Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 29 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 19 maja 2025 r. (wpływ 19 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Pani wujek (…) otrzymał w wyniku darowizny potwierdzonej aktem notarialnym podpisanym (…) 2024 r. od swojej żony (…), do jego majątku osobistego, wchodzącą w skład ich majątku objętego ustrojem wspólności ustawowej nieruchomość, nabytą wcześniej na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…) 2008 r.

Dnia (…) 2024 r. sprzedał tę wyżej opisaną nieruchomość (sprzedaż potwierdzona została aktem notarialnym).

Powyższa sytuacja, tj. sprzedaż nieruchomości nabytej tytułem darowizny przed upływem 5 lat rodzi obowiązek podatkowy złożenia deklaracji PIT-39, którą w tym przypadku można było złożyć od dnia 15 lutego 2025 r.

Dnia (…) 2025 r. wujek zmarł, a Pani jest spadkobiercą z testamentu.

Wujek, (…), zmarł przed datą, od której mógłby złożyć deklarację PIT-39. Pani jako spadkobierca z testamentu złożyła wniosek do Sądu (…) o przyjęcie spadku, jednak sprawa jest w toku i nie wie Pani jak długo potrwa.

Prosi Pani o interpretację, czy Pani jako spadkobierca ma obowiązek złożenia do urzędu skarbowego deklaracji PIT-39 za zmarłego wujka, jeśli postępowanie sądowe o przyjęcie spadku jest jeszcze w toku lub czy spadnie na Panią ten obowiązek w momencie wydania przed sąd oświadczenia o przyjęciu spadku.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzowała Pani, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, została nabyła przez Pani wujka i jego żonę (…) 2008 roku do ich majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Do dnia darowizny (tj. do dnia (…) 2024 r.) ww. nieruchomość wchodziła w skład ww. majątku objętego ustawową wspólnością małżeńską Pani wujka i jego żony. Ww. nieruchomość była położona w Polsce.

Pytania

1)Czy Pani jako spadkobierca ma obowiązek złożenia do urzędu skarbowego deklaracji PIT-39 za zmarłego wujka, jeśli postępowanie sądowe o przyjęcie spadku jest jeszcze w toku?

2)Czy spadnie na Panią ten obowiązek w momencie wydania przed sąd oświadczenia o przyjęciu spadku?

3)Czy od niezapłaconego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości w części otrzymanej jako darowizny przed upływem 5 lat, będą narastały odsetki do zapłaty przez spadkobiercę?

Pani stanowisko w sprawie (wynikające z wniosku, jak i jego uzupełnienia)

Z informacji uzyskanych na infolinii Krajowej Informacji Skarbowej od dwóch osób (pracownika i eksperta w sprawach podatków dochodowych) uzyskała Pani informację, że w wyniku śmierci podatnika, który nie mógł złożyć deklaracji podatkowej PIT-39 w terminie, ponieważ zmarł przed rozpoczęciem terminu składania tych deklaracji, podatek zostaje zawieszony.

Ad. 1

Pani zdaniem, nie ma Pani obowiązku złożenia do urzędu skarbowego deklaracji PIT-39 za zmarłego wujka, ponieważ jest to podatek nałożony na daną osobę fizyczną, a w związku z jej śmiercią przed rozpoczęciem okresu składania deklaracji PIT-39, tj. od 15 lutego 2025 r. nie ma już osoby, na którą podatek ten można nałożyć.

Ad. 2

W Pani opinii, nie spadnie na Panią ten obowiązek w momencie wydania przez sąd oświadczenia o przyjęciu spadku z tej samej przyczyny, którą podała Pani wyżej, czyli w związku ze śmiercią osoby fizycznej przed możliwą datą składania deklaracji PIT-39, nie ma już osoby fizycznej na którą podatek można nałożyć.

Ad. 3

Uważa, Pani, że od niezapłaconego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości w części otrzymanej jako darowizny przed upływem 5 lat, nie będą narastały odsetki do zapłaty przez spadkobiercę, ponieważ podatek nie powinien zostać nałożony na wujka po jego śmierci a przed datą rozpoczęcia składania deklaracji PIT-39.

