Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 28 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 25 marca 2025 r. (wpływ 28 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, NIP: (…). Zajmuje się Pan produkcją zboża, hodowlą trzody chlewnej oraz jej przetwórstwem na wyroby mięsne. Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5b ustawy o PIT, ani działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców.

Osiąga Pan również przychody w ramach rolniczego handlu detalicznego w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 29b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia detalicznego z masarni, w której wytwarzane są wyroby wędliniarskie. Przychody te zgodnie z art. 20 ust. 1c ustawy o PIT są klasyfikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tejże ustawy.

W 2024 r. otrzymał Pan pomoc finansową z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w postaci dofinansowania w części na zakup:

• ciągnika rolniczego,
• opryskiwacza rolniczego,
• brony talerzowej,
• zestawu uprawowo siewnego.

Otrzymane przez Pana dofinansowanie objęło 50% kwoty netto ww. sprzętu rolniczego. Pozostała część została natomiast sfinansowana z Pana środków własnych. Wymienione powyżej składniki majątku stanowią sprzęt o przewidywanym przez Pana okresie używania dłuższym niż rok.

Zamierza Pan wykorzystywać ww. maszyny oraz sprzęt zarówno do produkcji rolnej, jak i do rolniczego handlu detalicznego. W tym celu prowadzi Pan wewnętrzną ewidencję, na podstawie której ustalił Pan odpowiednią proporcję sprzedaży (proporcję wykorzystania ww. sprzętu do produkcji rolnej oraz do rolniczego handlu detalicznego). Pozwala ona bowiem na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tylko tej części, która jest wykorzystywana przez Pana na potrzeby związane z rolniczym handlem detalicznym.

Prowadzi Pan także odrębnie, za każdy rok podatkowy ewidencję sprzedaży produktów roślinnych oraz produktów mięsnych, o której mowa w art. 20 ust. 1e ustawy o PIT. Przetwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych i ich sprzedaż nie odbywa się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze.

Zamierza Pan w zakresie rolniczego handlu detalicznego skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o PIT, a nadwyżkę dochodów z tego tytułu opodatkować na zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o PIT). W tym celu zamierza Pan wykazać dochód z innych źródeł w deklaracji PIT-36.

Nie zamierza Pan natomiast na ten moment (rok 2024) skorzystać z możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stawką 2% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Kwestia, która budzi Pana wątpliwość, dotyczy możliwości zaliczenia części wydatków poniesionych ze środków własnych na zakup sprzętu rolniczego w całości (według ustalonej proporcji) do kosztów uzyskania przychodów — pomimo tego, że wartość danego składnika majątku przekracza kwotę 10 000 zł.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Przeznacza Pan 100% wyhodowanej trzody chlewnej na rolniczy handel detaliczny (produkcję wędlin).

Zakupiony przez Pana sprzęt wykorzystywany jest do wykonywania prac polowych, w wyniku których produkuje Pan zboża wykorzystywane do przygotowania paszy dla trzody chlewnej przeznaczonej na rolniczy handel detaliczny.

Związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy zakupem wymienionego sprzętu rolniczego, a produkcją zwierząt przeznaczonych na rolniczy handel detaliczny powinien być rozpatrywany na kilku poziomach. Zakup nowego sprzętu rolniczego wpływa m.in. na poprawę efektywności, wydajności i jakości pracy w gospodarstwie, co z kolei ma bezpośredni wpływ na produkcję zwierząt przeznaczonych na rolniczy handel detaliczny:

1.Zwiększenie wydajności produkcji roślinnej jako podstawy paszy dla zwierząt: nowoczesne maszyny do pracy polowej, takie jak ciągniki, opryskiwacze, brony talerzowe i zestawy uprawno-siewne, znacząco zwiększają efektywność produkcji roślinnej, w tym uprawy pasz dla zwierząt. Dzięki nim Wnioskodawca może uzyskać wyższe plony pasz, co pozwala na szybsze i bardziej efektywne karmienie zwierząt. Większa ilość paszy oznacza, że zwierzęta mogą szybciej osiągać odpowiednią wagę i gotowość do uboju, co zwiększa produkcję mięsa, które trafi na rynek detaliczny.

2.Optymalizacja wykorzystania ziemi: nowoczesny sprzęt umożliwia lepsze wykorzystanie powierzchni uprawnej. Zestawy uprawno-siewne pozwalają na precyzyjne siewy, a brony talerzowe umożliwiają efektywniejsze przygotowanie gleby do siewu. Dzięki lepszemu przygotowaniu pól i zwiększonej wydajności upraw, można zwiększyć powierzchnię roślin przeznaczonych na paszę dla zwierząt. Większa powierzchnia i wydajność upraw przekładają się na większą produkcję paszy, co wspiera hodowlę zwierząt na rynku rolniczym.

3.Zmniejszenie kosztów produkcji: omawiane maszyny rolnicze poprawiają wydajność pracy i zmniejszają potrzebę zatrudniania pracowników. W efekcie może Pan zaoszczędzić na kosztach pracy, co poprawia rentowność gospodarstwa. Te oszczędności mogą zostać zainwestowane w dalszy rozwój hodowli zwierząt, poprawę warunków ich życia oraz jakości mięsa przeznaczonego do sprzedaży detalicznej.

4.Zwiększenie jakości paszy: użycie nowoczesnych opryskiwaczy pozwala na skuteczne zwalczanie chorób roślin i szkodników, co przyczynia się do wyższej jakości pasz roślinnych. Wysokiej jakości pasze mają bezpośredni wpływ na zdrowie i kondycję zwierząt, co przekłada się na lepszą jakość mięsa. Jakość mięsa jest kluczowa w handlu detalicznym, ponieważ konsumenci zwracają uwagę na walory smakowe i zdrowotne kupowanych produktów mięsnych.

5.Zwiększenie produkcji zwierząt przeznaczonych do uboju: dzięki zastosowaniu nowoczesnego sprzętu rolniczego, Może Pan poprawić wydajność hodowli zwierząt. Szybkie i efektywne uprawy pasz pozwalają na lepsze karmienie zwierząt, co wpływa na ich szybszy przyrost masy i lepszą kondycję. Lepsza jakość hodowli przekłada się na wyższą jakość mięsa, które będzie bardziej konkurencyjne na rynku detalicznym.

Ilość produktów zwierzęcych pochodzących z własnej hodowli lub chowu użytych przez Pana do produkcji wyrobów mięsnych stanowi co najmniej 50% tego produktu, z wyłączeniem wody. W Pana przypadku jest to wskaźnik wynoszący około 90%.

Produkty zwierzęce (wyroby mięsne) nie są przez Pana przetwarzane w sposób przemysłowy. Jest to lokalna, rzemieślnicza działalność na stosunkowo małą skalę. Nie wykorzystuje Pan do produkcji wyrobów mięsnych żadnego rodzaju linii technologicznych.

Pytanie

Czy ma Pan prawo zaliczyć jednorazowo, tj. w dacie poniesienia wydatku (w 2024 r.) w całości (według ustalonej proporcji) do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, wydatki poniesione ze środków własnych na zakup sprzętu rolniczego o wartości przekraczającej 10 000 zł, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, jeśli sprzęt ten jest wykorzystywany przez Pana w ramach rolniczego handlu detalicznego?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1c, do kwoty 100 000 zł rocznie.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1c omawianej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody ze sprzedaży przetworzonych w sposób inny niż przemysłowy produktów roślinnych i zwierzęcych, z wyjątkiem przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych uzyskanych w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej oraz produktów opodatkowanych podatkiem akcyzowym na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli:

1)(uchylony);

2)przetwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych i ich sprzedaż nie odbywa się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze, z wyłączeniem uboju zwierząt rzeźnych i obróbki poubojowej tych zwierząt, w tym również rozbioru, podziału i klasyfikacji mięsa, przemiału zbóż, wytłoczenia oleju lub soku oraz sprzedaży podczas wystaw, festynów, targów i kiermaszy;

3)(uchylony);

4)jest prowadzona ewidencja sprzedaży, o której mowa w ust. 1e;

5)ilość produktów roślinnych lub zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu, użytych do produkcji danego produktu stanowi co najmniej 50% tego produktu, z wyłączeniem wody.

Idąc dalej, z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT wynika, że: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszystkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• winien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub Źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągniecia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.

Wskazuje Pan, że wszystkie powyżej wymienione warunki wymagane do zakwalifikowania omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodu są w Pana opinii spełnione.

Przechodząc do kwestii ewentualnej amortyzacji; zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W przypadku przedmiotów, które podlegają amortyzacji kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (co wynika z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT).

Co istotne, ustawodawca w art. 22a ust. 1 ustawy o PIT zaznacza, że amortyzacji podlegają (przy spełnieniu pozostałych warunków) m.in. maszyny, które są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W analizowanej sytuacji, jak zostało zresztą wskazane w stanie faktycznym nigdy nie prowadził Pan i nie zamierza na ten moment prowadzić pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5b ustawy o PIT. Nie zostanie więc spełniona główna przesłanka wynikająca z przepisu, zgodnie z którą, aby uznać dany składnik majątku za środek trwały, musi on być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Nie sposób więc Pana zdaniem przyjąć, że przepis ten (art. 22a ust. 1 ustawy o PIT) można przenieść na grunt przedstawionego stanu faktycznego w zakresie poniesionych przez niego wydatków na zakup:

• ciągnika rolniczego,
• opryskiwacza rolniczego,
• brony talerzowej,
• zestawu uprawowo siewnego.

Nie jest to bowiem sprzęt wykorzystywany przez podatnika (Pana) na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, gdyż uzyskuje Pan przychody wyłącznie z tytułu rolniczego handlu detalicznego oraz z produkcji rolnej.

Wydatki poniesione przez Pana na zakup: ciągnika rolniczego, opryskiwacza rolniczego, brony talerzowej oraz zestawu uprawowo siewnego są jednak w Pana opinii wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów. Zakupiony sprzęt będzie bowiem wykorzystywany przez Pana do hodowli zwierząt oraz uprawy ich wyżywienia, z której osiąga Pan przychody z tytułu rolniczego handlu detalicznego (przychody z masarni). Zakupiony przez Pana sprzęt/ maszyny nie zostały również wymienione w art. 23 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika, tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika, czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia odrębne źródła przychodów osób fizycznych. Są one określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 tej ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy.

Stosownie natomiast do treści art. 20 ust. 1c omawianej ustawy:

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1e cyt. ustawy:

W myśl art. 20 ust. 1f ww. ustawy:

Na uwadze należy mieć również treść art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego:

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan gospodarstwo rolne. Zajmuje się Pan produkcją zboża, hodowlą trzody chlewnej oraz jej przetwórstwem na wyroby mięsne. Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej. Osiąga Pan również przychody w ramach rolniczego handlu detalicznego z masarni, w której wytwarzane są wyroby wędliniarskie. W 2024 r. otrzymał Pan pomoc finansową z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w postaci dofinansowania w części na zakup: ciągnika rolniczego, opryskiwacza rolniczego, brony talerzowej, zestawu uprawowo siewnego. Otrzymane przez Pana dofinansowanie objęło 50% kwoty netto ww. sprzętu rolniczego. Pozostała część została natomiast sfinansowana z środków własnych. Z uzupełnienia wniosku wynika, że zakupiony przez Pana sprzęt wykorzystywany jest do wykonywania prac polowych, w wyniku których produkuje Pan zboża wykorzystywane do przygotowania paszy dla trzody chlewnej przeznaczonej na rolniczy handel detaliczny.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy wydatki poniesione przez Pana na zakup: ciągnika rolniczego, opryskiwacza rolniczego, brony talerzowej oraz zestawu uprawowo siewnego stanowią koszty uzyskania przychodów z tytułu rolniczego handlu detalicznego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

W myśl art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Istotne znaczenie dla rozpoznania kosztów uzyskania przychodów ma kwalifikacja uzyskiwanych przez Pana przychodów do odpowiedniego źródła na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca precyzyjnie określił, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą. Wyliczenie dokonane w powyższej regulacji ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej – podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzącym z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Definicja ta określa więc w ujęciu rzeczowym rodzaje działalności zaliczane do działalności rolniczej.

Zatem działalność polegająca na uprawie zboża i hodowli trzody chlewnej stanowi działalność rolniczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to bowiem niewątpliwie działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu.

Natomiast przychody uzyskane w ramach rolniczego handlu detalicznego w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 29b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia detalicznego z masarni, w której wytwarzane są wyroby wędliniarskie należy zaliczyć zgodnie z art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Na podstawie powołanych regulacji prawnych oraz przedstawionego opisu sprawy wskazuję, że w związku z tym, że prowadzi Pan działalność rolniczą w zakresie produkcji zboża i hodowli trzody chlewnej, działalność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie z uwagi na to, że działalność rolnicza jest wyłączona spod przepisów ww. ustawy, to również koszty związane z prowadzeniem działalności rolniczej nie mogą być uznane za koszty podatkowe.

Tym samym zakupiony sprzęt rolniczy, który służy stricte działalności rolniczej nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów z innych źródeł, tj. przychodów uzyskiwanych z rolniczego handlu detalicznego (masarni), gdyż nie jest związany z tym źródłem przychodów.

Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.