Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 8 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 4 czerwca 2025 r. (wpływ 4 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Pan (…) (dalej jako „Wnioskodawca”, „Podatnik”) w sierpniu 2023 roku podjął zatrudnienie w spółce (…) z siedzibą w Kazachstanie na podstawie lokalnej umowy o pracę. W związku z koniecznością wykonywania pracy na terytorium kraju swojego pracodawcy i znaczną odległością pomiędzy Polską a Kazachstanem Wnioskodawca wyjechał z Polski i przeniósł się na stałe do Kazachstanu. Umowa ze spółką (…) Kazachstan została zawarta na okres od 1 sierpnia 2023 roku do 31 grudnia 2027 roku. Podatnik nie planuje wracać na stałe do Polski przynajmniej do czasu zakończenia swojej umowy o pracę i ponadto nie wyklucza, że obecna umowa o pracę zostanie przedłużona na następne lata, co wydłuży okres jego zamieszkania w Kazachstanie.

Jednocześnie najbliższa rodzina Wnioskodawcy (małżonka wraz z trójką niepełnoletnich dzieci) nie przeniosła się wraz z Wnioskodawcą do Kazachstanu i pozostała w Polsce. Taka decyzja została podjęta mając na względzie dotychczasowe zobowiązania rodziny (głównie chęć pozostania dzieci w polskiej szkole oraz pracę małżonki), jak również trudności mogące wynikać z potencjalnego przeniesienia życia na terytorium Kazachstanu (przykładowo bariera językowa). Również dalsza rodzina Podatnika przebywa w Polsce, jednakże w styczniu 2024 roku Wnioskodawca odnalazł w Kazachstanie część rodziny ze strony swojej prababci.

Wnioskodawca w Kazachstanie mieszka w wynajmowanym długoterminowo mieszkaniu i uczestniczy w lokalnych wydarzenia o charakterze socjalnym, towarzyskim i sportowym (Wnioskodawca jest członkiem kazachskiego klubu sportowego rozgrywającego coniedzielne turnieje piłkarskie w klubie (…)). Wnioskodawca podczas pobytu na terytorium Kazachstanu głosuje w polskich wyborach na terytorium Kazachstanu. Żona i dzieci Wnioskodawcy przyjeżdżają do Kazachstanu zazwyczaj dwa razy w roku (w okresie ferii zimowych i wakacji), a podróże te są opłacane przez kazachstańskiego pracodawcę zgodnie z zapisem w umowie o pracę.

Jeśli chodzi o sytuację majątkową i ekonomiczną Wnioskodawcy, to wynagrodzenie, jakie osiąga z pracy w Kazachstanie na rzecz tamtejszej spółki, stanowi przeważającą część jego rocznych dochodów. Dodatkowo, w Kazachstanie Wnioskodawca posiada rachunki bankowe niezbędne do jego codziennego życia, przynoszące niewielki dochód z odsetek. W Polsce Wnioskodawca posiada, oprócz domu, który stanowi miejsce pobytu rodziny, nieruchomości składające się zarówno z działek budowlanych, jak również mieszkań (w części jako współwłaściciel), które w głównej mierze przeznaczone są na wynajem długoterminowy. Oprócz nieruchomości Wnioskodawca posiada również inwestycje kapitałowe w Polsce w postaci obligacji oraz akcji notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych. Dodatkowo, Wnioskodawca jest zatrudniony na 1/5 etatu w polskiej spółce (powiązanej ze spółką kazachstańską) i otrzymuje z tego tytułu 1/5 minimalnego wynagrodzenia.

Na podstawie kazachstańskiej umowy o pracę Wnioskodawca pełni kluczową rolę w zarządzaniu podmiotem kazachstańskim jako dyrektor generalny oraz członek zarządu tej spółki. Zakres jego obowiązków wymaga obecności na terytorium Kazachstanu oraz podejmowania tam decyzji istotnych dla funkcjonowania (…) Kazachstan. W związku z tym, że Wnioskodawca rozpoczął pracę w Kazachstanie w sierpniu, w 2023 roku przebywał na terenie Kazachstanu mniej niż 183 dni.

Natomiast w roku 2024 jego pobyt w Kazachstanie przekroczył pół roku i wyniósł 216 dni. W roku 2025 i w latach kolejnych Wnioskodawca przewiduje, że jego pobyt na terytorium Kazachstanu wyniesie podobną liczbę dni jak w minionym 2024 roku, czyli około 200 dni. Pozostałą część roku spędza w różnych krajach w ramach podróży służbowych oraz w Polsce (głównie z uwagi na święta i uroczystości rodzinne).

Wnioskodawca w Kazachstanie uznawany jest za kazachstańskiego rezydenta podatkowego zarówno na podstawie lokalnych przepisów podatkowych, jak i na podstawie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a fakt ten Wnioskodawca może potwierdzić certyfikatem rezydencji podatkowej wydanym przez kazachstańskie władze podatkowe na podstawie tej umowy.

Pytanie

Czy w podanym stanie faktycznym Podatnik będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w 2024 oraz w kolejnych latach pobytu w Kazachstanie?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2024 roku oraz w latach kolejnych aż do momentu wyjazdu z Kazachstanu powinien podlegać on ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o PDOF osoba, która ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski (tzw. rezydenci podatkowi), podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy o PDOF za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów życiowych lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a Ustawy o PDOF osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, zgodnie z art. 4a Ustawy o PDOF, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Miejsce zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego.

Innymi słowy, miejsca zamieszkania decyduje o tym, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podatnicy posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Tym samym, w Polsce podlegają oni opodatkowaniu od dochodów osiągniętych zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą. W sytuacji, w której podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, w Polsce ma on jedynie ograniczony obowiązek podatkowy, czyli w Polsce płaci on podatek jedynie od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.

