Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
1.ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 23 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2024 r. sygn. akt II FSK 877/24 (data wpływu wyroku 7 marca 2025 r.); i
2.stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego oraz w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 marca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Umową z dnia 13 października 2010 r. zawarła Pani umowę kredytową z ….S.A. z siedzibą w … (dalej: „Bank”), na mocy której Bank udzielił Pani kredytu w kwocie 165 000 zł na okres kredytowania 120 miesięcy. Kredyt był kredytem konsumenckim w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim.
Pismem z dnia 14 maja 2012 r. Bank wezwał Panią do zapłaty w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma m.in. kwoty (...) zł. W tym piśmie Bank wskazał, że „wraz z upływem tego terminu (…) wypowiada umowę kredytową”. Termin wypowiedzenia wynosi 30 dni. Nie pamięta Pani kiedy zapoznała się z tym pismem.
Niemniej jednak pismem z dnia 17 lipca 2012 r. Bank wezwał Panią do zapłaty m.in. kwoty (...) zł w terminie 7 dni od doręczenia „niniejszego wezwania” oraz wskazał, że niespłacenie należności w podanym wyżej terminie spowoduje wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Pismo to Pani siostra odebrała w dniu 23 lipca 2012 r. Dla Pani jest to termin wymagalności roszczenia, gdyż nie pamięta Pani kiedy zapoznała się z pismem Banku z dnia 14 maja 2012 r.
Bank pismem z dnia 31 grudnia 2012 r. poinformował Panią, że w związku z wypowiedzeniem warunków spłaty kredytu wystąpił do sądu z pozwem o zapłatę. Nie pamięta Pani kiedy zapoznała się z tym pismem.
Pismem z dnia 3 października 2013 r. stwierdzono, że na dzień 3 października 2013 r. na podstawie ksiąg figuruje u nich wymagalne zadłużenie m.in. Pani w wysokości należności głównej w kwocie 151 608,68 zł oraz wskazano tam, że odsetki liczone są od dnia 4 października 2013 r. Pismo to pochodziło od Banku.
Pozwem z dnia 7 października 2013 r. Bank pozwał m.in. Panią o zapłatę m.in. kwoty (...) zł. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 31 stycznia 2014 r. sygn. akt….., Sąd Rejonowy …..w …. nakazał Pani w ciągu 2 tygodni zapłacić solidarnie z inną osobą kwotę łączną (...) zł, w tym kwotę (...) zł z odsetkami umownymi w wysokości 4-krotości stopy lombardowej ….od dnia 4 października 2013 r. do dnia zapłaty, kwotę (...) zł, kwotę (...) zł oraz kwotę (…) zł albo w tym terminie wnieść sprzeciw do Sądu od doręczenia nakazu zapłaty. Wniosła Pani sprzeciw i sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego w…..
Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt …., Sąd Okręgowy w …. umorzył postępowanie, które uprawomocniło się w dniu 11 lipca 2014 r.
Pismem z dnia 1 grudnia 2016 r. Bank wypowiedział warunki spłaty kredytu z terminem wypowiedzenia 30 dni. Pismo to odebrał Pani brat w dniu 6 grudnia 2016 r.
W dniu 13 sierpnia 2019 r. Bank pozwał Panią o zapłatę m.in. kwoty (...) zł do Sądu Rejonowego ….w …., który w dniu 24 września 2019 r. wydał zakaz zapłaty, sygn. akt……, gdzie nakazał Pani zapłacić na rzecz Banku łączną kwotę (...) zł, w tym kwotę (...) zł z odsetkami (…) kwotę (...) zł oraz kwotę (…) zł albo w tym terminie wnieść sprzeciw do Sądu, co Pani uczyniła i sprawę przekazano do Sądu Okręgowego w …., sygn. akt ….. W toku sprawy został podniesiony zarzut przedawnienia.
Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w…., sygn. akt….., m.in. oddalił powództwo Banku wobec Pani z powodu przedawnienia. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy w…., sygn. akt…., wskazał, że roszczenie uległo przedawnieniu z dniem 11 lipca 2017 r., zatem pozew wniesiony w dniu 13 sierpnia 2019 r. był spóźniony. Przez co Sąd oddalił powództwo z powodu przedawnienia. Sąd przyjął, że wystąpienie przez Bank z pozwem w dniu 7 października 2013 r. przerwało bieg przedawnienia, ale od momentu zakończenia tego postępowania, tj. od dnia 11 lipca 2014 r. biegło od początku i przedawniło się w dniu 11 lipca 2017 r., licząc 3 letni okres przedawnienia. Licząc od dnia 11 lipca 2014 r. + 3 lata = 11 lipca 2017 r.
W zakresie daty przedawnienia roszczenia wykładnia Sądu jest nieprawidłowa, bo umorzenie postępowania nie wywołuje skutków prawnych przerwania biegu przedawnienia. Pani zdaniem, roszczenie przedawniło się po upływie 3 lat licząc od dnia 23 lipca 2012 r. + 3 lata = 23 lipca 2015 r. Roszczenie przedawniło się z dniem 23 lipca 2015 r. Ewentualnie licząc od dnia wymagalności roszczenia wskazanego przez Sąd, tj. 3 października 2013 r. (jako data wymagalności roszczenia) + 3 lata = 3 października 2016 r.
Bank uznał zarzut przedawnienia i zaprzestał dochodzenia roszczenia. Pismem z dnia 17 października 2021 r. Bank wysłał Pani PIT-11. Bank nie zwolnił Pani z długu i nie umorzył należności.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:
·Kredyt „X” z dnia 13 października 2010 r., nr…., był wzięty przez Panią. Umowa była zawarta z ….. z siedzibą w…... Zgodnie z przedmiotową umową kredytową celem zaciągnięcia tego kredytu była spłata kredytów gotówkowych w ….. udzielonych na podstawie umowy nr …. z dnia 9 czerwca 2010 r. i umowy nr ….z dnia 30 lipca 2010 r. oraz na finansowanie bieżących potrzeb. Wskazuje Pani, że przedmiotowy kredyt nie wzięła Pani na działalność gospodarczą, gdyż nigdy jej Pani nie prowadziła. Również te wcześniejsze kredyty, które zostały spłacone kredytem z dnia 13 października 2010 r. nr ….., nie były związane z Pani działalnością gospodarczą ani nie były wzięte na działalność gospodarczą, gdyż nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej.
·Początkowo zobowiązanie było spłacane terminowo, ale później nie, gdyż nie miała Pani pieniędzy.
·Nie prowadziła Pani nigdy działalności gospodarczej. Przedmiotowy kredyt nie był wzięty i nie był związany z działalnością gospodarczą, bo jej nigdy Pani nie prowadziła.
·Przed Sądem Pani pełnomocnik podniósł zarzut przedawnienia, a co z tym się wiąże brak było Pani woli spłaty długu z uwagi na jego przedawnienie.
·Rodzajem przychodu, który Bank wskazał w wystawionej Pani informacji na druku PIT-11 dot. podatku dochodowego za 2021 r. jest: „Inne: przedawnienie ….” w wysokości przychodu (...) zł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytania
1.Czy przychód wpisany w PIT-11 dot. roku podatkowego 2021 jako „Inne: przedawnienie….” w kwocie „... zł” jest przychodem w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wiąże się z zapłatą podatku dochodowego w rozumieniu przepisów tej ustawy? Ewentualnie z ostrożności procesowej, czy jest przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który wiąże się z opłaceniem podatku dochodowego w rozumieniu tej ustawy?
2.Z ostrożności procesowej w razie uznania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że jest to przychód, o którym mowa w pytaniu nr 1, w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewentualnie w związku z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w kwocie „170 658,00 zł”, czy zobowiązana jest Pani do opłacenia podatku dochodowego według tej ustawy biorąc pod uwagę, że zobowiązanie kredytowe z tego kredytu przedawniło się z dniem 23 lipca 2015 r., ewentualnie najpóźniej z dniem 3 października 2016 r., mając na uwadze art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa?
Pani stanowisko w sprawie
Ad 1
Uważa Pani, że przychód wskazany w PIT-11 dot. 2021 r. jako „Inne: przedawnienie….” w kwocie „... zł” nie jest przychodem w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewentualnie z ostrożności prawnej nie jest również przychodem na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, gdyż zgodnie z wyrokiem WSA w Łodzi, sygn. akt I SA/Łd 724/21, który należy zastosować w niniejszej sprawie w drodze analogii, gdzie wskazane jest, że „skoro zobowiązania cywilnoprawne nie wygasają na wskutek przedawnienia, to nie można uznać, że dłużnik uzyskuje wymierną korzyść (...). Tym samym u dłużnika nie powstaje przychód opodatkowany podatkiem od osób fizycznych”, a co za tym idzie nie powinna Pani płacić od tego podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ad 2
W razie uznania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że jest to przychód, o którym mowa w pytaniu nr 1, w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewentualnie w związku z art. 11 ust. 1 ww. ustawy w kwocie „... zł”, uważa Pani, że nie jest Pani zobowiązana płacić od tego podatku dochodowego w rozumieniu ww. ustawy, gdyż zobowiązanie kredytowe z tego kredytu przedawniło się z dniem 23 lipca 2015 r., ewentualnie najpóźniej z dniem 3 października 2016 r., a co za tym idzie zobowiązanie podatkowe wygasło najpóźniej z końcem 2021 r., ewentualnie z końcem 2022 r., biorąc pod uwagę art. 70 ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Interpretacja indywidualna
Rozpatrzyłem Pani wniosek – 4 kwietnia 2023 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT2-2.4011.52.2023.2.SR, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.
Interpretację doręczono 11 kwietnia 2023 r.
Skarga na interpretację indywidualną
4 maja 2023 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Wniosła Pani m.in. o zmianę zaskarżonej interpretacji indywidualnej i stwierdzenie, że stanowisko Skarżącej wskazane we wniosku o interpretację indywidualną jest prawidłowe, ewentualnie uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej i przekazanie do ponownego rozpatrzenia Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.
