylko sytuacja tymczasowa, lecz długoterminowa. W Polsce posiada Pan jedynie meldunek.
Odwiedza Pan rodzinę 3/4 razy w roku – żonę i dziecko, którzy na stałe mieszkają w Polsce. Na ich potrzeby wynajmuje Pan mieszkanie, w którym mieszkają, jednak sam w tym mieszkaniu nie przebywa Pan na stałe – wizyty w Polsce ograniczają się do kilku razy w roku (3–4 razy rocznie).
Nie uzyskuje Pan w Polsce żadnych dochodów, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, nie posiada Pan nieruchomości. Większość Pana codziennych spraw załatwia Pan w Finlandii. Jeśli chodzi o Pana życie zawodowe, jest Pan zatrudniony na pełny etat w Finlandii, a Pana wynagrodzenie otrzymuje Pan w fińskiej walucie. Płaci Pan w Finlandii podatki dochodowe, które odprowadza Pan do fińskiego systemu podatkowego. Nie ma Pan żadnych dochodów uzyskiwanych w Polsce, a jedyne Pana związki z tym krajem polegają na wizytach w celu odwiedzenia rodziny.
Uzupełnienie
Jakie posiada Pan obywatelstwo?
Posiada Pan obywatelstwo Polskie.
Którego roku podatkowego (lat podatkowych) dotyczy Pana wniosek?
Wniosek dotyczy roku podatkowego 2024.
Czy w okresie obejmującym Pana wniosek Finlandia traktuje Pana jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa fińskiego podlega Pan tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania?
Finlandia traktuje Pana jako rezydenta podatkowego, ponieważ ma Pan tam miejsce zamieszkania, pracuje Pan na pełen etat i spełnia Pan warunki uznania za rezydenta podatkowego według prawa fińskiego.
Czy w okresie obejmującym Pana wniosek posiada Pan certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Finlandii?
Posiada Pan kartę stałego pobytu w Finlandii, wydaną w dniu 05.12.2023 r. (załącznik).
W którym państwie (w Finlandii/Polsce) w okresie obejmującym Pana wniosek umiejscowiona jest Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska; proszę podać, jaka i gdzie (wskazał Pan jedynie w opisie stanu faktycznego, że angażuje się Pan w życie społeczne)?
W okresie objętym wnioskiem angażuje się Pan w życie społeczne i kulturalne w Finlandii, uczestniczy Pan w wydarzeniach, takich jak lokalne festyny, spotkania tematyczne ze znajomymi, chodzi Pan na basen i siłownię.
Jakie jeszcze (oprócz wskazanych w opisie stanu faktycznego) – w okresie, którego dotyczy wniosek – są Pana powiązania majątkowe z Polską, a jakie z Finlandią; gdzie (w jakim państwie) znajduje się Pana centrum interesów gospodarczych, w szczególności inwestycje, ubezpieczenia, kredyty, majątek ruchomy – np. samochód itp.?
W Finlandii posiada Pan: konto bankowe, mieszkanie na wynajem, ubezpieczenie społeczne (numer (…)). W Polsce nie posiada Pan żadnej nieruchomości ani innych składników majątku. Nie posiada Pan też kredytów w Polsce. Pana centrum interesów znajduje się w Finlandii.
Jakie jeszcze (oprócz wskazanych w opisie stanu faktycznego) – w okresie, którego dotyczy wniosek – są Pana powiązania osobiste z Polską, a jakie z Finlandią, w szczególności rodzina (np. czy Pana dzieci są małoletnie, czy żona i dzieci pozostają na Pana utrzymaniu), znajomi?
Mieszka i pracuje Pan w Finlandii na pełen etat. W roku 2024 przebywał Pan w Polsce czterokrotnie, każdorazowo przez kilka dni. W Polsce mieszka Pana żona oraz (...) dziecko. Żona pracuje w Polsce. Wspiera ją Pan finansowo poprzez opłacanie czynszu za mieszkanie, w którym mieszka z dzieckiem, a sam nie mieszka Pan tam. W Finlandii nie posiada Pan innej rodziny, ale ma znajomych i aktywne życie społeczne.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym jest Pan uznawany za osobę mającą wyłącznie rezydencję podatkową w Finlandii w rozumieniu:
·art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (Dz.U. z 2008 r. Nr 208, poz. 1309)?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie – w przedstawionym stanie faktycznym Pana rezydencją podatkową jest wyłącznie Finlandia. W Pana przypadku przebywa Pan w Finlandii ponad 183 dni w roku, a tam znajduje się Pana ośrodek interesów osobistych i zawodowych. Posiada Pan fiński adres zamieszkania, zatrudnienie, życie prywatne i społeczne. W Polsce Pan nie pracuje – jedynie posiada Pan meldunek i sporadycznie odwiedza Pan rodzinę, 3/4 razy w roku w czasie urlopu. W Pana przypadku centrum interesów osobistych znajduje się w Finlandii, przebywa tam Pan większość czasu, nie planuje Pan powrotu do Polski na ten moment.
W związku z powyższym uważa Pan, że jest Pan rezydentem podatkowym wyłącznie Finlandii, a nie Polski.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W świetle art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas.
W zakresie powiązań gospodarczych wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W opisie stanu faktycznego wskazał Pan, że od stycznia 2023 roku pracuje i przebywa Pan w Finlandii. Ma Pan tam stałe zatrudnienie na podstawie umowy o pracę na pełen etat zawartej z fińskim pracodawcą. Wynagrodzenie otrzymuje Pan w fińskiej walucie. Płaci Pan w Finlandii podatki dochodowe, które odprowadza Pan do fińskiego systemu podatkowego. Posiada Pan w Finlandii konto bankowe oraz wynajmuje Pan mieszkanie w Finlandii, w którym mieszka Pan nieprzerwanie od momentu rozpoczęcia pracy. W Finlandii posiada Pan również ubezpieczenie społeczne. Od grudnia 2023 roku posiada Pan również stały pobyt w Finlandii. Przebywa tam Pan przez większość czasu – od 2023 roku przebywał Pan na terytorium Finlandii ponad 183 dni w roku, a obecnie mieszka Pan tam na stałe i prowadzi Pan tam swoje życie prywatne i zawodowe. W 2024 roku przebywał Pan na terytorium Finlandii dłużej niż 183 dni. W Polsce posiada Pan jedynie meldunek. Odwiedza Pan rodzinę (żonę i dziecko) 3-4 razy rocznie, którzy na stałe mieszkają w Polsce. Pana żona pracuje w Polsce. Na ich potrzeby wynajmuje Pan mieszkanie, w którym mieszkają, jednak sam w tym mieszkaniu nie przebywa Pan na stałe. Wspiera Pan żonę finansowo przez opłacanie czynszu za mieszkanie, w którym mieszka z dzieckiem. Nie uzyskuje Pan w Polsce żadnych dochodów, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, nie posiada Pan żadnej nieruchomości ani innych składników majątku. Nie posiada Pan też kredytów w Polsce. Większość Pana codziennych spraw załatwia Pan w Finlandii. Nie ma Pan żadnych dochodów uzyskiwanych w Polsce, a jedyne Pana związki z tym krajem polegają na wizytach w celu odwiedzenia rodziny. Posiada Pan obywatelstwo Polskie. Finlandia traktuje Pana jako rezydenta podatkowego, ponieważ ma Pan tam miejsce zamieszkania, pracuje Pan na pełen etat i spełnia Pan warunki uznania za rezydenta podatkowego według prawa fińskiego. Posiada Pan kartę stałego pobytu w Finlandii, wydaną w grudniu 2023 roku. Angażuje się Pan w życie społeczne i kulturalne w Finlandii, uczestniczy Pan w wydarzeniach, takich jak lokalne festyny, spotkania tematyczne ze znajomymi, chodzi Pan na basen i siłownię. Pana centrum interesów znajduje się w Finlandii. W roku 2024 przebywał Pan w Polsce czterokrotnie, każdorazowo przez kilka dni. W Finlandii nie posiada Pan innej rodziny, ale ma znajomych i aktywne życie społeczne. Na ten moment nie planuje Pan powrotu do Polski.
Ponieważ w okresie, którego dotyczy wniosek (2024 r.), Pana małżonka oraz (...) dziecko pozostają częściowo na Pana utrzymaniu i mieszkają w Polsce, stwierdzam, że ośrodek Pana interesów osobistych znajdował się w Polsce. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych z Polską. Oznacza to, że w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może Pan zostać uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.
Powyższe znajduje potwierdzenie w Objaśnieniach podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, ponieważ rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.
Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.
Ponadto skoro w okresie, którego dotyczy wniosek, Finlandia również traktuje Pana jako rezydenta podatkowego, ustalając miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej dnia 8 czerwca 2009 roku w Helsinkach (Dz. U. z 2010 r. Nr 37 poz. 205; dalej: Konwencja polsko-finlandzka).
Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-finlandzkiej:
W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia (rejestracji) albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego organ statutowy lub władzę lokalną. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie.
Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-finlandzkiej:
Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się według następujących zasad:
a)uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b)jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeśli osoba ta jest obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Przy tym wskazuję, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.
Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
We wniosku wskazał Pan, że od stycznia 2023 roku pracuje i przebywa Pan w Finlandii, a od grudnia 2023 roku posiada Pan stały pobyt w Finlandii oraz że w 2024 roku przebywał Pan na terytorium Finlandii dłużej niż 183 dni, jednocześnie jednak w trakcie pobytów w Polsce odwiedzał Pan rodzinę (żonę i dziecko każdorazowo przez kilka dni), zatem nie jest możliwe ustalenie Pana państwa rezydencji podatkowej na podstawie pierwszego kryterium wynikającego z art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-finlandzkiej. Dlatego – jak już wyjaśniłem – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).
Zważywszy na okoliczność, że z Polską łączą Pana ścisłe powiązania osobiste, natomiast z Finlandią powiązania gospodarcze, brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie w 2024 roku znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Stąd zastosowanie znajduje przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.
Mając na uwadze, że w 2024 roku przez większą część roku przebywał Pan w Finlandii, Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym na podstawie norm kolizyjnych zawartych w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-finlandzkiej była Finlandia.
Oznacza to, że w 2024 roku w Polsce podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – których jednak w tym okresie – Pan nie osiągnął. W związku z osiąganiem dochodów z pracy wykonywanej w Finlandii nie był Pan zobowiązany do składania zeznania podatkowego za 2024 roku, jak również do zapłaty podatku z tego tytułu w Polsce.
Podsumowanie: w opisanym stanie faktycznym jest Pan uznawany za osobę mającą rezydencję podatkową w Finlandii w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz postanowień Konwencji polsko-finlandzkiej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jednocześnie informuję, że dokumenty dołączone do wniosku nie są przedmiotem oceny. Zwracam uwagę na fakt, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę Pana stanowiska dokonaną na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Dlatego też załączone dokumenty nie podlegały analizie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.