Ustawa o PDOF w art. 3 ust. 1a określa dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Przy czym, należy zwrócić uwagę, że przesłanki te rozdzielone są spójnikiem „lub”, co oznacza, że aby podatnik został uznany za posiadającego miejsce zamieszkania na terytorium Polski wystarczy, aby spełnił jedną z tych przesłanek, a w konsekwencji podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” zawarta w artykule 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczy miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach Polski i Kazachstanu, które we własnym ustawodawstwie określają podstawę do uznania podatnika za posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Zgodnie z ustawą o PDOF pierwszym warunkiem pozwalającym na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP, jaki przepisy wskazują, jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Należy podkreślić, że warunek ten został skonstruowany w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego warunku posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć bardzo szeroko wszelkie powiązania rodzinne (bliższa i dalsza rodzina), aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z drugiej strony przez „centrum interesów gospodarczych” należy rozumieć miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Zgodnie zaś z drugim warunkiem za osobę mającą miejsce zamieszkania na terenie Polski uważa się również osobę, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W myśl art. 3 ust. 1a Ustawy o PDOF powyższy warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów podatkowych w Polsce, niezależną od posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że samo uznanie osoby podatnika za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy o PDOF nie determinuje, że podatnik ten posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Jak Wnioskodawca wskazał wyżej, zgodnie z art 4a Ustawy o PDOF art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b Ustawy o PDOF stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Tym samym, oznacza to że ocena czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana z uwzględnieniem postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca mieszka i pracuje na terenie Kazachstanu, w związku z tym oceniając, czy powinien mieć on w Polsce ograniczony czy też nieograniczony obowiązek podatkowy, należy wziąć pod uwagę przepisy Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Kazachstanem.

Na podstawie art. 4 ust. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym Państwie.

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 2 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

W ocenie Wnioskodawcy w celu dokonania prawidłowej analizy wyżej wskazanego przepisu należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Zgodnie z punktami 12-14 Komentarza Modelowej Konwencji OECD do artykułu 4 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przy stosowaniu konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, iż miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe; ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, a oznacza to, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych powodów może mieć krótkotrwały charakter (wycieczka, podróż służbowa, podróż w celach oświatowych, w celu odbycia kursu szkoleniowego itd.).

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu umawiających się państwach, to postanowienia ustępu 2 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych. W przypadkach, gdy miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie powyższej normy, postanowienia ustępu 2 dostarczają dodatkowych kryteriów – jest to przede wszystkim zwykłe miejsce przebywania, a następnie obywatelstwo danej osoby. Jeżeli osoba jest obywatelem obu państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to sprawa może być rozstrzygnięta w drodze postępowania polubownego.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu umawiających się państwach, to należy zbadać fakty w celu upewnienia się, z którym z dwu państw jej osobiste i ekonomiczne powiązania są ściślejsze. Należy więc wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie okoliczności należy rozważyć w całości, lecz niewątpliwie należy zwrócić szczególną uwagę na indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli podatnik na podstawie tej analizy posiada stałe ognisko domowe w dwóch krajach lub nie posiada go w żadnym, jego centrum interesów życiowych ustala się w kraju, w którym zazwyczaj on przebywa.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze stan faktyczny będący przedmiotem niniejszej wniosku, należy uznać, że Wnioskodawca na bazie lokalnych przepisów Polski i Kazachstanu ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce, jak i w Kazachstanie, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przebywa i pracuje na terenie Kazachstanu (potwierdza to wydany przez władze Kazachstanu certyfikat rezydencji podatkowej), natomiast w Polsce mieszka żona Wnioskodawcy wraz z dziećmi i tym samym Wnioskodawca posiada w Polsce centrum interesów osobistych.

Oznacza to, że miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami zawartymi w art. 4 ust. 2 lit. a Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Po dokonaniu wnikliwej analizy stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji w zakresie stopnia powiązań osobistych i gospodarczych z Polską i Kazachstanem w ocenie Wnioskodawcy posiada on:

● stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i w Kazachstanie,

● ośrodek interesów osobistych w Polsce (żona i dzieci),

● ośrodek interesów ekonomicznych w Kazachstanie (główne źródło dochodów), oraz częściowo osobistych (znajomi, aktywności socjalne i sportowe).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy za rok 2024 i w latach kolejnych (aż do momentu wyjazdu z Kazachstanu) nie można określić, w którym Państwie Wnioskodawca ma ośrodek interesów życiowych.

W takiej sytuacji, na podstawie art. 4 ust. 2 lit. b Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pierwszeństwo opodatkowania posiada państwo, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawca w 2024 przebywał w Kazachstanie przez większą część roku (ponad 216 dni) i w latach kolejnych również planuje przebywać w Kazachstanie przez większą część roku (około 200 dni).

Mając zatem na uwadze powyższe, w roku 2024 oraz w latach kolejnych Wnioskodawca powinien zostać uznany za rezydenta podatkowego w Kazachstanie i w związku z tym jako polskiego nierezydenta podatkowego (posiadającego ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce).

Potwierdzeniem takiego rozstrzygnięcia jest również wydanie przez Kazachstańskie organy podatkowe certyfikatu rezydencji podatkowej dla Wnioskodawcy na podstawie Umowy za 2024 r.

Stanowisko takie prezentuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach wydanych w podobnych stanach faktycznych, między innymi w interpretacji z dnia:

● 25 października 2024 roku, sygn. 0114-KDWP.4011.146.2024.2.AS1,

● 28 października 2022 roku sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.689.2022.1.DA.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym w 2024 roku oraz w latach kolejnych aż do momentu wyjazdu z Kazachstanu powinien podlegać on ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: