Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od 2 stycznia 2019 r. Pana główną gałęzią działalności jest świadczenie usług (...). Jest Pan czynnym podatnikiem VAT, a Pana dochody uzyskane z prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych. Koszty ewidencjonuje Pan w księdze przychodów i rozchodów.
Zakupił Pan mieszkanie finansowane kredytem hipotecznym w 2024 r., które zostanie oddane do użytku w drugim kwartale 2025 r. i w którym planuje Pan zamieszkać oraz prowadzić w nim działalność gospodarczą.
Mieszkanie składa się z dwóch pokoi, salonu z kuchnią, łazienki oraz korytarza łączącego pomieszczenia. Łączna powierzchnia użytkowa mieszkania to 68,82 m2. Do mieszkania przynależna jest komórka lokatorska o powierzchni 3,89 m2 oraz miejsce parkingowe w garażu podziemnym o powierzchni 12,5 m2. Całość nieruchomości to powierzchnia 85,21 m2.
Planuje Pan wyznaczyć jeden pokój o powierzchni 12,43 m2 jako główne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Pozostałe pomieszczenia, w których prowadzona będzie działalność gospodarcza nie są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele działalności gospodarczej, stąd niemożliwe jest ustalenie przez Pana dokładnej proporcji wykorzystania tych części na cele działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni mieszkania. Racjonalnym jest zatem ustalenie proporcji procentowej dla pozostałych pomieszczeń na cele prowadzenia działalności gospodarczej na poziomie 30%.
Powierzchnia działalności gospodarczej wynosić będzie: 12,43 m² plus 30% z pozostałych 72,78 m² lokalu, co daje łącznie 34,26 m², czyli 40% całkowitej powierzchni 85,21 m².
Umowa o kredyt hipoteczny została zawarta z bankiem A w 2024 r. na 30 lat. Spłaty odsetek od kredytu hipotecznego na zakup mieszkania, zgodnie z harmonogramem dokonuje Pan co miesiąc. Odsetki od kredytu są faktycznie płacone co miesiąc, zgodnie z harmonogramem spłaty kredytu.
Po oddaniu mieszkania do użytkowania (odbiór od dewelopera), ponosić będzie Pan również koszty związane z jego używaniem i eksploatacją, takie jak: czynsz, koszty dostawy energii, elektrycznej, koszt dostawy wody, koszty ogrzewania, koszty wywozu śmieci, koszty dostawy Internetu i utrzymania łącza.
Swoje usługi wykonuje Pan zdalnie za pomocą komputera i telefonu, które są Panu niezbędne do prowadzenia spotkań online z klientami. Pana praca wymaga od Pana dużego skupienia i ergonomii pracy. W mieszkaniu będzie miał Pan idealne warunki do skupienia się i ciszę, której Pan potrzebuje, aby dobrze świadczyć swoje usługi klientom.
W mieszkaniu planuje Pan spotykać się również z klientami. W garażu podziemnym na miejscu parkingowym będzie Pan parkować swój samochód, który jest środkiem trwałym w Pana działalności.
Komórka lokatorska będzie służyła Panu również jako magazyn.
Wszystkie umowy cywilnoprawne: kredytowa i na dostawę wszelkich mediów są zawarte przez Pana, a płatności dokonywane są z Pana rachunku bankowego.
Pytanie
Czy zapłacone przez Pana odsetki od kredytu hipotecznego i koszty na utrzymanie i korzystanie z lokalu (mieszkanie, komórka lokatorska, miejsce parkingowe), tj. czynsz, energia, woda i media - przemnożone zgodnie z przyjętą przez Pana proporcją będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, w odniesieniu do zadanego pytania, zapłacone przez Pana odsetki od kredytu hipotecznego oraz pozostałe wydatki eksploatacyjne (czynsz, media, prąd, woda), przemnożone przez ustaloną proporcję, stanowią koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, z wyłączeniem kosztów określonych w art. 23. W szczególności art. 23 ust. 1 pkt 32 wskazuje, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodu naliczonych, lecz niezapłaconych lub umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym kredytów.
Przepis ten warunkuje możliwość zaliczenia odsetek do kosztów ich rzeczywistą zapłatą, nie wyłączając przy tym kredytów hipotecznych. Przy szerokim rozumieniu kosztów podatkowych kluczowe jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między wydatkiem a osiąganym przychodem. Odsetki od tej części lokalu, która faktycznie służy działalności gospodarczej, nawet w sposób mieszany (czyli także do celów prywatnych), mogą być uznane za koszt podatkowy, o ile ich wysokość zostanie ustalona w racjonalnej, udokumentowanej proporcji – w Pana przypadku 40%.
Wydatki te nie są związane z inwestycją, więc nie powiększają jej wartości w okresie realizacji.
Stanowisko o możliwości proporcjonalnego rozliczenia kosztów znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS, m.in.:
·z 3 kwietnia 2023 r., nr 0115-KDIT1.4011.55.2023.2.MK,
·z 7 października 2022 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.646.2022.1.AA,
·z 16 maja 2024 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.196.2024.2.KD.
Uważa Pan, że wskazane wydatki – odsetki od kredytu hipotecznego, czynsz, rachunki za media – mają związek przyczynowy z Pana przychodami i zostały poniesione w celu ich uzyskania lub zabezpieczenia źródła. Nie są one wymienione w katalogu wyłączeń z art. 23 ust. 1 ustawy PIT i są należycie udokumentowane.
Ma Pan świadomość, że obowiązek wykazania związku między wydatkiem a przychodem każdorazowo spoczywa na podatniku. Dlatego uznaje Pan, że odsetki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli:
·zostały faktycznie zapłacone,
·pozostają w związku z przychodem,
·nie stanowią kosztu inwestycji w okresie jej realizacji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Z zasady ogólnej zawartej w powołanym przepisie wynika, że wydatek poniesiony przez podatnika może być uwzględniony przy ustalaniu dochodu do opodatkowania w sytuacji, gdy służy osiągnięciu przychodów, czyli istnieje związek przyczynowy, choćby pośredni, pomiędzy kosztem a możliwością uzyskania przychodów rozumianą również jako zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Jednocześnie wydatek ten nie może występować w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, określonych w art. 23 ustawy PIT. Również w judykaturze ugruntował się pogląd, w świetle którego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów konieczne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego ale i jego odpowiednie udokumentowanie.
Biorąc pod uwagę powyższe, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:
·faktycznego poniesienia wydatku,
·istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
·braku dokonanego wydatku w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, zawartym w art. 23 ustawy PIT,
·odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.
Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga każdorazowo indywidualnej oceny z punktu widzenia związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Jednocześnie decyzję o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności gospodarczej, podejmuje podmiot prowadzący działalność. Dlatego też to obowiązkiem podatnika jest wykazanie, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu.
Sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest jednak decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.
W orzecznictwie sądowo-administracyjnym, wskazuje się, że:
(...) zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.
wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz z 17 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3813/14.
Jednocześnie w odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości – nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.
W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej lokalu mieszkalnego należy przyjąć, że pomiędzy wydatkami związanymi z jego używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością istnieje taki związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem zasadniczo stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak podkreślić, że wydatki związane z używaniem i eksploatacją nieruchomości mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie, w jakim ww. nieruchomość będzie wykorzystywana na potrzeby tej działalności.
Podkreślam, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów od wyodrębnienia – w dosłownym (fizycznym) sensie – pomieszczenia, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Podatnik powinien wskazać, określić, jaka część nieruchomości rzeczywiście służy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, i dopiero wtedy może w odpowiednim udziale i w odpowiedniej proporcji zaliczyć poniesione wydatki do kosztów podatkowych.
W opisie sprawy wskazał Pan, że:
·zakupił Pan mieszkanie sfinansowane kredytem hipotecznym, które zostanie oddane do użytku w II kwartale 2025 r.;
·w mieszkaniu tym będzie Pan mieszkał oraz prowadził działalność gospodarczą;
·oszacował Pan, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywał Pan 40% całkowitej powierzchni mieszkania;
·zamierza Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego oraz płaty za czynsz, energię, wodę i media w proporcji, w jakiej mieszkanie będzie wykorzystywane jest na cele prowadzonej działalności gospodarczej.
Odnosząc się zatem do kwestii zaliczenia do koszów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego wskazać należy, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
-pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
-pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
Jednocześnie należy uznać, że w świetle art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do tego przepisu:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
Z kolei z art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy wynika, że:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Dlatego też stwierdzam, że odsetki są kosztem, jeśli spełniają następujące przesłanki:
·są faktycznie zapłacone,
·pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (zgodnie z art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów),
·nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Z powyższych przepisów wynika, że aby prawidłowo rozliczyć koszty uzyskania przychodów istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu.
Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania, które w części będzie wykorzystywane na prowadzoną działalność gospodarczą, będą mogły zostać zaliczone jako koszt uzyskania przychodu, zarówno w proporcji w jakiej mieszkanie będzie wykorzystywane na prowadzoną działalność gospodarczą oraz w proporcji w jakiej powierzchnie pomieszczeń użytku ogólnego wykorzystywane są na prowadzoną działalność gospodarczą.
Podobnie wydatki związane z utrzymaniem mieszkania (tj. na czynsz, energia elektryczna, woda i media) w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię lokalu mieszkalnego, która będzie zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej, mogą być kosztem uzyskania przychodów, jeżeli zostaną racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Podkreślam, że w ramach wydawania interpretacji nie prowadzę klasycznego postępowania podatkowego i opieram się na opisie sprawy. Dlatego też w interpretacji tej nie potwierdziłem, czy przyjęta przez Pana proporcja mieszkania – jaką Pan ustalił – wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest prawidłowa. Informacja ta bowiem stanowiła opis zdarzenia przyszłego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.