st1\:*{behavior:url(#ieooui) } /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband... - Interpretacja - null

Shutterstock
st1\:*{behavior:url(#ieooui) } /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband... - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani pismem z 3 kwietnia 2025 r. (data wpływu 10 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni działając w imieniu własnym, w związku z otrzymanym wezwaniem do złożenia korekty zeznania za lata 2020-2021 r., znak sprawy: …, Wnioskodawczyni wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej.

Na wstępie Wnioskodawczyni informuje, że złożyła indywidualne zeznania podatkowe PIT-37 w latach 2020-2021, odliczając ulgę na dziecko.

W dniu złożenia indywidualnego zeznania podatkowego PIT-37 Wnioskodawczyni była w trakcie rozwodu, sygn. akt ….

Mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się ze wspólnie zamieszkiwanego lokalu w grudniu 2018 r. i od tego czasu prowadziła Ona wraz z córką samodzielne gospodarstwo domowe.

Wnioskodawczyni działając w dobrej wierze dokonywała samodzielnego rozliczenia podatkowego wraz z córką, na którą pobierała zabezpieczenie alimentacyjne w wysokości 750 zł na miesiąc.

Wnioskodawczyni oświadcza, iż nie posiadała dostępu do informacji o dochodach drugiej strony, gdyż skutecznie było to zatajane.

Kolejnym argumentem jest fakt, iż od 1 kwietnia 2019 r. Wnioskodawczyni ma ustanowioną rozdzielność majątkową, sygn. akt ….

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

W latach 2020-2021 Wnioskodawczyni podlegała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Córka Wnioskodawczyni … urodziła się … kwietnia 2011 r.

W latach 2020-2021 córka Wnioskodawczyni uczęszczała i nadal uczęszcza do Szkoły Podstawowej nr … w ….

W latach 2020-2021 r Wnioskodawczyni była w trakcie rozwodu, sygn. …, od 2019 r.

W małżeństwie Wnioskodawczyni nie było orzeczenia separacji, ale w latach 2020-2021 mąż Wnioskodawczyni mieszkał już ze swoją partnerką i jej córką w …. Orzeczona sądownie rozdzielność majątkowa od dnia 1 kwietnia 2019 r. − sygn. ….

Mąż Wnioskodawczyni nie został pozbawiony praw rodzicielskich i nie odbywał kary pozbawienia wolności.

Były mąż Wnioskodawczyni nie informował Jej o swoich dochodach, wręcz ukrywał je, dlatego Wnioskodawczyni nie miała wiedzy o dochodach męża. W związku z tym, Wnioskodawczyni nie miała wiedzy, czy oboje przekroczyli kwotę upoważniającą do ulgi na dziecko.

Dochód Wnioskodawczyni w roku 2020 i w roku 2021 nie przekraczał 56 000 zł.

Wyrok z dnia 13 czerwca 2019 r., sygn. …, o zabezpieczeniu kontaktów i zabezpieczeniu alimentacyjnym:

1. Kontakty ojca z córką:

Wyrok z dnia 7 czerwca 2021 r., ojciec wniósł o kontakty: w każdy II i IV weekend miesiąca od piątku godz. 16.00 do niedzieli godz. 17.00.

Zostały uregulowane kontakty w święta, ferie i wakacje.

Święta Bożego Narodzenia − lata nieparzyste 25 grudnia od 9.00 do godz. 19.00 następnego dnia, Święta Wielkanocne − lata parzyste od Wielkiego Piątku od godz. 16.00 do Wielkiej Soboty do 19.00 − lata nieparzyste od godz. 11.00 w Niedzielę Wielkanocną do godz. 19.00 w Poniedziałek Wielkanocny.

W każdy drugi tydzień ferii zimowych od godz. 9.00 do godz. 18.00 ostatniego dnia ferii.

Wakacje: lata parzyste 1 miesiąc wakacji (lipiec), lata nieparzyste od godz. 12.00 do godz. 18.00 ostatniego dnia wakacji.

Drugi miesiąc wakacji od godz. 10.00 do godz. 15.00 ostatniego dnia wakacji.

W wyroku z 7 czerwca 2021 r. postanowieniem Sądu na wniosek ojca dziecka było udzielenie dodatkowo do ww. kontaktów każdego wtorku od zakończenia zajęć szkolnych lub od godz. 16.00 do rozpoczęcia zajęć szkolnych w środę lub do godz. 8.30.

Ojciec realizował kontakty regularnie, chyba że dziecko było chore.

Jednakże na przełomie roku 2021/2022 szkoła skierowała do Sądu Rodzinnego pismo o złym traktowaniu córki przez ojca, na skutek czego kontakty około 1,5 miesiąca nie były realizowane przez ojca dziecka.

Podobna sytuacja miała miejsce w kwietniu 2023 r., kiedy szkoła wystąpiła o założeniu ojcu tzw. „niebieskiej karty”. Policja sporządziła notatkę urzędową z dnia 19 kwietnia 2023 r. z czynności wstępnych w ramach procedury do sprawy nr … i również kontakty przez pewien okres czasu nie były realizowane przez ojca dziecka.

Zabezpieczenie alimentacyjne: od 2 kwietnia 2019 r. do czerwca 2019 r. w kwocie 600 zł i od 8 lipca 2019 r. do końca 2022 r. w kwocie 750 zł.

Wniosek o zabezpieczeniu kontaktów złożył ojciec dziecka.

Wnioskodawczyni wskazała, że ojciec raczej realizował kontakty z dzieckiem w sposób nakazany przez Sąd, za wyjątkiem sytuacji takich jak: choroba dziecka, praca, wyjazdy na szkolenia lub inne zdarzenia.

Ojciec dziecka płacił alimenty w terminie nakazanym przez Sąd.

W latach 2020-2021 ojciec dziecka nie przekazywał z własnej woli kwot na utrzymanie dziecka poza alimentami. To Wnioskodawczyni zapewniała dziecku obiady w szkole, wydatki związane z opieką zdrowotną, stomatologiczną, edukację i rozrywką, zapewniała córce każdorazowo w danym roku ferie zimowe i wakacje, rozwijała zainteresowania dziecka, pomagała w edukacji, zabezpieczała potrzeby bytowe.

Dopiero koszty utrzymania córki zostały podzielone po połowie od października 2022 r., kiedy wprowadzona została opieka naprzemienna i został orzeczony rozwód.

W latach 2020-2021 Wnioskodawczyni wraz z ojcem dziecka posiadali pełną władzę rodzicielską i posiadają do dziś.

W latach 2020-2021 Wnioskodawczyni mieszkała tylko z małoletnią córką, nikt inny nie mieszkał razem z Wnioskodawczynią i Jej córką. Córka od urodzenia jest zameldowana pod adresem miejsca zamieszkania/zameldowania matki (Wnioskodawczyni), czyli od roku 2011 do dzisiejszego dnia.

W latach 2020-2021 ojciec dziecka realizował kontakty zgodnie z wyrokiem Sądu.

Ojciec dziecka realizował kontakty poza miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni i Jej córki. Ojciec dziecka nie mieszka z Wnioskodawczynią i Jej córką od grudnia 2018 r.

W latach 2020-2021 ojciec dziecka mieszkał z partnerką i jej córką w … i tam zawoził małoletnią córkę Wnioskodawczyni podczas swoich wyznaczonych dni przez Sąd. Ojciec dziecka nie informował Wnioskodawczyni o sprawach w zakresie córki. Sprawy były wyjaśniane w Sądzie.

Małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane na podstawie wyroku z … października 2022 r. w sprawie rozwodu.

Od momentu rozwodu, kontakty ojca z dzieckiem odbywają się za pomocą opieki naprzemiennej tydzień/tydzień, Święta oraz wakacje pozostały bez zmian − jak w zabezpieczeniu kontaktów.

Zgodnie z pkt 14 Porozumienia rodzicielskiego z dnia 14 września 2022 r.: „Rodzice ustalają, że należne świadczenie 300 i (500 plus − w tamtym okresie) i podatek roczny rozliczany z dzieckiem będzie przekazywany matce i z tych pieniędzy pokrywane będą dodatkowe zajęcia dziecka w postaci nauki języka lub korepetycji”, podpisane własnoręcznym podpisem przez dwie strony w dniu 14 września 2022 r. Wnioskodawczyni nadmienia, że do dziś realizuje Ona korepetycje oraz zajęcia sportowo-rekreacyjne dla córki.

W wyroku rozwodowym pieczy naprzemiennej miejscem pobytu dziecka jest miejsce zamieszkania tego z rodziców, który w danym okresie sprawuje bezpośrednią pieczę nad dzieckiem.

Zgodnie z porozumieniem rodzicielskim z dnia 14 września 2022 r., pkt 14 − ulgę pobiera matka.

„Rodzice ustalają, że należne świadczenie 300 i (500 plus − w tamtym okresie) i podatek roczny rozliczany z dzieckiem będzie przekazywany matce i z tych pieniędzy pokrywane będą dodatkowe zajęcia dziecka w postaci nauki języka lub korepetycji”.

Dziecko Wnioskodawczyni nie zostało na podstawie orzeczenia Sądu umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Wnioskodawczyni nie jest matką lub opiekunem prawnym innych dzieci.

W latach 2020-2021 Wnioskodawczyni osiągnęła dochody opodatkowane wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W latach 2020-2021 Wnioskodawczyni osiągnęła dochody z umowy o pracę (wg skali podatkowej).

W ww. okresie Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej.

W przedmiotowym okresie dziecko Wnioskodawczyni nie osiągnęło dochodu.

W latach 2020-2021 w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dziecka nie miały zastosowania:

·przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

·przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych

W ww. latach dziecko Wnioskodawczyni nie otrzymywało zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego ani renty socjalnej.

Pytanie

W związku z sytuacją powyżej opisaną, gdzie Wnioskodawczyni nieznane były dochody Jej małżonka, który skutecznie przed Nią je zatajał, czy zgodnie z art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Wnioskodawczyni w całości ulga na małoletnie dziecko za lata 2020-2021, oraz w nawiązaniu do art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b i art. 27f ust. 4 ww. ustawy czy Wnioskodawczyni może być potraktowana, jako podatnik samodzielnie wychowujący małoletnie dziecko, lub gdy miejsce zamieszkania dziecka było takie jak miejsce zamieszkania matki w latach 2020-2021 r.?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 i art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b oraz art 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadne jest, że w latach 2020-2021 przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do całości ulgi na dziecko.

Wnioskodawczyni podtrzymuje swoje stanowisko, że może skorzystać z ulgi na dziecko za lata 2020-2021 jako matka samotnie wychowująca dziecko lub zamieszkująca z córką pod jednym adresem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1)wykonywał władzę rodzicielską;

2)pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3)sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast, jak stanowi art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1) jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2) dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b) 166,67 zł na trzecie dziecko,

c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2021 r.:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Art. 27f ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

2) wstąpiło w związek małżeński.

Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy:

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;

2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

W świetle art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2020 r.:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Natomiast, w myśl art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Stąd, w przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych.

W pozostałych przypadkach (czyli innych niż naprzemienna opieka lub wspólne zamieszkiwanie rodziców i dziecka połączone ze wspólnym wykonywaniem pieczy nad dzieckiem) odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

W myśl art. 25 ustawy Kodeks cywilny:

Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Stosownie natomiast do art. 26 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

§ 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów -imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1) odpis aktu urodzenia dziecka;

2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r., stanowił, że:

Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1) małoletnie,

2) bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3) do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

– podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na podstawie art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującego do 31 grudnia 2021 r.:

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie natomiast do treści art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków:

1) stosuje przepisy:

a) art. 30c lub

b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

– w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2) podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W związku z tym wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):

Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Na gruncie art. 93 § 1 ww. Kodeksu:

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Jak stanowi art. 95 § 1 ww. Kodeksu:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu:

Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień.

W myśl art. 97 § 1 ww. Kodeksu:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Natomiast w art. 106 ww. Kodeksu wskazano, że:

Jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy może zmienić orzeczenie o władzy rodzicielskiej i sposobie jej wykonywania zawarte w wyroku orzekającym rozwód, separację bądź unieważnienie małżeństwa, albo ustalającym pochodzenie dziecka.

Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 i § 2 ww. Kodeksu:

§ 1. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

§ 2. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Jak wynika z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka nie wypełnia tak rozumianego określenia „wykonywanie władzy rodzicielskiej”. W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a więc spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd, ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, stwierdzając: „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Reasumując, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Ponadto, w myśl art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Przystępując do oceny możliwości skorzystania przez Panią z ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę w latach 2020-2021, wskazać należy, że w przypadku rodziców, którym przysługuje ulga tylko na jedno dziecko istnieje ograniczenie zastosowania tej ulgi, polegające na wprowadzeniu przez ustawodawcę limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, prawo do zastosowania ww. odliczenia w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka przysługuje, jeżeli dochody podatnika niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł.

Wyjątkiem jest tu podatnik samotnie wychowujący małoletnie dziecko wymieniony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego limit kwoty dochodu wynosi 112 000 zł.

Natomiast, w przypadku podatnika pozostającego w związku małżeńskim – prawo do zastosowania ww. odliczenia w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka przysługuje, jeżeli dochody podatnika pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł.

Wysokość tych dochodów ustalić należy w sposób określony w powołanym art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2.

Z opisu sprawy wynika, że Pani małżeństwo zostało rozwiązane na podstawie wyroku z … października 2022 r. w sprawie rozwodu. W Pani małżeństwie nie było orzeczenia separacji, ale w latach 2020-2021 Pani mąż mieszkał już ze swoją partnerką i jej córką. Została orzeczona sądownie rozdzielność majątkowa od dnia 1 kwietnia 2019 r. (sygn. …). Pani mąż nie został pozbawiony praw rodzicielskich i nie odbywał kary pozbawienia wolności.

Podkreślić należy, że samo złożenie pozwu o rozwód nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko, ponieważ status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie sądu o rozwiązaniu małżeństwa. Również separacja faktyczna (zerwanie więzi między stronami bez ingerencji sądu), która nie pociąga za sobą skutków prawnych, nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko, ponieważ to wyłącznie do separacji orzekanej przez sąd odnosi się przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniając w kategorii osób uprawnionych do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko osobę, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów.

Przy czym, dla możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko, bez znaczenia pozostaje fakt ustanowienia między małżonkami rozdzielności majątkowej. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalające na skorzystanie z ww. preferencji podatkowej nie różnicują rodziców dziecka na tych, którzy posiadają wspólność majątkową czy rozdzielność majątkową. Rozdzielność majątkowa odnosi się do ustroju małżeńskiego i nie świadczy o separacji między małżonkami, którą orzeka sąd na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy wskazać więc należy, że przy ustalaniu prawa do odliczenia przez Panią ulgi prorodzinnej za lata 2020-2021, obowiązuje Panią limit będący sumą dochodów Pani i Pani ówczesnego męża określony w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 112 000 zł, bowiem w ww. okresie była Pani osobą pozostającą w związku małżeńskim. Przepis art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania, gdyż – jak już wcześniej wskazano – nie posiadała Pani statusu osoby samotnie wychowującej dziecko w latach 2020-2021.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro w latach 2020-2021 pozostawała Pani w związku małżeńskim, to prawo do dokonania odliczeń na jedno małoletnie dziecko w ramach ulgi prorodzinnej, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługiwało Pani jedynie w przypadku, gdy dochody Pani oraz ówczesnego Pani męża nie przekroczyły zgodnie z art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy kwoty 112 000 zł w danym roku podatkowym. W związku z powyższym, nie można Pani uznać za osobę samotnie wychowującą małoletnie dziecko, gdyż w ww. okresie pozostawała Pani w związku małżeńskim, co oznacza, że w latach 2020-2021 obowiązywał Panią limit dochodów nieprzekraczający kwoty 112 000 zł.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna nie ma charakteru decyzji uznaniowej, Organ dokonuje wykładni przepisów jakie mają zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym i wykładnia ta nie jest uzależniona od życiowej sytuacji podatnika. Te okoliczności może brać pod uwagę naczelnik właściwego urzędu skarbowego, który na podstawie art. 67a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może m.in. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty; odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, a nawet umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę.

Wobec tego, w przypadku pozostawania w trudnej sytuacji materialnej czy życiowej podatnik może zwrócić się z takim wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.