Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów z najmu. Uzupełnił go Pan pismem z 26 maja 2025 r. (wpływ 27 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w charakterze prezesa spółdzielni mieszkaniowej i nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej, ani też nie jest wspólnikiem w spółkach osobowych, czy kapitałowych.
Ponadto, Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje majątkowy ustrój wspólności ustawowej. Małżonka Wnioskodawcy jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu w firmie deweloperskiej, jest rezydentem polskim i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
We współwłasności z małżonką Wnioskodawca posiada dom, w którym mieszka ze swoją rodziną (z żoną i 3 dzieci), mieszkanie nr 15 w budynku wielorodzinnym i drugie mieszkanie nr lokalu 205 oraz 2 miejsca postojowe.
Mieszkanie nr 15 jest wynajęte od 2020 r. na rzecz osoby fizycznej - umowa o najem długoterminowy na cele mieszkalne, czynsz jest określony w miesięcznej stałej wysokości i jest powiększony o opłaty licznikowe i czynsz administracyjny.
Drugie mieszkanie wraz z miejscami postojowymi zostało nabyte ostatnio i od 2024 r. jest objęte prowizyjną umową najmu zawartą z firmą X Nieruchomości. Zgodnie z tą umową, z tytułu najmu tych nieruchomości Wnioskodawca otrzymuje czynsz w wysokości 70% przychodów netto osiąganych przez firmę Najemcy z tytułu usługi zakwaterowania, pomniejszony o koszty prowizji pobieranej przez portale rezerwacyjne oraz rezerwacje pobierane przez Najemcę.
Nieruchomości przeznaczone na wynajem zostały kupione z oszczędności zgromadzonych przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę przez wiele lat pracy zawodowej.
Firma X jest firmą zajmującą się w sposób profesjonalny najmem krótkoterminowym i zgodnie z umową w jej zakresie pozostają czynności takie jak:
·zamieszczenie ofert na portalach internetowych;
·zapewnienie dostępu do kalendarza rezerwacji;
·zarządzanie cenami;
·zapewnienie sprzątania lokalu, uzupełnienie środków czystości, chemii gospodarczej,
·pranie i zmiana pościeli i ręczników;
·obsługa gości;
·rozliczanie pobytów;
·organizacja bieżących napraw.
W Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca złożył oświadczenie, że całość przychodów osiąganych z najmu będzie rozliczał Wnioskodawca wyłącznie w ramach tzw. najmu prywatnego.
Jak wynika z powyższego opisu w związku z wynajmem obu mieszkań Wnioskodawca nie świadczy żadnych dodatkowych usług, takich jak: sprzątanie pokoi w czasie trwania najmu, bieżąca wymiana pościeli lub ręczników, zapewnienie ochrony, administrowanie lub zarządzanie nieruchomością, całodobowe usługi recepcyjne, ani nie świadczy innych profesjonalnych usług związanych z zarządzaniem nieruchomościami.
Zarówno Wnioskodawca, jak i żona Wnioskodawcy są istotnie zaangażowani w pracę zawodową na etacie, Wnioskodawca nie zbudował i nie zamierza budować żadnej struktury organizacyjnej pozwalającej Mu na profesjonalne zarządzanie częścią majątku obejmującą mieszkania. Z tego też względu zawarte przez Wnioskodawcę umowy najmu nie wymagają od Wnioskodawcy żadnych działań profesjonalnych, te pozostawia podmiotowi, który wykonuje je zawodowo.
Nie było i nie jest Wnioskodawcy i Jego żony zamiarem układanie planów w zakresie najmu, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb, a jedynie lokowanie nadwyżki posiadanych środków uzyskiwanych z pracy w zakup nieruchomości, które następnie wynajmują. Wnioskodawca uważa, że jest to dobra lokata kapitału w dobie rosnącej inflacji, jak również zabezpieczenie Jego rodziny i dzieci na przyszłość.