Pani odpowiedzi są poparte informacją udzieloną na infolinii Krajowej Informacji Skarbowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle powyższego, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani spadkobiercą z testamentu po zmarłym (…) 2025 roku wujku. Pani wujek w 2024 roku sprzedał nieruchomość. Została ona nabyta przez niego i jego żonę w 2008 roku do ich majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Na mocy umowy darowizny dokonanej (…) 2024 r. ww. nieruchomość weszła w całości do majątku odrębnego Pani wujka.

Wątpliwość Pani budzą kwestie, czy Pani jako spadkobierca ma obowiązek złożenia do urzędu skarbowego deklaracji PIT-39 za zmarłego wujka, jeśli postępowanie sądowe o przyjęcie spadku jest jeszcze w toku bądź czy spadnie na Panią ten obowiązek w momencie wydania przed sąd oświadczenia o przyjęciu spadku, a także czy od niezapłaconego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości w części otrzymanej jako darowizny będą narastały odsetki do zapłaty przez Panią.

W tym miejscu nadmienić należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

W myśl art. 924 ww. ustawy:

Natomiast, na mocy art. 925 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 926 § 1 Kodeksu:

Odnosząc się do Pani wątpliwości, zakreślonych zadanymi przez Panią pytaniami należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Pani wujka nieruchomości nastąpiła przed czy po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest zatem ustalenie, czy przekazanie opisanej we wniosku nieruchomości (wchodzącej do majątku wspólnego Pani wujka i jego żony) do majątku odrębnego Pani wujka w drodze umowy darowizny stanowi nabycie w rozumieniu przepisu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 155 § 1 ww. ustawy:

Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 ww. Kodeksu:

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

W tym miejscu należy odnieść się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), w której zostały uregulowane stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ust. 1 i 2 ww. Kodeksu).

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wskazać należy, że stosownie do art. 47 § 1 ww. ustawy:

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że:

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, należy również odnieść do sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dochodzi w drodze darowizny bezpośrednio z majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego (osobistego) jednego z nich.

Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały.

Pani wujek nie mógł więc ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości w momencie zawarcia umowy darowizny, skoro nieruchomość ta wchodziła wcześniej do majątku wspólnego małżonków. Nabycie przez niego całej nieruchomości (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nastąpiło więc w dniu (…) 2008 r.

W świetle powyższego – w niniejszej sprawie – datą nabycia przez Pani wujka nieruchomości, jest data nabycia tej nieruchomości do majątku wspólnego Pani wujka i jego żony, tj. 2008 rok.

Reasumując, odpłatne zbycie przez Pani wujka nieruchomości w 2024 r., nie stanowiło dla niego przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków (tj. licząc od końca 2008 roku). W konsekwencji, nie ciążył na Pani wujku obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ani złożenia zeznania podatkowego PIT-39 z tego tytułu.

Wobec powyższego – co prawda – należy przyznać Pani rację, że nie ma Pani obowiązku złożenia do urzędu skarbowego deklaracji PIT-39 za zmarłego wujka zarówno w sytuacji gdy postępowanie sądowe o przyjęciu spadku jest jeszcze w toku, jak i w sytuacji wydania przez sąd oświadczenia o przyjęciu spadku. Jednakże nie można zgodzić się z Pani wywodem, że Pani wujek z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem w niniejszej sprawie jak Pani wskazała: (…) sprzedaż nieruchomości nabytej tytułem darowizny przed upływem 5 lat rodzi obowiązek podatkowy złożenia deklaracji PIT-39. W związku z powyższym, z tego powodu Pani stanowisko w odniesieniu do ww. pytań nr 1 i 2 uznałem za nieprawidłowe.

Ponadto, skoro w niniejszej sprawie – jak wyjaśniłem wyżej – sprzedaż przez Pani wujka w 2024 roku nieruchomości nie stanowiła dla niego źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu – tym samym rozpatrywanie kwestii zakreślonej pytaniem nr 3 (tj. o brzmieniu: Czy od niezapłaconego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości w części otrzymanej jako darowizny przed upływem 5 lat, będą narastały odsetki do zapłaty przez spadkobiercę?) jest niecelowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

·zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.