Pismem z 2 czerwca 2023 r. znak 0113-KDIPT2-2.4011.52.2023.3.SR udzieliłem odpowiedzi na Pani skargę.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 7 marca 2024 r. sygn. akt I SA/GI 813/23 oddalił Pani skargę.
Pismem z 3 czerwca 2023 r. wniosła Pani skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 października 2024 r. sygn. akt II FSK 877/24 uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 marca 2024r. sygn. akt I SA/GI 813/23 w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 kwietnia 2023 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.52.2023.2.SR.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
·uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
·ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.
Źródła opodatkowania
Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.
Należy zauważyć, że stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł mówi się w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Korzyści takie pojawiają się nie tylko wówczas, gdy podatnikowi zostają przekazane środki pieniężne, ale również wtedy, kiedy zmniejszone zostaną jego zobowiązania, których nie musi już realizować z własnego majątku.
„Przedawnienie” w świetle ustawy Kodeks cywilny
Z zaprezentowanego przez Panią opisu stanu faktycznego wynika, że otrzymała Pani informację PIT-11 wystawioną przez Bank, w związku z przedawnieniem zobowiązania – kredytu. Bank nie zwolnił Pani z długu i nie umorzył należności, pomimo, że zobowiązanie to uległo przedawnieniu z dniem 11 lipca 2017 r.
W związku z powyższym wskazać należy, że instytucja przedawnienia uregulowana została w art. 117-125 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
Zgodnie z art. 117 § 1 ww. Kodeksu:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu.
Przy czym, w myśl art. 117 § 2 ww. Kodeksu:
Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.
Stosownie do art. 118 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.
Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań.
Przedawnienie roszczenia cywilnoprawnego nie powoduje jego wygaśnięcia, a jedynie sprowadza się do tego, że po upływie określonego w ustawie terminu (wynoszącego zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego 6 lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej 3 lata), dłużnik może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem tego, roszczenie przedawnione nie wygasa, ale nie będzie mogło zostać przymusowo zrealizowane, w sytuacji gdy dłużnik podniesie zarzut jego przedawnienia.
Uzasadnienie zapadłego w Pani sprawie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zapadłym w niniejszej sprawie:
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, prawidłowe stanowisko w tym względzie zaprezentowała Skarżąca, że przedawnienie wierzytelności cywilnoprawnych przysługujących wobec niej Bankowi, nie skutkuje powstaniem u niej przychodu (z nieodpłatnego świadczenia).
(…)
Skoro zobowiązania cywilnoprawne, inaczej niż podatkowe, nie wygasają na skutek przedawnienia, to nie można twierdzić, aby samo przedawnienie rodziło dla dłużnika wymierną korzyść. Prawo podatkowe nie może całkowicie abstrahować od cywilnoprawnej sytuacji dłużnika. Wobec tego w związku z samym przedawnieniem roszczenia wierzyciela, nie następuje u dłużnika trwałe przysporzenie majątkowe i nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu. Na skutek przedawnienia dłużnik nie uzyskuje żadnej realnej i definitywnej korzyści majątkowej, ponieważ formalnie nadal jest zobowiązany do wykonania tego świadczenia. Tym samym, u dłużnika nie powstaje przychód z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.
(…)
Nie można przy tym, na użytek ustawy podatkowej, utożsamiać skutków umorzenia długu i przedawnienia roszczenia. Umorzenie (zwolnienie z długu) jest czynnością prawną, która wywołuje bezpośredni skutek w postaci definitywnego zwolnienia dłużnika z obowiązku świadczenia. W tym przypadku dochodzi do aktu woli, który znajduje swoje wyraźne uzewnętrznienie. W wypadku przedawnienia nie ma aktu woli, tylko sytuacja ukształtowana ustawowo. Trudno zatem mówić, że dłużnik otrzymał nieodpłatne świadczenie, skoro wierzyciel nie objawił woli, aby zwolnić dłużnika ze zobowiązania. Nie można stwierdzić, aby wierzyciel cokolwiek „świadczył” na rzecz dłużnika. Przedawnienie następuje z mocy prawa niezależnie od woli i wiedzy zarówno wierzyciela, jak i dłużnika. Nie ma podstaw do tego, aby twierdzenia o skutkach zwolnienia z długu przenosić na sytuację przedawnienia roszczenia.
Nie sposób uznać, że przedawnienie wierzytelności wyczerpuje pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Do czasu, kiedy wierzyciel nie zrzeknie się roszczenia, bądź nie zwolni dłużnika z długu, nie następuje po stronie dłużnika trwałe i definitywne przysporzenie, pomimo upływu terminu przedawnienia.
Ocena Pani stanowiska w zakresie pytania nr 1
Dlatego stwierdzam, że przedawnienie zobowiązania z tytułu kredytu nie spowodowało u Pani powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, przychód wskazany w informacji PIT-11 wystawionej przez Bank (określony jako „Inne: przedawnienie….”) nie jest dla Pani przychodem, ani w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Tym samym, nie powinna Pani płacić z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.
Informacja w zakresie pytania nr 2
W związku uznaniem Pani stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, nie udzielam odpowiedzi na pytania nr 2, gdyż stało się bezprzedmiotowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku, bowiem stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2024 r. sygn. akt II FSK 877/24.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.