W piśmie z 27 maja 2025 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że opisane w stanie faktycznym przychody z najmu dwóch mieszkań i dwóch miejsc postojowych zalicza do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: ustawa o PIT.
Opisane w stanie faktycznym przychody z najmu dwóch mieszkań i dwóch miejsc postojowych stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, Wnioskodawca opodatkowuje w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Nie prowadzi On działalności gospodarczej, tak więc przedmioty najmu - dwa mieszkania i dwa miejsca postojowe nie są związane z działalnością gospodarczą.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy opisane w stanie faktycznym przychody z wynajmu mieszkań i miejsc postojowych powinny być zaliczane przez Wnioskodawcę w całości do przychodów z najmu prywatnego, tj. niezwiązanego z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a w konsekwencji stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?
Pana stanowisko w sprawie
Przychody z wynajmu nieruchomości powinny być zaliczane w całości do przychodów z najmu prywatnego, tj. niezwiązanego z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.
Art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, stanowi, że źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Natomiast art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, wskazuje jako źródło przychodu pozarolniczą działalność gospodarczą, przy czym art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, normuje pozarolniczą działalność gospodarczą jako działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Katalog źródeł przychodu ma charakter rozłączny, a zatem każdy konkretny przychód powinien być przypisany wyłącznie do jednego źródła przychodów. W orzecznictwie zaś podkreśla się, że przychód powinien być przypisany do tego źródła, którego opis w sposób najbardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa expressis verbis nakazuje zaliczenie go do innego źródła (uchwała NSA z 22 czerwca 2015 r. sygn. akt FPS 1/15).
Najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT).
W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.
W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Dla uporządkowania i rozróżnienia sposobu kwalifikowania przychodów z najmu wiążące znaczenie ma uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r. podjęta w składzie siedmiu sędziów o sygn. akt II FPS 1/21, której sentencja jest następująca: Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (czyli najmu odrębnego od działalności gospodarczej), chyba, że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Ponadto, w uchwale tej wskazano, że „to zatem podatnik decyduje o tym czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem”.
Zgodnie z przytoczoną uchwałą NSA, bez znaczenia pozostaje ilość wynajmowanych lokali oraz wielkość osiąganych przychodów i zarobkowy cel prowadzonego wynajmu. Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą - do przychodów z działalności gospodarczej.
Oznacza to, że NSA zgadza się z podejściem, że skoro ustawodawca nie określił jednoznacznych kryteriów, to podatnik może sam zdecydować, jak rozliczy swój wynajem, tj. do którego źródła przychodu go zakwalifikuje (do działalności gospodarczej, czy do tzw. najmu prywatnego). Dopiero jeśli wprowadzi nieruchomości do firmy (np. zaliczy do środków trwałych) to będzie rozliczał go w ramach działalności.
Jeżeli zatem podatnik:
a)nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności,
b)nie buduje struktury organizacyjnej pozwalającej mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku,
c)nie wypracowuje strategii tej działalności (planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb), a jedynie lokuje nadwyżki posiadanych środków (uzyskiwanych z różnych źródeł przychodu) w zakup nieruchomości (w tym także lokali), które następnie wynajmuje, to nie można uznać, że składniki majątkowe związane są z działalnością gospodarczą.
W ocenie Wnioskodawcy, również powierzenie zarządzania wyspecjalizowanej firmie nie mieści się w pojęciu „budowania struktury zarządzania”. W sytuacji Wnioskodawcy mowa raczej o lokowaniu środków w nieruchomości w celu uzyskiwania biernego, pasywnego dochodu.
Co istotne, przedstawiony we wcześniejszej części uzasadnienia pogląd wyrażony przez NSA w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r. o sygn. II FPS 1/21, w której wskazano, że to podatnik decyduje o tym, czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem, został później wielokrotnie zaaprobowany w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w interpretacjach wydanych w bieżącym roku z:
·4 lutego 2025 r. Nr 0115-KDIT1.4011.814.2024.1.ASZ,
·30 stycznia 2025 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.883.2024.3.KD,
·3 lutego 2025 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.874.2024.2.HJ,
·22 stycznia 2025 r. Nr 0115-KDST2-1.4011.621.2024.1.MR,
·23 stycznia 2025 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.918.2024.2.MJ,
·21 stycznia 2025 r. Nr 0112-KDIL2-2.4011.848.2024.1.AA,
·10 stycznia 2025 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.847.2024.4.MG.
Pogląd ten jest również aprobowany przez sądy administracyjne, przykładowo przez NSA, który w wyroku z 28 maja 2024 r. o sygn. II FSK 1080/21 stwierdził, przytaczając uchwałę II PPS 1/21, że: „Przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym prowadzenie działalności w celu zarobkowym oraz w sposób zorganizowany i ciągły przesądza o uznaniu tej działalności za działalność gospodarczą (z pominięciem końcowego fragmentu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.) prowadzi do wniosku, że de facto każda działalność w zakresie najmu nieruchomości powinna być traktowana jako działalność gospodarcza. W zasadzie bowiem każda działalność w zakresie najmu nieruchomości spełnia podstawowe warunki wskazane w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Mając zatem na uwadze wynikający z ww. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego sposób wykładni art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. oraz art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy we wzajemnym ich powiązaniu, umożliwiający nakreślenie - opartej na jednoznacznych przesłankach - linii rozgraniczającej poszczególne źródła przychodów w przypadku uzyskiwania przychodów z najmu, stwierdzić należy, że w realiach rozpoznawanej sprawy organ nie wykazał naruszenia przez Skarżącego przepisów dotyczących opodatkowania przychodów pochodzących z prowadzenia działalności gospodarczej”.
W konsekwencji, opisane w stanie faktycznym przychody z wynajmu nieruchomości opisanych we wniosku należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, i stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, opodatkować je w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163, ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:
·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
·najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
W tym miejscu wskazać należy na uchwałę NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21, gdzie wskazano: „To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...).
Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.
Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.).
W myśl art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
W myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.
Stosownie do art. 6 ust. 1b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Do przychodów, o których mowa w ust. 1a, nie ma zastosowania przepis art. 8 ust. 1.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą sporządzone na piśmie oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy (…).
Z opisu sprawy wynika, że we współwłasności z małżonką posiada Pan dwa mieszkania oraz 2 miejsca postojowe. Jedno mieszkanie jest wynajęte od 2020 r. na rzecz osoby fizycznej w ramach umowy o najem długoterminowy na cele mieszkalne. Drugie mieszkanie wraz z miejscami postojowymi od 2024 r. jest objęte prowizyjną umową najmu zawartą z firmą. Ww. nieruchomości przeznaczone są na wynajem i zostały kupione z oszczędności zgromadzonych przez Pana i Pana małżonkę przez wiele lat pracy zawodowej. Przychody z najmu dwóch mieszkań i dwóch miejsc postojowych zalicza Pan do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, i stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, opodatkowuje je w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Złożył Pan oświadczenie, że całość przychodów osiąganych z najmu będzie rozliczał wyłącznie Pan, w ramach tzw. najmu prywatnego. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, tak więc przedmioty najmu dwóch mieszkań i dwóch miejsc postojowych nie są związane z działalnością gospodarczą.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane wyżej przepisy prawa wskazać należy, że uzyskiwane przychody z najmu dwóch mieszkań i dwóch miejsc postojowych podlegają zaliczeniu w całości przez Pana do przychodów z najmu prywatnego, tj. niezwiązanego z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.
Wskazać należy, że przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko Pana indywidualnej sprawy, nie dotyczy natomiast Pana małżonki.
Przy wydawaniu interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku..
Natomiast w odniesieniu do przywołanego przez Pana orzecznictwa sądowego, stwierdzić należy, że na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy. W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Pana wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.